OTL26-24, reisverslag, Antarctica - Basiskamp

Vandaag begon het weer met prachtige zonneschijn. Dit kwam overeen met de stemming toen we aan boord gingen van de prachtige M/V Ortelius. 110 gasten gingen om 16.00 uur aan boord. We wisten niet wat we konden verwachten op dit 12-daagse Antarctische Basecamp avontuur, maar we werden verwelkomd door een zeer vrolijke bemanning en staf. Het begon al geweldig. We kregen meteen een verplichte scheepsveiligheidsbriefing van Marcel en Mikael, die kort werd gevolgd door het aantrekken van onze feloranje reddingsvesten voor de oefening 'schip verlaten'. Om 19:00 uur verliet het schip eindelijk de haven en konden we vertrekken!

De avond was prachtig en maakte het Beaglekanaal nog spectaculairder. De lucht was felroze en veel mensen stonden op het dek te genieten van het landschap. We hadden een dinerbuffet gevolgd door de laatste opdracht van de dag, een verplichte Zodiac briefing. We gingen vroeg slapen, maar we waren allemaal opgewonden voor de volgende gebeurtenissen van deze reis.

Onze eerste dag op zee begon met Marcel's wake-up call om 7:45 uur. De toestand van de zee was niet heel slecht, maar voor veel mensen was dit de eerste keer dat ze de Drake Passage meemaakten. Het aantal mensen bij het ontbijt was minder dan bij het diner de avond ervoor. Zeeziekte was begonnen!

Onze eerste dag op zee was nogal druk - onze laarzen werden uitgedeeld, Mal en Andy lichtten ons in over bergbeklimmen en Juan gaf een lezing over fotografie. Na de lunch briefte Zet, de fantastische kajakgids, ons over kajakken, snel gevolgd door Andi en Paolo voor het kamperen. Nadat de verplichte briefings voor de activiteiten waren afgerond, hadden we een korte pauze voordat we per dek werden opgeroepen om ons in te schrijven voor onze Basecamp activiteiten. Tegen de avond nam de zee iets af en we sloten de avond af met onze eerste Recap van de reis voor het diner in de eetzaal. De meesten van ons trokken zich daarna terug in hun hut om de toestand van de zee te doorstaan in de hoop zich beter te voelen voor de volgende dag.

Na een nacht rollen in ons bed maakte Marcel ons wakker. Na het ontbijt was er weer een verplichte briefing. Deze keer waren het IAATO en Zodiac briefings. Hopelijk herinneren we ons allemaal 1,2,3 beneden in de Zodiac en de voeten naar de bestuurder bij het uitstappen. Als bezoekers van het Antarctische continent leerden we dat we te allen tijde 5 meter afstand moeten houden van wilde dieren, en als er pinguïns naar ons toe lopen, moeten we langzaam weglopen.

Na een smakelijke lunch in de eetzaal was het tijd voor het volgende verplichte onderdeel. Alle bovenlagen moesten worden gereinigd en gestofzuigd, dus we hadden niets meegenomen naar Antarctica. De meesten vonden het gaas in hun rugzak het ergste om schoon te maken. Marcel gaf ons informatie over de plannen voor morgen bij de dagelijkse recap, en we gingen allemaal opgewonden naar beneden naar de eetzaal en bespraken onze verwachtingen.

De eerste ochtend op Antarctica werden we om 6:45 gewekt door onze expeditieleider Marcel. Eindelijk hadden we het gehaald! Het was een prachtige zonnige dag. We hadden een blauwe lucht en mooie weersomstandigheden, onze eerste activiteit zou een Zodiac cruise bij Melchior Islands zijn.

Na het ontbijt verzamelden we bij de loopplank om voor het eerst in de Zodiacs te stappen. Na een korte briefing van de Zodiac-bestuurders zagen we onze eerste pinguïn op de rotsen. Het was een kinbandpinguïn. De prachtige eilanden waren bedekt met een dikke laag ijs en sneeuw, en de oceaan eromheen was vol spectaculaire ijsbergen.

We maakten een boottocht en vonden veel zeehonden op ijsschotsen en op rotsen. Er waren ook Weddellzeehonden. Er waren ook een paar vogels die op het ijs zaten of boven ons hoofd vlogen, zoals Kaapse Stormvogels en de Zuidpoolstern. We namen een paar mooie foto's in prachtig zonnig licht en keerden terug naar Ortelius voor de lunch.

