OTL25-24, reisverslag, Antarctica - Basiskamp

Vandaag begon het weer met prachtige zonneschijn. Dit kwam overeen met onze stemming toen we aan boord gingen van de prachtige M/V Ortelius. Honderd tien gasten gingen om 16.00 uur aan boord. We wisten niet wat we konden verwachten op dit 12-daagse Antarctische basiskampavontuur, maar we werden verwelkomd door een glimlachende bemanning en staf. We begonnen al goed.

We kregen meteen een verplichte scheepsveiligheidsbriefing van Chris en Mikael, die kort werd gevolgd door het aantrekken van onze fel oranje reddingsvesten voor de praktijkoefening van het verlaten van het schip. Om 19:00 uur verliet het schip eindelijk de haven en konden we vertrekken!

De avond was prachtig en maakte het Beaglekanaal nog spectaculairder. De lucht was felroze en veel mensen stonden op het dek te genieten van het landschap. Vanavond was er een dinerbuffet gevolgd door de laatste opdracht van de dag, een verplichte Zodiac briefing. We waren allemaal opgewonden maar uitgeput, dus we gingen vroeg slapen om uit te rusten voor het avontuur dat komen ging.

Onze eerste dag op zee begon met Chris' wake-up call om 7:45 uur. De toestand op zee was niet zo slecht - maar voor veel mensen was dit de eerste keer dat ze deze oceaan en haar bewegingen meemaakten. Het aantal mensen bij het ontbijt was minder dan bij het diner de avond ervoor: de zeeziekte was begonnen! Overdag werden de omstandigheden echter langzaam beter en op het dek en in de brug zagen we veel zeevogels over de oceaan vliegen.

Onze eerste dag op zee was behoorlijk druk. Muck boots werden uitgedeeld en we kregen onze eerste lezing van Lucia over de pinguïns die we binnenkort zouden zien. Zet, de fantastische kajakgids, gaf ons onze eerste verplichte briefing en na de lunch vertelden de altijd enthousiaste campinggidsen, Valeria en Andi, ons alles wat we moesten weten over wat we mee moesten nemen om van een avondje kamperen te kunnen genieten.

Terwijl de zee langzaam afnam, kregen we 's middags nog een lezing van Andi over de dolfijnen en walvissen die we zouden kunnen zien tijdens onze reis van Ushuaia naar het Antarctisch Schiereiland.

Al met al was het voor de meesten van ons een rustige dag om onze zeebenen te trainen. Op het dek naar de golven kijken of de vogels bewonderen was een goede manier om je beter te voelen!

We werden wakker met een veel rustiger Drake dan gisteren. De meesten van ons voelden zich nog steeds een beetje door elkaar geschud door de zee. Direct na de lunch hadden de berggidsen hun verplichte briefing. Vervolgens moest iedereen zijn activiteiten plannen met de activiteitenbegeleiders: bergbeklimmen, kamperen en kajakken. Na een smakelijke lunch in de eetzaal was het tijd voor de volgende verplichte briefing voordat we mochten landen in Antarctica. Alle bovenlagen moesten worden schoongemaakt en gestofzuigd. Die middag hadden we het geluk om veel zwervende albatrossen, Roetkopalbatrossen en een paar Grijskopalbatrossen te zien. Om 4 uur 's middags gaf Juan een lezing over fotografie, waarbij hij ons hielp onze compositie en lichtbalans goed te krijgen voor polaire omstandigheden.

Op die mooie ochtend kwamen we eindelijk aan op het schiereiland. De expeditieleider wekte ons om 7:30 uur en na het ontbijt gingen we op weg naar onze eerste activiteit, een Zodiac cruise rond de Melchior eilanden.

Een beetje sneeuw en wolken verwelkomden onze eerste activiteit, maar we slaagden er al na een paar minuten in om een uitgezette Weddellzeehond en onze eerste Dwergpinguïnen te vinden. We waren vlakbij een Argentijns onderzoeksstation, dat op dat moment niet werd gebruikt. De Melchior-eilanden werden omringd door ijsbergen in alle vormen, van wit tot blauw. We vervolgden onze Zodiac cruise naar een smal kanaal omringd door een gletsjer en vonden minstens 20 Weddellzeehonden. Nadat we ze een tijdje hadden geobserveerd, gingen we langzaam terug naar Ortelius.

