OTL06-24, reisverslag, Rond Spitsbergen, In het rijk van Ijsbeer en ijs

Eindelijk! De dag was aangebroken, het was tijd om aan boord te gaan van ons nieuwe thuis voor onze komende expeditie, m/v Ortelius! We kwamen aan in de haven van Longyearbyen en zagen kalm, glashelder water. Sommigen van ons waren pas een paar uur eerder geland en nu stonden we op het punt om aan ons avontuur aan boord van M/V Ortelius te beginnen. Het expeditieteam en het hotelpersoneel hadden eerder op de dag onze bagage aan boord gebracht en naar onze hutten gebracht. Nu moesten we alleen nog een paar foto's maken van Ortelius terwijl we de loopplank opgingen.

We werden hartelijk verwelkomd door de bemanning en het personeel die ons hielpen onze hutten te vinden. Met nog wat tijd over verkenden we het schip om ons te oriënteren en konden we thee of koffie drinken in de bar.

Toen iedereen aan boord was, was het tijd voor de verplichte scheepsveiligheidsvideo en briefing, gepresenteerd door Expeditieleider Claudio en Chief Officer Romanas. We kregen alle informatie die we nodig hadden, zoals hoe we ons veilig door het schip moesten bewegen, we werden bewust gemaakt van dingen die we wel en niet mochten doen en hoe we onze reddingsvesten voor noodgevallen moesten aantrekken. Nadat we dit hadden geleerd, was het tijd voor een oefening om het schip te verlaten. Nadat we zeven korte en één lange scheepshoorn hadden gehoord, gingen we naar onze hutten, haalden onze reddingsvesten en gingen naar onze verzamelplaats in de bar. Daarna werden we naar onze reddingsboten geleid, zodat we wisten waar we heen moesten in geval van een echte noodsituatie.

Na de oefening gingen we naar de bar, waar Hotel Manager Vova en Expeditieleider Claudio ons verwelkomden. Na de briefingformaliteiten was het tijd om samen met kapitein Per in de bar het glas te heffen op de reis. Daarna was het tijd voor onze eerste avondmaaltijd, met een heerlijk buffet verzorgd door Chef Heinz en zijn kombuis team geserveerd door ons vriendelijke eetzaal personeel. Na het diner kregen we onze muck boots die we zouden gebruiken om aan land te gaan; comfortabel maar ook, heel belangrijk, waterdicht voor onze natte zodiac landingen!

Na een lange reisdag was het voor de meesten van ons tijd om naar bed te gaan en wat uit te rusten voor de eerste volle dag van onze reis morgen.

Goedemorgen, Ortelius!

Vandaag zijn we begonnen met onze laatste verplichte briefings: de Zodiac briefing en de ijsbeer veiligheidsbriefing. Omdat we de Zodiacs dagelijks zullen gebruiken, is het erg belangrijk om ermee vertrouwd te raken. En nog belangrijker, veiligheid in de buurt van ijsberen! Ondertussen meerde de kapitein de Ortelius af voor de Lilliehöökbreen, een prachtige brede gletsjer. We maakten van de gelegenheid gebruik om onze laarzen uit te proberen. Deze zullen we elke dag gebruiken, dus het is belangrijk dat ze goed passen.

Na het controleren van onze muck boots, gingen we naar buiten om het prachtige blauwe ijzige gletsjerfront te bekijken. Lilliehöökbreen is vernoemd naar Gustaf Bertil Lilliehöök, een Zweedse commandant. In de loop van de ochtend legde Claudio ons uit dat als we op tijd wilden zijn voor Ny-Ålesund, we een korte doortocht moesten maken. Dus we vertrokken op tijd, aten voor het eerst lunch aan boord, en toen kwamen we om ongeveer 14:00 uur aan in Ny-Alesund.

Ny-Ålesund is een permanente onderzoeksstad, met het hele jaar door een permanente bevolking van ongeveer 30 tot 35 mensen uit 11 landen en verschillende onderzoeksinstituten. In de zomer kan dit aantal oplopen tot 180 mensen! Het team bracht ons naar de aanlegsteiger waar we uitstapten en vrij door de stad konden rondlopen. Overdag zagen we veel onderzoekers, sommigen aan het vissen, terwijl anderen terugkwamen van een wandeling en veldmonsters verzamelden.