Het schip maakte zich klaar voor onze volgende stop, de haven van Orne, onze eerste continentale landing. We werden aan wal gebracht, waar sommigen van ons sneeuwschoenen aantrokken. Daarna beklommen we een heuvel waar we op de top veel kolonies Stormbandpinguïnen aantroffen! Ze waren nog steeds druk bezig met het uitbroeden van hun eieren en het bouwen van hun nesten van kiezels. Het uitzicht vanaf de top was geweldig.

Na veel foto's te hebben gemaakt, daalden we weer af naar de landingskant en gingen we terug naar ons schip Ortelius. We luisterden naar onze dagelijkse recap in de bar en gingen daarna voor het speciale kerstdiner. Daarna haalde onze eerste groep kampeerders hun slaapzakken op en gingen naar hun kampeerplek om de nacht buiten door te brengen in een spectaculaire omgeving.

BERGBEKLIMMEN

Na twee dagen op de Drake Passage was het heerlijk om weer vaste grond onder de voeten te krijgen. We gingen voor anker bij de Melchior Islands en maakten een korte Zodiac-tocht naar Gamma Island, waar een Argentijnse basis is gevestigd. De sneeuw was stevig aan de oppervlakte, perfect voor sneeuwschoenwandelen. We maakten ons klaar voor gletsjertochten en gingen op weg naar boven. Onze gidsen Mal en Andy wezen ons op enorme spleten in de buurt en op recente lawineactiviteit op nabijgelegen eilanden. Het uitzicht vanaf de top was adembenemend en we konden de Zodiacs zien rondvaren in het doolhof van eilanden een paar honderd meter lager.

Tijdens de lunch gingen we naar de haven van Orne. Deze prachtige baai wordt gedomineerd door de piramide van Spigot Peak. De omstandigheden waren zachte pap vanaf de landingsplaats, dus we trokken sneeuwschoenen aan en trokken omhoog langs de kinbandkolonie. Het was ongelooflijk om deze pinguïns 150 meter boven de zee te zien. Net boven de kolonie verruilden we de sneeuwschoenen voor stijgijzers en zigzagden we naar de top.

KAYAKEN

CAMPING

We haalden onze grote zwarte slaapzak op van het helidek en gingen naar de Zodiacs bij de loopplank. Ons avontuur begon aan de kust van Punta Vide, een strandgebied vlakbij het Argentijnse Brown Station. We werden verwelkomd door een uitgezette Weddellzeehond en een andere die aan de andere kant van de camping lag te slapen. Paolo en Andi instrueerden ons over de juiste scheptechniek en aangewezen zones, waarna we een goddelijk plekje zochten om te overnachten.

Het landschap was magisch, en de zon schilderde de witte bergen in kleuren van roos, oranje en roze. Gelukkig uitgeput, stelden we onze bivy bags en matjes en slaapzak samen. Na het maken van prachtige foto's, wiegden we onszelf in onze slaapzakken. Tijdens de nacht zagen sommige mensen pinguïnbezoekers aan wal en een bultrug voorbij komen! Soms waren er ook afkalvende gletsjers en lawines, meestal eerder hoorbaar dan zichtbaar, die onze unieke momenten omlijstten. Wat een eer om zo'n ervaring mee te mogen maken! S Ochtends om 6 uur werden we opgehaald door de Zodiacs en teruggebracht naar ons schip Ortelius.

Sommige passagiers werden vandaag wakker zonder het traditionele "goedemorgen, Ortelius" van Marcel, omdat het kamperen was in de buurt van station Brown. We stonden op de camping op om 5:30 in de ochtend. De een na de ander begon wakker te worden en kwam uit zijn warme slaapzak in de frisse vrieslucht. De ochtend begroette ons met goed weer. Niet ver van het kamp lag een Weddellzeehond te slapen. Hij bleef daar meer dan 8 uur liggen. De hele nacht maakte hij af en toe grappige geluiden.

Na een heerlijk ontbijt landden we de hele nacht op het grondgebied van het Argentijnse wetenschappelijke station Brown Station, niet ver van het schip. Hier bevindt zich een kolonie Ezelspinguïnen; zij zijn de echte eigenaars van het station. De pinguïns blijven eieren uitbroeden; dit is al meer dan een maand hun hoofdactiviteit. Een Zuidpoolkip was aan het rondsluipen en verzamelde alles wat gegeten kon worden tussen de nesten van de pinguïns.

