In september 2024, onder stralend blauwe luchten en tussen de levendige kleuren van de herfst, zeilde m/v Ortelius de prachtige Scoresby Sund binnen op een reis van 8 nachten die specifiek gericht was op het geven van gasten de kans om 'lange wandelingen' te maken. Deze reis, met de focus op lange wandelingen, leverde niet alleen een unieke Arctische wandelervaring op; het verbond gasten met de natuur op een manier die ze eerder niet voor mogelijk hadden gehouden en aardde hen opnieuw in de uitgestrekte wereld die wij als soort al duizenden jaren op een veel dieper niveau thuis noemden.
"Hier zijn voelt alsof je in dat magische boek zit dat je als kind las" - Greg Roliardi, lange wandelaar
Wandelaars van Oceanwide Expeditions brachten hele dagen door, weg van het schip, en waagden zich in glooiende toendra's en naar de top van rotsachtige, met sneeuw bedekte uitlopers, onder prachtige blauwe luchten en in de schaduw van besneeuwde toppen en immense gletsjers. In drie dagen verkenden de wandelaars de hellingen van Milne Land bij Ikasakajip Nua, waagden ze zich diep in de herfsttooi tussen Harefjord en Rypefjord en doorkruisten ze de golvende verlaten vlakten van Jameson Land.
De lange trektocht ervaring met Oceanwide Expeditions
Op alle reizen van Oceanwide Expeditions kunnen gasten de grond onder hun voeten krijgen en de landschappen van de poolgebieden verkennen tijdens wandelingen, trektochten en landingen van verschillende afstanden en groottes. In het noordpoolgebied is het vaker mogelijk om weg te wandelen van de landingsplaatsen dan in Antarctica, waar het gletsjerterrein en de onbegaanbare hellingen de mogelijkheden van de gasten beperken.
Meestal kun je strandwandelingen en iets langere wandelingen in korte lussen verwachten. Deze wandelingen winnen aan hoogte en bieden de mogelijkheid om wilde dieren tegen te komen en verder te gaan dan de grenzen van het schip en de Zodiacs. Wat de lengte ook is, deze voetexcursies worden altijd geleid door gidsen in vooraf aangegeven gebieden en keren terug naar dezelfde landingszone.
Foto door Marco Rosso
In Scoresby Sund beleefden gasten iets anders. Samen met hun gidsen brachten ze zoveel mogelijk tijd weg van het schip door, wandelend vanaf de landingsplaats in uitdagend terrein en eindigend op een andere locatie. Dit betekende dat gasten die deelnamen aan de lange wandeltochten een hele dag werden ondergedompeld in hun omgeving in plaats van kortere periodes. Dit concept was een grote aantrekkingskracht voor Greg Roliardi, een gast van Oceanwide Expedition uit Wisconsin, VS.
"Het was een enorm hoogtepunt om niet alleen voorbij te varen en de immense uitgestrektheid van dit gebied te zien, maar er ook op uit te gaan en het te ervaren," zegt hij. zegt hij. "Weet je, het tegenkomen van meer dan 60 muskusossen en weten dat het voor hen waarschijnlijk een nieuwe ervaring is om ons te zien, zoals het voor ons is om hen te zien, maakt me gewoon weg. Het voelt alsof deze plek voor het eerst wordt verkend."
Opnieuw contact maken op menselijk niveau: echte Arctische onderdompeling
Tijdens de reis werden drie lange wandeltochten gemaakt, die de gasten elk een ander voorproefje gaven van de gevarieerde Arctische landschappen van Scoresby Sund. Dit gebied is immens groot en veel belangrijker dan op het eerste gezicht lijkt. Vanaf het dek van Ortelius zijn de bergen indrukwekkend en lijken de gletsjers enorm. Maar pas als je weg bent van het schip, hoog op een glooiende heuvel of uitkijkend over een fjord in de schaduw van een berg, kun je de enorme omvang van de wildernis om je heen echt waarderen.
