PLA07-19, reisverslag, Noord-Spitsbergen, Op zoek naar Ijsbeer

Het was een prachtige zonnige dag in Longyearbyen toen we op weg gingen naar de haven. Het kleine blauwe schip Plancius lag al op ons te wachten, voor anker net voorbij de pier. Het Expeditie personeel ontmoette ons bij de pier en we hadden de opwinding van onze eerste zodiac rit naar het schip. Hotelmanager Zsuszsanna verwelkomde ons en de vriendelijke Filippijnse bemanning bracht ons naar onze hutten. We hadden wat tijd om het schip te verkennen voordat we allemaal verzamelden in de Lounge voor een introductie van het schip en een veiligheidsbriefing door eerste officier Miia. Daarna werden de trossen losgegooid en vertrokken we, ons avontuur was begonnen. De kleurrijke huizen van Longyearbyen werden kleiner en we zeilden de Isfjord in. Het volgende programmapunt was het praktische gedeelte van de reddingsbootoefening. Uitgerust met warme kleren en onze fel oranje reddingsvesten, verzamelden we ons eerst in de lounge en gingen daarna het dek op om de reddingsboten te inspecteren. Laten we hopen dat we ze nooit meer van binnen hoeven te zien. Na de oefening stond ons een traktatie te wachten: De Cocktail van de Kapitein. We ontmoetten onze kapitein Andrei Zybin en proostten met hem en het expeditieteam op een succesvolle en veilige reis. Nadat we hadden gehoord wat het team de volgende ochtend voor ons had gepland, gingen we naar beneden voor het diner waar we genoten van het driegangenmenu geserveerd door chef-kok Khabir. Na het eten moest er nog één ding worden afgehandeld, we kregen rubberen laarzen die ons op onze avonturen zouden vergezellen en ons droog en warm zouden houden. Laat in de avond verwarmde de middernachtzon velen op de buitendekken. De zon zou de komende 7 dagen niet ondergaan. Met prachtig licht en prachtige bergen was het moeilijk om de weg naar bed te vinden.

Deze zonnige ochtend arriveerden we onder prachtige weersomstandigheden in Billefjorden. Aan het einde van de fjord, in Adolfbukta, lag nog wat snel ijs. Het uitzicht op het ijs en de Nordenskiöld gletsjer op de achtergrond was adembenemend. Na het ontbijt ging iedereen naar het buitendek om van het uitzicht te genieten totdat Michael, onze expeditieleider ons weer naar binnen riep voor de verplichte briefings over ons gedrag in het noordpoolgebied, zodiac operaties en natuurlijk de ijsbeer. Na zijn briefings ging iedereen weer snel naar buiten omdat er beluga's waren gespot. Er zwommen twee grote groepen van in totaal zeker honderd beluga's langs de ijsrand en het was fascinerend om deze witte walvissen te zien en hun geblaas te horen. Ondertussen zagen we ver weg op het snelle ijs ook een ijsbeer. Onze eerste ijsbeer! Iedereen was inmiddels op de buitendekken om te genieten van de beluga's, de nieuwsgierige zeehonden rond het schip en om te proberen de ijsbeer op het ijs te vinden. We brachten gemakkelijk een paar uur door met kletsen, spotten, praten en zonnebaden op het bovendek. Nog maar de eerste ochtend ... en nu al zoveel indrukken van het hoge noordpoolgebied! Vlak voor de lunch voeren we uit en keken we nog even in een andere baai met ijs, voor het geval daar een ijsbeer zou zijn, om vervolgens Billefjord uit te varen. Onze volgende bestemming was nog 4 uur rijden, dus we hadden tijd om te gaan zitten en te relaxen. Aan het begin van de middag gaf Arjen ons een lezing over ijsberen, zodat we allemaal de koning van de Noordpool beter kunnen waarderen als we hem de volgende keer zien. Om ongeveer 16.00 uur varen we Ekmanfjorden binnen. Ook hier weer wat ijs en zeehonden die op het ijs liggen te rusten. Het is echter niet het beste ijs en het is duidelijk dat de zomer het jachtgebied van de ijsberen aan het wegsmelten is. Het fjord is echter prachtig met mooie bergen en intrigerende eilandjes genaamd Flintholmen en Coraholmen. Rond 18.00 uur beginnen we Ekmanfjorden uit te varen en krijgen we een recapitulatie met informatie van Michael over ons programma van morgen. Melissa vertelt ons over de vogels die we in Spitsbergen kunnen zien en Arjen laat ons zien hoe we walvissen kunnen herkennen.