Na de lunch verplaatste het schip zich een beetje van zijn ochtendligplaats. Er werd Zodiac rondgevaren. Op zoek naar wilde dieren onderzochten we de nabijgelegen kusten en plotseling liet een van de gidsen via de radio weten dat ze een Vaal Stormvogeltje hadden ontdekt. Alle Zodiacs haastten zich naar hem toe. Een zeeluipaard rustte uit op een ijsschots tussen een heel veld met ijssnippers.

De zeeluipaard lag vredig op de ijsschots, hief af en toe zijn kop op, wierp een blik op de mensen in de boten die de ijsschots omringden, gaapte en liet zijn enorme bek zien. Te oordelen naar de markeringen op zijn buik, was het een vrouwtje. Er vlogen veel vogels rond: Reuzenstormvogelen, Wilsons Stormvogeltjes, Sneeuwstormvogeltjes. Toen werd er een Bultrug gezien tussen het ijs; zijn enorme kop verscheen verschillende keren tussen de ijsschilfers. Alle aandacht van de Zodiacs ging nu naar hem uit. In open water verdween hij, maar een Dwergvinvis met kalf werd heel dicht bij de boten ontdekt.

BERGBEKLIMMEN

Het doel voor onze ochtend bergbeklimmen was Canessa, een aantrekkelijke koepel van sneeuw ten noorden van Brown Station in Paradise Harbour. De landing was behoorlijk gecompliceerd, omdat Mal en Andy ons op een rotsachtige kustlijn moesten afzetten en de Zodiacs verderop moesten verankeren. We stegen gestaag op sneeuw, passeerden enkele kloven en onder ons waren bultruggen en Ezelspinguïnen duidelijk zichtbaar in het heldere water. Het uitzicht vanaf de top richting Ortelius was adembenemend.

Terugkerend naar de landingsplaats, vonden we de Zodiacs vastgelopen op het afnemende tij. Een teamprestatie kreeg ze uiteindelijk vlot en toen was het een kwestie van weven door een doolhof van brekend ijs. We leerden het onverwachte te verwachten op dit avontuur. In de namiddag wachtten ons nog meer verrassingen bij het nabijgelegen Point Sofia.

We landden op een rotsachtig voorgebergte en EL Marcel vertrok om zich bij de andere passagiers te voegen voor een Zodiac cruise. We trokken sneeuwschoenen aan, maar ontdekten meteen dat de uitgang van het voorgebergte werd geblokkeerd door een paar nestelende Subantarctische Grote Jagers. Er was geen manier om ze te omzeilen zonder ze te storen, maar gelukkig voor ons was het eb en konden we langs deze unieke kustlijn lopen. Enorme ijsrotsen torenden boven ons uit en aan onze voeten lagen kwallen, amfipoden en zeesterren. Er dwaalden Ezelspinguïns rond en een speciale traktatie was een Adéliepinguïn die heel dicht bij ons kwam, schijnbaar ongestoord door onze aanwezigheid. Iets verderop lag een Weddellzeehond op het ijs.

KAYAKEN

CAMPING

In de nacht van 28 december maakte onze tweede groep kampeerders zich klaar om te overnachten in Antarctica. Ook voor de tweede nacht zag het weer er veelbelovend uit. Dus iedereen maakte zich klaar in de helihangar met de zwarte tassen en verliet Ortelius op Zodiacs naar onze gekozen plek. Het zou Kerr Point op Ronge Island worden.

De rit naar onze locatie was adembenemend, met spiegelend water en prachtige ijsbergen. Aan wal verwelkomde Andi ons en Paolo instrueerde ons in de juiste scheptechniek. Nadat we onze plek hadden gevonden, begonnen we onze kuilen te scheppen. De sneeuw was zacht, dus dat ging vrij gemakkelijk! De campinggidsen legden een pad aan om een beetje omhoog te lopen, zodat we het hele landschap konden overzien. Het was prachtig.

We zagen een paar keer een Dwergvinvis opduiken en bleven een half uur in het gebied. Uiteindelijk werden we moe en kropen we in onze warme slaapzakken. Gedurende de nacht waren er geluiden van lawines en gletsjerafkalvingen in het gebied, wat ons een speciale sfeer gaf in combinatie met het ongerepte uitzicht. Toen we rond 5.30 uur wakker werden, begonnen we onze kuilen te vullen, maar deze keer was de sneeuw bevroren, dus kostte het meer kracht om dat te doen. Maar het was een behoorlijke ochtendtraining!

