Groen op Antarctica
Antarctica is echt het laatste wilde, ongerepte land ter wereld. Afgezien van de internationale onderzoeksstations die verspreid over het continent liggen, is Antarctica een kaal landschap, verstoken van menselijke aanwezigheid en inmenging. Met een toename van smeltend zee-ijs, stijgende zeespiegels en stijgende oceaantemperaturen is het nu meer dan ooit een belangrijk moment om na te denken over de impact op het milieu in dit kwetsbare ecosysteem.
Wetenschap bedrijven buiten het net
Elke zomer reizen honderden wetenschappers zuidwaarts naar Antarctica om de vele aspecten van de unieke omgeving te bestuderen. Hoe beïnvloedt klimaatverandering het zee-ijs? Hoe wordt het gedrag van wilde dieren beïnvloed door de stijgende zeespiegel?
Als wetenschappers geïnteresseerd zijn in het bestuderen van de natuurlijke processen van Antarctica, is het belangrijk om milieuvriendelijke praktijken te integreren in de leefsituatie wanneer je tijd doorbrengt in gebieden met een relatief lage menselijke impact. Het seizoensgebonden veldstation Copacabana, gelegen op King George Island op het Antarctisch Schiereiland, maakt al bijna 30 jaar succesvol gebruik van groene technologie.
Stations op zonne- en windenergie
Als je het grootste deel van je dagen boven de evenaar hebt doorgebracht, kan het een schok zijn om te ontdekken dat "winter" op het zuidelijk halfrond eigenlijk de warmste en zonnigste tijd van het jaar is. Van oktober tot maart schijnt de zon 24 uur per dag aan de zuidelijke hemel en zorgt voor een constante elektrische lading voor de vele zonnepanelen van het Copacabana veldstation. De zonnepanelen zijn verbonden met een generator die oplaadt als de zon schijnt.
Hoe vervelend het ook is om 's nachts in slaap te vallen, het is echt een verbazingwekkend fenomeen om mee te maken. In combinatie met de niet aflatende Antarctische winden die non-stop over het schiereiland waaien, komt de elektriciteitsrekening van Copacabana uit op maar liefst $0,00 per maand. Samen zijn deze alternatieve energiebronnen genoeg om het kamp zes maanden lang van stroom te voorzien.
S Nachts, als iedereen naar bed gaat, blijven de generatoren draaien en slaan ze de energie van de wind en het resterende zonlicht op in een reservegenerator. Als er ooit te veel energie in de generator wordt opgeslagen, laten de wetenschappers alle elektrische apparatuur die ze hebben draaien om energiepieken te voorkomen. Energiepieken in het elektrische systeem kunnen gevaarlijk worden en er zijn niet veel hulpmiddelen voorhanden om zo'n probleem op te lossen.
Soms draait de wind van richting, verbergt de mist de zon en valt de stroom helemaal uit. Tijdens deze "stroomloze" gelegenheden wordt een back-up gasgenerator aan het werk gezet, maar meestal niet lang voordat de wind weer begint te loeien. Antarctische stormen, hoe angstaanjagend en winderig ze ook zijn, kunnen een echte redder in nood zijn tijdens deze "stroomloze" momenten wanneer er gegevens op de computers moeten worden ingevoerd of camera's moeten worden opgeladen.
Water, overal water
Momenteel is er geen stromend water of sanitair in het Copacabana veldstation. In plaats daarvan wordt er regenwater en sneeuw opgevangen via een systeem van goten die rond de twee kleine gebouwen lopen. Aan de goten zijn grote vaten bevestigd die vers sneeuwsmeltwater opvangen dat wordt gebruikt om te drinken, te koken en de vaat te doen. Drinkwater wordt ook uit deze vaten opgevangen en door een gespecialiseerd keramisch filtersysteem geleid.
Aan het einde van de dag worden gigantische potten met sneeuwsmeltwater gekookt en wordt de vuile vaat verzameld om te wassen. Er wordt een multifunctionele, biologisch afbreekbare zeep gebruikt om de vaat te wassen, die vervolgens buiten de hut wordt gedeponeerd. Dit afwaswater, of "grijs water", wordt over een groot gebied verspreid om te voorkomen dat voedseloliën zich ophopen in de bodem. Om ophoping van oliën verder te voorkomen, wordt de vaatwasser aangemoedigd om elke avond naar een nieuwe plek te lopen om het water weg te gooien.