Tijdens onze lekkere lunch verplaatste ons schip zich naar de haven van Orne, waar we onze eerste landing op het continent zouden maken. Maar de zee werd erg woelig door de katabatische winden die van de gletsjers kwamen, dus voeren we met de Zodiacs vlak langs de kust. We kwamen Stormbandpinguïnen, Ezelspinguïnen en een zeehond tegen, omringd door prachtige bergen.

BERGBEKLIMMEN

Na twee dagen ronddobberen op de Drake was het heerlijk om weer vaste grond onder de voeten te krijgen. We gingen die ochtend voor anker bij de Melchior Islands, een plek die onze gidsen Mal en Andy tijdens hun vorige reis naar het schiereiland hadden verkend. Ze hadden een aantal opties geïdentificeerd en kozen Gamma-eiland voor onze eerste klimavontuur. Het sneeuwde en Ortelius dreef in en uit de wolken terwijl we ons voorzichtig een weg baanden naar het hoogste punt van het eiland.

Tijdens de lunch zeilden we naar Orne Harbour. Onder normale omstandigheden zou de top van Spigot Peak het doel zijn. De landingsplaats was echter verstopt met ijs en de wind waaide sterk uit het noordoosten. We slaagden erin een alternatieve landing te vinden op slechts een paar honderd meter links van de standaardlanding. De gidsen brachten dan een lijn naar een rotsbeer alvorens over te steken naar de Stormbandpinguïn kolonie op de kam. Hier nam de wind toe van sterk naar ruw en één van ons werd twee keer omver geblazen. Het was een gemakkelijke beslissing voor Mal en Andy om de top te laten schieten en naar de meer beschutte westelijke kant van de bergkam te gaan voor een pick-up in het Errera kanaal. Terwijl we overstaken, zagen we een middelgrote lawine loskomen van de bergkam. Voorzichtig terreinbeheer betekende dat de brokstukken honderden meters verderop lagen, maar desondanks was het een sterke indicatie van latente instabiliteit in het sneeuwpakket. Dit zou veel van de keuzes later in de week beïnvloeden.

CAMPING

Op onze eerste dag in Antartica brachten drieënvijftig gelukkige kampeerders de nacht door met de hemel als dak! Andi, Lucia en Valeria wachtten ons op in ons "huis" voor de nacht. Na het beklimmen van een besneeuwde heuvel begonnen we met het uitgraven van onze schuilplaatsen. Daarna legden we onze bivibag, matras en slaapzak erin. Het landschap was mooier dan we ons hadden kunnen voorstellen. Een spectaculaire gletsjer omringde onze kampeerplek. Na wat ijsafkalving en veel foto's, vielen we één voor één in slaap.

We hadden een beetje regen tijdens de nacht, maar we lagen warm en droog in ons bed. Om 4:30 's ochtends maakte Valeria ons wakker. We bedekten alle gaten die we 's nachts hadden gemaakt, want het is belangrijk om deze plek ongerept te houden. Onze Zodiacs kwamen aan bij de landingsplaats en we pakten onze spullen in en keerden terug naar het schip. Rond die tijd gaf een prachtige Bultrug ons een show vlak bij Ortelius. Wat een magisch moment!

KAYAKEN

De dag begon met een stevig ontbijt in de eetzaal van Ortelius. De verwachting onder de gasten was voelbaar terwijl ze zich klaarmaakten voor een avontuurlijke dag om de wonderen van het Antarctisch Schiereiland te ontdekken. Na een korte veiligheidsbriefing liet het expeditieteam de Zodiacs in het ijskoude water zakken en begonnen de gasten aan een opwindende reis naar Cuverville Island. Het eiland is beroemd om zijn grootste kolonie Ezelspinguïnen op het Antarctische schiereiland.

