Ondertussen, in de expeditie cruise industrie...
Onze gidsen, bemanningen en kapiteins zijn geduldige mensen. Ze zijn gewend om met de klappen van de zweep mee te gaan, zich aan te passen aan buitengewone omstandigheden, te schakelen in reactie op de eindeloze loterij van onverwachte gebeurtenissen die de Noordpool en Antarctica kunnen voortbrengen.
Maar zelfs de meest geduldige mensen zijn op de proef gesteld door de pandemie.
We spraken met een aantal van onze poolmoeilijke medewerkers om erachter te komen hoe ze deze pauze in het toerisme hebben ervaren, wat ze hebben gedaan om de tijd te doden en waar ze het meest naar uitkijken om te doen wanneer (of als) de reisbeperkingen versoepelen.
Martin Berg
Expeditiegids
Zweeds
Ik kwam eind april thuis in Zweden na een lang Antarctisch seizoen en voor het eerst in 10 jaar had ik niets gepland. Het voelde een beetje eng, maar het was ook bevrijdend. Tijdens al deze vrije tijd heb ik me kunnen concentreren op het bijpraten met familie en vrienden. Dit omvatte veel tijd in de sauna, boswandelingen en midzomerfeesten.
Dit was ook een goed moment om te genieten van de natuur hier in Zweden, die ik vaak mis als ik weg ben voor mijn werk. Ik heb veel planten (tot nu toe 641 soorten) en vlinders gezien, en het is me ook gelukt om wat meer charismatische dieren te zien, zoals wolven en Slechtvalken. De vogeltrek in de herfst vindt hier plaats en het bos staat vol paddenstoelen.
Maar ik mis het leven op de schepen en het samenzijn met de andere gidsen. Ik mis zelfs het wilde poolweer! Ik kan niet wachten om terug te keren naar de afgelegen kusten van Spitsbergen, Zuid-Georgië en Antarctica. Hoewel ik nooit de minste twijfel had, heeft deze tijd weg me meer dan ooit doen beseffen hoe leuk ik mijn job als expeditiegids vind.
Khabir Moraes
Chef-kok
Indisch
Ik doe tegenwoordig veel aan sociale dienstverlening in India. Ik help de behoeftigen door donaties in te zamelen en boodschappen aan de deur te brengen, ik maak motiverende en bewustmakingsvideo's en ik help regelmatig bij het schoonmaken van mijn dorp. Dit houdt me bezig sinds het Covid-19 reisverbod.
Maar omdat ik kok ben, heeft eten me ook geholpen om de tijd door te komen. Ik heb een diploma in voedselproductie en heb een industriële opleiding gevolgd in de Taj Group of Hotels. Dit leidde tot werk als souschef aan boord van cruiseschepen, wat uiteindelijk leidde tot een baan als chef-kok voor Oceanwide.
De Franse en Italiaanse keuken is mijn favoriet. Ik ben dol op coq au vin en de beroemde osso buco. En natuurlijk staat er af en toe een pasta op mijn menu. Ik maak graag warme soepen en gezonde salades, en heel vaak maak ik tandoori kip, kebab, folievis, steaks en shashlik.
Ik mis het koken van deze gerechten voor onze gasten en ik mis ook het zien van mijn favoriete expeditiecruiseplekken, zoals Grytviken in Zuid-Georgië. Ik kijk er ook naar uit om de schepen weer te zien. Ik heb gewerkt op Ortelius, Plancius en Rembrandt, maar Ortelius is mijn favoriet.
Tom Van Hoof
Expeditie Gids
Nederlandse
Als ik niet aan het werk ben als poolexpeditiegids, werk ik ook als geologisch consultant voor de olie- en gasindustrie, maar ook die markt is tegenwoordig in het gedrang. Sinds ik in april van Antarctica terug ben gekomen in Nederland, zit ik helaas zonder werk.
Toen ik weer thuiskwam, na het grootste deel van de lockdown op zee te hebben doorgebracht, gingen de scholen weer open en kwam het normale leven langzaam weer op gang. Maar aangezien ik een gezin heb met drie kinderen, is het geen groot probleem geweest om mezelf bezig te houden, vooral tijdens de zomervakantie.
Samen met een andere Oceanwide-gids, Rustyn Mesdag, heb ik ook een bedrijf opgezet dat wildernis- en natuurervaringen voor bedrijven verzorgt. We leggen momenteel de laatste hand aan de website en hebben een aantal testkampen gedaan in een Nederlands nationaal park waar we primitief kamperen organiseren met kampvuur kooksessies.
