HDS15-19, reisverslag, Scoresby Sund, Aurora Borealis

Na een lange rit met de bus door Noord-IJsland kwamen we aan in een helder en zonnig Akureyri. De M/V Hondius wachtte ons op in de haven. Nadat we aan boord waren gegaan en naar onze hutten waren gebracht, ontmoetten we elkaar in de lounge voor onze verplichte veiligheidsbriefing en oefening om het schip te verlaten. We werden gebrieft over de veiligheid van het schip en wat te doen in een noodsituatie; inclusief het doorlopen van een scenario om het schip te verlaten, waarbij we allemaal onze reddingsvesten aantrokken en naar de reddingsboten werden gebracht. Daarna zetten we koers naar het noorden, naar de Straat van Denemarken. We kregen een overzicht van het schip van hotelmanager DJ, en een welkom door expeditieleider Adam. Voor het diner verwelkomde de kapitein ons aan boord met een toast op de reis. Daarna gingen we naar het diner voor onze eerste heerlijke maaltijd aan boord, bereid door het fantastische kombuis team. Een ontspannen drankje in de bar rondde een fantastische start van ons avontuur naar Groenland af. Al snel was de zachte rots van de open oceaan te voelen en de meesten van ons gingen naar bed om van ons Groenland avontuur te dromen.

Na ons vertrek uit de haven hadden we een rustige en rustige nacht aan boord. De zee was kalm met een zeer zachte deining. De lucht was bewolkt en we konden tijdens onze overtocht niets interessants zien behalve mistbanken en dikke wolken. Desondanks hadden we tijdens onze eerste middag aan boord de kans om een Gewone Vinvis te zien, die dicht langs het schip zwom. Daarom manoeuvreerden onze officieren ons schip zodanig dat het vaart minderde en om onze kansen op een beter zicht te vergroten. Het geluk was aan onze zijde en dankzij deze acties slaagden we erin om de walvis een paar keer aan de oppervlakte te zien, waardoor we de karakteristieke kleur van de vinnen, blazen en kaken konden herkennen. Dit soort walvissen heeft een wittere onderkaak, waardoor het dier onder de juiste omstandigheden onmiskenbaar geïdentificeerd kan worden. Na deze waarneming keerden we terug naar onze koers, die gericht was op de monding van de Scoresby Sound in Oost-Groenland. De oversteek bracht ons weg van het IJslandse continentale plat met diepten tot 300 m, naar de afgrond van de Straat van Denemarken waar de oceaan tot 2300 m diep reikt. Tijdens de oversteek konden we ook voelen hoe het weer veranderde, van de gematigde temperaturen voor de kust van IJsland naar de koelere temperaturen rond Groenland. s Avonds kregen we Groenland voor het eerst te zien. Het was prachtig. De lucht was bedekt met verschillende lagen hoge wolken en de grijsblauwe zee was bedekt met witte, dikke mistflarden. In de verte, boven de mist, was het echter mogelijk om een grillige bergketen te zien met ontelbare toppen die boven de 1000 m uitstaken. Na een goede nachtrust werd het ontbijt geserveerd om 08:00 en later, om 09:30 werd het expeditie personeel voorgesteld aan onze gasten gevolgd door een paar verplichte briefings met als doel onze gasten voor te bereiden op de regels en procedures voor hun gedrag aan land, ijsbeer veiligheid en zodiac operaties. Na de lunch begonnen we met ons programma van lezingen, te beginnen met een uitgebreide lezing over fotografie gegeven door Sandra. Deze lezing werd gevolgd door een andere lezing van Laurence, onze geoloog/glacioloog aan boord, met de titel "An Introduction to Greenland". In de namiddag werden ook onze teams van kajakkers en duikers individueel gebrieft zodat ze allemaal klaar waren om de volgende dag met de activiteiten te beginnen. Onze dag eindigde met een eerste recap in de lounge gevolgd door een succulent diner geserveerd in ons restaurant.