Aan land op Cuverville Island ontvouwde het landschap zich in een adembenemend schouwspel van ongerepte schoonheid. Gasten vergaapten zich aan de aanblik van Ezelspinguïnen, waarvan de rauwe roep de lucht vulde. De expeditiegidsen gaven informatieve verhalen over de unieke fauna en geografie van de regio.

De avontuurlijke geest bereikte zijn hoogtepunt toen enkele dappere gasten kozen voor een polaire duik in de ijzige Antarctische wateren. Gelach en gejuich weerklonken tegen de torenhoge gletsjers terwijl de deelnemers de sensatie van het moment omarmden.

De terugreis naar Ortelius werd gekenmerkt door een onverwachte wending - het landschap was gehuld in een dikke deken van mist. Navigeren door de mistige wateren voegde een element van mysterie en opwinding toe aan de expeditie.

Terug aan boord verzamelden de gasten zich in de eetzaal voor een heerlijke lunch, waar ze verhalen uitwisselden over hun avonturen van de ochtend en genoten van de warmte van het schip. Daarna zette Ortelius koers naar de Orne-eilanden.

Eenmaal aan land zagen de gasten een fascinerend tafereel: majestueuze Stormbandpinguïns en Ezelspinguïns waggelden tegen een achtergrond van ongerept ijs en rotsen. Het expeditieteam liet de gasten de wilde dieren observeren en fotograferen terwijl ze zichzelf onderdompelden in de unieke Antarctische omgeving.

Terwijl de zon laag aan de horizon stond, brachten Zodiacs de gasten terug naar Ortelius. De avonturen van de dag werden samengevat tijdens de dagelijkse recap, waarin de plannen voor de verkenning van de volgende dag werden geschetst. In de eetzaal van het schip wachtte de gasten een uitgebreid diner. De ervaringen van de dag werden gedeeld tijdens heerlijke maaltijden, waardoor een gevoel van kameraadschap onder de reizigers ontstond. De expeditieleider gaf inzicht in de ontdekkingen van de dag en schetste de plannen voor het komende avontuur. De gasten trokken zich terug in hun hutten, klaar voor een nieuwe dag vol ontdekkingen in de uitgestrekte en betoverende wildernis van Antarctica.

BERGBEKLIMMEN

We kwamen 's ochtends aan op Cuverville Island en na een verkenning door EL Chris gingen we op weg naar de top vanaf een landingsplaats aan de westkust. Gezien de instabiliteit die we de vorige dag hadden gezien, groeven Mal en Andy een sneeuwput om de structuur van het sneeuwpakket te onderzoeken. Dit onthulde een paar zwakke lagen, nog meer reden voor voorzichtigheid gezien de warmte van de dag. We bereikten het plateau van de top voordat we terugkeerden naar het strand, waar sommigen van ons de bergkleding verruilden voor zwemkleding voor hun polaire duik.

In de namiddag staken we het Errera Channel over om achter de Sable Pinnacles te verkennen. Het was pas de tweede keer dat Oceanwide dit gebied bezocht, dus de namiddag had iets pioniersachtigs. Het was nog steeds erg warm, met wolken die ronddreven, en de bergen rommelden constant met natte sneeuwlawines. We bereikten een bergpas die ons een ongelooflijk uitzicht op Cuverville Island gaf. Op de weg naar beneden controleerde Andy enkele grote spleten en meldde dat ze diep waren en daarom het beste vermeden konden worden.

CAMPING

Kerr Island was de naam van onze camping tijdens de tweede kampeernacht. Prachtig omringd door een kust vol ijsbergen begonnen we gaten uit te graven voor onze slaapzak. Het sneeuwde lichtjes, maar korte tijd later hield het op. Nadat we klaar waren met scheppen, genoten we van het prachtige uitzicht en de rust van onze camping.

Al snel lagen we te rusten. Af en toe hoorde je lawines en het geluid van pinguïns in de verte. Om 4 uur 's ochtends werden we gewekt: we zouden de camping moeten verlaten vanwege de neerslag die al een paar uur aanhield. We vulden onze dugouts, pakten onze uitrusting in en de Zodiac bracht ons terug naar Ortelius. We waren blij dat we zo'n unieke ervaring hadden gehad.

