Rode Island
Van 6 september t/m 23 september 2016 ben ik meegegaan met reis 30 en 31 van de Rembrandt van Rijn. We mochten genieten van een geweldige reis naar een prachtig land op het mooie Nederlandse zeilschip De Rembrandt van Rijn. Onder de bezielende leiding van expeditieleider Jordi en kapitein Sven was iedere dag weer een genot, ondanks dat we ook hevige wind/storm hebben meegemaakt.
Op 19 september stond Rode Island op de planning. We wisten inmiddels dat Plan A niet altijd doorgang kan vinden, maar er werd steeds weer een passende oplossing gevonden. De dag begon met een wake-up call voor een mooie zonsopgang. Dus snel in de kleren geschoten om te kijken en natuurlijk foto’s te maken. Na het ontbijt heeft de Rembrandt van Rijn gecruised tussen de ijsbergen in de Fonfjord, richting Rode Island. De lunch was weer voortreffelijk verzorgd door Khabir. Deze keer uiensoep en spaghetti Bolognese.
In de middag stond de zodiaccruise naar Rode Island op het programma. We konden kiezen of we voorkeur hadden voor de cruise van 14.00 uur of 16.00 uur. Door 2 keer met 2 zodiacs te gaan hadden we meer bewegingsruimte in de zodiac voor het maken van foto’s. Zelf gekozen voor de vroege cruise en dit werd gehonoreerd.
En we hadden weer voortreffelijk weer, de zon scheen een put in de grond (ik bedoel in het water). Rode Island is een soort berg/rots van rood steen en soort dijken erin. Prachtig, hoe dit zo door de natuur is ontstaan. Toen we dichterbij kwamen bleek er ook een soort opening/poort te zijn waar we precies met de zodiac doorheen konden. Ook zagen we diverse vogels die nestelden op deze rots. Het wit van de vogels (en hun poep) stak mooi af op de rode rots. Rondom de rots lag het water vol met stukjes ijs, heel mooi
Maar het werd nog mooier. Toen we om de hoek gingen kwamen we bij een strandje (ook rood) en we gingen even uit de zodiacs. Daar stond nog een rode paddenstoel (een rode rots in de vorm van een paddenstoel). Door de zon werd alles gespiegeld, bijzonder mooi. We werden er allemaal stil van. Weer in de zodiac en vervolgens werd het nog spectaculairder. Voor ons doemden heel grote ijsbergen op in prachtige vormen. De ijsbergen waren tussen de 30 en 80 meter hoog (boven water). En dan te bedenken dat ¼ deel boven water zit en ¾ deel onder water. De stuurkunsten van onze expeditieleiders werden weer getest, maar ze laveerden ons veilig tussen en langs deze bijzondere obstakels heen. Onze fantasie maakte overuren, want wat zagen we allemaal in deze ijsbergen, waar leken ze op. Op een huis, op een schip, op een schildpad? Je kon van alles bedenken. Er was zelfs een ijsberg met een raampje en door het raampje zag je de volgende ijsberg. Ook ijsbergen met een uitstekend deel, waar weer ijspegels aan hingen.
Er zijn heel veel foto’s geschoten, zittend in de zodiac, staand in de zodiac, op je knieën, plat op de rand enz.enz. Maar ook heb ik stil zitten genieten van deze prachtige natuur. Geen auto’s, geen fietsen, geen vliegtuigen, geen herrie. Helemaal stil –alleen de motor van de zodiac natuurlijk- en zo’n prachtig uitzicht.
We konden niet rond de ijsbergen en het eiland terug naar de Rembrandt van Rijn, dus dezelfde weg terug. Dit was absoluut geen straf. We kwamen enthousiast en blij weer aan boord en toen kon groep 2 gaan. Zij hebben ook genoten en hadden ook mooie foto’s, doordat de zon net weer iets anders stond. Nadat groep 2 terug was kregen we weer een voortreffelijk diner en de dagelijkse recap. Het was de zoveelste dag met een gouden randje.
Zal ik straks nog kunnen wennen aan de hectiek In Nederland, de stress op de werkvloer? Maar…. niet getreurd, dit hebben we en we hebben nog bijna een week te gaan. In m’n enthousiasme vertel ik collega’s/familie/vrienden over dit mooie land als vakantiebestemming. Maar stiekem hoop ik dat er niet te veel mensen naar Groenland reizen en dat de natuur daar over tientallen jaren nog net zo mooi is als nu.