Eindelijk beginnen we aan onze eerste echte dag in Oost-Groenland. Na een rustige nacht in de beschutte fjorden komen we vroeg aan bij Vikingebugt. Het zicht is beperkt door de vele mist, maar we hebben bijna geen wind. We maken ons klaar voor onze eerste Zodiac cruise, ons eerste buitenavontuur om van de kustlijn langs de baai te genieten. We zijn gefascineerd door de vorming van basaltrotsen die ons de geschiedenis van dit prachtige gebied vertellen. We genieten van onze 2 uur durende tocht langs onze eerste ijsbergen. We genieten van blauwe, witte en heldere kleuren. Daarnaast verkennen we een prachtige waterval die gevoed wordt door de verse sneeuw van de afgelopen dagen. We keren blij en hongerig terug naar het schip en doen nieuwe energie op met een smakelijke lunch in het restaurant. De Hondius, ons nieuwe tijdelijke thuis, zet koers naar onze middaglanding op Danmark Island. De mist trekt steeds meer op en we beginnen de bergen om ons heen te zien. Bij de laatste nadering passeren we een enorme ijsberg met een prachtige boog. Iedereen is enthousiast over deze fantastische ijsformatie en we zien veel mensen op het buitendek. Op het eiland Danmark verspreidt onze groep zich over verschillende activiteiten. De duikers, de fotoworkshop en de kajakkers gaan op weg naar hun bezienswaardigheden en de anderen krijgen de kans om rond te dwalen op het prachtige eiland en de verschillende herfstkleurige planten te ontdekken. Eén groep splitst zich op en gaat op pad voor een "snelle en furieuze" wandeling met Laurence en Steffi, waarbij ze de vallei ingaan na de eerste bergrug en genieten van fantastische uitzichten, kleuren en perspectieven. Tijdens ons welverdiende aperitief schetst Adam, onze expeditieleider, de plannen voor de volgende dag en Laurence vertelt ons meer over de oorsprong van de basaltrotsen die we eerder op de dag hebben gezien. We genieten van het diner met onze nieuwe vrienden in het restaurant, terwijl we een prachtige zonsondergang zien en alvast dromen van het Aurora bij nacht. Lothar en Eduardo voeden ons met meer informatie in een "dessert-lezing" om voorbereid te zijn als het "wonder" gebeurt. Wat een dag, we kunnen niet wachten op de avonturen in de komende dagen. Kajakken 10 van de kajakkers ontmoetten elkaar bij de deuren van de schelp, in spanning uitkijkend naar hun allereerste uitstapje in kajaks. Alexis ontmoette ons bij de deuren met alle kajaks op sleeptouw en we vertrokken naar een rustige locatie om in de kajaks te stappen. Na een kort praatje en een demonstratie stapten de kajakkers een voor een in hun kajak en gingen ze op weg om het bewegen van de kajak onder de knie te krijgen. Hun eerste uitdaging was om het vlot omhoog te krijgen, maar na een tijdje kwamen ze allemaal samen waar we een korte briefing kregen voordat we vertrokken in de richting van de gletsjersnuit, langs de kustlijn. Het lukte iedereen om de kajaks in de juiste richting te houden, hoewel de gletsjersnuit deze keer net te ver was om te bereiken - tijd om Alexis binnen te roepen, terug aan boord te gaan van onze zodiac en naar het schip te varen. Een geweldige eerste sessie. s Middags: Met slechts 4 kajakkers verlieten we het schip en gingen op weg naar een veilig instappunt voor de kajaks vanaf de zodiac. Eenmaal in de kajaks volgden we de kustlijn en maakten we gebruik van de zachte stroming om wat afstand rond het eiland te winnen. We hadden niet alleen een helpende stroming, maar soms ook een deining van een meter, hoewel het moeilijk te zien was waar die vandaan kwam - het droeg zeker bij aan de opwinding van de middag. We eindigden de tocht met een rondvaart langs twee vrij grote ijsbergen, sprongen daarna weer in de zodiac en gingen terug naar het schip. Iedereen had een erg leuke middag!