De dag begon met een frisse Antarctische ochtend toen we ontwaakten aan boord van MV Ortelius. Na een rustgevende nacht verzamelden de expeditieleden zich in de eetzaal van het schip voor een stevig ontbijt, om zich op te laden voor de spannende dag die voor ons lag. De verwachting onder de gasten en de bemanning was voelbaar terwijl we ons voorbereidden op onze eerste landing van de dag.

Het schip ging voor anker bij Cuverville Island en we gingen van boord voor een onvergetelijke landing. Het landschap was adembenemend, met besneeuwde bergtoppen om ons heen. Het hoogtepunt van het bezoek was de kolonie Ezelspinguïnen, die iedereen in vervoering brachten met hun charmante capriolen. Sommige dappere gasten namen deel aan de poolduik, waarbij ze zichzelf onderdompelden in het ijskoude Antarctische water voor een opwindende ervaring.

Na een bewogen ochtend keerden we terug naar MV Ortelius voor een heerlijke lunch bereid door het getalenteerde culinaire team van het schip. De eetzaal gonsde van de gesprekken over de avonturen van de ochtend en de opwinding voor de middagactiviteiten.

In de namiddag gingen we aan boord voor een gesplitste landing bij de Orne-eilanden. Op de landingsplaatsen wemelde het van de wilde dieren, met zowel Ezelspinguïns als Stormbandpinguïnen. Terwijl we de eilanden verkenden, zorgde de Zodiac-cruise voor een ontmoeting van dichtbij met een majestueuze Vaal Stormvogeltje, die sierlijk op het ijs lag te slapen. De camera's klikten erop los terwijl de gasten zich verwonderden over de unieke kans om zulke ongelooflijke wezens in hun natuurlijke omgeving te zien.

Terwijl de zon lager aan de horizon dook, keerden we terug naar Ortelius voor een verrukkelijk diner. De sfeer was gevuld met gedeelde verhalen en gelach, waardoor een gevoel van kameraadschap onder de gasten ontstond. De bemanning van het schip zorgde voor een warme en gastvrije omgeving, zodat de avond niet alleen een culinaire verrukking was, maar ook een gelegenheid om een band op te bouwen.

De dag werd afgesloten met een adembenemend spektakel - een groep orka's vereerde ons met hun aanwezigheid. Tegen de achtergrond van een prachtige zonsondergang op Antarctica zweefden deze prachtige wezens moeiteloos door het ijskoude water, wat een ontzagwekkend schouwspel opleverde. Gasten en bemanning verzamelden zich op het dek en waren getuige van de grootsheid van de natuur.

BERGBEKLIMMEN

S Ochtends stonden we voor Cuverville Island. De omstandigheden waren perfect voor sneeuwschoenwandelen. We klommen naar het topplateau met een prachtig uitzicht op het doolhof van ijsbergen waar we ons tijdens de aanloop doorheen hadden geworsteld. Een efficiënte afdaling bracht ons terug naar het strand waar sommigen van ons hun beklimming afsloten met een polaire duik.

In de namiddag landden we bij George's Point, op slechts een korte Zodiac-tocht van het schip. Zodra we boven de kolonie Ezelspinguïnen waren, trokken we ons in een touw en begonnen we aan de beklimming van de gletsjer in natte, slordige sneeuw. Door deze omstandigheden moesten de gidsen de route aanpassen en uiteindelijk kwamen we via een onbeschutte bergkam aan bij een besneeuwd zadel. Hoe naar beneden? Mal maakte een geul door van de helling af te glijden en wij volgden elkaar op.

KAYAKEN

Op de ochtend van 30 december werden we iets vroeger dan normaal gewekt door Marcel. De oversteek van het beroemde Lemaire Channel zou op ons wachten. Het smalle kanaal is een van de mooiste plekken op Antarctica en we moeten allemaal het dek op om van het prachtige uitzicht te genieten. Het is een steile fjord met relatief kalme zeeën en ijsbergen; we zagen enkele Bultruggen in het kanaal en na de oversteek draaiden we richting Pleneau Island.

