PLA06-19, reisverslag, Noord-Spitsbergen, Op zoek naar Ijsbeer & pakijs

Het was een prachtige zonnige dag in Longyearbyen toen we op weg gingen naar de haven. Het kleine blauwe schip Plancius lag al op ons te wachten bij de pier. We keken toe hoe de bagage aan boord werd gehesen en toen was het tijd om voor de eerste keer de loopplank op te lopen. Hotelmanager Zsuszsanna verwelkomde ons en de vriendelijke Filippijnse bemanning bracht ons naar onze hutten. We hadden wat tijd om het schip te verkennen voordat we allemaal samenkwamen in de Lounge voor een introductie van het schip en een veiligheidsbriefing door eerste officier Miia. Daarna werden de trossen losgegooid en vertrokken we, ons avontuur was begonnen. De kleurrijke huizen van Longyearbyen werden kleiner en we zeilden de Isfjord in. Het volgende programmapunt was het praktische gedeelte van de reddingsbootoefening. Uitgerust met warme kleren en onze fel oranje reddingsvesten verzamelden we ons eerst in de lounge en gingen daarna het dek op om de reddingsboten te inspecteren. Laten we hopen dat we ze nooit meer van binnen hoeven te zien. Na de oefening stond ons een traktatie te wachten: De Cocktail van de Kapitein. We ontmoetten onze kapitein Andrei Zybin en proostten met hem en het expeditieteam op een succesvolle en veilige reis. We hadden tijd om van de natuur rondom het schip te genieten voordat we naar beneden gingen voor het diner waar we genoten van het driegangenmenu geserveerd door chef-kok Khabir. Na het diner moesten we nog één ding afhandelen, we kregen rubberen laarzen die ons zouden vergezellen op onze avonturen en ons droog en warm zouden houden. Laat in de avond verwarmde de middernachtzon velen op de buitendekken. De zon zou de komende 7 dagen niet ondergaan. Met prachtig licht en prachtige bergen was het moeilijk om de weg naar bed te vinden.

Deze zonnige ochtend kwamen we vroeg aan in Billefjorden en de geruchten dat er een beer was gezien voor de Nordenskiöld gletsjer leken waar te zijn. Toen we daar aankwamen, werden we heel vroeg gewekt en gingen we naar het voordek om het verbazingwekkende schouwspel van een beer op het ijs met voorbij zwemmende Beluga's te bekijken. De beer besloot te gaan zwemmen en we moesten wachten tot de beer weer aan land was om haar niet te storen of te laten schrikken. Toen ze uiteindelijk weer op de ijsstroom ging staan, werden we opgepikt door de zodiacs en probeerden we dichterbij te komen. De beer besloot verder het ijs op te lopen, dus gingen we in plaats daarvan een tijdje bij de Beluga's rondhangen. Toen de bestuurders van de zodiacs hun motoren uitzetten, konden we het prachtige gezang en gespetter van de Beluga's horen. Na een tijdje kwam de Beer weer terug naar de rand van het ijs en konden we hem goed bekijken. Hij liep zelfs even met ons mee langs de kust en deed wat "trucjes", zoals op zijn achterste zitten. Na een heerlijk lunchbuffet voeren we 's middags richting Ekmanfjorden waar we genoten van de schilderachtige landschappen in aanwezigheid van een breed scala aan vogels waaronder de Vorkstaartmeeuw en de illusoire Ijsbeer die heel snel achter een oude stuwwal verdween. We dronken heerlijke warme chocolademelk op het zonnedek wat onze eerste dag in het noordpoolgebied nog onvergetelijker maakte. Tijdens de recapitulatie vertelde Micha ons alles over Ijsbeeren en de plannen voor morgen. Andrey hielp een korte presentatie over Ivoormeeuwen, de kleine gevederde metgezel van ijsberen.

