PLA04-23, reisverslag, Noord-Spitsbergen, Op zoek naar Ijsbeer & vogels - Zomerzonnewende

Veel van de gasten arriveerden in Longyearbyen op de dag van inscheping. De hele middag werd de bagage van de sleutel naar de voor anker liggende Plancius in de baai gebracht. Tegen 16.00 uur stond er een gretige rij gasten te wachten om aan boord te gaan van de Zodiac! Gelukkig bleef onze eerste zodiac reis droog, maar we zijn voorbereid op elk weertype!

Eenmaal aan boord ging de avond snel voorbij, want we hadden het druk met familiarisaties, veiligheidsbriefings, cocktails met de kapitein en natuurlijk een heerlijk eerste diner. Toen we 's avonds Isfjord uitreden, richting het noorden naar onze eerste geplande activiteit van de reis, was er tijd om te genieten van het uitzicht op de vlakke bergen in het late avondlicht.

Onze eerste landingsdag! We werden wakker met prachtig zonnig weer, met bijna geen wind. De zee was bijna als een spiegel. Aangekomen bij St Jonsfjord splitsten we ons op in verschillende wandelgroepen. De lange wandeling ging helemaal tot aan de berg om een goed uitzicht te krijgen over de baai van het St Jonsfjord. De weerspiegelingen waren geweldig! De medium wandelaars liepen helemaal tot aan de morene, een mooie heuvelrug met ook mooie uitzichtpunten. De minder zware wandelaars en de vogelwerkgroep brachten wat extra tijd door met het bekijken van vogels en rendieren. Sommige rendieren die we zagen waren heel ontspannen en we konden extra dichtbij komen zonder ze te storen. Het Spitsbergen Rendier is een aparte diersoort, spectaculair om ze van zo dichtbij te zien! Tijdens onze wandelingen zagen we verschillende Noordse Sternen, ganzensoorten, een Paarse Strandloper en een Noordse Jager.

In de namiddag voeren we naar Poolepynten, dat aan het Prins Karls Forland ligt. Een prachtige vlakke trundra met een bijna tropisch zandstrand. We maakten een kleine wandeling door het gebied, zagen wat vogels en rendieren, maar het hoogtepunt was: de walrus! Poolepynten is een gebruikelijke trekpleister voor deze vriendelijke blubberreuzen en we hadden geluk dat ze vandaag thuis waren. We konden vrij dichtbij komen zonder ze te storen, zo'n 30 meter. Sommigen kwamen net uit het water en het was een spectaculair gezicht hoeveel moeite het ze kostte om naar de groep toe te rollen...

Na deze geweldige dag presenteerde Philip ons de plannen voor morgen. Annelou vertelde iets over permafrost en waarom er geen begraafplaatsen zijn in Longyearbyen, en Emily sloot de recapitulatie voor vandaag af met een prachtige presentatie en veel informatie over de walrussen die we vandaag gezien hebben. Wat een geweldige dag!

Weer een prachtige dag in Spitsbergen, na het ontbijt werden alle zodiacs naar beneden gelaten en maakte het expeditieteam zich klaar voor een ochtendlijke zodiac cruise. We brachten meer dan twee uur door met het verkennen van de baai, om een idee te krijgen van de enorme omvang van de Lillehookbreen gletsjer, om de verschillende kleurschakeringen en de verschillende ijsformaties te fotograferen. De zon scheen en we konden de luide dondergeluiden horen terwijl we getuige waren van een paar afkalvingen van de gletsjer.

Er was veel wild in de buurt met een aantal vogelsoorten, waaronder eidereenden, Noordse Sternen, Arctische jagers, drieteenmeeuwen, brunnichs zeekoet en zelfs een korte glimp voor sommigen van een Koningseider en langstaart jager tijdens de vlucht. In het water zagen we een paar verschillende soorten zeehonden, de nieuwsgierige gewone zeehond die af en toe in het water verscheen en in onze richting keek, en de kleinere Ringelrob die in het water rondzwom.

Velen van ons ervoeren echte Arctische stilte toen de motoren van de zodiac werden uitgezet. We konden het kraken en knisperen van het ijs horen als de lucht ontsnapte en echt genieten van de stilte en de weerspiegelingen van de omringende bergtoppen.