S Nachts bracht de kapitein het schip naar het noorden, rond Prins Karlsforland en in Krossfjord. Net na het ontbijt voeren we de 14e Julibukta binnen, genoemd door een expeditie onder leiding van de prins van Monaco naar de nationale feestdag in Frankrijk. Deze prachtige baai heeft mooie bergen aan twee kanten en een gletsjer aan het eind. Hier gingen we aan boord in de zodiacs en deden we een gesplitste landing en zodiac cruise. Eén groep ging eerst aan land en genoot van het vogel- en wildlife. Er werden veel rendieren gezien die graasden op de weelderige vegetatie onder de vogelkliffen en er werden verschillende Arctische jagers en Grote Burgemeesteren gezien die drieteenmeeuwen achtervolgden. Het hoogtepunt van de landing waren echter de beroemde hangende tuinen, een gebied met zeer weelderige vegetatie hangend aan een kleine klif met vele prachtige bloemen. Hoewel veel bloemen nog niet in bloei stonden omdat het nog vrij vroeg in het seizoen is, kleurde de toendra mooi roze van alle Campion Moss. De andere helft ging eerst voor een zodiac cruise dicht bij een kleine vogelklif. De sterren van de tocht waren een paar papegaaiduikers op een groene rots die mooi poseerden. Papegaaiduikers komen niet veel voor op Spitsbergen omdat ze het liefst een hol graven voor hun nest, iets wat erg moeilijk is op Spitsbergen vanwege de permafrost. In plaats daarvan broeden ze op kliffen, iets wat ze niet zo leuk lijken te vinden, vandaar hun lage aantallen. Tijdens de tweede cruise vonden we ook een Baardrob op een ijsschots, wat ook veel mooie fotomomenten opleverde. Na ongeveer anderhalf uur wisselden de twee groepen, zodat ze allebei van de meeste activiteiten konden genieten. Tijdens de lunch gingen we de Kongsfjord in voor onze middaglanding bij Blomstrandhalvøya. Deze landing werd een beetje uitgesteld door een Dwergvinvis die een paar keer naast het schip had gebraakt. Aan wal bekeken we allemaal de overblijfselen van Ernest Mansfield's Northern Exploration Company die hier begin 1900 naar marmer probeerde te zoeken. Hij had duidelijk veel geld geïnvesteerd, allemaal in ader, want het marmer bleek van erg lage kwaliteit en hij heeft er dus nooit geld aan verdiend. Zoals in die tijd gebruikelijk was, liet hij al zijn apparatuur achter, die nu nog steeds te zien is. We splitsten ons op in verschillende groepen, die allemaal op hun eigen plek van deze plek genoten. De vogelaars genoten van het uitzicht op Roodkeelduikers en IJseenden op de vijver en zagen verschillende Paarse Strandlopers en Steenlopers die op de toendra moeten broeden en de meeste groepen keken naar Langstaart jagers en Spitsbergen Ptarmigans. De wandelgroep steeg wat hoger om het landschap beter te kunnen bekijken, terwijl de andere groepen wat meer tijd besteedden aan het verkennen van de overblijfselen van de marmermijnbouw. Terug op het schip was het tijd voor onze dagelijkse samenvatting waar onze expeditieleider Michael de plannen voor de volgende dag uitlegde: we zouden naar het pakijs gaan! Iedereen was erg opgewonden, over alle mooie dingen die we vandaag gezien hadden, maar ook met verwachtingen van wat komen ging.