In Ny-Ålesund hadden we de gelegenheid om de winkel en het museum te bezoeken en een kleine wandeling naar de mast te maken. De mast ligt ongeveer 300 meter ten zuidoosten van Longyearbyen, midden in het gebied van de ijsberen. De luchtschipmast werd gebouwd in 1926 tijdens de Noordpoolexpeditie van Roald Amundsen met het luchtschip Norge. Oorspronkelijk maakte het deel uit van een hangar en nu is het een van de belangrijkste historische overblijfselen in Spitsbergen, een artefact van de vele pogingen en het uiteindelijke succes van het bereiken van de geografische Noordpool. In de stad staat ook een standbeeld van deze legendarische poolreiziger; de man die zowel de Noordpool als de Zuidpool bereikte en de eerste was die door de Noordwestelijke Doorgang voer: Roald Amundsen. Helaas is zijn uiteindelijke lot onbekend - hij verdween tijdens een reddingsmissie met het luchtschip Italia.

Onze eerste dag zat er bijna op! Rond 17:30 ging iedereen terug naar het schip. Om 18:45 hadden we onze samenvatting van onze eerste expeditiedag, onze expeditieleider Claudio lichtte ons in over de plannen voor morgen en dat het weer nog steeds onbekend was (door de beperkingen van het signaal, omdat we nog steeds dicht bij Ny- Ålesund waren). Bee vervolgde met een kleine samenvatting over hoe en waarom schepen verschillende bewegingen hebben; dit was vooral relevant omdat we tijdens de nacht en de avond ervoor aanzienlijke bewegingen (en sommigen zelfs zeeziekte) hadden ervaren. Elisabeth sloot af met een overzicht van alle verschillende nationaliteiten die momenteel aanwezig zijn op Ny- Ålesund en het soort onderzoek dat momenteel wordt gedaan. Dit was vooral interessant omdat de meeste van deze nationaliteiten bij ons aan boord zijn!

Aan het einde van onze eerste expeditiedag gingen we dineren en daarna moe en voldaan naar bed, klaar voor een vroege start morgen.

Goedemorgen m/v Ortelius en welkom in Texas Bar! Ja, we waren inderdaad op onze volgende locatie en ja, Texas Bar zit vol met lekkere likeuren. Drinken op een lege maag is echter bijna nooit een goed idee, dus het was tijd om eerst te ontbijten.

Na het ontbijt gingen we aan wal om dit prachtige gebied te verkennen. Het was een zonnige, rustige dag en onze timing had niet beter kunnen zijn. Het was hoogzomer en een grote verscheidenheid aan bloemen en korstmossen stond in volle bloei. Onder andere paarse saxifrage, mosklokje, Svalbard klaproos en poolwilg bezaaiden de grijze rotsen prachtig met spatten van kleur en het was fascinerend om te zien hoe zo'n verscheidenheid aan vegetatie erin slaagt om te overleven en te bloeien in zo'n ruw klimaat en kort zomerseizoen.

Vandaag was het tijd om de benen te strekken. Sommigen besloten om samen met Misha een lange en intensieve wandeling te maken, terwijl anderen meededen aan de meer ontspannende middellange en korte wandelingen. Deze kortere wandelingen bieden meer gelegenheid voor fotografie, perfect voor Texas Bar en de omgeving, die echt pittoresk is.

Texas Bar zelf had nooit iets te maken met Texas of een bar. Het werd willekeurig genoemd door een Noorse pelsjager die duidelijk een goed gevoel voor humor had. De bar is nog steeds in gebruik en als je inwoner van Spitsbergen bent, kun je de bar boeken en er een paar nachten doorbrengen. In de winter is het ook mogelijk om per sneeuwscooter van Longyearbyen naar Texas Bar te reizen.

Hoewel het eigenlijk geen bar is, laten bezoekers sinds kort drank achter voor de volgende gasten. Vandaag heeft de bar dus een behoorlijke voorraad drank die een echte bar ook zou hebben. Helaas voor ons was het niet toegestaan om een lekker drankje te drinken. Misschien was het ook nog een beetje vroeg.

Na onze wandelingen pendelden we per Zodiac terug naar het schip voor een welverdiende lunch. In de namiddag stond een Zodiac cruise op het programma. We zouden voor de beroemde Monacobreen-gletsjer varen, genoemd naar de Prins van Monaco die de gletsjer ongeveer 100 jaar geleden zijn naam gaf toen hij de plek bezocht op een gentleman's expeditie. De gletsjer heeft een breedte van ongeveer 5 km en omdat het een snel bewegende gletsjer is, kun je er vaak spectaculaire afkalvingen zien. Vandaag hadden we de jackpot. We waren getuige van de ene spectaculaire afkalving na de andere, en daarna nog meer! Het was een fantastische middag en we konden niet gelukkiger zijn.