Na een zeer korte doortocht brachten we de middag door voor anker bij Signehamna, op een korte zodiac-rit van de kust. We verzamelden allemaal op de landingsplaats en verdeelden ons daarna in kleinere groepen. Degenen die iets meer beweging en een iets hoger uitzicht wilden, begonnen aan een langere en snellere wandeling. Andere opties waren de middellange wandeling, de ontspannen groep en de vogelwerkgroep. Een verscheidenheid aan wilde dieren werd waargenomen tijdens de middag, waaronder Spitsbergen Rendieren, arctische bochten, vele drieteenmeeuwen waaronder tientallen die zich verzamelden op een paar van de meren op iets grotere hoogte. De vogelaars en recreatieve groepen genoten van een mooi uitzicht op een aantal Koningseideren op het water; en in sommige gebieden waren ook overblijfselen van het Duitse marine weerstation 'Knospe' te zien.

De kajakkers genoten zowel 's ochtends als 's middags van uitzonderlijk rustige peddelomstandigheden en konden vanuit hun kajaks genieten van vergelijkbare bezienswaardigheden en omgevingen.

Na weer een geweldige dag gingen we allemaal terug naar het schip voor onze avondreportage met de plannen voor de volgende dag, gevolgd door weer een heerlijk avondmaal.

S Ochtends maakte Philipp ons zoals gewoonlijk wakker en na het ontbijt gingen we aan land bij het eilandje Fuglesangen. Fuglesangen is Noors en betekent "het vogelgezang". Het is een zeer toepasselijke naam, want het eiland herbergt een grote kolonie Kleine Alken. Het is echter nog maar de vraag of Kleine Alken echt zingen. Ze maken in ieder geval veel lawaai.

Het was mooi weer en de landingsplaats was een hele uitdaging met gladde keien op het strand en nog meer keien en sneeuw hogerop. Na een vrij moeilijke wandeling van 300 meter kwamen we aan in de kolonie. Hier vonden we allemaal ons favoriete plekje om naar de vogels te kijken. Er waren veel mogelijkheden tussen grote rotsblokken of in het sneeuwveld. De meesten van ons zullen vanavond heel wat foto's te sorteren en te bewerken hebben.

Na de langste Kleine Alk landing die het expeditieteam ooit had meegemaakt, was het tijd om terug aan boord te gaan en te lunchen. In de namiddag naderden we Raudfjorden waar nog steeds veel snel ijs lag. Ver weg op het ijs zagen we onze eerste ijsbeer, al snel werd duidelijk dat ze niet alleen was. Het was een vrouwtje met twee jongen die over het ijs liepen. Na een tijdje kijken besloten we een zodiac cruise te maken. Op het water in een kleine boot konden we het snelle ijs van dichtbij meemaken. We hadden erg leuke ontmoetingen met baardrobben en we zagen poolmeeuwen, Drieteenmeeuwen en Zwarte Zeekoeten. De ijsberen kwamen langzaam naar ons toe maar waren nog ver weg toen we vanaf de brug het telefoontje kregen dat er Beluga's dicht bij het ijs aan de andere kant van de baai zaten. We draaiden onze boten om en gingen dichterbij, wachtend bij het ijs in de richting waarin ze zwommen. Ze kwamen dichterbij en het was verbazingwekkend om deze prachtige dieren te zien en te horen. Terwijl de beluga's aan het duiken waren, kwamen de moeder van de Ijsbeer en haar twee jongen dichterbij en nu konden de meesten van ons ze goed zien met een verrekijker.

In de samenvatting vertelde Matthias over Kleine Alken en Philipp over de plannen voor morgen. En toen nodigde de hotelafdeling ons allemaal uit voor een arctische barbecue op het achterdek. We hebben heerlijk gegeten en daarna begon het dansen. Toen de barbecue ten einde liep, zetten we koers naar het pakijs.

We brachten de nacht door in de open oceaan ten noorden van Spitsbergen. De dag was aangekondigd als een dag in het pakijs. Meteen na de wake-up call door onze expeditieleider Philipp betraden we dat speciale gebied dat bij het hoge poolgebied hoort. Het was een fantastisch gevoel om omringd te zijn door grote ijsschotsen van ongeveer 1 meter dik. We genoten er allemaal van op de buitendekken vanaf verschillende niveaus. Onze goed door ijs versterkte PLANCIUS navigeerde naar het noorden. In het begin was het licht mystiek, met een beetje mist. Na de lunch trok de mist op en konden we tot aan de horizon kijken. Tot laat in de avond deden we allemaal ons best om wild te spotten. Het was succesvol voor de vogelaars met onder andere Ivoormeeuwen, maar beren werden niet gespot. Annelou gaf een zeer interessante lezing over ICE. Het was een fantastische dag die we nooit zullen vergeten.

Vandaag werden we wakker met het prachtige landschap van Kongsfjorden en we lagen vlak voor de kust van Blomstrandhalvoya voor anker. Na een heerlijk ontbijt in de eetzaal, kleedden we ons gretig aan en maakten we ons klaar voor onze landing bij "Ny-London".

