In gesprek met expeditieleider Ali Liddle
Een goede expeditieleider is niet alleen plannen maken, briefings geven en af en toe een slapeloze nacht bidden voor ijsberen.
Het gaat er ook om dat je een bekwame presentator en vriendelijke gastheer bent, iemand die niet alleen passagiersgroepen door het ruige poolgebied kan leiden, maar hen ook kan informeren over de vele fascinerende facetten van de Arctische en Antarctische omgevingen.
En wat dat betreft is Ali Liddle meer dan geschikt.
Ze heeft meer dan tien jaar lesgegeven in het basisonderwijs voordat ze in 2009 als expeditiegids begon, dus ze is al lang genoeg in de branche om deze van binnen en buiten te zien en om onderweg een aantal grote veranderingen mee te maken.
We brachten wat tijd door om met Ali te praten over deze veranderingen, uitdagingen en wat mensen (inclusief haarzelf) steeds weer naar de afgelegen poolgebieden trekt.
Elke expeditiegids heeft een uniek verhaal. Wat is het jouwe?
Mijn eerste reis als expeditiegids maakte ik in 2009. Ik werkte voor Cheeseman's Ecology Safaris op de m/v Ushuaia.
Op dat moment woonde en werkte ik al bijna 15 jaar op de Falklandeilanden. Mijn werk was verdeeld tussen een parttime leerkracht op een basisschool en een educatief medewerker voor Falklands Conservation.
Cheeseman's plaatste een advertentie in onze plaatselijke krant, The Penguin News, over een reis die ze organiseerden naar de Falklands en South Georgia. Ik waagde de gok en schreef hen om te vragen of ze een lokale gids aan boord wilden, aangezien ik op beide locaties had gewoond.
Ze zeiden van wel, dus maakte ik mijn eerste reis met hen in oktober 2009.
Ik vond het een geweldige ervaring en na mijn terugkeer besloot ik andere poolcruisemaatschappijen aan te schrijven om te kijken of er mogelijkheden waren om te werken.
Oceanwide Expeditions bood me twee reizen aan in 2010 en met extra werk op de Ushuaia begon mijn nieuwe carrière. Sindsdien heb ik alleen nog maar voor Oceanwide gewerkt en ben ik opgeklommen van gids tot assistent-expeditieleider en uiteindelijk tot expeditieleider.
In die tijd moet je veel veranderingen in expeditie cruisen hebben meegemaakt.
Ik heb de laatste 10 jaar veranderingen gezien in het aantal schepen dat nu in de poolgebieden vaart, maar ook in de passagiers die naar deze gebieden reizen. Veel van de schepen zijn nu veel groter, met meer dan 200 passagiers.
We zien ook meer Chinese bezoekers die geïnteresseerd zijn in deze bestemmingen, waaronder de Falklands en South Georgia.
Het type passagiers verandert ook.
In het verleden waren het de meer avontuurlijke types die naar de poolgebieden gingen, omdat de schepen kleiner en minder luxueus waren. Maar nu, met nieuwe en grotere schepen, gaan er meer gewone toeristen heen.
Heeft deze toegenomen populariteit ook nadelen?
Het gebied rond het Antarctisch Schiereiland is drukker, omdat daar zoveel te zien is. Op het hoogtepunt van het seizoen zijn veel beschikbare landingsplaatsen volgeboekt, dus moeten we snel handelen.
Dit zorgt niet altijd voor zoveel flexibiliteit als we zouden willen.
Op een Spitsbergencruise zijn er meer mogelijkheden voor landingen, dus de druk op de locaties is niet zo groot, maar het is er zeker drukker dan vroeger.
En omdat er de komende jaren steeds meer expeditiecruiseschepen worden ingezet, zal het alleen maar drukker worden in de poolgebieden.
Toch moet de schoonheid daar ruimschoots opwegen tegen de veranderingen, want deze plekken blijven groeien in populariteit.
Er is niets vergelijkbaars.
South Georgia is mijn absolute favoriete bestemming. Het is een van de meest uitdagende qua weer en zeeomstandigheden, maar de beloning is het meer dan waard.
Ik ben er dol op in november en december, wanneer de pups van de zeeolifanten op de stranden liggen en de pelsrobben zich beginnen voort te planten.
Op Prion Island, South Georgia, staan en kijken naar een dwalende albatros op het nest met zijn kuiken, of kijken naar en luisteren naar een overvliegende Roetkopalbatros, is een van de vredigste, mooiste ervaringen die ik ken.
Op een Arctische reis is het zien van ijsberen natuurlijk ongelooflijk. Het is verbazingwekkend om op het dek van de Plancius te staan en naar een ijsbeer in zijn ijsomgeving te kijken, zijn voetstappen op de sneeuw te horen en de onbekende geuren van het schip te horen inademen.
Soms lijken ze je recht in de ogen te kijken zonder enige angst.
Wat trekt volgens jou mensen naar deze gebieden?
Ik denk dat het afgelegen karakter van de plaatsen mensen aantrekt, maar voor veel anderen geldt dat ze gewoon een ijsbeer of een pinguïn willen zien.
Voor mij draait een Antarctica cruise om het ijs en de bergen, terwijl Svalbard draait om het rotsachtige landschap en de ijsberen op het pakijs. Het is moeilijk om de aantrekkingskracht en verslaving aan deze plaatsen te beschrijven, maar ik kan me niet voorstellen dat ik ze niet in mijn leven zou hebben.
Hoe kun je dat ooit opgeven en een "normaal" leven leiden? Zodra ik aan het einde van een reis vertrek, wil ik er gewoon weer terug zijn.
Welke uitdagingen brengt deze manier van leven met zich mee?
Een van de grootste uitdagingen van een expeditieleider zijn de hoge verwachtingen van de passagiers.
In deze tijd van internet en sociale media zien mensen de perfecte blue-sky beelden van Antarctica en de pinguïns. Ze zien ook Spitsbergen met ijsberen op het ijs vlak naast het schip, en dat is wat ze willen en verwachten.
De realiteit kan heel anders zijn, dus het managen van verwachtingen is een echte uitdaging.
Natuurlijk zorgt het weer in de poolgebieden voor zijn eigen uitdagingen, maar dit is iets waar we geen controle over hebben. Jarenlange ervaring met Oceanwide heeft me geleerd welke alternatieven er zijn op verschillende locaties en hoe ik de verwachtingen van de passagiers kan managen als het weer een uitdaging is.
Laten we eindigen met een leuke: Wat is je favoriete deel van je werk?
Ik geniet ervan om mijn liefde voor de poolgebieden met de passagiers te delen en hen in staat te stellen om deze plaatsen zelf te ervaren.
Ik ben erg trots op mijn rol als expeditieleider en ik hou van het gevoel van voldoening dat ik krijg als ik mijn vaardigheden en kennis gebruik om hun reis zo onvergetelijk mogelijk te maken. Ik geniet er ook van om samen te werken met de leden van het expeditieteam en de bemanning van het schip om iedereen samen te brengen om er de best mogelijke reis voor de passagiers van te maken.
Ik geniet van dat teamgevoel.
Alle foto's door Ali Liddle
