Uw huisarts op de Noordpool en Antarctica
Vergeet het kiezen tussen uitgestrekte stadsziekenhuizen en kleine boetiekklinieken, metro's vergeleken met straten, ambulances versus Uber versus je eigen snelle auto. Als je op de Noordpool en Antarctica vaart, is het dichtstbijzijnde ziekenhuis ver weg en wat de gezondheidszorg betreft, heeft iedereen toegang tot dezelfde soort - en dezelfde persoon. Tijdens haar reis rond de Arctische archipel van Spitsbergen vertelde de Nederlandse poolcruisedokter Lauke Bisschops ons alles over haar ervaring met het behandelen van verwondingen, ziektes en een verrassend gebrek aan zeeziekte.
Wat deed je voordat je aan de slag ging als arts op een poolcruise?
Ik ben zes jaar spoedeisende hulp arts geweest en momenteel ben ik in opleiding tot arts ouderengeneeskunde. Dit is een medisch specialisme dat alleen in Nederland bestaat. De arts probeert de kwaliteit van leven voor ouderen en chronische patiënten te behouden en te verbeteren. Ik denk dat mijn combinatie van spoedeisende hulp en ouderenzorg, waarbij ik vooral veelvoorkomende klachten behandel, goed van pas komt op dit schip. Ik weet wat ik moet doen in geval van nood en ik weet ook hoe ik alledaagse kwaaltjes moet behandelen.
Wat zijn de alledaagse kwaaltjes op Spitsbergen die je tot nu toe hebt behandeld?
Meestal kleine problemen: verkoudheid, buikpijn, kleine verwondingen door de bewegingen van het schip - als je dit leest en je bent op je eigen poolcruise, houd je handen weg van de deuren! Ik had maar één zeezieke patiënt, wat een verrassing was. Gelukkig konden alle patiënten die ik zag op het schip worden behandeld. Plancius heeft een goed uitgeruste kliniek met genoeg medicijnen en voorraden om bijna alles te behandelen. Ik heb ook heel wat mensen gezien die gewoon iets wilden laten nakijken, iets waar ik niet eens mijn stethoscoop voor nodig heb.
Dus er is niets ernstigs gebeurd? Geen bevriezing, geen Arctische yeti-aanvallen?
Nog niet, maar dan is de cruise nog niet voorbij! Eén vrouw liet me onlangs schrikken. Het leek alsof ze een hartaanval had, maar na zorgvuldig onderzoek zag ik dat het iets onschuldigs was. In zo'n situatie raak je erg gefocust. Je beseft dat je ver van een ziekenhuis bent. Mijn ER-ervaring helpt me om kalm te blijven en te doen wat ik moet doen. Weten wat er gebeurt en op tijd reageren is heel belangrijk als je zo ver van hulp verwijderd bent.
Is een varende dokter in Spitsbergen alles wat je ervan verwacht had?
Ik verwachtte zoveel mogelijk buiten te zijn en tot nu toe ben ik niet teleurgesteld. Ik had echter niet verwacht dat ik zoveel van de lucht, de wolken en het water zou houden. Soms is het alsof je niet eens naar de lucht kijkt, maar naar een abstract schilderij. Ik heb nog nooit zoiets gezien in de wereld buiten een Arctische cruise. Op de boeg van het schip staan als we tussen de ijsbergen doorvaren, een ander schip in de mist zien verdwijnen - door deze dingen voel ik me een echte ontdekkingsreiziger.
Zijn er voordelen aan het zijn van een Arctische arts, afgezien van het gebrek aan zeeziekte?
Ik heb een speciale plaats aan boord. Ik ben geen bemanningslid en geen passagier, maar ik ben een beetje van allebei. Dus ik krijg het beste van beide. Naast mijn taken als arts help ik ook op het gangboord en doe ik andere dingen, zoals ijsberen spotten. Dat vind ik leuk om te doen, maar ik ben er niet zo goed in. De gidsen en de bemanning, vooral kapitein Alexey, zijn er geweldig in. Echte experts in het spotten van wilde dieren.
Wat is tot nu toe je meest gedenkwaardige moment in Spitsbergen geweest?
Gemakkelijk, het zien van mijn eerste ijsbeer. Het is verbazingwekkend om te zien hoe groot en krachtig ze zijn. Ik heb ze zo vaak op televisie gezien en om ze nu in het echt te zien is iets waarvan ik dacht dat ik het nooit zou meemaken voordat ik met dit werk begon. En nogmaals, de lucht en de wolken. Ik denk dat ik wel honderd foto's heb gemaakt van alleen de lucht.
Is het volgens u gemakkelijk voor een arts om vrienden te maken op de Noordpool?
Eigenlijk ben ik bevriend geraakt met de meeste expeditiegidsen en ik ben van plan om contact met hen te houden. Een van de gidsen komt ook uit Nederland, dus we zullen elkaar zeker zien. Ik ben ook van plan om contact te houden met een aantal bemanningsleden van het schip. Het zal niet gemakkelijk zijn om deze mensen te bezoeken, omdat ze bijna allemaal op andere plaatsen over de hele wereld wonen en werken, maar ik zal met ze chatten via WhatsApp of Facebook - zodra ik terug ben in een deel van de wereld waar internet is.
Waarom Spitsbergen? Waarom niet St. Barts of de Middellandse Zee?
Ik hou ervan om verschillende plaatsen te zien. Dit jaar ben ik al naar Tanzania, de Filippijnen en Honduras geweest om te reizen en te werken als expeditiearts. Maar de poolgebieden zijn voor mij nog specialer. Het is een van de laatste plekken op aarde waar de mens de omgeving niet domineert, maar bezoekt. De ervaring van een "onbedorven" plek maakt dat ik me klein voel en me realiseer wat we de planeet aandoen. En als ik lezingen hoor over het smeltende ijs en de worstelende dieren in het wild zie, realiseer ik me dat we het feit dat het klimaat verandert nu niet op een vage datum in de toekomst kunnen negeren. Ik denk dat iedereen die ziet hoe het hier is hetzelfde zou voelen.
Zou je ooit nog een cruise maken? Komt er een Arctic Doctor: Deel twee?
En Antarctic Doctor: Part One? In december ga ik voor het eerst mee op een cruise naar Antarctica. Voor mij is dit een geweldige manier om op verkenning te gaan, mijn beroep uit te oefenen en mensen van over de hele wereld te ontmoeten die net zo enthousiast zijn over deze plaatsen als ik. Toen Oceanwide me vroeg of ik op een andere cruise wilde werken, twijfelde ik geen moment. Ik had al zoveel verhalen gehoord over hoe geweldig de natuur op Antarctica was. Ik voel me bevoorrecht dat ik deze kans krijg.
En op Antarctica steek je de Drake Passage over, die bekend staat om zijn ruwe zeeën - en dus zeeziekte
Dan maak ik de zeeziekte goed die ik nu niet behandel!