We gingen aan boord van de zodiacs en werden aan wal gebracht over het prachtige, glasheldere en kalme oppervlak van de oceaan. We hebben deze reis zoveel geluk gehad met het weer en hebben nauwelijks een golf of zuchtje wind gezien!

Eenmaal aan land lieten we onze reddingsvesten op het strand vallen en gingen we op weg naar de kleine hutjes bij "Campo Mansfield", de locatie van de mislukte marmermijn. Hier bekeken we de twee historische houten hutten, de overblijfselen van de stoommachines die de spoorwegkarren aandreven en enkele overblijfselen van wat kon worden herkend als een soort marmermijn.

We vertrokken allemaal in verschillende richtingen voor onze makkelijke, middelzware en zware wandelingen en de vogelaars gingen op pad om alle vogels in de omgeving te zien. We zagen vooral poolvossen, ganzen, de langstaartskoe en de IJseend en hier en daar nog wat andere vogelsoorten.

Vlak voor de lunch laadden we de zodiacs en genoten we van de lunch terug op Plancius.

Na de lunch voeren we langs de gletsjers van Kongsfjorden voordat we aanmeerden bij de onderzoekskolonie Ny-Alesund. Dit zou het middelpunt van onze middag worden! De zodiacs zetten ons af in de kleine haven en we laadden uit op een drijvend ponton, heel anders dan de stranden waar we meestal aan land gaan. We liepen de nederzetting in en werden begroet door een aantal rood, groen, blauw, paars en groen geverfde huizen. In deze kleine nederzetting wonen zo'n 300 mensen. Het oorspronkelijke doel van de nederzetting, een kolenmijn, is omgebouwd tot een onderzoekscentrum.

Sommigen van ons gingen met Karin mee voor een korte wandeling naar de toren die Roald Amundsen gebruikte om de zeppelin te verankeren die hij in 1926 over de noordpool vloog. Daarna gingen we naar de cadeauwinkel, het museum, de hondenkennels en uiteindelijk terug naar ons goede schip Plancius voor een welverdiend diner!

Weer een dag, weer een prachtige landing op de Noordpool! Vanochtend scheen de zon net als de afgelopen dagen en ons eerste doel van de dag was om Trygghamna te verkennen. Het water was kristalhelder en we werden per zodiac afgezet bij de landingsplaats en zoals altijd verdeelden we ons in verschillende wandelgroepen.

We hadden een prachtig uitzicht op de baai en het wateroppervlak weerspiegelde het hele landschap. De relatief vlakke heuvels op deze landingsplaats waren nog grotendeels bedekt met sneeuw en hier en daar konden we de smeltwaterrivieren zien die zich een weg door het ijs baanden naar de zee vlakbij de landingsplaats. We hadden het geluk om langstaartskua's (zelfs een jong met donkerder veren) en rendieren (plus jonge dieren) te zien. Als klap op de vuurpijl maakten we zelfs een poolduik! Het water was ongeveer 3 graden Celsius, maar met de zon en absoluut geen wind voelde het bijna als een normale stranddag! Veel mensen gingen zwemmen en sommigen zelfs een paar keer! Wat een geweldige manier om de dag mee te beginnen!

Na een korte lunchpauze en een kans om een warme thee te drinken na deze bewogen ochtend landden we in Alkhornet. Een prachtig landschap opende zich voor ons toen we weer per zodiac naar de landingsplaats werden gebracht. De prachtige bruine, groene toendra bedekte bijna het hele landschap en hier en daar konden we in de verte kleine witte stipjes zien: rendieren - overal! Niet lang na aankomst zagen we allemaal een klein hol van een Poolvos in de verte op de heuvel. Toen we beter keken, zagen we zelfs dat ongeveer 11 pups actief de omgeving van het hol aan het verkennen waren! Iedereen was overweldigd door de enorme hoeveelheid schattigheid toen we de kleintjes onder streng toezicht van hun moeder in het gras zagen spelen. Wat een bijzondere plek om deze ongelooflijke reis af te sluiten.

Vanochtend vroeg kwamen we aan in Longyearbyen. Terwijl we genoten van een laatste ontbijt aan boord, werden onze koffers van boord gehaald. Het is een triest moment om van boord te gaan van de Plancius, die een comfortabel en gezellig thuis is geweest tijdens deze onvergetelijke reis. We hebben vele unieke momenten gedeeld, een reeks zelden geziene wilde dieren gezien en nieuwe vrienden gemaakt. Beladen met mooie herinneringen moeten we nu naar huis.

Iedereen bedankt voor het meereizen op deze reis, voor jullie enthousiasme, steun en goed gezelschap. We hopen jullie in de toekomst weer te zien, waar dat ook mag zijn!