Helaas is Nederland behoorlijk druk, dus het is moeilijk om hier echte wilderniservaring op te doen. Ik sta te popelen om weer wereldreizen te maken. Ik mis de ozonachtige geur van gletsjerijs dat smelt in het zeewater, onverwachte ontmoetingen met wilde dieren en mijn collega's.
Zsuzsanna Varga
Hotel Manager
Hongaars
Ik kwam op 16 maart terug in Hongarije, net voordat de grenzen dichtgingen en internationale vluchten werden geannuleerd. Ik was met mijn beste vriend op vakantie geweest in Zuid-Amerika en we zouden op 20 maart naar Antarctica gaan - ik voor mijn werk, hij voor vakantie. Maar toen onze terugvlucht werd geannuleerd, wist ik dat er iets mis was.
We moesten zo snel mogelijk terug naar Europa.
Het ergste was om mijn vriend ervan te overtuigen om terug te keren, maar we boekten onze tickets op het laatste moment om en kwamen vier dagen later aan in Boedapest. Toen kreeg ik een e-mail van Oceanwide dat alle resterende reizen voor dit seizoen waren geannuleerd. We waren net op tijd. Kun je je voorstellen dat je in Zuid-Amerika rondhangt tijdens de uitbraak van het coronavirus?
Sindsdien heb ik twee en een halve maand op een leeg expeditieschip doorgebracht met een paar collega's die het dagelijkse werk deden en heel veel schoonmaakwerk. Nu heb ik wat quality time met familie en vrienden in Hongarije. Ik zwem ook veel, wat me ontspant.
Maar ik mis al het vrije reizen dat mijn baan me gaf. Ik mis onze gasten en bemanning en de tijd die we hadden. De impact van Covid-19 is enorm geweest - niet alleen voor de poolcruise-industrie maar voor het toerisme als geheel. Mijn hart breekt voor vrienden en collega's die in een andere of lagere functie moesten werken om te overleven, maar er is geen andere keuze. We moeten dankbaar zijn voor wat we hebben.
Ernesto Barria
Kapitein van Ortelius
Chileense
Sinds januari ben ik op de Ortelius, die in april in de Nederlandse haven Hansweert werd gestationeerd. Maar mijn huis en familie zijn nog steeds in Santiago, dus dit reisverbod is niet altijd gemakkelijk geweest. Ik heb contact moeten houden met mijn vrouw en zoons door veel te bellen en online te videochatten, wat we een paar keer per week proberen te doen.
In de tussentijd zijn mijn bemanning en ik druk bezig geweest met kleine onderhoudswerkzaamheden, dingen waar we tijdens ons normale schema soms geen tijd voor hebben. Dit omvat het afstellen van de Zodiac motoren, het repareren van de scheepsdeuren en het schoonmaken van verschillende delen van het schip.
Als we daar niet mee bezig zijn, probeer ik wat van het Nederlandse platteland te zien. Ik maak fietstochten, wat in Nederland een stuk makkelijker is dan in Chili, en ik maak graag natuurfoto's. Ik heb veel foto's gemaakt van vogels langs de rivieren en kanalen in de buurt. Ik kook ook een keer per week empanada voor mijn bemanning en bezoekers, en ik heb zelfs een paar Nederlandse zinnen geleerd, maar het is waarschijnlijk het beste om dat hier niet te vermelden.
Het was fijn om deze tijd op het schip te werken, maar ik mis het om passagiers mee te nemen naar de poolgebieden. Ik kijk uit naar de dag dat we dat weer kunnen doen. Werken op een expeditiecruiseschip in Antarctica en het Noordpoolgebied, alle verbazingwekkende omgevingen verkennen en samen met de passagiers een nieuwe dag ontdekken is enorm verrijkend. Dat voedt voor mij de verslaving om poolarbeider te zijn.
Miriam Vermeij
Expeditie Gids
Nederlandse
Een heel seizoen van werk- en reisplannen viel in duigen nadat de Covid-19 beperkingen van kracht werden, maar ik heb het zo druk mogelijk gehouden met mijn man Marcel. Hij is ook een Oceanwide gids, dus hij zit in hetzelfde schuitje als ik, bij wijze van spreken.
Ik werk als vrijwillige gids voor het Biesbosch Nationaal Park in Nederland, dat langzaam weer is begonnen met zijn excursies. Deze excursies omvatten wandelsafari's met kleine groepen zodat iedereen afstand kan houden.
Marcel en ik hebben ook collega-gidsen van Oceanwide bij ons thuis ontvangen en kleine boottochten met hen gemaakt. Dichterbij expeditiereizen kunnen we tegenwoordig niet komen! En in mijn vrije tijd werk ik aan ons huis en tuinier ik veel.
