Wetenswaardigheden over de vaak vergeten South Orkneys
De South Orkney Islands worden vaak vergeten als reisoptie voor Antarctica.
Maar dat zou niet zo moeten zijn: De South Orkney Islands, die deel uitmaken van de toendra-ecoregio van de Scotia Sea Islands, herbergen ondanks hun ruige omstandigheden een gezond aanbod aan wilde dieren.
Veel van deze dieren zijn de belangrijkste attracties van Antarctica: pinguïns, zeehonden, zeevogels en walvissen.
(Hoewel, als gevolg van de massale jacht, walvissen in deze regio helaas zeldzaam kunnen zijn)
Hoewel er veel meer dan elf soorten voorkomen op de South Orkney Islands, bevat de volgende lijst een aantal van de populairdere soorten, samen met een paar leuke weetjes over hen.
1. Adéliepinguïns
Adéliepinguïns zijn vernoemd naar Adélie Land, een gebied in Antarctica dat door de Fransen geclaimd werd. Ze behoren tot de meest herkenbare pinguïns in Antarctica.
Hun geslachtsnaam, Pygoscelis, betekent "stuitbeentje".
Adéliepinguïns volgen de zon in de Antarctische gebieden, omdat de winterzon er nooit helemaal ondergaat. Sommige Adélie-pinguïns trekken soms wel 17.600 km (10.900 mijl).
Adéliepinguïns zijn één van de slechts twee pinguïnsoorten die voorkomen op het vasteland van Antarctica, de andere zijn Keizerspinguïns.
2. Ezelspinguïnen
Niemand is er zeker van waarom het woord "ezelspinguïn" werd gebruikt voor deze pinguïnsoort, maar het zou afkomstig kunnen zijn van het Portugese woord gentio, dat verwijst naar gentiles.
Ezelspinguïnen zijn de op twee na grootste pinguïnsoort ter wereld.
In tegenstelling tot andere pinguïns hebben Ezelspinguïnen geen jaarlijkse migratiecyclus, en hun gewicht en lengte neemt toe naarmate ze verder van het Antarctisch Schiereiland leven.
Ezelspinguïnen broeden alleen in gebieden waar geen sneeuw en ijs ligt en reinheid is dus van levensbelang: Als het nestgebied van het vorige jaar bedekt is met afval of te veel vertrappeld is, zullen Ezelspinguïnen verhuizen.
De Ezelspinguïn is de enige soort op het Antarctische schiereiland die in aantal en verspreiding toeneemt.
3. Stormbandpinguïnen
Stormbandpinguïns worden ook wel "steenbrekerpinguïns" genoemd, niet omdat ze stenen verzamelen voor hun nesten, maar omdat hun krijs zo doordringend is dat hij stenen zou breken.
Buiten het broedseizoen komen Stormbandpinguïnen vaak samen op ijsbergen.
Ze zijn nauw verwant aan de Ezelspinguïns, hoewel Ezelspinguïnen steeds minder voorkomen op het Antarctische schiereiland.
Stormbandpinguïnen zijn één van de meest agressieve pinguïnsoorten en kunnen de helft van hun gewicht verliezen tijdens het broedseizoen.
4. Kaapse stormvogels
Kaapse stormvogels zijn het enige lid van het Daption geslacht.
Ze delen een eigenschap met andere leden van de Procellariidae familie, namelijk het aanmaken van olie in hun maag die gebruikt kan worden als voedingsbron tijdens lange vluchten, uitgebraakt kan worden om hun jongen te voeden of naar roofdieren gespoten kan worden.
Daption komt uit het Oudgrieks en betekent "kleine verslinder", en de alternatieve naam "Kaapse duif" komt van de gewoonte van de vogel om naar water te pikken terwijl hij eet.
De "Kaap" in de naam Kaapse stormvogel verwijst ook naar Kaap de Goede Hoop, waar deze vogels voor het eerst werden geïdentificeerd.
Kaapse stormvogels zijn de enige zeevogel met de kenmerkende bonte kleuren.
5. Sneeuwstormvogels
Sneeuwstormvogelen zijn een van de drie vogelsoorten die alleen op Antarctica broeden en zijn de enige leden van het geslacht Pagodroma.
Sneeuwstormvogels broeden het zuidelijkst van alle vogels.
Net als veel andere zeevogels hebben Sneeuwstormvogels een klier boven hun neusholte die een zoutoplossing uitscheidt. Dit helpt hen om de hoeveelheid zout in hun lichaam in balans te houden, vanwege al het zout dat ze eten uit de zee.
De naam "stormvogel" komt van Petrus de apostel en werd gebruikt omdat de vogel kan "rennen" op het water om op te stijgen.
Pagodroma komt van de Griekse woorden pagos, wat "ijs" betekent, en dromos, wat "renbaan" betekent.
6. Blauwogige Aalscholvers (Antarctische Aalscholveren)
Soms verward met Keizeraalscholveren, zijn blauwoogmeeuwen de enige aalscholvers die in de Antarctische gebieden voorkomen.
