OTL08-24, reisverslag, Rond Spitsbergen - In het rijk van ijsberen en ijs

Eindelijk! De dag was aangebroken; het was tijd om aan boord te gaan van ons nieuwe thuis voor onze pas begonnen expeditie, m/v Ortelius! We kwamen aan in de haven van Longyearbyen met kalm water. Sommigen van ons waren pas een paar uur eerder geland en nu stonden we op het punt om ons avontuur aan boord van M/V Ortelius te beginnen. Het Expeditieteam en het hotelpersoneel hadden eerder op de dag onze bagage aan boord gebracht en naar onze hutten gebracht. We hoefden alleen nog maar een paar foto's te nemen van m/V Ortelius terwijl we de loopplank opgingen.

We werden hartelijk verwelkomd door de bemanning en het personeel die ons hielpen bij het vinden van onze hutten. Met nog wat tijd over verkenden we het schip, oriënteerden ons en namen een kopje thee of koffie in de bar. Toen iedereen aan boord was, was het tijd voor de verplichte veiligheidsvideo en briefing door expeditieleider Adam en hoofdofficier Romanas. We kregen alle informatie die we nodig hadden, zoals veilig bewegen op het schip, de dingen die we wel en niet mochten doen en hoe we onze reddingsvesten voor noodgevallen moesten aantrekken. Nadat we dit hadden geleerd, was het tijd voor een oefening om het schip te verlaten, dus nadat we zeven korte en één lange scheepshoorn hadden gehoord, gingen we naar onze hutten, haalden we onze reddingsvesten en gingen we naar onze verzamelplaats in de bar. Daarna werden we naar onze reddingsboten geleid, zodat we wisten waar we heen moesten in geval van een echte noodsituatie.

Na de oefening gingen we naar de bar, waar hotelmanager Vova en expeditieleider Adam ons welkom heetten. Na de briefingformaliteiten was het tijd om samen met kapitein Per in de bar het glas te heffen op de reis. Daarna was het tijd voor onze eerste avondmaaltijd, met een heerlijk buffet verzorgd door Chef Heinz en zijn kombuis team en geserveerd door ons vriendelijke eetzaal personeel. Na het eten kregen we onze laarzen aan, die we zouden gebruiken om aan land te gaan; ze waren comfortabel maar ook, heel belangrijk, waterdicht voor onze natte Zodiac landingen!

Na een lange reisdag voor de meesten van ons, was het tijd om naar bed te gaan en wat te rusten. De dag was echter nog niet voorbij. Rond 9 uur werd er een blauwe vinvis gezien! De blauwe vinvis is het grootste dier dat ooit heeft geleefd en is vrij zeldzaam om te zien. Het was een spectaculair gezicht! Met al deze opwinding sloten we onze eerste dag af.

De ochtend begon met onze laatste verplichte veiligheidsbriefing, de beren- en Zodiacbriefing in de collegezaal. Dit was erg belangrijk, want voor de meesten van ons was dit de eerste keer dat we de Arctische wildernis en al haar potentiële gevaren meemaakten.

Ondertussen lieten we het anker vallen in Fjortende Julibukta, de baai van 14 juli. S Ochtends maakten we onze eerste Zodiac cruise en zagen we onze eerste drieteenmeeuwen, Noordse Stormvogelen en vele papegaaiduikers! We zagen ook een glaucusmeeuw met kuikens. Deze plek is een van de beste plekken om papegaaiduikers te zien in Spitsbergen. Fjortende Julibukta staat verder bekend om zijn groene landschap en grote gletsjerfront.

Na onze eerste Zodiac cruise moesten we vertrekken omdat we nog wat reistijd hadden naar Ny- Ålesund, de wetenschappelijke stad en de meest noordelijke gemeenschap ter wereld. m/v Ortelius lag langs de pier, wat het voor ons erg gemakkelijk maakte: geen waterdichte schoenen en laarzen naar keuze! Op Ny-A Ålesund mochten we vrij rondlopen in de stad, binnen de grenzen. Het viel meteen op dat het water er behoorlijk rood uitzag. Dit had te maken met de plaatselijke geologie, met meer ijzerhoudende mineralen in de sedimenten, waardoor het water een roodachtige tint kreeg.