Røde Ø is een klein eiland met rijke toendra en een prachtige landschappelijke omgeving, maar het is vooral een kerkhof van enorme ijsbergen. Eén kant van het eiland is zeer steil, de andere kanten zijn glad verhoogd. Met dit terrein en deze ijsbergen is een gesplitste activiteit tussen een perimeterlanding en een zodiac cruise perfect voor deze ochtend. Vanochtend ging het schip in positie en liet het anker vallen rond 7:15 uur, naast dit kleine maar verbazingwekkende eiland genaamd Røde-eiland. De expeditiestaf stond om 8:00 uur klaar om op verkenning te gaan. Toen het personeel voor het eerst naar buiten kwam, stond de zon nog laag, maar gelukkig stond er geen wind. Naarmate de tijd verstrijkt en de passagiers van boord gaan van de Hondius, komt de zon op. Het licht schijnt op de enorme ijsbergen en samen met het glasheldere water wordt deze plek nog mooier en specialer. Op de landingsplaats duwden de zodiakbestuurders door het ruwe ijs om een stabiele plek voor de passagiers te vinden, zodat ze binnen de perimeter vrij van hun tijd op de toendra konden genieten. Er waren in totaal 8 zodiacs die tussen de ijsbergen door voeren om deze natuurlijk gevormde ijsblokken van monsterformaat te zien. Hotel- en restaurantmanagers DJ en Raffa regelden warme chocolademelk in de zodiak voor de cruisende passagiers, wat een grote verrassing was. Zelfs toen sommige passagiers het via de radio hoorden, konden ze het nog steeds niet geloven totdat ze kopjes warme chocolademelk in hun handen hadden. Het is een zeer geslaagde ochtend, met geweldig weer, een prachtig landschap en natuurlijk geweldig personeel en passagiers. PM Harefjord Het plan was om een landing te maken in Harefjord, maar dat lukte niet vanwege de zware ijsgang, het schip kon niet de snelheid maken om daar op tijd te komen, gelukkig was het weer ons gunstig gezind. Gelukkig was het weer ons gunstig gezind. Het schip voer langzaam tussen de enorme ijsbergen en het ruwe ijs, met de roodgekleurde bergen als achtergrond. Gedurende deze tijd werden er muskusossen aan wal gevonden, een telescoop werd op dek zes geplaatst zodat de passagiers deze verbazingwekkende wezens konden zien, ook al waren ze ver weg van het schip. Glacioloog Laurence gaf een lezing over gletsjers, zodat de passagiers meer informatie kregen over de ijsbergen die we hebben gezien. Een van onze lieve gasten bracht ons samen met astronoom Eduardo een zeer interessante lezing over het noorderlicht. Zoals de lezing gaat, hebben we massage gekregen van expeditieleider Adam om een zodiac cruise te doen, omdat het weer en het landschap gewoon te mooi zijn om niet van het schip af te gaan. De weerspiegelingen van de ijsbergen en bergen maakten deze plek tot een wonderland, en de zeehonden die in het water speelden en de Muskusos op de heuvel gaven leven aan dit wonderland. Rond 10:00 uur 's avonds toonde het noorderlicht zich aan de hemel, wat van vandaag een perfecte dag maakte. Kajakken Het kerkhof van de ijsbergen en de belofte van zon was de trekpleister voor de kajakkers vanochtend. We werden niet teleurgesteld. Eenmaal op het water waagden we ons tussen de ijsbergen door, wat onze wendbaarheid zeker op de proef stelde. Terwijl we ons een weg baanden rond het eiland, werden we opgewacht door DJ en Raffa met warme chocolademelk - een geweldige oppepper voor ons. We gingen verder en genoten van de warmte van de zon en het spectaculaire landschap. Toen we aan het einde van het eiland kwamen, zagen we wat vogels op een aantal richels, een grote boog waar we met z'n allen doorheen peddelden en een prachtige basaltextrusie. De tijd zat er nu op, dus we sprongen in de zodiac en gingen terug naar het schip - veel beter dan dat wordt het niet!