Zodra we klaar waren met ons ontbijt, gingen we naar de loopplank voor een Zodiac cruise. We zagen veel wilde dieren tijdens onze cruise, waaronder zeeolifanten, Weddellzeehonden, Ezelspinguïnen, bultruggen en vele prachtige ijsbergformaties. Het weer was erg mooi en de zon kwam tevoorschijn.

We gingen terug naar Ortelius voor de lunch en na een korte pauze besloten onze kapitein en Marcel ons naar Peterman Island te brengen, waar we vanmiddag zouden aanleggen. Daar wachtte ons een lekker zonnetje en warm weer. Peterman Island staat bekend om de geschiedenis van ontdekkingsreiziger Charcot en zijn schip Pourquoi Pas waar hij in het jaar daarvoor moest overwinteren...

We hadden genoeg tijd om de Adéliepinguïnkolonies te bezoeken waar we een paar uitgekomen kuikens van een week oud konden observeren. Er waren ook veel ezelspinguïnkolonies. We hadden de kans om helemaal naar boven te gaan naar een uitkijkpunt, waar we een ongelooflijk uitzicht hadden over de omliggende gebieden. Het was een prachtige landing, genoeg ruimte om onze benen te strekken in de beste Antarctische zomerse weersomstandigheden. Toen we uiteindelijk terugkwamen bij het schip, waren we allemaal erg blij met de mooie dag.

BERGBEKLIMMEN

Na een ochtend Zodiac varen bij Pleneau, zeilden we zuidwaarts naar Peterman Island. We liepen op sneeuwschoenen door de ezelskolonie en boorden ons vast aan de voet van een steile sneeuwhelling en zigzagden omhoog naar het plateau met uitzicht op de haven, waar Charcot overwinterde met zijn schip de Pourquoi Pas. Berggids Andy gaf een demonstratie van het gebruik van sneeuwhaken in de slordige namiddagsneeuw en daarna wandelden we naar het hoogste punt van het eiland voor een uitzicht over de oceaan, het kerkhof van de ijsbergen en de bergen die erboven uittorenden.

KAYAKEN

We begonnen onze dag met de traditionele wake-up call, een half uur later dan normaal, jawel! En hebben heerlijk ontbeten in de eetzaal. Marcel waarschuwde ons dat het kouder en winderiger zou zijn dan de voorgaande dagen, want we hebben tenslotte alleen maar geweldig rustige blue-sky dagen gehad. Dus we pakten ons in en maakten ons klaar voor het avontuur.

We lagen vlak naast de Argentijnse eilanden voor anker en konden aan de kust het schip zien liggen van het Oekraïense onderzoeksstation Vernadsky. We kregen de kans om er rond te varen en al hun kleurrijke gebouwen te zien, waar ze zeer belangrijk onderzoek doen, voornamelijk meteorologisch, en het hele jaar door werken. Blijkbaar was de archipel nog steeds verbonden door zee-ijs, dus we konden alleen via een smal en ondiep kanaal aanvaren. Het hoofddoel was Wordie House te bereiken, een hut die in 1947 door de Britten werd gebouwd en nu een Historische site is. We konden er landen, er waren op dat moment maar twee Zodiacs, en we reisden terug in de tijd toen we het huis binnengingen. Zoveel voorraden en artefacten van 70 jaar geleden zijn nog intact.

Tijdens de Zodiac-cruise konden we ook Ezelspinguïns, Kelpmeeuwen met hun kuikens (een gezicht waar alleen een moeder van kan houden) en veel Weddellzeehonden op het ijs observeren. Maar alsof dit nog niet genoeg was, hadden we ook nog een geweldige ontmoeting met een aantal Bultruggen die aan het foerageren waren in de omgeving van het schip, tussen de majestueuze ijsbergen.

In de namiddag landden we op Yalour Islands, een andere archipel in de buurt, waar we een kolonie Adéliepinguïnen zagen! Ze gleden op hun buik over het eiland en broedden hun eieren uit. We zagen zelfs kuikens.

We maakten een Zodiac cruise rond dit gebied, waar prachtige ijsbergen lagen die op natuurlijke sculpturen leken, een Weddellzeehond op het ijs, pinguïns op de ijsbergen, mos op alle rotsen en een prachtig landschap. We hadden ons geen betere laatste dag van 2023 kunnen wensen.