De winkel was voor ons geopend en we konden allemaal genieten van wat winkeltherapie. We zagen ook de buste van Amundsen, een van de meest legendarische ontdekkingsreizigers aller tijden. Het Yellow River station, de Chinese basis, ligt vlak bij de buste, met twee grote leeuwenbeelden in prachtige stijl ernaast. We konden de historische overblijfselen van de zeppelinhangar vanuit de stad zien in de vorm van één grote mast links.

Voor degenen onder ons die een kleine wandeling wilden maken, konden we naar de werkhonden lopen die voor allerlei werkzaamheden worden gebruikt, zoals sleeën.

Vlakbij de honden was een kuiken van een Noordse Stern te zien. Het was interessant om tijdens de middag verschillende wetenschappers aan het werk te zien. Om 18:00 waren we allemaal terug op het schip om de recapitulatie van 18:15 te horen. De plannen voor morgen werden gepresenteerd en daarna vertelde Elisabeth ons iets meer over het soort onderzoek dat op Ny-Ålesund wordt gedaan.

Klaar voor de volgende dag!

Vanochtend werden we wakker met een unieke mix van opwinding en kalmte, vol spanning voor de avonturen van de dag. Na een stevig ontbijt maakten we ons allemaal klaar om aan land te gaan voor een wandeling naar de historische Texas Bar, een afgelegen hut met verhalen in de houten muren. De frisse Arctische lucht versterkte onze geesten toen we op pad gingen, het landschap om ons heen een verbluffende uitgestrektheid van ongerepte schoonheid.

De wandeling was sereen, omgeven door de ruwe, ruige schoonheid van de Arctische wildernis. We pauzeerden om de geschiedenis en het spectaculaire uitzicht in ons op te nemen. De hut, een overblijfsel van vroegere ontdekkingsreizigers, stond als een testament voor de menselijke veerkracht in deze afgelegen, uitdagende omstandigheden.

Na een heerlijke lunch gingen we aan boord van de Zodiacs om naar de beroemde Monacobreen gletsjer te varen. De tocht over het water was betoverend, met de ijsblauwe gletsjer die als een bevroren reus opdoemde. Toen we dichterbij kwamen, lieten de enorme omvang en schoonheid van de Monacobreen ons in vervoering achter. Het geluid van kalvend ijs weerklonk door de fjord en de aanblik van de gletsjer die weerspiegelde in het ongerepte water was een herinnering die we voor altijd zouden koesteren.

Dit alles werd gevolgd door een recapitulatie waarbij Adam ons de plannen voor morgen vertelde - een dag op het zee-ijs om naar Ijsberen te zoeken! Daarna vulden Charlotte, Simon en Juan ons met feiten en verhalen over wat we vandaag gezien hadden. We lachten en kletsten tijdens het diner, en gingen toen rustig de nacht in in de bar toen we slaperig begonnen te worden van de frisse poollucht en de activiteiten van de dag.

De vierde dag van de reis begon met een kans om uit te slapen!

De passagiers werden om 07:45 uur wakker met de kalmerende stem van expeditieleider Adam en het schrapen van het ijs langs de romp van het schip. Het doel van de dag is om op de buitendekken op zoek te gaan naar wilde dieren, in het bijzonder ijsberen. We hebben gewacht tot het Noorse Meteorologisch Instituut de meest recente ijskaart voor Spitsbergen en de omliggende gebieden zou publiceren. Het zou ons een idee geven of het mogelijk zou zijn om het pakijs, een opeenhoping van drijvend zee-ijs, te bereiken. De ijskaart geeft een numerieke waarde die het zeeoppervlak aangeeft dat bedekt is met ijs. Tot onze vreugde toonde de huidige ijskaart 70% ijs en 30% water, weergegeven door de kleur oranje. Dit gebied lag ten noordoosten van onze huidige positie en begon op breedtegraad 81, lengtegraad 015, een locatie die bereikbaar is voor de MV Ortelius. Ons schip is ingedeeld in poolijsklasse 6, wat betekent dat we haar meer kunnen zien als een 'ijsduwer' dan als een 'ijsbreker'. Verder ten noorden van de oranje kleur op de ijskaart zie je de kleur rood. Dit betekent dat de zee voor 90% uit ijs en 10% uit water bestaat, een situatie die voor de Ortelius onbereikbaar is.