Vroeg in de ochtend op 20 juni 2019 begonnen we binnen te varen door de randen van het pakijs ten noordwesten van Spitsbergen... het ijs ligt dit jaar echt dicht bij de kustlijn vergeleken met het vorige seizoen. Onder een laag wolkendek en in prachtig licht voeren we met hoge verwachtingen noordwaarts naar dichter zee-ijs. De vroege vogels zagen de eerste beer van de dag en Michael belde rond 06.30 uur dat er een Ijsbeer vlak bij ons op het ijs zat. Na de eerste waarneming begon de beer in onze richting te bewegen, waardoor we elkaar van heel dichtbij ontmoetten. We brachten de hele ochtend door met spelen en foto's maken van de geweldige (mannelijke) beer. Naarmate de dag vorderde, navigeerden we door dichter drijfijs en werden er veel dieren gezien. Ivoormeeuwen, baardrobben, walrussen en verschillende zeekoeten werden in vele richtingen gespot, maar één ding zagen we slechts enkele minuten voor lunchtijd... 3 ijsberen die een zeehondenkarkas opaten en in het ijs gingen liggen. Om deze reden besloot het expeditie personeel om de gasten aan boord de mogelijkheid te geven om een snelle maaltijd te nuttigen om zoveel mogelijk van de Ijsberen te kunnen genieten. Na 1 uur observatie sloot het ijs ons en onze kapitein en zijn brugbemanning navigeerden de Plancius slim om de ijsschotsen heen en zetten ons in een comfortabeler gebied. In de namiddag om 3 uur gaf Stephanie een interessante lezing in de lounge over zeehonden voor de Duitstaligen gevolgd door dezelfde lezingen over zeehonden maar deze keer was de spreker Melissa. Na onze interessante lezingen hadden we vrije tijd om van het prachtige landschap rond het schip te genieten en wat foto's te nemen voor onze dagelijkse recap en weer een lekker diner aan boord. Weer een dag op kantoor in het hoge noordpoolgebied!

Na de opwinding van gisteren konden we een beetje uitslapen, maar niet te lang... Tijdens het ontbijt kondigde onze expeditieleider Michael aan dat we drie beren op het ijs hadden gezien! Deze ochtend stond inderdaad in het teken van de zoektocht naar meer ijsberen. Het pakijs was behoorlijk veranderd door de zuidenwind van afgelopen nacht. Al het ijs was nu samengedrukt. Een prachtig gezicht, maar het betekende ook dat we niet echt het ijs op konden varen. Helaas waren de beren die we zagen vrij ver weg en door het ijs konden we ze niet benaderen. We vervolgden de ochtend in het ijs en genoten van het prachtige licht en de af en toe aanwezige Zadelrobben. Halverwege de ochtend riep Zsuzsanna ons naar het bovendek om de zomerzonnewende te vieren met een lekkere warme chocolademelk, zelfs met wat Sambucca voor degenen die het echt koud hadden. Tijdens de lunch zeilden we Magdalenefjord in en lieten we het anker vallen. Het waaide nogal, maar in sommige delen van de Wagonwaybreen fjord scheen de zon. We lieten de zodiacs zakken en gingen er een paar uur op uit om te genieten van de fjord, die zo'n honderd jaar geleden nog een volgroeide gletsjer was. Meteen toen we het schip verlieten zagen we een paar beluga's en later nog een paar walrussen in het water. De gletsjer was niet recent afgekalfd omdat er nauwelijks ijs lag. Toch was de gletsjer erg indrukwekkend. Op de terugweg naar het schip passeerden we een Kleine Alk kolonie waar honderden van deze kleine vogels rondvlogen als snel bewegende wolken. Last but not least passeerden we een walrus haul out waar we de kans hadden om een grote groep van deze zware wezens te zien die op het land aan het rusten waren. Terug bij het schip was het tijd voor een briefing door Michael en daarna een speciale midzomernacht BBQ op het achterdek. De temperaturen waren Arctisch, maar de stemming was vrolijk! Weer een ongelooflijke dag op de top van de wereld.

Toen we vanochtend wakker werden, was het bewolkt en regende het een beetje. Maar toen de wolken optrokken, bevonden we ons in Lilliehøøkfjord aan het einde van Kongsfjord, dicht bij de prachtige Lilliehøøkbreen. Dit prachtige gletsjerfront strekt zich uit over 11 km en vormt een halve cirkel aan het einde van de fjord. Na een tijdje stopte het met regenen en kwamen de kleuren van de gletsjer nog beter uit. En het werd nog beter, want er werd een Ijsbeer gevonden. Eerst zwom ze, maar na een tijdje klom ze op een ijsberg, zodat we een kijkje konden nemen met de zodiacs. Binnen een paar minuten waren alle zodiacs neergelaten, kleedden we ons aan en gingen de eerste zodiacs richting de beer. Ze had totaal geen last van ons en bleef haar poten likken. Omdat we de beer niet wilden storen, namen we om de beurt een kijkje, maar gelukkig kon iedereen deze beer op een blauwe ijsberg goed bekijken. Na een aantal rondjes, keken we allemaal nog even naar de gletsjer, parende Noordse Sternen en jagers die een drieteenmeeuw aanvielen. Terug op het schip voeren we de fjord uit naar Tinayrebukta, een kleine zijbaai van de Krossfjord. Hier hadden we een landing, waar we ons weer opsplitsten in verschillende groepen. We hadden allemaal dezelfde ervaring, waarbij de lange wandelaars natuurlijk meer hoogte wonnen dan de rustige groep. We hebben allemaal naar de bloemen op de toendra gekeken, sommigen van ons zagen vossen rondrennen, een paar Kleine Rietgansen van hun nest verjaagd, een Ptarmigan op nest en een vossenval op de toendra gezien. En dit alles in de spectaculaire omgeving met Tinayrebreen aan het einde van de baai. Terug op het schip was het al tijd voor het diner, waar onze hotelmanager Zsuzsanna ons de gelegenheid gaf om het hotelteam te bedanken dat de afgelopen dagen zo goed voor ons heeft gezorgd. Na het diner bleven er nog wat mensen op in de bar, genietend van het uitzicht op de westkust van Spitsbergen terwijl we richting het zuiden gingen voor onze activiteiten van de laatste dag van de reis.