Maar ik mis de stilte van de poolgebieden en de vrijheid van een expeditiegids. Ik kijk ernaar uit om weer in de uitrusting te stappen, in de Zodiacs te stappen en naar een nieuwe bestemming te gaan. Een goede tijd hebben met de passagiers, met ze praten en hun verhalen horen van over de hele wereld is een groot deel van wat expeditiewerk zo de moeite waard maakt.
Marcel Paul
Expeditie Gids
Nederlandse
Miriam en ik zouden dit jaar 26 weken expeditiewerk doen, en we hadden gepland om tussendoor verschillende reizen te maken. Het was zelfs de bedoeling dat we vandaag in Groenland zouden zijn, zeilend door het fjordenstelsel van Scoresby Sund, kijkend naar het noorderlicht. Maar in plaats daarvan hebben we het grootste deel van de zomer doorgebracht met het pesten van onze vrienden en familie.
We hadden allebei onze vorige banen opgegeven om fulltime expeditiegids te worden, dus er was niet veel om op terug te vallen toen Covid-19 begon. Maar hierdoor bleef er wel genoeg tijd over om cursussen te volgen over eerste hulp, wilde dieren en andere dingen om onze certificeringen op peil te houden.
Een deel van de overgebleven tijd ging op aan fietsen en kamperen en dat soort leuke activiteiten. Maar het is vreemd. We wonen aan het water en zijn gewend om dagelijks 10 tot 15 riviercruises langs ons huis te zien varen. Nu zien we er misschien één of twee.
Ik mis het avontuur om in de poolgebieden te zijn en in een team te werken, samen te komen met gasten die enthousiast zijn over de plek en ze een geweldige ervaring te geven. De hele sfeer op een Arctische of Antarctische cruise is verslavend. Het is leuk om een week te kamperen met je zus en haar kinderen, maar ik kijk ernaar uit om weer op het ijs te zijn.
Dejan Nikolic
Hotel Manager
Servisch
Tijdens het reisverbod voor het coronavirus heb ik de actie van mijn werk echt gemist. Ik ben niet gewend om zoveel thuis te zijn. Het is geweldig om zoveel tijd met familie en vrienden door te kunnen brengen, maar reizen is gewoon een deel van mijn beroep en levensstijl geworden.
Ik heb in een paar chique restaurants in Servië en Dubai gewerkt voordat ik buffetsteward werd bij een andere cruisemaatschappij. Daarna heb ik een tijdje in riviercruises gewerkt voordat ik in 2013 bij Oceanwide kwam werken. Dit heeft me altijd in beweging gehouden. Maar nu gaat het zo langzaam en onzeker. Ik kijk ernaar uit om er weer op uit te trekken.
In de tussentijd denk ik aan alle geweldige ervaringen die ik op mijn reizen heb gehad - ijsberen zien in Spitsbergen, orka's in Noord-Noorwegen, pinguïns in Zuid-Georgië. Ik hoop s/v Rembrandt snel weer te zien. Ik heb op alle schepen van Oceanwide gewerkt, maar de Rembrandt van Rijn is mijn favoriet. Ik mis dat schip.
Laurence Dijk
Expeditie Gids
Verenigd Koninkrijk
Toen ik in mei terugkwam in het Verenigd Koninkrijk, bezweek ik bijna onmiddellijk aan een mysterieus virus. Ik weet nog steeds niet wat het was, omdat er toen geen tests beschikbaar waren voor het publiek hier, maar gelukkig heb ik er geen ernstige blijvende gevolgen aan overgehouden.
Ondanks het virus was het fijn om terug te zijn in het Verenigd Koninkrijk. Ik heb optimaal van de zomer kunnen genieten. Dat betekende veel fietsen in Cornwall en Dartmoor. Maar ik heb vooral gekitesurft. Alleen al vorige week heb ik meer dan 100 mijl gekited.
Ik had ook een paar kleine bouwprojecten om me bezig te houden, allemaal met vrienden en buren. Dit waren onder andere het bouwen van een kantoor voor (en met) mijn zwager, het renoveren van een 19e-eeuws koetshuis met mijn beste vriend en het bouwen van een aantal grote houten verhoogde bedden voor planten.
Voor de rest heb ik deze lange vakantie gebruikt om bij te praten over de nieuwste wetenschap op het gebied van gletsjers. Deze wetenschap is interessant, maar zorgt ook voor ontnuchterende lectuur. Simpel gezegd zit de wereld van sneeuw en ijs in grote problemen.
Zelfs in de verste uithoeken van de aarde verandert de wereld met een snelheid die ongekend is in duizenden jaren (misschien zelfs miljoenen) en die verandering lijkt niet af te nemen. In feite bevinden we ons nog maar in de beginfase en zijn er al veel grotere veranderingen op komst.