Vanochtend zijn we naar de 14e Julibukta in Krossfjord geweest. In 1906 begon hertog Albert van Monaco met zijn oceanografische expedities en gaf een aantal plaatsen in dit gebied een naam. De fjord die we bezochten is vernoemd ter ere van de Franse nationale feestdag. We hadden een gesplitste landing zodat iedereen kon genieten van het rustige en stille weer. We maakten een zodiac cruise langs de vogelklif en bezochten de 'hangende tuinen van de 14e Juli gletsjer. Onder het toeziend oog van onze expeditiemedewerkers konden we langs het strand naar de vogelklif (met voornamelijk nestelende drieteenmeeuwen) lopen en genieten van het mos, de paarse saxifrage, de rendieren en zelfs en sneeuwgans. Al varend met de zodiacs langs de rotsachtige kust zagen we zeekoeten, Noordse Sternen en sommigen van ons zagen papegaaiduikers. We zagen ook baardrobben, Eidereenden en zelfs Koningseideren. Na een heerlijke lunch landden we bij Ny-London op Blomstrandhalvøya in Kongsfjord. Dit was vroeger een mijnkamp van de Northern Exploration Company onder leiding van Ernest Mansfield. Tussen 1906 en 19011 werd hier een marmermijnexploitatie gestart, maar de dromen over een gemakkelijk fortuin werden net als het marmer verbrijzeld tijdens het transport terug naar het Verenigd Koninkrijk. Een typische Arctische conditie die bekend staat als permafrost was verantwoordelijk voor de slechte kwaliteit van het marmer. Het kamp werd in het begin van de 20e eeuw gebouwd voor 70 mensen en tegenwoordig kunnen we nog steeds de overblijfselen van het mijnkamp zien. Nadat we in het kamp hadden rondgelopen, werden we in vier wandelgroepen verdeeld. We konden allemaal de prachtige omgeving van Ny-London zien met veel wilde dieren om te spotten zoals rendieren, ptarmigan, arctische sterns brandganzen, langstaarteenden, langstaart jagers en sommigen van ons zagen zelfs een poolvos. Na een lonende dag in de buitenlucht, onder echte Arctische omstandigheden, hadden we een recapitulatie waar Michael aankondigde dat we morgen naar de ijsrand zouden gaan om te proberen meer wilde dieren te vinden en in het bijzonder ijsberen! In de recapitulatie vertelde Andrey over de Ivoormeeuw en Tom gaf uitleg over de geologie en rotsen in Spitsbergen.

Na een nacht zeilen werden we vanochtend wakker dicht bij het pakijs. De officieren op de brug deden uitstekend werk door Plancius in de wind te houden zodat we niet te vroeg wakker werden. Terwijl onze zoektocht naar ijsberen begon, liepen de windomstandigheden op tot 35 knopen en bewoog het schip een beetje. Het expeditiepersoneel stond om beurten op de brug om naar wilde dieren te zoeken, terwijl er vanochtend twee lezingen werden gegeven: een over Ijsberen in het Duits door Sandra en een over de 17e-eeuwse Nederlandse ontdekkingsreiziger die Spitsbergen voor het eerst ontdekte en in kaart bracht, Willem Barents. In de voetsporen van Willem Barents kwamen we net tot 80N, voordat we werden tegengehouden door het zee-ijs. Na een smakelijke lunch vervolgden we onze zoektocht naar ijsberen in het pakijs. Helaas waren de weersomstandigheden niet gunstig, harde wind had het pakijs samengedrukt waardoor er voor de Plancius geen aanknopingspunten waren om het ijs in te gaan. Nadat we over de radio hadden gehoord dat andere schepen in het pakijs ook nauwelijks wild hadden, besloten we ons geluk te beproeven in Smeerenburgfjord. We hadden geruchten gehoord dat een schip vanmorgen een beer in de buurt had gezien. Micha besprak de plannen voor morgen tijdens de recap en Claudio had een leuke presentatie over de Arctische ontdekkingsreizigers Nobile en Amundsen in Ny-Alesund. Helaas werd Andrey's recapitulatie over een andere Noordpoolavonturier Andree onderbroken door een bericht over het PA-systeem dat er een beer was gezien in de fjord. Bij aankomst ontdekten we een aantal kleine schepen bij de kust. En ja hoor, daar lag hij (of zij) ontspannen in de sneeuw bij de kust, onze derde ijsbeer op deze reis. Helaas besloot de gouverneur, die ook zijn schip de Polarsyssel in de fjord had, dat het te druk werd rond de beer en stuurde de andere schepen weg van de beer. Dit was een duidelijk teken dat we op dit moment de zodiacs niet mochten laten zakken om de beer dichter te naderen. Hoewel het moeilijk was om te fotograferen, hadden de meesten van ons wel een goed zicht op de beer door hun verrekijker of de telescoop op het dek. We hadden een uitgesteld diner en genoten daarna van onze tijd in de lounge.