Na een goede nachtrust waarin we droomden over de prachtige ijsbeer op het gletsjerijs die we gisteren van dichtbij mochten bekijken, was vandaag de dag dat we de andere koning van de Noordpool, de Walrus, zouden ontmoeten. Terwijl we wachtten op de eerste groep die terug zou komen naar het schip, vertelde Melissa ons alles wat we wilden weten over het majestueuze geluid van walvissen. We gingen voor anker bij Poolepynten en we gingen aan wal waar we langzaam de Walrus haul-out site naderden. Er waren twee groepen Walrussen op het strand en een paar in het water. Ze gaven ons een mooie show, boerden en krabden met hun flippers aan de achterkant van hun hoofd. Na nog een heerlijke lunch voeren we zuidwaarts naar de ingang van Isfjord. Ons laatste avontuur van deze expeditie was een landing bij Alkhornet. Het weer was geweldig. We mochten zelf de toendra verkennen onder het toeziend oog van de gidsen die een perimeter hadden opgezet. We ontdekten rendieren, vossen, talloze vogels waaronder de zeer zeldzame grijze galoop en bovendien was het uitzicht absoluut adembenemend. Aan het einde van de landing overschreden sommigen van ons de absolute grens van verstand en redelijkheid en maakten van de gelegenheid gebruik om een duik te nemen in het Arctische water van Isfjord. Iedereen kwam weer veilig aan op het schip, waarna we een toast uitbrachten met onze kapitein en een paar afscheidswoorden van Michael. Arjan liet ons een ontroerend filmpje zien dat hij zelf had opgenomen en gemonteerd over onze eerste ontmoeting met een beer. Daarna was de oproep voor ons laatste diner aan boord van MV Plancius en vierden we een zeer bijzondere reis met een fantastisch laatste diner.

Na een hoop commotie tijdens de nacht van de mensen die op de vlucht van 2:30 uur zaten, werden we veel te vroeg wakker, voor anker in Longyearbyen, verdrietig om te weten dat we het schip binnenkort zouden verlaten. Ons laatste ontbijt aan boord werd zeer gewaardeerd, omdat we niet wisten waar onze volgende maaltijd vandaan zou komen. Na zeven dagen verwennerij waren we terug in de haven van Longyearbyen, en was het tijd om afscheid te nemen van de bemanning, het expeditieteam, maar ook van nieuwe vrienden. Op de kade vonden we onze bagage en gingen we aan boord van de bus. Een laatste afscheid van expeditieleider Michael en we gingen uiteen, ieder van ons op weg naar zijn eigen reis en vlucht, verdrietig om te vertrekken, maar vol van indrukken van de prachtige landschappen en wilde dieren van het Noordpoolgebied. Herinneringen aan Spitsbergen Waar zonlicht op gletsjers valt en bergen uit de zee oprijzen Waar Noordse stormvogels op arctische winden glijden en de baardrob vrij speelt Waar walvissen hun jongen brengen om zich te voeden en ijsberen voorkomen Waar rendieren grazen op arctische planten en walrussen in overvloed Waar wateren het ijzige noorden ontmoeten en de zon die we altijd zien Deze plek - het spreekt op onnoemelijke manieren en is waar je me zult vinden ... ~ Melissa Scott, Expeditiemedewerker Totale afstand gevaren op onze reis: Nautische mijlen: 660 nm | Kilometers: 1222 km Namens iedereen aan boord danken wij u voor uw reis met ons en wensen wij u een behouden thuiskomst.