PLA02-23, reisverslag, Noord-Spitsbergen, Op zoek naar ijsberen & pakijs

Veel van de gasten arriveerden in Longyearbyen op de dag van inscheping. Gedurende de hele middag arriveerden gasten bij ons nieuwe thuis voor de komende dagen: Plancius.

Eenmaal aan boord ging de avond snel voorbij omdat we het druk hadden met familiarisaties, veiligheidsbriefings en een verplichte reddingsbootinstructie.

Toen we 's avonds Isfjord verlieten, in noordelijke richting naar onze eerste geplande activiteit van de reis, was er tijd om te genieten van het uitzicht op de vlakke bergen in het late avondlicht.

Na vertrek kregen we een introductie over het schip van onze hotelmanager. Daarna volgde een cocktail met de kapitein, waar onze expeditieleidster Ali zich ook voorstelde en de plannen voor de reis met ons deelde. Na een heerlijk eerste diner op het schip, gingen de meesten van ons buiten genieten van het uitzicht terwijl het schip voer, of gingen vroeg naar bed, na deze lange dag.

We werden wakker met een prachtige zonneschijn en rustig water terwijl we naar de eerste landingsplaats van onze reis voeren. Voordat we aan land gingen, gaf Expeditieleider Ali ons een briefing over de veiligheid van Ijsbeer en daarna gingen we op weg om een aantal wandelingen te maken in St Jonsfjord.

De lange wandelaars liepen de morene en steile heuvel op voor een uitstekend uitzicht op de gletsjer. De middelste groepen genoten van het kijken naar de Spitsbergen Rendieren, de kleinste ondersoort van rendieren, die op de heuvel graasden. Ze zagen ook Sneeuwgorzen, Paarse Strandlopers en Ptarmigans. De ontspannen wandelgroep genoot van het uitzicht op eidereenden bij het snelle ijs en had een moment van Arctische stilte om te luisteren naar de geluiden van de natuur, het water en het ijs overal om hen heen.

In de namiddag zeilden we naar Poolepynten waar, hoewel de wind en de golven toenamen, we toch in groepen konden vertrekken om de walrussen te bezoeken.

De walrussen, de enige soort vinpotigen met slagtanden, lagen in een grote bundel blubber op het strand en lagen te grommen en te slapen. De oudere mannetjes hadden indrukwekkende lange slagtanden en veel van hen waren roze gekleurd, iets wat ze doen om hun lichaamstemperatuur te regelen.

S Avonds, net toen de meeste mensen naar bed gingen, kregen we een spannend telefoontje van Ali op de brug dat er in de verte walvisslagen waren. We zeilden langzaam dichterbij en ontdekten dat deze grote klappen van het grootste dier ter wereld waren, de blauwe vinvis. Een van de walvissen dook een paar keer op voor de boeg voordat hij ons verliet. Dit was een heel bijzondere eerste walvissoort om te zien, want blauwe vinvissen zijn een zeldzaamheid en zelfs voor veel van de gidsen was het pas hun eerste of tweede ontmoeting met hen. Het was een spectaculair einde van een zeer geslaagde eerste volle dag van de reis.

Weer een prachtige dag in Spitsbergen, we haalden het beste uit de ochtend met een gesplitste landing. We brachten tijd door aan land om over de toendra te wandelen en zagen de wilde flora opkomen, met prachtige paarse saxifrage. Hoog op de klif zagen we drieteenmeeuwen vliegen en hoorden hun luide geroep. Op de grond hadden we het geluk om een paar poolvossen te zien, en we zagen zelfs een korte achtervolging waarbij een van de vossen nog de helft van zijn witte wintervacht had. Heel hoog op de rotsen waren een paar Spitsbergen Rendieren te zien grazen.

Tijdens de zodiac cruise kon je vanaf het water genieten van de Fjortende Julibukta gletsjer, samen met de vele drieteenmeeuwen die op de kleinere ijsschotsen lagen te rusten. Terwijl we langs de kustlijn voeren, konden we talrijke broedende zeekoeten, Brandgansen en een aantal papegaaiduikers zien.

Na een korte doortocht en een heerlijke lunch aan boord werden alle zodiacs neergelaten en maakte het expeditieteam zich klaar voor een zodiac-cruise in de namiddag. We brachten meer dan twee uur door met het verkennen van de baai en kregen een idee van de enorme omvang van de Lilliehöökbreenglacier, fotografeerden de verschillende kleurschakeringen en de verschillende ijsformaties. Er waren veel vogels te zien, waaronder eidereenden, koningseenden, Koningseenden, Noordse Sternen, sneeuwgors en Noordse Stormvogelen. Velen van ons beleefden echte poolstilte toen de zodiac-motoren werden uitgezet. We konden het kraken en knisperen van het ijs horen terwijl de lucht ontsnapte, en echt genieten van de stilte en de weerspiegelingen van de omringende bergtoppen. Het perfecte einde van alweer een fantastische expeditiedag.