Afval
Het is onvermijdelijk dat afval van voedselverpakkingen in het veld moet worden verwerkt. Omdat er op Antarctica geen vuilnismannen zijn, wordt al het afval in grote zakken verzameld en aan het einde van het seizoen aan boord van een onderzoeksschip gebracht. De wetenschappers sorteren ook het recyclebare afval! Wanneer het schip de haven bereikt, wordt het snel afgevoerd naar de dichtstbijzijnde stad. Af en toe spoelt er afval, dat een leven op zee heeft doorgebracht, aan op de kust bij het veldstation. Deze waterflessen, oude boeien en plastic zakken worden ook verzameld en op de juiste manier afgevoerd.
Groen reizen
Iedereen die al eens naar Antarctica is gereisd of dat van plan is, weet dat, waar je ook begint, de reis naar de bodem van de wereld lang zal zijn. Je moet vliegtuigen nemen, overstappen en veel rondhangen op luchthavens. Veel cruiseschepen en onderzoeksschepen hebben hun thuishaven in de meest zuidelijke regio's van Zuid-Amerika en beginnen hun Antarctische reis vanuit Punta Arenas in Chili of Ushuaia in Argentinië.
Reizen met het vliegtuig
Alleen al vanuit de Verenigde Staten kun je tot 24 uur reizen om op een van deze locaties te komen. Dat is niet alleen een fenomenale hoeveelheid tijd die je in de lucht doorbrengt, maar het is ook een enorme hoeveelheid brandstof en energie die je verbruikt om op je bestemming te komen. Gelukkig kunnen reizigers nu berekenen hoeveel koolstof ze tijdens hun reis in de atmosfeer hebben uitgestoten en hun koolstofuitstoot compenseren door koolstof "terug te kopen".
Het geld dat wordt gegenereerd door deze verschillende koolstofgerichte organisaties wordt vervolgens gebruikt om bomen te planten die op natuurlijke wijze koolstof uit de atmosfeer vastleggen. Het is een briljant systeem en een geweldige overweging voor fervente reizigers die hun koolstofvoetafdruk willen verminderen.
Antarctische cruises
Er zijn veel manieren waarop toeristen die Antarctica bezoeken een milieuvriendelijke houding kunnen aannemen. Er bestaan al strenge richtlijnen voor de veiligheid en het welzijn van de wilde dieren en de natuurlijke landschappen die worden aangetroffen tijdens menselijke interacties zoals Antarctische cruises. Met een toename van het toerisme naar Antarctica door de jaren heen, zijn organisaties zoals AECO en IAATO opgericht om ervoor te zorgen dat alle cruisemaatschappijen die actief zijn in de Antarctische en Arctische gebieden dit op een verantwoorde manier doen en met de grootste aandacht voor het milieu.
Oceanwide Expeditions is een van de poolcruiseorganisaties die zich inzet voor het behoud van de fragiele en ongerepte ecosystemen waarin ze actief zijn. Alle expeditiecruises naar Antarctica en het Noordpoolgebied worden zorgvuldig gepland door directeuren om de beste ervaring voor iedereen aan boord te garanderen en tegelijkertijd de algehele impact op het milieu te minimaliseren. Aan boord vind je biologisch afbreekbare zepen en shampoos, milieuvriendelijke schoonmaakproducten en Europese eco-gecertificeerde kledingwasmiddelen.
Naast de milieuvriendelijke praktijken aan boord steunt Oceanwide Expeditions ook lopende campagnes zoals Save the Albatross en Clean Up Svalbard. Beide organisaties zetten zich in voor het behoud van kwetsbare habitats en zeeleven in poolgebieden en zijn vertegenwoordigd aan boord van Arctische en Antarctische cruises.
Of je nu een wetenschapper bent die op het punt staat om aan een lang veldseizoen in een hut te beginnen, een enthousiaste ontdekkingsreiziger die op zoek is naar het perfecte Antarctische avontuur, of een cruisemaatschappij die een nieuwe route door ecologisch kwetsbare gebieden plant, er zijn genoeg manieren waarop iedereen zijn doelen kan bereiken en tegelijkertijd ecologisch verantwoord kan blijven. De gezondheid en veiligheid van Antarctica op het voorplan houden is het belangrijkste aspect dat we niet uit het oog mogen verliezen.