We werden wakker in Smeerenburgfjorden met wat wolken en een beetje zon. We voeren door Sorgattet, er zouden aan beide kanten mooie steile fjorden zijn in dit smalle straatje, maar de wolken hingen erg laag. We konden niet veel zien van de mooie puntige bergen om ons heen. Maar we zagen wel veel walrussen op het ijs, dus gingen we in de zodiacs. We reden rond Moseoya eiland en hadden genoeg tijd om foto's te maken van de walrussen vanuit alle verschillende hoeken. We zagen niet alleen veel walrussen, maar ook mooie ijsformaties. We voeren door deze stukken ijs. Na deze prachtige zodiac cruise gingen we het schip op, maar toen iedereen op het schip was werd er een ijsbeer aan wal gezien. De lunch kon wachten en een tweede zodiac cruise was zo geregeld. De ijsbeer liep langs de oever van Bjornhamna om haar van haar beste kant te laten zien. Toen ze het reservaat van Bjornhamna in liep, gingen we terug naar het schip om de regels van het reservaat en de ijsbeer te respecteren. Lunch, iets later dan normaal, maar het was het helemaal waard. Wat een ochtend! Tijdens de lunch zijn we naar Magdalenefjorden gevaren. Een spectaculair fjord met geweldige uitzichten. De wolken waren weg en we konden de puntige bergen zien en ook gletsjers die zich tussen de toppen om ons heen wurmden. We wilden de gletsjer van dichtbij zien, dus de zodiacs gingen weer te water. De enorme gletsjer van de Waggonwaybreen was indrukwekkend, vooral met een walrus ervoor. We reden ook langs het historische walvisvaarderskerkhof Gravneset. Walvisvaarders zijn geen zeemannen, dus geen zeemansgraf. Bij de en reden we met de zodiacs naar Gullybukta waar de walrussen een mooi strand hadden gevonden om op te liggen. Deze dag kon niet beter, maar er was nog meer... Er stond een BBQ op ons te wachten met muziek en dans achteraf met het schilderachtige uitzicht op Magdalenefjorden in de rug.

Vroeg in de ochtend kwamen we aan in Lilliehöökfjorden, dicht bij onze landingsplaats voor de ochtend in Signehamna. Toen we de gordijnen dicht deden en door de patrijspoorten keken, staarde de Noordpool terug met mist en lichte sneeuw in de lucht. Dit weerhield ons echter niet en zoals dat gaat met Arctica, moeten we het weer gewoon nemen zoals het is. De omstandigheden in Signehamna nodigden ons uit voor een lange wandeling, op zoek naar iets te zien in het zwart-witte landschap. Gelukkig zagen we een handvol rendieren die op de zomer wachtten en konden we een glimp opvangen van de overblijfselen van twee Duitse weerstations uit de Tweede Wereldoorlog. Ze stonden iets landinwaarts, uit het zicht van de fjord, om belangrijke weergegevens van het noordpoolgebied door te geven. In de namiddag gingen we dieper de Krossfjorden in en werden zodiacs in het water gelaten zodat we een nieuwe landing konden maken en het prachtige gebied in de fjord konden bekijken. We landden voor de majestueuze Tinayrebreen gletsjer. Het was een prachtige zonnige dag en toen de expeditiegidsen bij de landingsplaats aankwamen, besteedden ze meer tijd dan normaal aan het verkennen van het gebied omdat er veel sporen van ijsberen aanwezig waren... waarschijnlijk een vrouwtje met twee jongen. Na de controle brachten we een paar uur door met het zoeken naar sporen, bloemen en de enorme en ongewone gletsjer met ijsbergen die voor ons in het water dreven. Rond 17.00 uur was het tijd om terug te gaan naar het schip en toen we de loopplank opgingen, maar slechts een paar minuten voordat we dat deden, zagen we een paar walvissen rond het schip. We besloten de Plancius te verlaten en samen op verkenning te gaan om ze te zien... na een kop koffie en een korte rustpauze zagen we weer walvissen vlak bij het schip en we genoten van de tijd. Toen was het tijd voor onze recap-time met wat informatie voor de volgende dag(en) en een aantal goede korte lezingen van Andrey over Salomon Andre Zweedse ontdekkingsreiziger en van Flo over Crossfjord Signehamna en over Clean up Svalbard (voor Sarah). We hadden tijd om een beetje te genieten van de natuur rondom het schip voordat we naar beneden gingen voor het diner waar we genoten van het driegangenmenu geserveerd door chef-kok Khabir.