Het is één ding om je te vergapen aan een spectaculair landschap vanaf het dek van de Ortelius of aan boord van een Zodiac. Jezelf terugvinden in een oeroud landschap is iets heel anders, met niets dan wildernis zichtbaar in elke richting. Tijdens een lange trektocht krijg je weer een band met onze aangeboren menselijke band met de natuurlijke wereld - er is geen band met de moderne tijd buiten de camera's van de groep. Je maakt echt deel uit van de omgeving zodra het schip achter een top of heuvel uit het zicht is verdwenen.
Foto door Marco Rosso
Dit gevoel heeft veel van de wandelaars geraakt, waaronder Greg. "Ik denk dat dit de meest echte wildernis is die ik ooit heb meegemaakt," zegt hij. "Hier zie ik geen enkel teken van mensen behalve glimpen van het schip - er is zelfs geen teken van een vliegtuig boven me. Ik kan hier rondlopen, zie geen afval, hoor geen achtergrondgeluiden en zie geen teken van menselijke activiteit behalve de wandelgroep. Het is verbazingwekkend."
Schoonheid in de details, inspiratie in de wildernis
De drie lange wandeltochten duurden tussen de 5 en 6 uur, dus de gasten hadden ruimschoots de gelegenheid om de variatie in landschappen in zich op te nemen, van de brede, met ijsbergen gevulde Øfjord, Harefjord, Rypefjord en Rodefjord tot de uitgestrekte, tumbling, kleurrijke toendra die Kaap Hofmann Halvø bedekken en de hoge, grillige pieken die alles omsluiten tegen een stralend blauwe hemel.
"Daar buiten zijn, in de uitgestrekte toendra, die ruimte delen met de muskusos, het is gewoon zo geweldig," zegt Charlotte Taplin, Expeditiegids bij Oceanwide Expeditions. "Weet je, je bent een deel van die omgeving voor een tijd; het wild dat we zien kan weggaan of bij je blijven, en dat element van het onbekende maakt de langere perioden weg van het schip zo speciaal. "Voor sommigen lag de meest bijzondere schoonheid in de details, van wervelende geologische formaties tot de kleine uitbarstingen van leven in elke centimeter toendra. "Tijdens de wandelingen sta ik altijd achteraan, niet omdat ik traag ben, maar omdat ik naar de planten en bloemen kijk, de bloemblaadjes onderzoek en hoe dingen groeien," voegt Greg eraan toe. "Het zijn deze details die een extra laag aan alles toevoegen en vaak moest ik gewoon blijven staan en staren om alles in me op te nemen."
Foto door Marco Rosso
In deze tijd van het jaar is de toendra bijzonder mooi, met planten zoals dwergwilgen, berken, rendiermossen, wollegras en verschillende mossen die het landschap in levendige kleuren hullen. Onder de voeten knisperen en knisperen droge bladeren en takken, terwijl verend mos floreert te midden van plassen water en ijzige uitsparingen in de rotsen. Dit landschap was goed te zien tijdens de tweede wandeling van de reis - een lange doorsteek van Kaap Hofmann Halvø, een schiereiland tussen Harefjord en Rypefjord. "Ik ben gewoon zo blij dat we de wandelingen konden doen en dat ze vaak gebeurden," voegt Greg eraan toe. "Eerst dacht ik dat het maar voor één dag was, dus ik was blij dat ik er op de tweede dag weer was, dat ik nog meer tijd weg van het schip kon doorbrengen, dat ik naar beneden kon gaan en de details kon zien, dat ik dingen kon aanraken. Het is heel bijzonder in de toendra."
Dit zijn oeroude landschappen, gesmeed door ongelooflijke geologische activiteit en de kracht van hitte en ijs. En het ziet er niet alleen zo uit; Scoresby Sund voelt ook oud aan. In de toendra voel je je vervoerd in de wereld zoals die ooit was, en het besef dat het leven hier al duizenden jaren niet veranderd is, is ontnuchterend. "Ik heb daar vaak aan gedacht tijdens het wandelen," beaamt Greg. "Hoe vaak heeft een mens deze stenen en rotsen aan mijn voeten aangeraakt, of zelfs maar gezien, of die rotswand beklommen of bekeken? Hoe vaak worden deze muskusossen of Poolhaasjes blootgesteld aan menselijk leven, vooral in de moderne wereld? Hier kan ik een rots oppakken en zeer waarschijnlijk de eerste mens zijn die er ooit contact mee heeft gemaakt."