KAYAKEN

S Ochtends vertrokken we voor onze eerste continentale landing in Orne Harbor. Toen we naar een uitkijkpunt klommen met uitzicht over het Errera Channel, werden we getrakteerd op het zien van kolonies Stormbandpinguïnen. Op de top wachtte ons een heerlijke verrassing toen we getuige waren van een bultrug die speels in interactie was met onze kajakkers.

Onze middagplannen voor een Zodiac cruise rond een nuttig eiland namen een abrupte wending toen een ongewone waarneming onze aandacht trok: orka's aan de horizon!

Al snel bevond Ortelius zich omringd door ongeveer 50 prachtige orka's. We verwonderden ons over de aanwezigheid van jonge orka's met een opvallende gele kleur, een fenomeen dat wordt toegeschreven aan de nabijheid van hun bloedvaten tot hun huidoppervlak.

Later op de avond verrasten onze expeditiemedewerkers ons met een buitengewone ervaring - het lanceren van de Zodiacs voor een cruise door Lemaire Channel. Dit unieke avontuur, gereserveerd voor een paar gelukkigen, nam ons mee door een prachtige doorgang geflankeerd door steile kliffen en vol met ijsbergen. Het kanaal, ontdekt door de Duitse expeditie van 1873-74 en genoemd door Adrien de Gerlache ter ere van de Belgische ontdekkingsreiziger Charles Lemaire, ontvouwde zijn schoonheid voor ons. Onderweg kwamen we Weddellzeehonden, pinguïns en prachtige ijsbergen tegen.

Het hoogtepunt van onze cruise kwam met de vernederende aanblik van Bultruggen die in de buurt van onze Zodiacs aan het foerageren waren. Toen de wind opstak, keerden we met tegenzin terug naar de warmte van Ortelius, met een bevroren maar voldaan gevoel. Wat een dag vol avontuur en wilde dieren, een spektakel dat elk bevroren moment de moeite waard maakte!

KAYAKEN

Chris werd 's ochtends vroeg wakker. We kwamen aan op onze landingsplaats bij Plaineau Island. Een echte Antarctische dag stond ons te wachten, 50 knopen wind en meer dan een meter deining. Maar we waren op expeditie, dus we wisten hoe we onze plannen snel moesten veranderen.

We zouden een ochtend hebben met geweldige lezingen. In afwachting van de eerste lezing maakten we van de gelegenheid gebruik om tijd op de brug door te brengen, en het uitzicht was adembenemend. Chloe presenteerde "Plankton - Drijvend leven in de Zuidelijke Oceaan" en legde ons uit waarom "Krill Rocks". Het was een grappige en informatieve lezing en vanaf dat moment hield iedereen van krill.

Pierre presenteerde "Alles over Bultruggen", waarin hij elk detail over deze verbazingwekkende dieren uitlegde. Toen werd de lezing onderbroken: bultruggen kwamen naar ons schip alsof ze de lezing hadden gehoord!

Na de lunch zagen we nog meer walvissen. Deze dag werd met de minuut spannender. De wind hield een beetje op, dus Chris en Chloe lanceerden een Zodiac om het landingsplan te bevestigen. Er kwam geweldig nieuws van de brug: we gingen een nieuwe plek bezoeken.

We maakten een gesplitste landing. Yalour Islands heeft een limiet van passagiers per keer, dus de helft van de passagiers ging naar de landingsplaats en de andere helft kreeg de kans om meer te leren over "Vogels van Antarctica, van Ushuaia tot het schiereiland" met Galina. Een paar uur later wisselden we van groep, zodat iedereen de kans had om de landing te doen en de lezing bij te wonen. De landing was geweldig! Een grote kolonie Adéliepinguïnen wachtte ons op. Deze pinguïns zijn zo mooi, verfijnd en grappig... we konden niet stoppen met foto's maken. Aan het einde van de middag wachtten drie Bultruggen ons op naast de landingsplaats.

Chris maakte ons wakker met een winderige en besneeuwde ochtend. We zouden naar Damoy Point gaan, maar er stond een wind van 50 knopen, dus hebben we het schip omgeleid naar een meer beschutte bestemming: Danco Island. Dit zou ons de beste kansen geven voor een ochtendactiviteit.

