Het cruiseschip Plancius baande zich een weg door de zee en naderde de Antarctic Sound. Het water was fantastisch zacht, met minimale deining en golven die het schip zachtjes heen en weer wiegden. Naarmate we dichter bij de grillig gevormde rotsen kwamen die bekend staan als de South Shetland Islands, doemden er steeds meer ijsbergen op aan de horizon. Al snel werd het schip bijna omringd door prachtige grote ijsbergen, massieve tabelvormige ijsbergen die ons kleine schip in de schaduw stelden.
Enorme aantallen Gewone Vinvissen
Al snel vulden grote klappen ons zicht; kleine groepen Gewone Vinvissen snelden voorbij richting het noorden terwijl ze zich voedden met concentraties krill en kleine vissen. Groep na groep werd gezien, met velen die gewoon in het algemene gebied foerageerden en niet ergens in het bijzonder naartoe gingen. Al snel werd het duidelijk dat we niet zomaar een paar willekeurige groepen vinnen zagen, maar een zeer grote concentratie verspreid over een groot zeegebied net ten noorden en rond de eilanden ten noorden van de South Shetlands.
Tientallen en tientallen Gewone Vinvissen waren massaal aan het foerageren, aan het duiken rond het schip en aan de horizon; we hebben meer dan vijftig Gewone Vinvissen gezien in het gebied rond Elephant Island, iets wat veel gidsen nog nooit hadden gezien.
Landing bij Point Wild op Elephant Island
Toen we Elephant Island naderden werd het al snel duidelijk: de mogelijkheid om te landen bij Point Wild op Elephant Island, de plek waar Shackleton met zijn mannen aan land was gegaan en de meerderheid van hen had achtergelaten terwijl hij naar South Georgia voer op zoek naar redding, was een zeer reële mogelijkheid. Omdat de zee over het algemeen nogal ruw was en de deining zowel bij het schip als aan land meestal vrij sterk, was de kans om daar te landen altijd klein en er konden jaren voorbijgaan voordat een schip een kans had om daar te landen.
Met de kalme zee zouden onze kansen nooit beter worden: aan het begin van de middag werd besloten om een zodiac uit te sturen om de landingsplaats te verkennen en te zien of het mogelijk zou zijn om met passagiers aan land te gaan. Om 15.30 uur vertrok de zodiac en binnen enkele minuten kwam het telefoontje: de landingsplaats Point Wild had groen licht! De gidsen waren misschien nog wel meer opgewonden dan de gasten, omdat we wisten hoe zeldzaam het was om daar te kunnen landen. Er werden twee groepen georganiseerd: de ene groep zou direct aan land gaan op Point Wild, terwijl de tweede groep een zodiac cruise zou maken en hoopte op een ontmoeting met enkele Gewone Vinvissen.
Terwijl de eerste groep over de glibberige rotsen klauterde en zich afvroeg hoe het zou zijn als de mannen van Shackleton maandenlang op dat kleine stukje land waren gestrand en zich afvroegen of redding hen wel zou vinden met alleen een paar kleine omgekeerde boten als schuilplaats, ging de tweede groep op weg naar grote ijsbergen op zoek naar walvissen om mee te spelen.
Op zoek naar Gewone Vinvissen
Succes! Slag na slag werd aan de horizon gezien, soms tot wel 14 slagen bijna tegelijk terwijl er nog veel meer voederden en dartelden in de nabijheid van de Zodiacs. Verschillende walvissen hadden zelfs het lef om onder een Zodiac te duiken, een prachtig maar kort moment waarop deze reuzen van de diepte hun enormiteit lieten zien.
Zowel de gasten als de gidsen moesten glimlachen van oor tot oor, want dit was iets wat veel gidsen zelf nog nooit hadden meegemaakt: zulke ontmoetingen en zachtaardig gedrag van Gewone Vinvissen in zulke nabijheid van zodiacs, in zulke grote aantallen, was echt iets bijzonders. En dubbel zo bijzonder! Om aan land te kunnen gaan op Point Wild, zo'n zeldzame gelegenheid, was een dubbel schuldig genoegen dat hoogstwaarschijnlijk in lange tijd niet meer herhaald zou worden.
Terwijl de laatste zodiac de kust verliet en terugkeerde naar de Plancius, de eetzaal vol gelach en glimlachen en verschillende verhalen van de dag, de zon op weg naar de horizon, konden we ons alleen maar verwonderen over het geluk om deel te nemen aan een dag als deze, een heel bijzondere dag.
Een dag van Gewone Vinvis, ijs, rotsen, maar niet in de laatste plaats herinneringen.