sommigen van ons werden wakker met een prachtig gekleurde ochtendhemel die boven het ruige Arctische landschap zweefde en de omringende ijsbergen en bergtoppen in magische tinten roze en oranje bruinde. Anderen bleven wat langer in groen dromenland, waar ze al even verbluffende omstandigheden beleefden. Na een fantastische zonsopgang zeilde onze geliefde kapitein de Hondius van Jyttehavn naar de landingsplaats Sydkap, terwijl wij van ons ontbijt genoten en uit het raam keken, ons afvragend wat de dag van vandaag zou brengen. Na een heerlijk ontbijt nodigden het expeditieteam en de leider ons uit in de lounge voor een inleiding op de plannen van de dag en een aantal minicolleges. Sara introduceerde ons in de wereld van de muskusossen. We hadden deze nogal willekeurige maar ongelooflijke wezens de vorige avond ontmoet en waren daarom erg enthousiast om er meer over te leren. Na Sara gaf Steffi een lezing over de verschillende aanpassingen van verschillende Arctische dieren aan de barre omgevingsomstandigheden. Het was interessant om inzicht te krijgen in de grote verscheidenheid aan natuurlijke gortex en donzen kleding, maar het gaf ons wel een onbeschermd en klein gevoel. Enkelen van ons begonnen zich te voelen als het grote niets, dat Bill al vanaf het begin in ons mensen zag. De lezing werd serieus afgesloten met Wolken, over het weer en klimaat van de Noord-Atlantische Oceaan. De diverse koffie- en theeselecties die aan boord in de lounge werden aangeboden, brachten ons de ochtend door en ondanks een heerlijk ontbijt werden er tijdens de lezing nog een paar koekjes verorberd. Het aanbod aan eten aan boord van onze geliefde Hondius overtrof opnieuw onze verwachtingen. We genoten van onze tijd op de buitendekken in de warme, sprankelende zon tot lunchtijd. Terwijl verschillende gedachten en lachsalvo's werden gedeeld onder nieuwe en oude vrienden, genoten andere gasten van wat stille tijd voor zichzelf, met het lezen van een boek of starend naar het adembenemende Groenlandse landschap om ons heen. De zachte, roodachtige toendra bedekte de 60 miljoen jaar oude, ruige rotsen. Na een vroege lunch werden we met onze geliefde snelle, zwarte rubberboten naar de kust gebracht. Bij de landingsplaats waren sommigen van ons razender dan anderen en gingen op een begeleide, energieke wandeling met Laurence en Sara. Tijdens deze 10 km lange schilderachtige wandeling kwamen sommige gelukkigen zelfs de felbegeerde sneeuwhaas tegen. Anderen sloten zich aan bij Eduardo, Bill, Simon, Jerry, Rose en Pippa voor een schilderachtige wandeling over rijke Groenlandse toendra gedomineerd door permafrost. Dit was weer zo'n geval van 'geloof niet alles wat je ziet'. Het was veel moeilijker om over de redelijk vlakke grond te lopen dan verwacht en onze rubberen laarzen werden danig op de proef gesteld. We kwamen Poolvossen en raven tegen, terwijl we rond honderden jaren oude korstmossen liepen en door het poolbos, bestaande uit poolwilgen en dwergberken. Hierdoor voelden zelfs de oudsten onder ons zich jong. Vanaf de heuvel hadden we een prachtig uitzicht op de ijsbergen die in de baai aanspoelden, afkomstig van de Daugard Jenseen gletsjer. Sandra, Clouds en Steffi namen een aantal van ons mee op een 'begeleide fotoworkshop' in de wilde natuur van ongerept Groenland. Degenen die niet zo geïnteresseerd waren in fotografie, genoten van de zon terwijl ze lagen en wandelden over de Arctische toendra. Sommige van onze wandelaars werden zich bewust van de hoeveelheid plastic die naar dit prachtige, ongerepte gebied werd gebracht en besloten een effectief 'Cleanup Greenland'-project te starten. De avond eindigde met een speciaal Arctisch diner op de buitendekken, gevolgd door een feest met veel glühwein. Hoewel het voor sommigen van ons bizar aanvoelde om naar Spaanse klanken te luisteren in deze panoramische omgeving, bewogen de meesten van ons zich vroeg of laat naar de grooves. De rode gezichten hadden niet allemaal te maken met de heerlijke selectie drankjes, maar waarschijnlijk meer met een gebrek aan zonnebescherming eerder. Het Arctische weer verraste ons opnieuw. Alsof deze dag nog niet mooi genoeg was, voegde het noorderlicht zich bij ons gezelschap en danste boven ons aan de hemel. Ze maakten uitzonderlijk ritmische bewegingen in verschillende tinten groen en paars aan de hemel. Wat een ongelooflijk mooie dag op de Noordpool! Kajakken Met de zon laag aan de hemel was het een uitdaging om onszelf warm te houden terwijl we het eiland Ingmikertilkajik omzeilden. Aanvankelijk moesten we tegen een beetje stroming opboksen, totdat we naar het westen draaiden en recht in de zon kwamen te liggen. Het water was vrij kalm en het licht was geweldig. Het instorten van een ijsberg verhoogde onze zintuigen toen we de kleine resulterende golf op ons af zagen komen - tijd om verder te gaan. We bleven dicht bij de kustlijn aan de achterkant van het eiland en profiteerden van de stromingen die ons voortduwden. De kustlijn bood ons een interessante peddel, in en uit kleine en grote inhammen. Eenmaal terug in het hoofdkanaal gingen we in de richting van het schip, maar daar werden we geconfronteerd met een stroming die ons alle kanten op wilde duwen. De training was voorbij en het was tijd om terug in de zodiac te stappen en naar het schip te gaan. Weer een geweldige dag op kantoor!