Moe, maar vol ontzag keerden we terug naar ons prachtige schip voor een recapitulatie en nog een heerlijk diner!

Welterusten iedereen!

Goedemorgen, Ortelius.

We hebben een bijzondere dag voor de boeg. Na een wake-up call van onze expeditieleider Claudio, werd de dag vervolgd met een heerlijk ontbijt, waarna we ons op de buitendekken en op de brug waagden om te genieten van de schoonheid van de Noordpool en om de wilde dieren te bewonderen die in dit diverse poolgebied leven.

Zoals altijd werden we 's ochtends als eerste begroet door vogels: Noordse Stormvogel, Drieteenmeeuw, Brunnich's zeekoet, Zwarte Zeekoet en Arctische jager. Vandaag was onze eerste bestemming de landing bij Oxfordhalvoya.

Ons plan was om een gesplitste landing en een Zodiac cruise uit te voeren. Bij de landing splitsten we ons op in groepen. Sommigen van ons maakten een lange wandeling, sommigen een medium wandeling en sommigen een Zodiac cruise. Aan land zagen we veel Arctische bloemen, die er in overvloed zijn in deze regio van de Noordpool, zagen we een rendier en zagen we een Poolvos. Het was erg mooi.

Na de eerste landing gingen we terug naar het schip om te lunchen en wat bij te komen.

Bij de tweede landing wachtte ons een nog ongelooflijker landschap van de poolwoestijn Palanderbukta. Net als in de ochtend kregen we de mogelijkheid om een lange, middellange of korte wandeling te maken. Aan land zagen we nestelende Arctische jagers, veel Arctische bloemen en planten zoals de Svalbard klaproos, mosklokje, poolwilg, Arctisch muizenoor, noordse klipdas, paarse saxifrage, polaire saxifrage en vele andere, ook waren er fenomenale permafrostpatronen te zien, evenals veel fossielen. We hoorden verhalen van onze expeditiegidsen over de geschiedenis, geologie en biologie van dit afgelegen Arctische gebied. Het was al met al een ongelooflijke ervaring.

Om 18.30 uur kondigde onze expeditieleider Claudio aan dat ons na het diner een ongelooflijke verrassing te wachten stond - een Zodiac cruise langs de beroemde vogelklif Alkefjellet.

Dus na het diner stapten we in de Zodiacs en voeren we met de motor richting Alkefjellet. Het was ongelooflijk! We zagen meer dan 60.000 broedparen Zwarte Zeekoeten, Drieteenmeeuwen en we zagen weer prachtige Poolvossen. Wat een geweldig einde van een geweldige dag.

Welterusten, Ortelius. Morgen hebben we weer een dag vol nieuwe ontdekkingen.

Vanochtend werden we weer wakker met Claudio's ongelooflijk rustgevende stem, die ons vertelde over het weer van de dag en ons op de hoogte bracht van de komende plannen.

Na een uitgebreid ontbijt was het plan om een gedeelde landing en Zodiac cruise te maken bij Torellneset, een bekende walrus-haulpplaats. De walrussen waren meteen te zien vanaf het schip en we haalden de passagiers van boord. De helft van hen ging aan land en in een zorgvuldig gecontroleerde rij konden ze de zeer actieve kuddes walrussen bewonderen, waarbij ze vochten om de beste slaapplek. Sommigen besloten dat de meest comfortabele plek voor een brutale rust gewoon bovenop andere walrussen was, een beslissing die tot enige vijandigheid leidde.

De walrussen op het strand waren allemaal mannetjes, terwijl je langs de kust vrouwelijke groepen met kalveren voorbij zag zwemmen, die nieuwsgierig en licht wantrouwend keken naar de gasten met hun camera's en felgekleurde jasjes. Na enige tijd wisselden de groepen. Op de Zodiacs volgde je de kustlijn om naar de zwemmende walrussen te staren, een paar ganzen te vinden en gewoon van het zijdezachte water te genieten.

