Naam: Keizerspinguïn (Aptenodytes forsteri)
Lengte: 100-122 cm
Gewicht: 25-45 kg
Verspreidingsgebied: Antarctica
Beschermingsstatus: Onbekend volgens IUCN
Dieet: Hoofddieet van vis, maar ook schaaldieren en cephalopoden
Uiterlijk: Zwarte koppen en ruggen, witte buiken met gele bies rond de nek
Hoe jagen keizerspinguïns?
Keizerspinguïns jagen op vis en andere zeedieren in open zeeën of in spleten in het ijs. Ze kunnen duiken tot op een diepte van bijna 550 meter, waarbij ze bijna 20 minuten onder water kunnen blijven. Om de koude te weerstaan, verminderen keizerspinguïns hun metabolisme en de bloedtoevoer naar niet-essentiële organen. En om de druk van het water tijdens het duiken te weerstaan, hebben pinguïns stevige beenderen ontwikkeld, in tegenstelling tot de holle beenderen die bij vliegende vogels gebruikelijk zijn.
Socialiseren keizerspinguïns?
Keizerspinguïns staan er om bekend samen te werken bij het foerageren, en ze delen veel van hun gedrag met andere soorten Antarctische en sub-Antarctische pinguïns. Op zee wordt een groep pinguïns een "raft" genoemd. Aan land echter, vormen pinguïns zich tot enorme kolonies. Deze kolonies bestaan uit duizenden leden, waarbij 5.000 een voorzichtige schatting is en 10.000 tot de grotere kolonies behoren. Deze kolonies worden "rookeries", "waddles", of "pinguïneries" genoemd.
In tijden van blootstelling aan de harde Antarctische winden, vormen de pinguïns een ineengedoken cirkel. De jongsten blijven in het midden, waar het het warmst is, terwijl de volwassenen de buitenste gebieden vormen. Ze draaien langzaam in en uit, een beetje zoals een radarbeeld van een orkaan, waarbij ze om beurten in de koudste buitenste laag zitten.
Hoe snel kunnen keizerspinguïns zich verplaatsen?
Op het land waggelen keizerspinguïns met een snelheid van ongeveer 2,5 km/uur. Ze kunnen sneller gaan als ze een goede helling vinden en op hun buik naar de grond glijden. Zwemmend bewegen keizerspinguïns zich meestal voort met een snelheid van ongeveer 10 km/uur, hoewel ze tot 15 km/uur kunnen gaan als ze snel ergens moeten geraken.
Hoe verloopt het paringsseizoen van de keizerspinguïn?
Keizerspinguïns zijn de enige pinguïnsoort die broeden tijdens de winter op het zuidelijk halfrond (australis).
Ze worden geslachtsrijp als ze drie jaar oud zijn. Januari tot maart is het voederseizoen, en in deze periode is het essentieel voor de volwassen dieren om zich vet te mesten voor de lange periodes waarin ze niets zullen kunnen eten. In april beginnen de keizerspinguïns aan hun beroemde mars naar de broedplaatsen.Meestal moeten ze minstens 50 km en soms meer dan 150 km afleggen over de Antarctische omgeving.
De paring vindt plaats in mei. Mannelijke keizerspinguïns arriveren iets voor de vrouwtjes, en bereiden zich voor om hun paringsroepen te laten horen en hun verkering te tonen. Om de vrouwtjes het hof te maken, duwen de mannetjes hun snavel tegen hun borst, inhaleren, en geven een roep die ongeveer twee seconden duurt. Zodra een paar gepaard heeft, staan ze stil, strekken hun nekken omhoog en staren elkaar gedurende enkele minuten aan. Zodra deze ceremonie voorbij is, zijn de keizerspinguïns officieel een koppel en waggelen ze samen rond in de kolonie.
Om met de paring te beginnen, draaien de keizerspinguïns zich om en buigen diep naar elkaar. Ze zijn serieel monogaam: ze blijven het hele seizoen bij één partner, maar kiezen het volgende seizoen meestal een andere partner.