Ons brugteam navigeerde het schip prachtig naar de ijsrand, met een aankomst om 01:00 onder de prachtige middernachtzon. De eerste aanblik voor de passagiers was een horizon vol meerjarige ijsstromen verstrengeld met eerstejaars ijs, frazil ijs en smeltvijvers. We legden gemiddeld 2 tot 3,5 knopen af en legden zo'n acht zeemijl af gedurende de dag. Om 15:00 namen we een zoekpauze om onze ogen te laten rusten en genoten we van warme chocolademelk op het bovendek. De warme chocolademelk moet hebben gewerkt want kort na onze pauze werd de eerste beer van de reis gezien! Expeditiegids Juan zag op briljante wijze een beer op het ijs achter een ijsrichel. De volgende anderhalf uur zat iedereen warm aangekleed, camera's in de hand, op het buitendek te kijken naar onze eerste ijsbeer die over het ijs liep. Een beetje nieuwsgierigheid sloeg toe en de beer kwam dichterbij om het schip te bekijken. Alle gasten bleven stil op de dekken en keken naar de beer, maar binnen juichten we van opwinding!

S Avonds hadden we een recapitulatie waarbij het expeditieteam twee onderwerpen van onze bewogen dag toelichtte. Eerst legde Elizabeth uit hoe belangrijk de ijsrand is voor ijsberen. Ze toonde onderzoek uitgevoerd door het Noorse Poolinstituut, waar ze beren volgden met GPS en zagen hoe vrouwelijke ijsberen het grootste deel van het jaar de ijsrand volgden. Annelou presenteerde vervolgens de verschillende soorten zee-ijs. Vandaag was de luchttemperatuur 0C en de zeewatertemperatuur -2C, wat betekende dat we frazil-ijs konden zien vormen, een fenomeen dat ze in haar samenvatting besprak! Weer een bewogen dag aan boord van m/v Ortelius werd afgesloten met een smakelijk diner in de eetzaal. Morgen meer!

We kwamen vroeg in de ochtend aan op het eiland Phippsøya. Het weer was bewolkt maar erg rustig, wat zorgde voor een serene en mystieke sfeer toen we van boord gingen. De stilte van de lucht en het zachte, diffuse licht creëerden een etherische sfeer die perfect was om de natuurlijke schoonheid van het eiland te verkennen.

Onze belangrijkste activiteit op Phippsøya was een wandeling met gids naar de vogelkliffen, een van de bekendste kenmerken van het eiland. De tocht begon met een wandeling door de toendra, waar we verschillende plantensoorten observeerden die zich hadden aangepast aan de barre Arctische omgeving. Onze gids gaf inzichtelijk commentaar op de flora en fauna, waardoor we het ecosysteem van het eiland beter leerden kennen. De kliffen boden een adembenemend uitzicht op het omringende zeegezicht, waarbij het kalme water de ruige schoonheid van het eiland weerspiegelde. Een wandeling terug naar de landingsplaats leverde uitstekende zichten op van Arctische jagers en Sneeuwgorzen, die van deze poolwoestijn hun thuis maken voor de zomermaanden.

Na een bevredigende ochtend op Phippsøya keerden we terug naar ons schip voor de lunch en een korte rustpauze. In de vroege namiddag begonnen we aan een Zodiac-cruise om de wateren rond het eiland Parryøya te verkennen, met als doel de walruspopulatie op een klein eiland voor het hoofdeiland te zien. De omstandigheden op zee bleven kalm, waardoor de tocht soepel en aangenaam verliep. De bewolking hield aan, maar af en toe kwam er een glimp van de zon door de wolken, die een zachte gloed op het oceaanoppervlak wierp.

Toen we het kleine eiland bij Parryøya naderden, werden we begroet door talloze walrussen die op de rotsachtige kust lagen te luieren. Alleen al de grootte en aanwezigheid van deze majestueuze wezens waren ontzagwekkend. Onze gids manoeuvreerde de Zodiac voorzichtig om een respectvolle afstand te bewaren, zodat we ze konden observeren zonder ze te storen. De Walrussen vertoonden verschillende gedragingen, van zich koesteren in de zon tot het aangaan van speelse wedstrijden. Hun gegrom en gebrul vulden het zintuiglijke landschap aan en vormden de soundtrack bij onze observaties. En toen we aan de wind dreven, maakten hun rijpe geuren de meeslepende ervaring helemaal af! We leerden over hun sociale structuren, voedingsgewoonten en uitdagingen als gevolg van de klimaatverandering en het afnemende zee-ijs.