Weggaan met unieke herinneringen aan een unieke wereld
Voor elke wandelaar betekende de ervaring iets anders. Voor sommigen vormde de absolute stilte van de omgeving een ongelooflijk contrast met de moderne wereld die ze hadden achtergelaten. Anderen daarentegen vonden de levendige oranje, rode, bruine en gele tinten van de herfsttoendra een prachtig schouwspel. Weer anderen werden geprikkeld door de relatieve leegte van het land om hen heen in deze tijd van het jaar.
Veel vogels zijn al naar het zuiden getrokken met het oog op de komende winter en zeehonden en ijsberen wachten op de komst van het zee-ijs en daarmee op een overvloed aan voedsel. Op Jameson Land was vooral de grimmige leegte van het landschap duidelijk te zien, met alleen de eenzame kreten van een enkele raaf erboven en de af en toe verspreide botten van muskusossen als herinneringen aan het leven tussen de velden met wollegras en moerassige, drassige grond.
Op alle drie de tochten doorbraken alleen de prachtige kuddes muskusossen, de flits van een Poolhaas of de gehurkte vorm van een Poolvos de stilte van de wereld van de wandelaar, met af en toe een schreeuw van een zeevogel boven hen of het verwoede gefladder van een Alpensneeuwhoen in het struikgewas voor hen. Toen ze op Milne Land hoger kwamen, waaide de wind vanuit de Øfjord, maar verder was het tapijt van ijsbergen, bergen en rotsen stil, stil en volhardend.
Bij Kaap Hofmann Halvø was de dag fris en stil. Zelfs de muskusos verplaatste zich geruisloos over de toendra, met als enige geluiden het gekraak van bladeren onder de voeten of af en toe het geritsel van een rugzakriem. Meren en fjorden weerspiegelden perfect de bergen en heuvels, hun oppervlak ongestoord door zelfs het kleinste zuchtje wind.
Anderen vonden de meeste schoonheid in de wildernis in haar ware vorm - de bergen die oprijzen; grillig, met sneeuw bedekt en imposant, de meeste naamloos, de spiraalvormige piek van Grundtvigskirken, die de Øfjord domineert, een opmerkelijke uitzondering, die verdere uitgestrektheid van vergletsjerde wildernis aan het zicht onttrekt. Verleidelijke glimpen van deze ijzige wereld lagen in de diepe kloven die door gletsjers werden uitgesleten toen ze zich een weg omhoog baanden en om de schouders van de toppen erboven heen slingerden.
Beneden kloven gletsjers in ontelbare fjorden, waardoor grote flottieljes ijsbergen ontstaan die langzaam wegdrijven van de uitgestrekte ijshellingen die vanuit de ijzige kern van Groenland naar binnen stromen. Maar bovenal, als de dag valt en het nacht wordt, verlichten de sterren deze ongerepte wereld met miljoenen tegelijk, schitterend helder en niet gehinderd door enige vorm van moderne indringing of lichtvervuiling. Op donkere avonden - elke avond tijdens deze reis - danst het etherische noorderlicht hoog boven de donkere bergen en weeft het fantastische tapijten van licht in een hemel die al eeuwen onveranderd is. Op koude, heldere winterdagen zullen degenen die lange wandeltochten in Scoresby Sund hebben gemaakt, zich terugverwezen voelen naar de stille hellingen van de Noordpool, verdwaald in een droom van een wereld die is zoals hij altijd is geweest en misschien ook altijd zal blijven.
Terwijl een expeditiecruise je naar enkele van de mooiste, meest inspirerende en levensveranderende locaties op aarde brengt, neemt een lange trektocht naar het hart van zulke plaatsen je helemaal mee in het poollandschap, als een klein menselijk stipje in een uitgestrekte wilde wereld.