Na het ontbijt en een kleine vertraging vanwege de herpositionering, ging de Ortelius voor anker in een beschut gebied en werden we door wind, sneeuw en deining naar de kust gebracht. De landingsplaats was eigenlijk ook heel beschut en we konden kiezen om sneeuwschoenen te dragen als we naar de top van Danco wilden, of om ze niet te dragen als we besloten om bij de lagere pinguïnkolonie te blijven. Onze bergbeklimmers bereikten de top, maar moesten vrij snel weer naar beneden vanwege de sneeuwstorm. De berggidsen besloten ook het bovenste deel af te sluiten vanwege het risico op bevriezing. We slaagden er toch in om onze landing tot het einde uit te voeren en we gingen allemaal weer aan boord - behoorlijk doorweekt van de rit door de sneeuw en de deining.

Na een heerlijke lunch verlegden we het schip naar Neko Harbour, waar de wind iets beter was en het niet sneeuwde. We gingen allemaal aan land, onze bergbeklimmers deden hun klim en zelfs de kajakkers gingen met Zet op pad. Maar halverwege de landing begon het weer te sneeuwen en de wind nam ook toe. De gletsjer voor Neko Harbour kalefateerde een paar keer en we waren ook getuige van een enorme lawine over de gletsjer. We haalden allemaal het beste uit de landing, maar waren ook blij om terug te gaan naar de warmte van het schip.

Na de recap gingen we allemaal naar het helidek voor de barbecue, en als geroepen verbeterde het weer, de lucht klaarde op, de sneeuw stopte en we kregen zelfs een beetje zon. Het eten en het uitzicht waren geweldig en we feestten allemaal tot 23.00 uur. Wat een droom om een dag in echt Antarctisch weer te kunnen doorbrengen en buiten te kunnen eten. Iemand heeft zelfs heel even een Zwaardwalvis gezien... de kers op de taart!

BERGBEKLIMMEN

Toen we Danco Island vanuit het zuiden naderden, zagen Mal en Andy's arendsogen sporen van recente lawines en harde wind op de top. Ortelius bleef aan de meer beschutte oostkant van het eiland en wij naderden het strand aan de andere kant met veel nevel. Het plan was om de lengte van het eiland te verkennen, maar toen we de top naderden, waaide het meer dan 70 km/uur.

Er werd ook volop sneeuw getransporteerd. Andy groef nog een snelle put om de sneeuw te controleren en ons een overzicht te geven van de recente veranderingen. Elke dag is een schooldag als je de bergen je een lesje laat leren. In de namiddag kwamen we aan in Neko Harbour, met zijn spectaculaire gletsjerfronten die rechtstreeks in de oceaan afkalven. We hadden onze continentale klim naar een indrukwekkende rotswand, terwijl de sneeuw langs onze voeten blies toen de wind opstak. Een bui van mist en sneeuw die er bijna uitzag als een scène uit een cataclysmische film over het einde van de wereld kwam vanuit het noorden dichterbij. Tijd voor ons om ons terug te trekken naar Ortelius.

KAYAKEN

Onze dag begon met het traditionele "goedemorgen, Ortelius, goedemorgen" van Chris, maar vandaag was het een beetje anders: hij kondigde aan dat er bultruggen rond het schip aan het broeden en eten waren. We werden wakker met een prachtige zonnige dag toen we voor anker gingen in Foyn Harbour, naast Enterprise Island, omringd door ijs dat de kapitein dwong om de positie van het schip meerdere keren te veranderen.

We gingen op een Zodiac cruise om de grommers en ijsbergen te verkennen die op de perfecte glasachtige oceaan dreven. Zodra we het schip verlieten, begonnen we bultruggen te zien en voordat we zelfs maar konden tellen hoeveel, realiseerden we ons dat we omringd waren door hen! Blijkbaar waren ze zich aan het voeden, dus we konden duidelijk hun voedseltechniek zien.