Onze dag op Phippsøya en Parryøya was gevuld met onvergetelijke momenten en verrijkende ervaringen. Het bewolkte weer deed niets af aan de schoonheid van de landschappen of de sensatie van de ontmoetingen met wilde dieren. Het herinnerde ons ook aan de delicate balans van de natuur en de impact van menselijke activiteiten op deze afgelegen en kwetsbare ecosystemen. Ons bezoek aan Phippsøya en Parryøya zal worden gekoesterd als een bewijs van de wonderen van het Noordpoolgebied en de diepgaande ervaringen die het biedt aan degenen die zich er wagen.

Vandaag werden we wakker met de mededeling van onze geliefde leider Adam dat het weer een prachtige dag buiten was, met zonneschijn, aangename temperaturen en weinig wind.

We begonnen de dag met een zodiac cruise langs de kliffen van Alkefjellet. Dit is een beroemde locatie in Spitsbergen waar veel natuurdocumentairemakers naartoe zijn gekomen om de spectaculaire zeevogelkolonie te filmen. De meeste vogels die hier nestelen zijn Brunnich's zeekoeten, waarvan er 60.000 broedparen op Alkefjellet zijn. Deze plek is een van de 142 broedplaatsen voor Brunnich's zeekoeten in Spitsbergen en er zijn ongeveer 850.000 broedparen in de hele archipel. We zagen ook nestelende drieteenmeeuwen, zwarte zeekoeten, noordse stormvogels en Grote Burgemeesteren. We voeren langs de onderkant van de kliffen, bewonderden de ongelooflijke geologie en rotsformaties en keken naar de interactie tussen de vogels.

Sommige boten hadden het geluk om een Poolvos in de verte te zien aan de top van de helling. Vossen worden hier vaak gezien omdat ze profiteren van de kuikens van de zeekoet. Als de kuikens klaar zijn om het nest te verlaten, springen ze dramatisch van de richel die ongeveer 20 dagen hun thuis is geweest. De vogels die bij de zee nestelen kunnen rechtstreeks in het water landen, maar sommige landen op de grashellingen en moeten dan de rest van de weg lopen. Dit is het moment waarop de vossen toeslaan en ze zullen de kuikens, volwassen dieren en eieren pakken als ze erbij kunnen. Sommige Zodiacs zagen hoe een Grote Burgemeester een ongelukkige zeekoet opat.

Aan het einde van de cruise konden we een gletsjer bewonderen voordat we teruggingen naar het schip voor de lunch. Na de lunch begonnen we aan een cruise door Hinlopen Strait, een prachtig gebied waar we beren, walrussen en misschien zelfs walvissen hoopten te zien.

We brachten een paar uur door met het kijken naar de weerspiegelingen van het landschap in de spiegelstille zee, het genieten van de walrussen die zwommen en rondzwommen bij Andreeneset, en Kleine Alken en Zeekoeten die op het water stuiterden.

Rond 16.00 uur zagen we waar we op gehoopt hadden. Een ijsbeer werd gezien op het eiland Von Otteroya. De bemanning begon de Zodiacs te laten zakken zodat we konden proberen dichter bij de beer te komen. We kwamen aan in een baai en zagen de beer langs het stenige strand lopen. We keken van een afstandje toe totdat alle Zodiacs waren aangekomen en we langzaam dichter bij de kustlijn kwamen. We keken met stille verbazing toe hoe de beer ons aan de rand van het strand kwam inspecteren. Het was zo spannend om dit prachtige roofdier in zijn natuurlijke habitat te zien, ontspannen en liggend voor ons. Het was een heel bijzonder moment dat we nooit zullen vergeten. De beer stond op en begon naar de andere kant van de kleine rots te lopen. Arctische jagers waren erg van streek door de aanwezigheid van de beer toen hij dichter bij hun nest kwam en ze begonnen het te bombarderen.