De tweede groep vond een vos die de kustlijn volgde, af en toe stopte om wat kelp op te pikken om zich tegoed te doen, snuffelde naar iets interessants en vervolgde dan zijn weg. Dit ging zo een hele tijd door, tot onze tijd op was en we terug moesten naar het schip, tevreden dat we het beste walrusgedrag hadden gezien en duizenden foto's hadden genomen van de koning van de Noordpool.

Nadat we tijdens de lunch het buffet hadden vernietigd, met een gewicht van enkele kilo's meer dan voorheen, annuleerden we de middaglanding in Wahlbergoya en kozen we ervoor om de rest van de dag door te brengen langs het gletsjerfront van de Brasvellbreen, de op twee na grootste ijskap ter wereld, na Groenland op het noordelijk halfrond. Deze enorme ijsmassa is ongeveer 160 zeemijl lang en strekt zich uit tot ver aan de horizon. Overal langs de gletsjer vormen zich watervallen, met enorme watermassa's die gewoon uit gaten in het ijs stromen. Ongelooflijke blauwe tinten, met overal ijs in het water door de frequente afkalvingen, walrussen die op sommige van hen lagen, het weer en de bezienswaardigheden nodigden mensen gewoon uit om aan dek te blijven, te genieten, een kopje thee te drinken en te proberen de enormiteit van wat ze zagen in zich op te nemen.

Foto's doen er nauwelijks recht aan en voor de verandering hield Charlotte haar lezing over walrussen, waarbij ze goed inzicht gaf in waarom de walrus het meest indrukwekkende dier van deze ijskoude wateren is.

S Avonds, na een recapitulatie, bereidde de bemanning buiten een barbecue voor, met aansluitend dansen. In dit totaal surrealistische landschap, omringd door ijs, water en leegte, voelde het moment als een onrealistische roman, te kitscherig, te dagdromerig, en toch echt. Weer een heel bijzondere dag op deze onrealistisch mooie plek.

We ontwaakten met een prachtige Arctische ochtend aan boord van de m/v Ortelius, begroet door de adembenemende landschappen van Spitsbergen. Onze dag begon met een geweldig ontbijt, gevuld met heerlijk eten en de opwinding van de komende avonturen.

Na het ontbijt ging het expeditieteam op verkenning aan land bij Storoya, in de hoop een ijsbeer te spotten. Het geluk was aan onze zijde vandaag. We ontdekten een prachtige mannelijke ijsbeer die vredig in de sneeuw lag te slapen. Het was een prachtig gezicht.

We lieten snel alle Zodiacs zakken en vertrokken om dit majestueuze dier te observeren. Vanuit onze Zodiacs zagen we hoe de ijsbeer uiteindelijk wakker werd, langs het strand liep en ons nieuwsgierig observeerde vanaf de kant. Het was een prachtige ochtend, met als hoogtepunt deze ongelooflijke ontmoeting met onze eerste ijsbeer.

Terug op het schip genoten we van een heerlijke lunch aan boord. De maaltijd werd gevuld met enthousiaste discussies over de ijsbeerwaarneming van de ochtend, wat zorgde voor een heerlijke sfeer onder medepassagiers en bemanning.

Na de lunch zetten we koers naar het prachtige eiland Kvitoya, gelegen in het noordoosten van Spitsbergen. Toen we aankwamen, werden twee Zodiacs op verkenning gestuurd, zoals gebruikelijk. Opnieuw hadden we geluk en zagen we weer een ijsbeer, maar deze was verder landinwaarts.

We lieten de Zodiacs zakken en begonnen aan een cruise om de beer beter te kunnen zien. Hoewel de ijsbeer vrij ver weg was, bood de ervaring een ander maar even spannend perspectief in vergelijking met onze ontmoeting 's ochtends.

De dag had nog meer verrassingen in petto, want we stuitten op een walrusnest op een klein rotseiland. Het observeren van de walrussen en hun kalveren vanaf een veilige afstand was een verbazingwekkend gezicht, dat bijdroeg aan de wildlife-ontmoetingen van de dag. De enorme ijskap van Kvitoya vormde een prachtige achtergrond voor onze avonturen in de namiddag.

Terug op het schip genoten we van een heerlijk diner terwijl we nadachten over de ongelooflijke waarnemingen en ervaringen van de dag. De avond werd vervolgd met een briefing over de plannen voor de volgende dag en een inzichtelijke presentatie van Misha over de mislukte poging van Salomon Andrée om de Noordpool per heteluchtballon te bereiken. Het verhaal boeide ons allemaal, waardoor de dag eindigde met een gevoel van verwondering en historische intrige.