Na een tijdje walvissen kijken, werden we meegenomen naar de Guvernoren, een iconisch stuk geschiedenis van de walvisvaart op Antarctica. Het is een 131 m lang Noors walvisjachtschip dat meer dan 100 jaar geleden in brand vloog en nu in de ondiepe wateren van Antarctica ligt. We konden het deel van het schip dat boven het wateroppervlak uitsteekt bekijken en zelfs met onze Zodiacs over het gezonken deel varen. Dit scheepswrak is tegenwoordig overgenomen door Zuidpoolsternen die het gebruiken als nestplaats en hoewel ze nogal geïrriteerd leken over onze aanwezigheid, stonden ze ons toe om hun nesten te omringen en van het uitzicht te genieten.

We vonden zelfs een Weddellzeehond op de kust en hadden veel plezier met het kijken naar de bergbeklimmers die de gletsjer beklommen en de kajakkers die tussen de walvissen peddelden. Na meer dan twee uur varen kwamen we terug aan boord voor een overvloedige lunch en wat ijs.

In de namiddag voeren we noordwaarts naar Portal Point, een prachtige continentale aanlegplaats. Het weer was nog steeds ongelooflijk goed, waarschijnlijk het beste weer dat we tot nu toe hebben gehad, dus we genoten er allemaal van om over de sneeuw de heuvels op en af te lopen met minder lagen dan normaal.

Portal Point was echt een leuke dag, met de diepe sneeuw die onze laarzen vasthield terwijl we rondliepen. We zagen Ezelspinguïnen en een Weddellzeehond. Op de terugweg naar het schip hadden we de gelegenheid om rond dit gebied met prachtige ijsbergen te varen. Daarna hadden we de dagelijkse recap in de bar, luisterend naar Chris en het expeditieteam over de plannen voor morgen. We waren op weg naar een actieve vulkaan!

BERGBEKLIMMEN

Eindelijk hadden we goed weer, dus was het tijd voor een team bergbeklimmers om te landen in Foyn Harbour op Enterprise Island. We klommen in touwen boven het wrak van het Governoren walvisvaarderschip voor een prachtig uitzicht over het geluid naar het oosten. Op de terugweg naar het schip werden we getrakteerd op twee Bultruggen die uit de kalme zee tevoorschijn kwamen en dubbele golven lieten zien. Magisch.

In de namiddag waren we bij Portal Point voor ons laatste bergbeklimmingsdoel. Er waren sporen van gletsjers, zelfs op het platgetreden pad, dus waakzaamheid en zorgvuldig touwbeheer waren geboden voor onze klim naar de bergkam. We keken uit over de oceaan en kregen een nieuw perspectief op het Antarctische landschap.

Chris wekte ons met zijn kalmerende stem. We voeren Neptune's Bellows binnen, de ingang van Deception Island, onze verblijfplaats voor de twee landingen van de laatste dag. Na het ontbijt was de eerste landing in Telefon Bay, waar we een wandeling maakten over vulkanisch terrein op een heuvelrug. Daar hadden we mooie uitzichten op het kratergebied en het smeltwatermeer. Het weer was gedeeltelijk bewolkt, met niet al te veel wind. We ontdekten een bultrug in het kratergebied, wat ongewoon is. De wandeling over het strand bracht ons bij een aantal uitgezette Weddellzeehonden.

Na de lunch landden we in Whalers Bay, wat eerst een walvisstation was aan het begin van de 20e eeuw en in de jaren 50 een landingsbaan werd voor de British Antarctic Survey. Daar vonden we veel roestige overblijfselen, zoals de tanks waar walvisolie werd opgeslagen voordat het naar het Verenigd Koninkrijk werd verscheept. We bezochten ook de vliegtuighangar en de begraafplaats. Sommige walvisbotten lagen nog op het strand. Aan de andere kant van het strand lag een Vaal Stormvogeltje te slapen en we konden helemaal naar Neptunes' Window klimmen. We hadden een winderig uitzicht op de Bransfield Strait, waar het continent Antarctica voor het eerst gezien zou zijn. Nadat we terug op het schip waren, recapituleerden we onze laatste dag in Antarctica en hadden we een heerlijk diner.