We reden om de andere kant van de rots heen en keken toe hoe de beer ging slapen. Er waren ook drie grote mannelijke walrussen aan het relaxen op het strand, maar de twee grote zoogdiersoorten leken zich niet aan elkaar te storen. Zoemend van opwinding keerden we terug naar het schip en ontdekten dat de hotelbemanning een barbecue voor ons had georganiseerd op het helidek. We vierden onze fantastische en succesvolle dag door de hele nacht te dansen.

We begonnen de dag met een verrukkelijk ontbijt aan boord van de Ortelius en tankten onszelf voor de spannende avonturen die voor ons lagen. Het expeditieteam verzamelde zich op de brug en verkende nauwgezet de omgeving terwijl we naar Kapp Waldburg navigeerden, hopend op een veelbelovende landing.

Toen we de vogelkliffen van Kapp Waldburg naderden, veranderden onze plannen drastisch. Tot onze grote vreugde zagen we twee majestueuze ijsberen door het ruige landschap zwerven. Eén beer, nieuwsgierig en ongehaast, naderde de kustlijn en bood ons een onvergetelijk uitzicht van dichtbij. We observeerden dit prachtige wezen met respect en hielden onze mond om zijn natuurlijke gedrag niet te verstoren. Na enige tijd besloot de beer te rusten, wat ons de perfecte gelegenheid bood om onze tocht langs de kust voort te zetten.

Onze expeditie leidde ons vervolgens naar een verzamelplaats van walrussen. De aanblik van deze indrukwekkende zeezoogdieren in hun natuurlijke habitat droeg bij aan de opmerkelijke ervaringen van de ochtend. We verwonderden ons over de walrussen en waardeerden de diversiteit aan wilde dieren die Spitsbergen te bieden heeft.

Na onze bevredigende ochtendexcursies keerden we terug naar de Ortelius voor een welverdiende lunch. De maaltijd bood een moment om te ontspannen en na te denken over de ongelooflijke ontmoetingen met wilde dieren die we hadden meegemaakt.

Met de middagzon in een gouden gloed zetten we onze zinnen op Kapp Lee. Het expeditieteam ging aan wal om het gebied te verkennen en hun scherpe ogen ontdekten al snel een andere ijsbeer in de verte. Opwinding gonsde door de groep terwijl we ons voorbereidden op nog een Zodiac cruise. We gingen aan boord van de Zodiacs en voeren langs de kust om de historische hutten en de holen van de walrus te verkennen. Hoewel de ijsbeer ver weg bleef, maakten de spanning van de jacht en de schoonheid van het landschap de ervaring onvergetelijk. De aanwezigheid van de walrussen droeg bij aan de serene maar wilde sfeer van Kapp Lee.

Toen de dag ten einde liep, keerden we terug naar m/v Ortelius om de avonturen van de dag samen te vatten. Door verhalen en hoogtepunten uit te wisselen, herbeleefde de groep de ontzagwekkende momenten, van de nieuwsgierige ijsbeer die ons naderde tot de serene walrussen die we zagen. Het diner was een heerlijke afsluiting van een buitengewone dag in de Arctische wildernis. We trokken ons terug in onze kajuiten, benieuwd naar wat de volgende dag zou brengen, gevuld met de belofte van nog meer Arctische wonderen en onvergetelijke ervaringen op deze opmerkelijke expeditiecruise.

Na een wake-up call van onze expeditieleider Adam, ging de dag verder met een heerlijk ontbijt. Daarna gingen we naar de buitendekken en de brug om te genieten van de schoonheid van de Noordpool en de wilde dieren die in dit poolgebied leven te bewonderen.

Zoals altijd werden we 's ochtends als eerste begroet door vogels: papegaaiduiker, Noordse Stormvogel, Drieteenmeeuw, Brunnich zeekoet, Zwarte Zeekoet en Arctische jager. Vandaag was onze eerste bestemming landen op Gnålodden. Daar staat een pelsjagershut, gebouwd door Noorse pelsjagers in 1907 omdat Hornsund bekend stond als een goed jachtgebied voor ijsberen en Poolvossen.

Wanny Woldstad, een vrouw uit het noorden van Noorwegen, woonde hier met haar partner van 1932 tot 1937. Gedurende twee jaar nam ze ook haar twee zonen mee.