S Ochtends vroeg was er een windvlaag van 20 knopen, de operationele marge van Oceanwide. Hierdoor werd de landing 1 uur uitgesteld om te zien of de omstandigheden minder werden. De dag was saai en bewolkt in vergelijking met het prachtige zonnige weer van de week ervoor. Hurry Fjord heeft een interessante historische connectie: William Scoresby Junior, een van de belangrijkste poolreizigers, onderzocht het fjord in 1823 met zijn schip 'Baffin'. Op de dag dat hij de fjord binnenvoer, ontdekte hij dat zijn vader, de kapitein van het walvisvaartuig 'Fame', de dag ervoor de fjord was binnengevaren. William noemde het enorme fjordenstelsel van 160 km Scoresby Sund ter ere van zijn vader. De wind nam snel toe tot meer dan 30 knopen en plan B werd uitgevoerd... Om 10 uur 's ochtends gaf assistent-expeditieleider Claudia Holgate een tot nadenken stemmende [nogal deprimerende] lezing over klimaatverandering. Wetenschappelijke artikelen en statistische analyses van gegevens van onderzoeksorganisaties van over de hele wereld illustreerden duidelijk de crisis die de planeet de komende jaren te wachten staat. Om 11.00 uur vervolgde Bill Smith zijn 'engage brain' educatieve serie over de Oceanwide Expeditions ervaring... Kijken, Zien, Denken, deze keer met een lezing 'Paintings of the Sea'. De presentatie bevatte een gedetailleerde uitleg van de 'betekenis van de zee in specifieke schilderijen', waarbij werd gekeken naar een reeks kunstwerken van 1100 tot nu. Buiten bleef de wind met meer dan 30 knopen aanwakkeren. Na de lunch ging Hondius voor anker bij de geïsoleerde gemeenschap Ittoqqortoormiit. 350 mensen wonen in houten hutten verspreid over een rotsachtige heuvel. Zodiacs van het personeel werden te water gelaten in de golvende zee om de landingsmogelijkheden te beoordelen. Normaal gesproken werd er in dit dorp geland langs de drijvende steiger, maar door de vrij zware deining werd dit als onveilig beschouwd. Het personeel overwoog de mogelijkheid van een strandlanding, maar ook deze mogelijkheid werd opgegeven vanwege de deinende branding. Het personeel keerde terug naar Hondius en om de passagiers te vermaken bood Sandra een tweede sessie fotografievaardigheden aan in de collegezaal. Uiteindelijk matigde de zee en werden alle passagiers veilig naar de wal gebracht. De hoofdwinkel was echter gesloten, dus in de toeristenwinkel werden volop souvenirs verkocht. Het belangrijkste entertainment aan wal werd verzorgd door de veel gefotografeerde vriendelijke jonge sledehonden. Iedereen was om 7.15 uur terug aan boord... weer een uitstekende Oceanwide Expeditions dag dankzij de flexibiliteit en het goede humeur van ons uitstekende personeel.