Eenmaal terug aan boord, voegden we ons bij het expeditieteam voor de samenvatting van de plannen voor morgen, en we maakten ons klaar en kleedden ons warm aan om naar buiten te gaan en te genieten van de mooiste barbecue van ons leven op het helidek. We aten, we dansten, we zetten het feest voort in de bar en deelden het aftellen met gasten, personeel en bemanning.

BERGBEKLIMMEN

De laatste dag van 2023 was een echt avontuur, waarbij de definitie van avontuur een onzekere uitkomst is. Mal en Andy wilden graag Mount Damaria bekijken, een torenspits van rotsen en sneeuw die duidelijk zichtbaar was vanaf onze ankerplaats. Deze berg werd voor het eerst beklommen in 1979 en wordt nog maar door weinig groepen bezocht. Voor Mal en Andy was het dan ook de eerste keer dat ze hier aan land gingen. Een lange Zodiac-tocht bracht ons over het geluid, vanwaar de gidsen met verrekijkers het profiel van de bergkam bekeken, inclusief een mogelijk lastige afdaling.

We landden bij een kloof aan de kustlijn, verankerden de Zodiacs en vertrokken, waarbij we de nabijheid van de kolonie Ezelspinguïnen zorgvuldig vermeden. In de buurt zweefden Subantarctische Grote Jagers om de eieren van de pinguïns te stelen, en verderop op de helling van keien en grind werden ze op hun beurt aangevallen door Noordse Sternen. Toen we bij de sneeuwkam aankwamen, trokken we stijgijzers aan en baanden we ons een weg langs een prachtige sneeuwkam.

Toen we bij de mogelijke afdaling aankwamen, zagen we dat het allemaal een beetje te veel voor ons was qua tijd en inzet. Zoals Andy het uitdrukte: "je kunt beter hier beneden zijn en wensen dat je daarboven was dan andersom". We noemden dit hoogste punt van 450 meter onze top en baanden ons vervolgens voorzichtig een weg terug door de gentoes naar de kust. Een lange Zodiac-tocht bracht ons via Yalour Island terug naar het schip voor een welkomstmaaltijd en -drankje.

Vandaag werden we gewekt vlak voordat we het Lemaire Channel weer binnenvoeren op weg naar het noorden. Het landschap was weer spectaculair en we zagen een paar bultruggen tijdens onze doortocht. Maar bij het verlaten van het kanaal vonden we onze tweede groep orka's! Dit was weer verbazingwekkend, want de orka's waren aan het socialiseren. Ongeveer 30 orka's zwommen langzaam voor Ortelius langs, sommigen met hun staart slaand en spionerend. We vervolgden onze boottocht in de ochtend richting Damoy Point, waar we onze middaglanding zouden doen.

Na een stevige lunch gingen we aan boord van onze Zodiacs en landden we in Damoy Point. We bezochten de kleine hut en wandelden rond de verschillende kolonies Ezelspinguïnen. Het was onze laatste landing in Antarctica voordat we de volgende dag naar de South Shettland Islands gingen. De meesten van ons maakten van de gelegenheid gebruik om de benen te strekken en de lus op de landingsplaats een paar keer te lopen voordat we teruggingen naar het schip voor het diner.

Na het diner gingen we allemaal naar de bar voor een drankje en werden onderbroken door Marcel die aankondigde dat er Bultruggen rond het schip waren. Dit was nogal een understatement. Er waren ongeveer 100 bultruggen rondom het schip, waarvan sommige zich in groepen vlak bij het schip voederden. Wat een ongelooflijke manier om de dag af te sluiten!

Vanochtend, perfect getimed na het ontbijt, zeilden we het vulkanische Deception Island binnen via de spectaculaire Neptunusbalg. Terwijl we Port Foster binnenvoeren, de watermassa die deze nog steeds actieve caldera vult, zeilden we langs het oude walvisstation en verder naar de westkust naar Telefon Bay.

Hier gingen we aan land en konden we genieten van een heel ander Antarctisch landschap. De grond, bruin, zwart, rood en in vele okerkleuren. Het lijkt wel een maanlandschap. Het expeditieteam maakte een wandeling op en rond de rand van een vulkaankrater, de uitzichten rondom en vooral vanaf het hoge punt zijn buitenaards. Groene lagunes, zwarte grond, witte besneeuwde hellingen. Sommige gasten maken van deze gelegenheid gebruik om 'rondjes te lopen' en zorgen ervoor dat ze hun spieren strekken met zelfs meer dan twee rondjes op het vastgestelde circuit. Indrukwekkend!