De kajakkers genoten zowel 's ochtends als 's middags van uitzonderlijk kalme peddelomstandigheden, waarbij ze dezelfde bezienswaardigheden en omgeving vanuit hun kajaks konden bewonderen.

Na een paar dagen vol activiteiten gingen we op zoek naar het pakijs.

De spotters in onze brug zagen het eerste ijs in de vroege ochtend en we begonnen er rond 07:30 uur in te varen. De omstandigheden waren erg goed; de zee was kalm en er was geen deining. Hoewel de lucht gedeeltelijk bewolkt was met grijze wolken aan de horizon, konden we toch interessante wilde dieren zien. Het lukte ons om veel vogels te zien, waaronder veel Ivoormeeuwen en zeekoeten die rond ons schip vlogen, een paar jagers en ook veel groepen drieteenmeeuwen en Noordse Sternen.

Een interessant gezicht dat we 's ochtends zagen was een lage raakboog onder de zon. Deze formatie door lange zeshoekige kolommen van ijskristallen scheen ruim een half uur voordat andere grijze wolken het bedekten. Het is de moeite waard om op te merken dat dit een zeldzaam schouwspel is aan de hemel en dat Pieter en Eduardo niet aarzelden om hun opwinding te delen met de omwonenden door andere gasten, collega's en bemanning aan boord erop te wijzen.

De opwinding van de dag nam toe tijdens de late ochtend en de hele namiddag door de verwachting van onze gasten om een ijsbeer te zien. Al onze gidsen deden dan ook hun uiterste best om een van deze ongrijpbare wezens te spotten. Ze spendeerden vele uren aan het spotten van beren vanaf de brug van ons schip of vanaf de buitendekken. Al deze inspanningen maakten onze gasten ervan bewust hoe moeilijk het is om ijsberen te zien in de uitgestrektheid van het pakijs. Daarom speelden onze gidsen, brugpersoneel en gasten urenlang het spel van zoeken en verstoppen met de mogelijke beren die in het gebied rondliepen.

Het diner was vandaag heel speciaal omdat we allemaal buiten hebben gegeten, we hebben genoten van een geweldige BBQ. Bij deze activiteit hoorde ook muziek en dans op het achterste buitendek van ons schip. Het feest duurde tot 22.00 uur en zowel gasten, bemanning als personeel hadden een geweldige tijd om te genieten van de muziek met veel klassieke nummers van rock and roll. Ondanks al onze inspanningen gingen we allemaal slapen zonder een ijsbeer te hebben gezien, hopend dat de volgende dag ons deze zeldzame en spectaculaire arctische aanblik zou brengen.

Na het BBQ-feest gisteravond werden we om 6u30 vroeg gewekt! Onze expeditieleider Ali kondigde een ijsbeer aan! Opgewonden door het nieuws haastte iedereen zich naar het dek (niet rennen hoor ;-) om de beer te kunnen zien. En daar was hij, de omgeving besnuffelend met zijn neus en soms de lucht proevend met zijn tong. Hij was niet te ver weg, maar toch te moeilijk om te zien of het een mannetje of vrouwtje was. Na ongeveer 20 minuten ging het een tijdje liggen voordat het zich langzaam van ons verwijderde. Het schip probeerde dichterbij te komen, maar de grote ijsschotsen van het pakijs hielden ons tegen.

Terwijl het schip een (mislukte) poging deed om de beer vanuit een andere richting te benaderen, gaf Annelou een interessante lezing over zee-ijs en de vorming ervan. Verrassend hoeveel soorten ijs er bestaan!

Ondertussen begonnen de baardrobben zich te laten zien. Hun belangrijkste kenmerken zijn een dik lijf met een kleine kop met lange snorharen. Prachtige wezens.

Om 11 uur begon de expeditiestaf met het geven van minicolleges. Ali sprak over ijsberen, Emily gaf een lezing over de indrukwekkende migratie van Noordse Sternen en Elizabeth gaf ons wat inzicht in foto-identificatie en GPS tracking van zeezoogdieren.