De noordkant van centraal Hornsund is zoiets als "Spitsbergen in een notendop", met een wild landschap met indrukwekkende bergen en gletsjers, een vogelklif en een eenzame pelsjagershut in een schilderachtige omgeving. We hadden het geluk om een groep Beluga's te zien vanaf het land; het was een heel bijzondere ontmoeting. Aan het einde van onze landingstijd kregen we een poolduik aangeboden voor degenen die dapper genoeg waren om in het ijskoude water te zwemmen.

Na onze poolduik keerden we terug naar het schip om onze batterijen op te laden en wat te rusten.

In de namiddag waren we van plan om aan de westkant van Samarinvagen te landen, maar onze landing werd geannuleerd door een bericht van Slava, die op verkenning was en een ijsbeer vond in de buurt van de landingsplaats. Het was al de zesde beer op onze reis! Met dit geweldige nieuws gingen we op een Zodiac cruise om de koning van de Noordpool te zien, en het werd gecombineerd met ongelooflijk navigeren langs de Samarinbreen gletsjer, die prachtig was. Tijdens onze cruise leerden we veel over de geschiedenis, geologie, biologie en glaciologie van dit afgelegen Arctische gebied.

Om 18.15 uur hadden we een dagelijkse recapitulatie en plannen voor morgen met onze expeditieleider Adam en het expeditieteam. Na de samenvatting werden we uitgenodigd in een restaurant voor een heerlijk diner. Klaar voor de laatste volle dag morgen!

Vandaag werden we wakker met een deken van mist rond ons schip, een primeur voor deze reis, en we voelden ons gelukkig dat het niet eerder was gebeurd. Terwijl we van onze ochtendkoffie nipten, wachtten we tot de mist optrok. In die tijd gaf Charlotte ons een boeiende lezing over de walvissen in het noordpoolgebied. Ze sprak over blauwe vinvissen, die we gelukkig al hadden gezien, en liet ons kennismaken met soorten die we nog niet hadden gezien, zoals bultruggen.

Uiteindelijk trok de mist op en onthulde een prachtig uitzicht op Ingeborgfellet, onze landingsplaats voor de middag. Deze prachtige berg is het thuis van een kolonie Kleine Alken. Bij de landing werden we omringd door Spitsbergen Rendieren die graasden op de vegetatie, en we vingen zelfs een glimp op van een Poolvos. Het landschap was adembenemend en vormde een perfecte afsluiting van onze reis.

Terug aan boord douchten we ons en kleedden we ons om voor de cocktail van de kapitein. We bedankten het personeel voor de fantastische reis en waren ontroerd door de ongelooflijke diavoorstelling die Jess voor ons had gemaakt, die tranen in onze ogen bracht. Er volgde een uitgebreid diner en we bedankten de bemanning voor hun harde werk en toewijding.

Wat een reis is het geweest! Het zal nog wel even duren voordat we al onze geweldige ervaringen hebben verwerkt.

Na negen prachtige dagen was onze Spitsbergen-expeditie voorbij, maar de herinneringen die we hadden gemaakt zullen voor altijd bij ons blijven. Met onze bagage buiten onze hutten, klaar voor het personeel en de bemanning om naar beneden te brengen, gingen we ontbijten. Na afscheid te hebben genomen van de bemanning van de eetzaal, namen we onze overgebleven spullen mee en gingen we van boord op de kolenpier. Er was nog net genoeg tijd om afscheid te nemen van het expeditieteam voordat we aan boord gingen van de bussen en vertrokken voor onze verdere reis.

Allemaal bedankt voor zo'n gedenkwaardige reis, voor jullie gezelschap, goede humeur, enthousiasme en geduld toen het weer besloot dat we iets anders moesten doen. We hopen jullie in de toekomst weer te zien, waar dat ook mag zijn!

Noordelijkste positie: 81°06.67' N - 016°27.32' E

Namens Oceanwide Expeditions, kapitein Per Andersson, expeditieleider Adam Burke, hotelmanager Volodymyr 'Vova' Cherednychenko en alle bemannings- en expeditiemedewerkers, was het een genoegen om met jullie te reizen! We kijken ernaar uit om jullie weer te zien op een van onze schepen voor een nieuw avontuur.