Het zijn de enige Antarctische Aalscholvers die het hele jaar door een nest hebben als het gebied ijsvrij is.
Ze reizen niet ver van hun nest om zich te voeden, waardoor blauwoogzeekoeten historisch gezien een welkome verschijning waren voor zeelieden, omdat hun aanwezigheid betekende dat er land in de buurt was.
Blauwogige Aalscholvers zijn de enige Antarctische vogels waarvan de kuikens geboren worden zonder een beschermend dons, waardoor ze bijzonder afhankelijk zijn van hun ouders om ze warm te houden.
De bobbelige heuvel aan de bovenkant van de snavel van de blauwoogbuizerd wordt een "carunkel" genoemd.
7. Kerguelenzeebeeren
In tegenstelling tot sommige andere zeehondensoorten hebben Kerguelenzeebeeren zichtbare oren en zijn in feite de enige zeehonden met zichtbare oren in de regio.
Kerguelenzeebeeren leven in de Antarctische Convergentie, een waterzone tussen de frigide wateren van het Antarctische Continent en de meer gematigde wateren in het noorden.
Deze specifieke soort is een van de negen pelsrobben wereldwijd.
Kerguelenzeebeeren kunnen op het land lopen doordat ze hun achterflippers naar voren kunnen draaien, waardoor ze deze praktisch als voeten gebruiken.
Deze pelsrobben werden ooit bijna tot uitsterven bejaagd, maar nu zijn er honderdduizenden (zo niet miljoenen) tijdens de broedperiode.
8. Gewone Vinvissen
De gezichten van Gewone Vinvissen zijn ongewoon asymmetrisch: de rechterkant van hun kaak, lip en balein is geelwit, terwijl de linkerkant grijs is.
Omdat Gewone Vinvissen meestal pelagisch zijn (ze brengen het grootste deel van hun tijd in diepe zeeën door), zijn ze voor wetenschappers moeilijk te bestuderen.
Wel is bekend dat ze na de blauwe vinvis de grootste zoogdieren zijn.
Gewone Vinvissen hebben de bijnaam "scheermessen" gekregen vanwege de uitgesproken ribbel achter hun rugvinnen.
Toen de geluiden van vinvissen voor het eerst werden opgenomen, dachten wetenschappers dat het geologische geluiden waren (zoals het knarsen van tektonische platen) vanwege hun lage frequentie - het laagste geluid van alle dieren, samen met dat van de blauwe vinvis.
9. Noordse Vinvissen
De "sei" in Noordse Vinvis komt van het Noorse woord voor koolvis, een vissoort. De Noren merkten op dat Noordse vinvissen en koolvissen elk jaar op hetzelfde tijdstip in dezelfde gebieden aankwamen.
Noordse Vinvissen worden wel vergeleken met jachtluipaarden, omdat ze snel kunnen zwemmen maar ook snel moe worden.
Net als andere baleinwalvissen hebben zeewalvissen twee blaasgaten. Maar in tegenstelling tot andere baleinen blijven Noordse Vinvissen het liefst in echt koud water.
Hoewel Noordse Vinvissen het liefst alleen of in kleine groepen reizen, komen ze soms met duizenden tegelijk samen in een gebied waar voedsel in overvloed is.
Hun Latijnse naam, Balaenoptera borealis, betekent "gevleugelde walvis" en "noordelijk".
10. Bultruggen
Bultruggen vormen zeepokken op hun lichaam, waardoor ze er bebaard uitzien.
Bultruggen maken twee lange migraties per jaar: In de zomer reizen ze naar poolwateren om zich te voeden en in de winter naar tropische wateren om zich voort te planten.
De Latijnse naam van de bultrug, Megaptera novaeangliae, betekent "grote gevleugelde newfoundlander", wat wijst op de enorme vleugelachtige flippers van de walvis.
Het gezang van bultruggen kan tot op 20 km afstand worden gehoord en hun spuitboei kan wel zes meter hoog worden.
Als ze zich klaarmaken voor een diepe duik, buigen bultruggen hun rug, waaraan ze hun naam te danken hebben.
11. Blauwe Vinvissen
Als je geluk hebt, kun je zelfs blauwe vinvissen zien op de South Orkney Islands.
Met een lengte van ongeveer 30 meter en een gewicht tot 180 ton zijn blauwe vinvissen de grootste dieren die ooit op aarde hebben geleefd.
Hun verspreidingsgebied is wereldwijd, maar blauwe vinvissen leven niet onder de poolkappen.
Helaas worden deze walvissen nog steeds bedreigd door de massale jacht.
Het hoofddieet van blauwe vinvissen is krill, maar ze eten ook ander plankton. Ze zijn niet agressief tegen mensen en kunnen zelfs heel nieuwsgierig zijn naar schepen.
Blauwe Vinvissen kunnen met hun tongen zwaarder wegen dan olifanten en met hun hart zwaarder dan auto's.