S Nachts had het brugteam Hondius voorbij Kap Brewster, de zuidelijke grens van Scoresby Sund, genavigeerd en de open zee op gestuurd, zuidwaarts langs de Blosseville Kyst naar Rømer Fjord. Bij het verlaten van de fjord kregen we een vlaag van herfstachtig weer, met windsnelheden van meer dan 40 knopen, een herinnering dat we tot nu toe uitzonderlijk veel geluk hebben gehad met het weer. We werden vroeg wakker toen we op weg gingen naar Rømer Fjord, op weg naar Turner Sund. De hoge bergen waren gehuld in mist en een zware regenbui beukte op het dek - misschien niet het meest inspirerende begin van de dag. Tijdens het ontbijt begonnen de wolken op te trekken en toen we ons klaarmaakten om aan boord van de zodiacs te gaan, verschenen de eerste stralen van de ochtendzon in een klein venster van heldere hemel in het oosten. Tegen 09:30 uur waren we aan boord van de zodiacs en vertrokken we om het atmosferische fjordenstelsel te verkennen. De enige beweging in het donkere water van de fjord was de zachte golving van de overblijfselen van de deining van de open oceaan. De meesten van ons gingen de Rømer Fjord in, de fjord is vernoemd naar de vooraanstaande Deense natuurkundige en astronoom Ole Rømer die de eerste metingen van de lichtsnelheid deed. Een paar zodiacs gingen richting Turner Sund. Beide fjorden worden begrensd door steile bergwanden van basalt. Het basalt maakt deel uit van dezelfde reeks die we op onze eerste dag hadden gezien, langs Volquart Boons Kyst - het is ongeveer 60 miljoen jaar oud en werd gevormd tijdens de rifting van de Atlantische Oceaan toen Groenland werd losgerukt van Noorwegen en Schotland. De gelaagde donkere rotsen zijn bijna uitsluitend vloedbasalten, gevormd door mafische lava die uit grote vulkaankloven spuwde. We konden ook enkele grote vulkanische dijken zien die de wanden van de fjord doorsneden; deze secundaire vulkanische structuren werden gevormd na de eerste uitbarsting, waarschijnlijk door torsiekrachten toen de tektonische plaat werd samengedrukt en gebogen. Toen we dieper de fjord indrongen kwamen we wat wilde dieren tegen; we zagen een raaf op een grote relictdelta en in het water dicht bij de kust zagen we verschillende Eidereenden en een paar Zwarte Zeekoeten, die er al een beetje grauw uitzagen in hun winterkleed. We kwamen ook kort een kudde Zadelrobben tegen die ons van een afstandje argwanend aankeken voordat ze onder de golven verdwenen. Het landschap werd nog indrukwekkender; enorme watervallen, gevoed door grote keteldalgletsjers, kletterden langs de kliffen naar beneden en stroomden in de zee in gutsende stromen bruin water. De bruine kleur is afkomstig van zwevende deeltjes basalt die door de gletsjer zijn geërodeerd terwijl hij zich onverbiddelijk een weg voorwaarts over het landschap baant. In Turner Sund, de andere tak van de fjord, hadden de andere zodiacs van onze groep ongelooflijk geluk met een vluchtig zicht op een moeder van een Ijsbeer met haar jong. Helaas wordt er nog steeds op Ijsberen gejaagd in Groenland en zelfs het geluid van twee zodiacs in de verte was al genoeg om de beren terug te laten trekken in een vallei en uit het zicht. Na een aantal heerlijke uren van verkenning woelden een paar kleine windvlagen door het kalme water van de fjord. Binnen tien minuten nam de wind dramatisch toe en trok witte schuimkoppen en een kleine steile chop; we trokken ons terug naar de Hondius voor het geval de omstandigheden nog verder verslechterden en na een hobbelige, opwindende rit terug naar het schip waren we veilig terug aan boord en dronken we een herstellende kop koffie. Terwijl de lunch werd geserveerd voer de Hondius langzaam Rømer Fjord uit en de open zee op, op weg naar IJsland. In de namiddag hadden we een reeks lezingen. Eerst was Steffi aan de beurt met een lezing over zeevogels, ze richtte zich vooral op de aanpassingen die ze hebben ontwikkeld om het grootste deel van hun leven op de open oceaan te kunnen leven zonder land aan te hoeven raken. Sara volgde met een lezing over de planten van Groenland, ze