De make-up van Campbell Island
De archipel ligt ongeveer 700 km ten zuiden van Bluff, Nieuw-Zeeland, en 500 km ten noordwesten van Cape Adare, Antarctica. De archipel bestaat uit drie grotere eilanden en een aantal kleinere, waarvan het hoofdeiland Campbell Island wordt genoemd. Het hoogste punt van deze vulkanische eilanden is 500 meter en ze hebben een oppervlakte van 114 vierkante km. Ze zijn ijsvrij, maar winderig, nat en koud.
De wortels van het bedrijf Campbell Island
Campbell Island werd ontdekt door de Australische zeehondenjager Frederick Hasselburg, die voer voor de Australische handelsmaatschappij Campbell & Co, vandaar de naam. Al snel na de ontdekking van de eilanden werden ze bezocht door walvisjagers en zeehondenjagers, waardoor de zeehondenpopulatie er afnam. Tot 1995 was er een bemand weerstation in de archipel, maar nu is het station geautomatiseerd.
Het gevarieerde leven van de Campbell eilandengroep
De eilanden staan bekend om hun biodiversiteit. Sinds 1954 zijn het nationale natuurreservaten. De archipel staat ook op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Er zijn ongeveer 200 bloeiende plantensoorten en varens op de eilanden en naast vele endemische plantensoorten hebben ze ook het meest zuidelijk gelegen bos ter wereld. De vroege bezoekers brachten vee naar de eilanden, maar ook ratten, waardoor het ecosysteem drastisch veranderde. Het vee werd in de jaren 1980 geruimd en de ratten werden in 2001 uitgeroeid. Sindsdien herstellen de vegetatie en het vogelleven zich.
Vogelattracties op Campbell Island
Campbell Island is het thuis van 's werelds grootste broedpopulatie van Zuidelijke Koningsalbatrossen. Het is ook een broedgebied voor Wenkbrauwalbatrossen en Grijskopalbatrossen. Andere bevestigde broedvogels zijn reuzenstormvogels, jagers, sterns, pijpers en endemische Campbell snipes en Campbelltalingen. Deze laatste is de zeldzaamste eend ter wereld. Het eiland is door Birdlife International erkend als belangrijk vogelgebied.