Onze laatste dag van de expeditie op de Plancius. We werden gewekt door onze expeditieleider Misha in Isfjorden. We voeren verder de Isfjorden in om weer bij de prachtige Billefjorden te komen om nog meer wilde dieren te spotten en van het prachtige uitzicht te genieten. We gingen aan land bij een strand in Skansbukta. Genoemd naar de naburige berg Skansen, naar het Noorse woord voor hellend oppervlak, dat de vorm beschrijft van het brede plateau dat bovenop de berg ligt. We liepen de heuvel op voor een nog beter uitzicht op de fjord, maar we keken ook goed uit naar alle mooie bloemetjes. Er was veel paarse Saxifrage, maar als je geluk had kon je ook een Orchidee vinden. We zagen ook veel leuke vogels zoals zwermen Paarse Strandlopers, kolonies Noordse Stormvogels en een eerste keer de Zilverplevier. Aan het einde van het strand stond een rendier te grazen en kwam behoorlijk dichtbij. Door al het wandelen op de heuvel en langs het strand kregen we het een beetje warm, dus besloten de wat wildere passagiers een "Polar Plunge" te doen. Een verfrissende duik in het lekker koude arctische water van Billefjorden. Na een warme douche genoten we van de lunch en voeren we door Billefjorden op zoek naar de Ijsbeer. We hadden deze week al geluk met al het wild, maar ook vandaag. Een Ijsbeer dook op langs de kust, dus we konden echt afscheid nemen van de beer. We genoten van Captain's Cocktails met onze kapitein Andrei Zybin en proostten op onze reis voordat we naar een prachtige diavoorstelling keken die was samengesteld door Daniel. Het was prachtig om naar te kijken en het liet ons inzien wat een ongelooflijke reis we hadden gemaakt. Laat in de avond voeren we zuidwaarts om onze expeditie te beëindigen in de haven van Longyearbyen. Er zijn veel nieuwe vrienden gemaakt en duizenden gigabytes aan foto's genomen... In de namiddag hadden we onze laatste zodiac cruise en een prachtige laatste ontmoeting met ijsberen... GODS WAY TO FINISH THE TRIP!!!

Na een hoop commotie tijdens de nacht van de mensen die op de vlucht van 2:30 uur zaten, werden we veel te vroeg wakker, voor anker in Longyearbyen, verdrietig om te weten dat we het schip binnenkort zouden verlaten. Ons laatste ontbijt aan boord werd zeer gewaardeerd, omdat we niet wisten waar onze volgende maaltijd vandaan zou komen. Na zeven dagen verwennerij waren we terug in de haven van Longyearbyen, en was het tijd om afscheid te nemen van de bemanning, het expeditieteam, maar ook van nieuwe vrienden. Op de kade vonden we onze bagage en gingen we aan boord van de bus. Een laatste afscheid van expeditieleider Ali en we gingen uiteen, ieder van ons op weg naar zijn eigen reis en vlucht, verdrietig om te vertrekken, maar vol met indrukken van de prachtige landschappen en wilde dieren van het Noordpoolgebied. Totale afstand afgelegd op onze reis: Nautische mijlen, 685 NM | Kilometers, 1268 km Namens iedereen aan boord bedanken we u voor het reizen met ons en wensen we u een veilige reis naar huis.