introduceerde veel van de soorten die we de vorige dagen waren tegengekomen en legde uit hoe ze omgaan met de extreme omstandigheden van Oost-Groenland, en ook hoe de lokale bevolking de planten gebruikt. Even later, net toen de thee werd geserveerd, zagen we de verklikkerlichten van de walvissen, in de loop van twintig minuten zagen we ongeveer 40 Bultruggen, sommige behoorlijk acrobatisch met een uitstekend uitzicht op hun staarten, vinnen en borstvinnen. Kort nadat we de walvissen hadden verlaten, gaf Eduardo een lezing over de Slag bij Straat Denemarken; de zeeslag in de Tweede Wereldoorlog die plaatsvond in de wateren die wij doorkruisten. De slag was een van de grootste mobilisaties van marineschepen in de geschiedenis en kostte het leven aan duizenden zeelieden van de Duitse Kriegsmarine en de Britse Royal Navy. De dag werd afgesloten met een recap en weer een uitgebreid diner in de eetzaal. Enkelen gingen na het diner nog naar de bar, maar de meesten van ons kozen ervoor om in hun hut uit te rusten na een drukke week van verkenning in de mooiste uithoeken van Groenland. Kajakken Toen de wind afnam tot 5 knopen, hadden we onze laatste kans om te gaan kajakken. Met 8 kajakkers op sleeptouw vertrokken we met de zodiac om beschutting te zoeken voordat we in onze kajaks stapten. Met een laag wolkendek, de wind in de rug en golven die braken op de kustlijn, hielden we afstand en baanden we ons een weg naar een eenzame ijsberg. Toen de deining toenam en er vanaf het schip berichten kwamen over windvlagen van 30 knopen, was het tijd om weer in de zodiac te stappen en terug te keren naar het schip. Ondanks dat we maar 1 uur op het water waren, was het erg verrassend hoe ver we hadden gepeddeld - een echt sfeervolle kajakervaring om onze kajakavonturen in Groenland af te sluiten!

Om 7:45 werden we zachtjes gewekt door Sara met haar fijne en zachte stem. Bij de eerste blik door de ramen zagen we prachtig weer, bijna heldere luchten met slechts een paar hoge wolken in de lucht, een zacht briesje, maar helaas gaf de toestand van de zee ons een beetje de ervaring hoe uitdagend en ruw de zee kan zijn. Van tijd tot tijd bereikten de golven een hoogte van 4 m, maar Hondius en de lengte en stabiliteit van het schip beperkten het rollen en stampen tot een minimum. Na een smakelijk ontbijt konden we luisteren naar de geweldige lezingen die Pippa gaf over walvissen in de Noord-Atlantische Oceaan, een lezing vol informatie en details over deze prachtige wezens. Later op de dag konden we luisteren naar Rosalie en leren wat we onder het oppervlak van de Noordelijke IJszee kunnen vinden. In de namiddag, dichter bij IJsland, begon de toestand van de zee zich te stabiliseren en voelden we alleen nog het zachte en aangename rollen. Catherine, onze duikgids, laat ons alle informatie en hoogtepunten zien tijdens de duikexcursie op deze reis. Vlak na Catherine praatte Alexis over kajakken in het noordpoolgebied. Geweldige geschiedenisles met veel interessante informatie. Na een pauze met koffie en worteltaart konden we deelnemen aan een quiz gemaakt door Sara en het expeditie team, we hadden veel plezier met het beantwoorden van de soms moeilijke maar ook grappige vragen. De zee wordt helemaal rustig als we de fjord binnenvaren en het expeditieteam nodigt ons allemaal uit voor een cocktail van de kapitein, Remmert en het expeditieteam vieren met ons het einde van een verbazingwekkende reis terwijl we genieten van adembenemende uitzichten op de IJslandse kust.

Onze geweldige ontdekkingsreis was voorbij, maar er waren zeker herinneringen voor het leven gemaakt. Het noordpoolgebied had ons zeker een geweldige reis bezorgd, ondanks dat we soms hard moesten werken voor de ervaring! Een onvergetelijke ervaring. Veilige reis en we hopen jullie snel weer aan boord te zien! Totale afstand gevaren op onze reis: 1092 NM Namens Oceanwide Expeditions, kapitein Remmert Jan Koster, expeditieleider Adam Turner, hotelmanager Dejan Nikolic en alle bemanningsleden en medewerkers, was het een genoegen om met jullie te reizen.