Daarna keerden we terug naar het schip en na de meestal overvloedige lunch landden we bij Pendulum Cove. Dit is de locatie waar de voormalige Chileense basis "Pedro Aguirre" was gevestigd, tot 1967, toen de vulkaanuitbarsting van Telefon Bay de basis en de wetenschappelijke uitrusting begroef in as, rondvliegende stenen en zand. Dezelfde uitbarsting beschadigde Biscoe House in het walvisstation en zowel Brits als Chileens personeel moest worden geëvacueerd.

Bij Pendulum Cove maakten we onze laatste wandeling naar het hoogste punt via een steile grindhelling die de been- en kernspieren van sommige gasten op de proef stelde. Het uitzicht vanaf de top was prachtig, met uitzicht op de ruïnes van de basis, Port Foster, Neptunusbalg en het stomende strand beneden. Geothermische activiteit heeft de kustwateren in dit gebied opgewarmd en na de afdaling van het uitkijkpunt genoten de meeste gasten van een warm bad in de open lucht op Antarctica.

Er heerste een gevoel van spijt toen we Deception Island verlieten om aan onze thuisreis te beginnen na zoveel verbazingwekkende en contrasterende dagen vol avontuur. We wisten wat ons te wachten stond - twee dagen zeereis op de Drake met mogelijk ruwe zeeën, maar er waren nog genoeg lezingen om ons te vermaken en bij te scholen.

Juan begon met zijn workshop fotobewerking, waarbij hij magische momenten in kunstwerken veranderde. Chloé met haar passie voor plankton volgde met haar enorme kennis en aanstekelijk enthousiasme voor het drijvende leven in de Zuidelijke Oceaan. In de namiddag gaf Pierre ons een inzicht in Bultruggen met foto's, audio en video om hun opmerkelijke natuur te illustreren. We hebben er zoveel gezien, dus het was geweldig om meer te leren over deze vriendelijke reuzen.

Later in de bar werden de ruim tachtig inzendingen voor de fotowedstrijd afgespeeld, met een breed scala aan onderwerpen en interpretaties van onze ervaringen van de afgelopen tien dagen. De winnaars werden die avond gekozen met de klapmeter in de bar, terwijl de toestand van de zee geleidelijk opliep tot een gematigde "Drake Shake".

We werden wakker na een ruige nacht in de Drake. De golven waren ongeveer 5 meter hoog en we werden de hele nacht door elkaar geschud. De meesten van ons werden ongeveer elk half uur wakker door een nieuwe grote golf. Maar uiteindelijk werden we wakker gemaakt voor het ontbijt, en voor de meesten van ons zorgden onze nieuw ontwikkelde zeebenen ervoor dat we niet zeeziek werden. Toen was het tijd om naar de bar te gaan om naar de antwoorden van de kapitein op onze vragen te luisteren. Dit was erg informatief en grappig tegelijkertijd.

Daarna was het tijd voor de lunch in het restaurant. Gelukkig werd de zee al beter. Dit maakte het voor ons allemaal een stuk makkelijker om met onze borden langs het buffet te lopen. Rond 14.00 uur werden we uitgenodigd op de brug voor een Ortelius Wereldrecord: 120 mensen op de brug.

Toen we wakker werden op deze mooie dag, realiseerden we ons dat we al aangemeerd waren in Ushuaia. We pakten de laatste tassen in en zetten ze buiten de hutten zodat het personeel ze de trap op kon tillen. Na het ontbijt werden we opgeroepen om van boord te gaan en gingen we naar de loopplank om afscheid te nemen. Het was triest, maar we hopen op een dag heel snel terug te komen!

Bedankt voor jullie enthousiasme en steun, maar vooral voor jullie deelname aan deze avontuurlijke reis. We hopen jullie in de toekomst weer te zien, waar dat ook mag zijn!

Afgelegde afstand: 1704 zeemijlen

Het verst zuidelijk: 65°13.4'Z / 64°15.4'W

Namens Oceanwide Expeditions, kapitein Per Anderson, expeditieleider Marcel Paul, hotelmanager Volodymyr Cherednychenko en de gehele bemanning en staf van Ortelius, was het een genoegen om met jullie te reizen!