Reizen naar de Weddellzee

De ijzige Weddell Sea heeft een grote invloed op het lokale klimaat. Het gebied ondervindt vaak een harde zeewind welke vaak ook ten zuiden van de Weddell Sea en in de bergen doordringt. Deze harde wind heeft ook een sterke invloed op de zuidelijke Atlantische Oceaan omdat het ijs uit Antarctica dit gebied binnengeduwd wordt. Het Antarctische bodemwater van de Weddell Sea varieert van zo’n -0,8 tot 0 graden Celsius en de oppervlaktetemperatuur is meestal onder het vriespunt.

In het westelijke deel van de Weddell Sea, bij het Antarctic Peninsula, zijn de condities wat milder, met minder zeeijs, terwijl dit in het oostelijk deel de laatste tientallen jaren juist is toegenomen, wat daardoor weer bijdraagt aan een algemene toename van het zeeijs in de Zuidelijke Oceaan.

Hoewel we met het schip of met de helikopters mogelijk niet de Keizerpinguïn kolonie van Snow Hill Island in de Weddellzee kunnen bereiken (minder dan 50% kans), zijn er wel goede kansen om individuele Keizerpinguïns te zien, aan de rand van het pakijs van de Weddellzee. Er zijn twee helikopters aan boord tijdens deze speciale reis naar de Weddellzee waarmee we vanuit de lucht individuele Keizerpinguïns kunnen opsporen.

De Weddellzee is een zee tussen de landmassa’s van het Antarctisch Schiereiland en Coats Land. Tijdens een expeditie cruise naar de Weddellzee wordt er door gebieden gevaren die door verschillende landen geclaimd worden; Groot-Brittannië, Argentinië en Chili. Het grootste deel van de zee wordt het hele jaar door dik zeeijs bedekt waardoor alleen het noordelijke deel bevaarbaar is door expeditieschepen.

De Weddellzee heeft een oppervlakte van ongeveer 2.8 miljoen vierkante kilometer. Op zijn breedst meet de Weddellzee zo’n 2000 kilometer.

Er wordt gedacht dat de Britse zeehondenjager James Weddell de eerste persoon was die de zee is binnengevaren welke later de naam Weddellzee zou krijgen. Weddell en zijn bemanning bereikte het gebied in 1823 nadat ze ijsbergen voor land hadden aangezien.