Na zoveel dagen vol avontuur was er een gevoel van droefheid toen we het Antarctisch schiereiland verlieten om aan onze thuisreis te beginnen. We wisten wat ons te wachten stond - twee dagen zeereis op de Drake, met mogelijk ruwe zeeën, maar er waren nog genoeg lezingen om ons te vermaken en bij te scholen.

EL Chris gaf ons een kijkje in het leven op het Antarctische continent vanuit zijn werk op Scott Base. Passagier Carol vertelde over haar beklimming van Mount Vinson, een van de zeven toppen van elk continent die ze in haar jaren 60 voltooide. Erg indrukwekkend. Zet, de kajakgids, presenteerde een historische sessie over de race tussen Scott en Amundsen om als eerste de Zuidpool te bereiken, en tot slot gaf Juan een workshop over nabewerking van al die prachtige foto's.

Om bij het fotografische thema te blijven, werden de ruim tachtig inzendingen voor de fotowedstrijd in de bar afgespeeld, met een breed scala aan onderwerpen en interpretaties van onze ervaringen van de afgelopen tien dagen. De winnaars werden die avond gekozen met de klapmeter in de bar, terwijl de toestand van de zee geleidelijk opliep tot een gematigde "Drake Shake".

We werden wakker na een ruige nacht in de Drake. De golven waren ongeveer 5 meter hoog en we werden de hele nacht door elkaar geschud. De meesten van ons werden ongeveer elk half uur wakker door een nieuwe grote golf. Maar uiteindelijk werden we gewekt voor het ontbijt, en voor de meesten van ons zorgden onze nieuw ontwikkelde zeebenen ervoor dat we niet zeeziek werden.

Na het ontbijt werden we gevraagd naar de receptie te gaan om onze rekeningen te vereffenen. Daarna was het tijd om naar de bar te gaan om naar de antwoorden van de kapitein op onze vragen te luisteren. Dit was erg informatief en grappig tegelijkertijd. Chloe gaf ons een lezing over haar ervaring met duiken in Antarctica. Dit wekte de interesse van een paar duikers onder ons.

Toen was het tijd voor de lunch in het restaurant. Gelukkig was de zee al aan het kalmeren. Dit maakte het voor ons allemaal gemakkelijker om ons met onze borden langs het buffet te bewegen. Rond 14.00 uur werden we uitgenodigd op de brug voor een kleine viering van het passeren van Kaap Hoorn. Chloe en Chris lazen ons een gedicht voor over albatrossen, die de zielen belichamen van zeelieden die op zee zijn verloren.

Daarna gaf Andi ons een interessante lezing over lawines. We hadden het geluk om er een paar te zien tijdens onze reis, maar van een veilige afstand. En om 16.00 uur was het de beurt aan Lucia om ons een lezing te geven over de geschiedenis voor een beter begrip van Argentinië. De tijd vloog voorbij op onze laatste dag op zee en om 18.15 uur gingen we naar de bar voor onze afscheidscocktail met de kapitein en het bekijken van Juan's diavoorstelling.

Na ons laatste heerlijke diner aan boord, gingen we allemaal terug naar de bar om van onze laatste avond samen te genieten en ervaringen en foto's uit te wisselen. Wat een ongelooflijke reis hebben we gehad!

Toen we wakker werden op deze mooie dag, realiseerden we ons dat we al aangemeerd waren in Ushuaia. We pakten de laatste tassen in en zetten ze buiten de hutten zodat het personeel ze de trap op kon tillen. Na het ontbijt werden we opgeroepen om van boord te gaan en gingen we naar de loopplank om afscheid te nemen. Het was triest, maar we hopen op een dag heel snel terug te komen.

Bedankt voor jullie enthousiasme en steun, maar vooral voor jullie deelname aan deze avontuurlijke reis. We hopen jullie in de toekomst weer te zien, waar dat ook mag zijn!

Totaal afgelegde afstand: 1807 zeemijlen

Het verst naar het zuiden: 65°13.55'Z / 64°08.9'W

Namens Oceanwide Expeditions, kapitein Per Anderson, expeditieleider Chris Long, hotelmanager Volodymyr Cherednychenko en alle bemanningsleden en medewerkers van Ortelius, was het een genoegen om met jullie te reizen!