Keizerspinguïnvrouwtjes produceren één ei dat ongeveer 460 gram weegt. Zodra het ei is gelegd, nemen de mannetjes het broeden over: ze leggen de eieren op hun poten en houden ze twee maanden lang onafgebroken warm met hun broedflappen (of broedflappen). Gedurende deze tijd eten de mannetjes niet, wat betekent dat ze ongeveer 110 dagen zonder voedsel doorbrengen, vanaf het moment dat ze de broedplaats verlaten tot het moment dat de eieren uitkomen. Keizerspinguïn mannetjes kunnen tot 20 kg verliezen gedurende deze tijd. Om hun warmte te sparen, kruipen ze vaak samen in een massa met hun rug naar de wind.
Tegen de tijd dat ze eieren leggen, hebben de vrouwtjes van de keizerspinguïn hun voedselvoorraad verbruikt, dus trekken ze onmiddellijk terug naar zee om zich te voeden. Ze blijven ongeveer twee maanden op zee en keren misschien niet terug voor het kuiken is uitgekomen. Na ongeveer twee maanden komen de kuikens uit. Op dat ogenblik hebben de kuikens geen verweer tegen de Antarctische omgeving en zijn zij voor warmte en voedsel volledig afhankelijk van hun ouders. Als de keizersvrouwtjes nog niet teruggekeerd zijn van het voeden, voeden de mannetjes hun kuikens met een substantie die ze uit hun slokdarm ophoesten.
Vrouwelijke keizerspinguïns keren terug rond begin augustus, en lokaliseren hun familie door de bekende roep van hun mannelijke partners. De vrouwtjes nemen dan het voeden en warm houden van de kuikens over, en nu zijn het de mannetjes die naar zee gaan om te eten. Ze blijven net iets minder dan een maand op zee. Ongeveer anderhalve maand nadat ze uit het ei zijn gekropen, springen de keizerskuikens van de voeten van hun ouders en kruipen samen met andere kuikens in wat een "crèche" wordt genoemd. Vanaf november krijgen de kuikens beschermende veren die het dons vervangen en stoppen de ouders met het voederen van de kuikens. De terugtocht naar zee begint in december, en dan begint de broedcyclus helemaal opnieuw.
Hoe lang leven keizerspinguïns?
Keizerspinguïns worden in het wild ongeveer 15-20 jaar oud.
Hoeveel keizerspinguïns zijn er vandaag de dag?
Een overzicht van satellietbeelden uit 2009 vond 46 kolonies met 238.000 broedparen, wat wijst op een totaal van 595.000 individuele keizerspinguïns. Sindsdien zijn er nog zeven kolonies ontdekt.
Zijn er roofdieren voor keizerspinguïns?
De kuikens van keizerspinguïns worden gejaagd door andere vogels zoals zuidelijke reuzenstormvogels en zuidpool skua's, terwijl orca's en zeeluipaarden zich voeden met volwassen keizerspinguïns.
Zeven essentiële keizerspinguïn feiten
- Keizerspinguïns zijn de grootste pinguïns in de wereld.
- Ze kunnen dieper duiken dan welke andere vogel, inclusief andere pinguïns.
- Keizerspinguïns bouwen geen nesten. In plaats daarvan doen hun voeten en "broedflappen" dienst als nesten. (Broedflappen) zijn flappen van vederloos huid die sommige vogels aan de onderkant van hun buik hebben.
- Net als andere pinguïns springen keizerspinguïns tijdens het zwemmen in de lucht, wat "porpoising" genoemd wordt. Deze actie hult hen in micro luchtbellen die de wrijving onder water helpen verminderen. Wetenschappers denken dat ze het ook gewoon voor hun plezier doen.
- Keizerspinguïns (en andere pinguïns) hebben hun aparte smoking look omdat, tijdens het zwemmen, hun witte buik hen camoufleert tegen het licht boven, en hun donkere rug hen camoufleert tegen de diepten beneden.
- Dit zijn de enige pinguïns die broeden tijdens de Antarctische winter.
- De naam van het keizerspinguïngeslacht, "Aptenodytes", betekent "zonder vleugels-duiker".