Het erfgoed van de Discovery Hut, Hut Point Antarctica beschermen
Vroege Antarctica-expedities naar het Ross Sea-gebied van Antarctica tussen 1895 en 1917 - het heroïsche tijdperk - lieten gebouwen, schuilplaatsen, kampplaatsen en vele artefacten achter. Vandaag de dag bieden ze ons een verslag van de vroege menselijke inspanningen op het meest barre continent op aarde. Antarctica is het enige continent ter wereld waar de gebouwen van de eerste bewoners bewaard zijn gebleven en dus zijn het onbetaalbare voorbeelden van het erfgoed van Antarctica in het ijs.
Om ervoor te zorgen dat deze gebouwen bewaard blijven voor toekomstige generaties werd in 1987 de Antarctic Heritage Trust opgericht om de restauratie en voortdurende bescherming van de historische sites in de Ross Sea regio te coördineren en fondsen te werven voor dit doel. Een gebouw dat een bewijs is geworden van de wetenschappelijke inspanningen en dat wordt beschermd door de Antarctic Heritage Trust is de Discovery hut in Hut Point, op Ross Island bij McMurdo Sound: De eerste expeditiebasis van Robert Falcon Scott op Antarctica, opgericht door de National Antarctic Discovery Expedition 1901-1904.
De expeditie omvatte een groot wetenschappelijk programma en was een mijlpaal in de Britse Antarctische exploratie. Scott keerde terug naar het Verenigd Koninkrijk als een nationale held.
Het erfgoed van de Discovery Hut op Hut Point
Hut point, Ross Island werd genoemd door de Discovery-expeditie die er hun walstation vestigden met als doel het uitvoeren van verkenningen en wetenschappelijke observaties en het bereiken van de Zuidpool. Nadat hij er niet in slaagde een geschikte plek te vinden in King Edward VII Land, besloot Scott op 9 februari 1902 te overwinteren in Ross' McMurdo Bay met het schip Discovery aangemeerd aan de zuidkant van Hut Point.
Er werden meteen voorbereidingen getroffen voor de overwintering met een luifel over het bovendek van het schip, terwijl ongeveer 200 meter verderop de bevroren grond werd afgegraven voor de funderingen van een houten gebouw van 9,3 x 9,1 m dat in Australië was gekocht. Het geprefabriceerde gebouw leek qua ontwerp op de huizen in de Australische outback en was bedoeld als onderkomen voor de landende bemanning en als schuilplaats mocht de Discovery uit haar ankers breken.
Het gebouw had een veranda aan drie zijden, dubbeldikke muren en geïsoleerde vloeren. De ramen waren voorzien van dubbele beglazing en er werden zes dakramen met luiken geïnstalleerd voor de verlichting. Ondanks alle isolatie was het gebouw te koud voor comfort en om kolen voor verwarming te besparen werd het gebouw niet gebruikt voor accommodatie. In plaats daarvan bleven de expeditieleden op het schip dat, ondanks de vochtigheid en ijsvorming in de hutten, comfortabel was.
In 1908 kreeg de Nimrod-groep toegang tot de hut door een raam en ontdekte dat het interieur grotendeels sneeuwvrij was. De groep maakte goed gebruik van de hut door er kisten met proviand op te stapelen voor de warmte. Tijdens Scott's tweede expeditie was het de bedoeling dat het gebouw in 1911 gebruikt zou worden voor een overwinteringsteam, maar door het ijs kon de Terra Nova niet dichtbij genoeg komen om haar voorraden uit te laden.
Desondanks ruimde een groep aan wal het opgestapelde ijs rond de hut op en verdeelde het gebouw opnieuw in kisten. De groep installeerde ook een bakstenen blubberkachel en de veranda aan de zuidkant werd omgebouwd tot stallen. De hut werd uitgebreid gebruikt door de Ross Sea Party in 1915-1916. De hondengeleider van de groep werd geciteerd toen hij zei dat de hut "een behoorlijke hoeveelheid eten en veel sigaren" had. In april 1915, toen de leden van de groep wachtten tot het zee-ijs stevig genoeg zou worden voor hun terugkeer naar Kaap Evans, werd in een dagboek opgetekend dat toen de kaarsen op waren, de geïmproviseerde blubberlampen volop brandden en de rook zo geweldig was dat iedereen het uitademde terwijl hun kleren sijpelden van de blubber, waardoor het gebouw zwart werd van het roet.