Toen de zon onder de horizon dook, trokken we ons terug in onze hutten, vol spanning voor de avonturen van de volgende dag in de Arctische wildernis.

Vandaag begonnen we op de meest zuidelijke positie waar we tijdens de reis tot nu toe waren geweest. We werden wakker met een sterke wind vanochtend in Freemansundet, wat betekende dat we in plaats daarvan richting Kapp Lee zouden gaan, gelegen op de landtong van Edgeoya. Dit is het op twee na grootste eiland van de Svalbard archipel en onze landingsplaats ligt bij Dolerittneset, op de noordwestelijke punt.

Kapp Lee is een bekende walrus-haallocatie met een ongelukkige historische achtergrond als walrusjachtstation. De geschiedenis gaat terug tot de 18e eeuw, toen Kapp Lee functioneerde als een Russisch Pomor-jachtstation. De hutten staan er vandaag de dag nog steeds en het is interessant om een stukje geschiedenis te zien en je voor te stellen hoe het leven zou zijn geweest om maandenlang op deze verlaten kustlijn door te brengen. Nadat de Russische jagers de locatie hadden verlaten, namen Noorse jagers en pelsjagers hun intrek. Zij bouwden de achthoekige hut in 1904, die er vandaag de dag nog steeds staat. De andere hutten werden in de jaren 1960 gebruikt voor olie-exploratie. Toen we de landingsplaats naderden, deed het expeditieteam extra moeite om de omgeving te verkennen, want dit gebied staat bekend om ijsberen. Helaas! Op het strand vond het team pootafdrukken van ijsberen. Het team verkende het gebied verder en achtte het veilig om een landing in de omgeving uit te voeren. De gasten werden aan land gebracht voor een heerlijk stuk benen om de historische hutten, de walrusverblijven en het prachtige uitzicht over Storfjorden te bekijken. Na een goede tijd aan land werden de gasten op tijd teruggebracht naar m/v Ortelius voor nog een heerlijke lunch.

Deze plek is des te belangrijker omdat de Nederlandse wetenschapper Ko de Korte hier in 1968 verbleef om de jagerpopulaties te bestuderen. Korte zou in het begin van de jaren 1980 passagiers naar Spitsbergen brengen via de "Plancius Foundation" en werken met een scheepskapitein genaamd Albert Veldkamp, die later zijn zakenpartner zou worden. Deze twee mannen ontmoetten ook een Nederlandse zakenman met de naam Wijnand van Gessel, die eigenaar was van een zeilboot genaamd Rembrandt van Rijn, en een tourbedrijf genaamd Oceanwide Expeditions. Ze bundelden hun krachten en creëerden wat nu Oceanwide Expeditions is!  Eerder tijdens de reis, toen we aan wal lagen in Texas Bar, voer onze zeilboot Rembrandt van Rijn voorbij en werden er opgewonden golven uitgewisseld tussen de twee bemanningen.

In de namiddag voeren we over de Storfjorden naar Mohnbukta voor een Zodiac-cruise op de gletsjer. De toppen van Teistberget, Panofskyfjettet en Kroghfjellet torenden boven ons uit terwijl we de kustlijn en de gletsjerfronten verkenden. Heuglinbreen, Hayesbreen en Konigsbergbreen waren absoluut adembenemend met de middernachtzon die glinsterde op hun verschillende tinten blauw. Tot verrassing van de gasten naderde een Zodiac hen tijdens hun cruise met een leuke verrassing; warme chocolademelk! Onze lieve bemanning maakte warme chocolademelk, rum en slagroom om de gasten halverwege hun Arctic Zodiac cruise te serveren. Heerlijk! Terug aan boord voor onze avond recapitulatie met plannen voor morgen en Expeditiegids Elizabeth die een presentatie geeft over walrus onderzoek in Spitsbergen. Tijd om uit te rusten voor een dag vol actie morgen!

Opnieuw werden we gewekt door Claudio's zachte, kalmerende stem, klaar om aan een nieuw avontuur te beginnen. We waren van plan om de ochtend door te brengen in Samarinbreen en de middag te besteden aan het bewonderen van de luide, krijsende drieteenmeeuwen in Gnalodden, maar onze expeditieleider en onze kapitein, die altijd alert is, besloten om de activiteiten om te wisselen om de mist, die ons als een schaduw volgde, te slim af te zijn.