Er waren veel vogels te zien rond het schip. Drieteenmeeuwen hielden erg van de verstoring van het water door ons schip. We zagen ze regelmatig vis vangen, waarschijnlijk poolkabeljauw. Andere vogels die naast het schip vlogen waren Brünnich's zeekoet, Kleine Alk, Grote Burgemeester en natuurlijk de Noordse Stern.

Na een glas (of twee...) warme chocolademelk met wat rum in de middag, diende zich een bruinroodachtig dier aan: een walrusmannetje met grote slagtanden! Hij lag op een (al behoorlijk vieze) ijsschots. Het schip cirkelde eromheen en onze reis ging verder.

De dag eindigde mooi met wat avondzon.

We werden wakker met spectaculaire zonneschijn en uitzichten op bergen en ijs toen we Ytre Norskoya naderden. De lange wandelaars gingen op weg naar de top van het eiland waar ze werden getrakteerd op een spectaculair uitzicht en genoten van het zien en fotograferen van de Kleine Alken. De mensen op de middellange wandelingen hadden een mooie ontmoeting met Sneeuwgorzen, een walrus op het ijs en zelfs een gele kwikstaart die voorbij vloog. De rustige wandelaars zagen een zeehond rusten op een rots naast de kust en maakten een wandeling naar een klein schiereiland op het eiland.

Oorspronkelijk was ons plan voor de middag om Smeerenburg te bezoeken om de historische overblijfselen van de blubberovens te zien die door de walvisvaart waren achtergelaten. Maar omdat de overblijfselen en de graven van de walvisvaarders bedekt waren door een dik pak sneeuw, nam Ali ons in plaats daarvan mee naar het eiland Fuglesongen (wat vogelzang betekent) om de Kleine Alken te bezoeken die daar binnenkort nestelen. Het bleef prachtig weer en we hadden schitterende uitzichten op de Kleine Alken die in grote zwermen vlogen, op de rotsen rustten en zelfs paren. Deze kleine zeevogels broeden hier van juni tot augustus en brengen de rest van hun leven op zee door. Ze wisten ons zeker te bekoren met hun kenmerkende roep en hun schattige pinguïnachtige uiterlijk. We maakten ook een zodiac cruise om de Kleine Alken vanaf het water te zien vliegen en sommige boten hadden het geluk om zeehonden en een papegaaiduiker te zien.

S Ochtends kwamen we aan in de prachtige Tordenskjoldbukta. Zo'n enorme toendra en een mooi strand om op te landen. In het begin was het behoorlijk besneeuwd, dus we moesten een stukje omhoog klimmen, maar daarna hadden we dit mooie overzicht en zagen we de eerste rendieren al. Tijdens onze wandelingen (lang, middellang of kort) konden we ze nog dichterbij zien. Deze dieren zijn goed te benaderen zolang we maar rustig blijven. Op de terugweg zagen we een Rosse Franjepoot. Sommigen van ons zagen een karkas van een poolvos.

Tijdens de lunch voeren we van Tordenskjoldbukta naar Alkhornet. Bij Alkhornet zagen we nog meer rendieren langs de pinnacle lopen. In het gras liepen enkele Kleine Rietgansen. De lange wandelaars waren vrij dicht bij een rotsval bij de vogelklif, dit was een beetje eng. Na een heerlijke wandeling deden een aantal van ons mee aan de ijsduik. De luchttemperatuur was ongeveer 4 graden en de watertemperatuur ongeveer 1 graad. Sommigen van ons besloten een beetje gek te doen en te gaan zwemmen, terwijl de anderen naar de landingsplaats konden glijden.

Terug op het schip, weer opgewarmd, voegden we ons bij het expeditieteam voor het afscheid van de kapitein en de diavoorstelling. Na de diavoorstelling hadden we ons laatste diner aan boord. Anders dan alle andere avonden was het opgediend. Het eten was gewoon heerlijk.

Rond middernacht kwamen we aan in Longyearbyen. Terwijl we genoten van een laatste ontbijt aan boord, werden onze koffers van boord gehaald. Het is een triest moment om van boord te gaan van de Plancius, die een comfortabel en gezellig thuis is geweest tijdens deze onvergetelijke reis. We hebben vele unieke momenten gedeeld, een reeks zelden geziene wilde dieren gezien en nieuwe vrienden gemaakt. Beladen met mooie herinneringen gaan we nu op weg naar huis.

Iedereen bedankt voor het meereizen op deze reis, voor jullie enthousiasme, steun en goed gezelschap. We hopen jullie in de toekomst weer te zien, waar dat ook mag zijn!