Toen de Ross Sea-groep het gebouw van half maart tot half juli 1916 weer in gebruik nam, begon de zeehondenblubber op te raken en begonnen ze delen van het gebouw in stukken te hakken voor brandstof. Tegelijkertijd raakte de hut half gevuld met sneeuw en zat de bemanning overdag ineengedoken rond de gemetselde blubberkachel voor warmte, terwijl ze 's nachts in hun kleren sliepen in oude slaapzakken die op planken rustten die boven de vloer werden opgetild door houten proviandkisten.
De volgende 30 jaar bleef de hut onbewoond, gevuld met ijs, totdat ze in februari 1947 werd bezocht door de Amerikaanse ijsbreker Burton Island. Met de oprichting in de zomer van 1955-56 van de Air Operations Facility van Operation Deep Freeze werd er een tent naast de hut opgezet. Hondenkennels, de resten van de verwarmingskachel, sleeën, schaapskarkassen en een vlaggenmast behoorden tot de artefacten die nog rond het gebouw lagen.
In januari 1956 werden ongeveer 90 artefacten, waaronder proviand, een slee en een slaapzak, meegenomen naar het VK door Lt.Cdr. Michael J. Foster Royal Navy, een Britse waarnemer bij Operatie Deep Freeze. De vlaggenmast werd in 1955-56 teruggevonden en aan Sir Edmund Hillary gegeven om voor de nieuw gebouwde Scott Base in Nieuw-Zeeland te staan als gedenkteken voor Scott en anderen die zoveel hebben doorstaan tijdens de begindagen van de Antarctische exploratie.
Het erfgoed van de Discovery Hut beschermen
Toen de fundamenten van het McMurdo Station van de Verenigde Staten vorm begonnen te krijgen, verordende de Amerikaanse bevelhebber, vice-admiraal George Dufek, USN, dat het historische gebouw moest worden behandeld als een heiligdom en monument voor de menselijke inspanningen en hij verbood iedereen om er in de buurt te komen of er iets van mee te nemen. Er waren inmiddels stappen ondernomen om deze hut en andere te gaan conserveren, maar de restauratiewerkzaamheden op de locaties Cape Evans en Cape Royds in de zomer van 1960-61 gingen voor en pas later kwamen Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten overeen dat er stappen moesten worden ondernomen om de Scott's Hut op Hut Point te restaureren.
In 1964 begonnen vrijwilligers van de New Zealand Antarctic Society met werkzaamheden aan de hut. Ze verwijderden jarenlang opgehoopt ijs en legden veel verborgen artefacten bloot, waaronder een origineel script van een toneelstuk dat de mannen in 1902 opvoerden, brieven, huiden van Keizerspinguïns, schaakstukken die door de mannen uit bezemstelen waren gesneden en zelfs scones die achter de kachel waren achtergelaten. Later voerde de New Zealand Antarctic Society restauratiewerkzaamheden uit tot 1987, toen het conserveringsprogramma van de Antarctic Heritage Trust van start ging en het winterpersoneel van Scott Base hielp bij het onderhoud van de hut en het verwijderen van binnendringende sneeuw.
De rol van de Antarctic Heritage Trust in de bescherming van de Discovery Hut
Sinds 2006 is de Antarctic Heritage Trust het hele jaar door aanwezig op Antarctica met teams van internationale erfgoed- en conserveringsspecialisten die werken in speciaal gebouwde faciliteiten in wat wordt beschouwd als een van de meest uitdagende omgevingen voor erfgoedconservering op aarde. Bij de Discovery Hut richt het conserveringswerk van de Trust zich op het beschermen van de hut en de bijbehorende collectie artefacten. Dit vergt echter een aanzienlijke inspanning aangezien de hut beschadigd is door meer dan een eeuw van zware Antarctische milieuomstandigheden en in de toekomst beschermd moet worden tegen de voortdurende gevolgen van deze omstandigheden.
Er werd een uitgebreid conserveringsplan opgesteld voor de site en de meer dan 350 voorwerpen die deel uitmaken van de collectie artefacten. Onlangs liep er een tweejarig werkprogramma tijdens het seizoen 2013-2014 met belangrijke conserveringsactiviteiten waaronder stabilisatie, weerbestendigheid en reparatie van het gebouw; de conservering van de collectie kunstvoorwerpen die plaatsvond op de Scott Base in Nieuw-Zeeland tijdens de winter van 2014; en de verwijdering van hedendaagse bouwmaterialen die tijdens de moderne periode werden geïntroduceerd en hun vervanging door historisch correcte materialen.