Remmert Koster
Nederlandse
Het schip waarop ik me nu bevind, Hondius, is tegenwoordig bijna leeg. Het lijkt in niets op de bruisende bijenkorf die het in bedrijf is. Een volle bemanning en passagiers maken mijn werk spannend. Ik kijk ernaar uit om te zien hoe enthousiast onze gasten worden zodra we weer Antarctische en Arctische reizen maken.
Het zien van wilde dieren is gewoon een deel van ons werk, maar het wordt nooit saai of "een andere dag op kantoor". Op het moment dat ik de opwinding op de gezichten zie van onze passagiers die deze wilde dieren voor het eerst ervaren, word ik eraan herinnerd wat we hier doen: het verkopen van levenslange herinneringen en once-in-a-lifetime ervaringen. Ik kijk ernaar uit om dat weer te doen. Voor mij kan het niet snel genoeg weer beginnen met zeilen.
Tot die tijd doen we er alles aan om de schepen in goede conditie te houden en ervoor te zorgen dat we er klaar voor zijn als we weer gaan zeilen. Maar er is natuurlijk ook veel vrije tijd die gevuld moet worden. Lezen, in contact blijven met familie, kleine projecten, sporten en gezelligheid met de bemanning helpen om de tijd te doden. Af en toe een filmavond en een etentje met onze vrienden op de Ortelius helpt ook.
Rolando Garcia
Barman
Filipijns
Dit is de langste tijd dat mijn vrouw en ik samen zijn sinds we getrouwd zijn. Ik breng de laatste tijd veel tijd door met haar en mijn twee kinderen, en ik doe ook wat klein werk voor extra inkomsten, zoals het bakken van gebak en het leveren van bevroren vlees voor de verkoop.
Deze pandemie heeft wereldwijd een grote impact gehad en een van de sectoren die het zwaarst getroffen is, is het toerisme. Ik mis mijn baan echt, achter de bar staan, drankjes mixen, verschillende gasten ontmoeten en aan hun verwachtingen voor de cruise voldoen.
En natuurlijk mis ik het inkomen!
Ik kijk ernaar uit dat alles weer normaal zal zijn, ook al weten we allemaal dat het een ander soort normaal zal zijn dan wat we eerst hadden. Maar zoals Michael Jackson in zijn liedje zei, hoop ik dat we "de wereld kunnen helen en er een betere plek van kunnen maken voor jou en mij en de hele mensheid".
Sara Jenner
Expeditiegids
Brits
Mijn werk is behoorlijk actief, dus het is belangrijk voor me om fit te blijven voor het geval we blijven zeilen. En omdat ik ook niet die onvermijdelijke "coronakilo's" wil aankomen, ben ik weer gaan hardlopen, een hobby die ik al leuk vind sinds mijn schooltijd. Een goede loop van 10 tot 15 kilometer voor het ontbijt, regen of zonneschijn, geeft me de kickstart die ik elke dag nodig heb.
En omdat ik de afgelopen vier jaar uit een rugzak heb geleefd, vond ik het heerlijk om weer in de keuken te staan. Koken is al een van mijn passies sinds ik jong was, toen mijn oma me leerde hoe ik traditionele Britse gerechten als "toad in the hole" en een echt zondagsgebraad moest maken.
Ik ben ook gedwongen om het dichter bij huis te zoeken voor mijn wildlife fix. Gelukkig heeft Norfolk een grote kolonie grijze zeehonden en is er een verbazingwekkend vogelleven in Norfolk Broads. Ik had zelfs het geluk om een paar weken naar Polen te gaan en daar Europese bizons, elanden, bevers, rode vossen en duizenden kraanvogels te fotograferen.
Maar ik mis het poolleven. Dit is de eerste keer dat ik zonder werk zit sinds mijn 18e. Deze vrije tijd heeft me doen beseffen dat mijn werk niet zomaar een baan is, het is een manier van leven. Er zijn de laatste tijd momenten geweest waarop ik een leegte voelde die ik nooit eerder heb gevoeld.
Ik kijk ernaar uit om weer de echte wildernis in te gaan. Niets windt me meer op dan op het dek van onze schepen staan, met een verrekijker in de hand, op zoek naar dat kloddertje mayonaise op het ijs dat wel eens een ijsbeer zou kunnen zijn. Ik mis het praten met onze gasten en het delen van reisverhalen tijdens een diner of een drankje.
En het spreekt voor zich dat ik mijn collega's enorm mis. Ze zijn als familie voor me en ik kan niet wachten om weer met ze te zeilen!