Mist is echter slim en net nadat de laatste passagiers geland waren in Gnalodden, kwam de mist opzetten. We hadden net genoeg tijd om de hoge, puntige berg met zijn krijsende drieteenmeeuwen te bewonderen (de naam Gnalodden betekent inderdaad zoiets als "de krijsende piek"), de oude pelsjagershut te bewonderen en wat rond te dwalen voordat onze gewapende gidsen ons samen dreven naar de landingskant. Je weet maar nooit wanneer er ijsberen opdoemen in de mist.

In de namiddag deden we een split landing in het Samarinbreen gletsjergebied. De helft van de passagiers begon met een Zodiac cruise rond de gletsjer diep in de fjord, terwijl de andere helft naar de top van de stenen heuvel wandelde en genoot van een 360° uitzicht over de zonnige fjord. Natuurlijk hebben we daarna geruild, zodat iedereen van beide activiteiten kon genieten.

We werden begroet door een zeer aangename verrassing: de fjord bleek vol Beluga's te zitten. We zagen zelfs enkele kalfjes met hun moeders zwemmen.

Zoals gebruikelijk leerden we interessante poolweetjes van onze gidsen tijdens de dagelijkse recap na de activiteiten van de dag en gingen we opgewonden slapen voor onze laatste avontuurlijke dag morgen.

Vandaag was een fantastische dag op het water met de zon die schitterde op de rimpelingen van de oceaan. We voelden ons allemaal uitgeput, maar onze botten duwden ons vooruit naar het ontbijt om ons voor te bereiden op een nieuwe dag. We vulden ons met eieren en worstjes en kleedden ons weer in voor een landing bij Alkehornet. Dit is een spectaculaire rotsformatie die hoog boven het omringende land uittorent en een enorme drieteenmeeuw- en Brunnich's zeekoetkolonie herbergt. Er foerageerden veel rendieren op de hellingen en op de vlakke grond. Ze leken erg nieuwsgierig, dus ze kwamen naar ons toe om ze van dichtbij te bekijken.

De lunch kwam snel genoeg en daarna gingen we aan boord van de Zodiacs om Ymerbukta te bezoeken en de gletsjer te bekijken die de kust raakte. Het was maar een korte wandeling naar de gletsjer, maar wel een met een ongelooflijk einde waar we de gletsjer konden aanraken en erop konden lopen. Het was warm en zonnig en nog twee uur lang genoten we van elk moment terwijl onze gidsen over ons waakten om ervoor te zorgen dat er geen ijsberen een verrassingsoptreden maakten.

We kwamen terug aan boord, douchten ons en maakten ons klaar voor de afscheidscocktail van de kapitein. We bedankten de expeditiestaf voor het fantastische werk dat ze de voorbije negen dagen hadden geleverd, door ons door het Noordpoolgebied te leiden om de landschappen en wilde dieren te zien. Koen had een diavoorstelling gemaakt om ons alle memorabele momenten te laten zien, waardoor we tranen in onze ogen kregen. Het diner was het beste tot nu toe en ook het moment waarop we al het hotel- en wasserijpersoneel bedankten voor al hun harde werk. We hopen jullie weer aan boord te zien!

Na negen prachtige dagen was onze Spitsbergen-expeditie voorbij, maar de herinneringen die we hadden gemaakt zullen voor altijd bij ons blijven. Met onze bagage buiten onze hutten, klaar voor het personeel en de bemanning om naar beneden te brengen, gingen we ontbijten. Na afscheid te hebben genomen van de bemanning van de eetzaal, namen we onze overgebleven spullen mee en gingen we van boord op de kolenpier. Er was nog net genoeg tijd om afscheid te nemen van het expeditieteam voordat we aan boord gingen van de bussen en vertrokken voor onze verdere reis. Allemaal bedankt voor zo'n gedenkwaardige reis, voor jullie gezelschap, goede humeur, enthousiasme en geduld toen het weer besloot dat we iets anders moesten doen. We hopen jullie in de toekomst weer te zien, waar dat ook mag zijn!

Totale afstand gezeild op onze reis: 1251 zeemijlen.

Namens Oceanwide Expeditions, kapitein Per Andersson, expeditieleider Claudio Ghiglione, hotelmanager Volodymyr 'Vova' Cherednychenko en alle bemanningsleden en expeditiemedewerkers, was het een genoegen om met jullie te reizen! We kijken ernaar uit om jullie weer te zien op een van onze schepen voor een nieuw avontuur.