HDS05-23, reisverslag, Oost-Spitsbergen - Zomerzonnewende

Toen we aankwamen op de kade in Longyearbyen, begon ons avontuur meteen met een Zodiac-tocht! Hondius, ons transport en thuis voor de komende zeven dagen, lag voor anker in de fjord. In de prachtige zon trokken we voor het eerst onze reddingsvesten aan voor de korte maar spannende transfer naar het schip. We werden begroet door het enthousiaste personeel en naar onze hutten gebracht.

Eenmaal geïnstalleerd verzamelden we ons in de observatielounge voor een verplichte veiligheidsoefening van onze Chief Officer, Matei. Dit omvatte een evacuatieoefening die eindigde naast onze aangewezen reddingsbootstation. Daarna kregen we een eerste briefing van de Deputy Hotel Manager, Alfredo, voordat onze Expedition Team Leader, Sara, haar multi-getalenteerde team uitnodigde om zich aan ons voor te stellen. Sara gaf ons vervolgens een overzicht van het cruiseschema en enkele belangrijke veiligheidsregels. Ze gaf ons ook meer details over de activiteiten van de volgende dag, inclusief de tijden (Plan A) en het verwachte weer. Daarna ging het naar de eetzaal voor onze eerste kennismaking met het uitstekende eten aan boord en om enkele van onze medereizigers en leden van het expeditieteam te ontmoeten, die zich bij ons aansloten voor het diner. Ook daarna was er geen houden meer aan, want we gingen naar dek 3 om onze onmisbare laarzen aan te trekken. Uiteindelijk gingen we moe maar opgewonden naar bed. Ons avontuur was begonnen!

"Goedemorgen, goedemorgen, goedemorgen," zei Sara over de intercom. "We hebben een Blauwe Vinvis op de 5 uur positie van het schip." Sommigen van ons konden hem zien, samen met een aantal Bultruggen in hetzelfde gebied. Wow, wat een manier om de dag te beginnen!

Terwijl we van ons ontbijt genoten, verkende het expeditieteam de kustlijnen van Gåshamna voor een veilige landing. Gåshamna betekent "Ganzenbaai" en was vroeger een Engelse walvisvaardersnederzetting. De verkenners vonden een vers walruskarkas op het strand vlakbij onze landingsplaats. Omdat ijsberen aangetrokken kunnen worden door de geur van een rottend dier, was een landing niet langer een optie. Sara bedacht een alternatief plan om een boottocht langs de kust te maken om het karkas van de walrus van dichterbij te bekijken en ook om de hut van de pelsjager en de walvisbotten op het strand te bekijken - en dat alles in de stralende zon.

Tijdens de lunch verplaatsten we ons naar de noordkant van Hornsund, waar we ons klaarmaakten voor een Zodiac cruise. Met nog steeds prachtig weer verkenden we deze spectaculaire fjord en keken we omhoog naar bergen met talloze watervallen. En natuurlijk konden we de fotomomenten op deze geweldige locatie niet overslaan. Daarna gingen we naar de gletsjer, die er prachtig uitzag in de felle zon. We konden ook het unieke knallende geluid van het drijvende ijs om ons heen horen. Wanneer ijs smelt, ontsnapt er lucht en ontstaat er een verbazingwekkend knisperend geluid.

Na meer dan twee uur op het water was het tijd om terug te keren naar het schip. We genoten van een heerlijk dinerbuffet. Kort daarna hadden onze Indiase gasten een Indiase / Bollywood avond gepland, met dans en zang. De Indiase liedjes inspireerden velen van ons om mee te dansen en het feest ging door tot middernacht. Wat een heerlijke dag!

Zo begint onze derde volledige dag aan boord van het schip. S Ochtends werden we weer getrakteerd op een heerlijk ontbijt door chef-kok Bawa en zijn getalenteerde team, dat ons klaarstoomde voor de ochtendlanding. Toen we op Russesbukta landden, konden we een uitgestrekt landschap van open toendra en sedimentbergen in ons opnemen. We zagen de eerste bloeiende bloemen, zoals boterbloemen, paarse saksifrage en klaprozen uit Spitsbergen en we zagen rendieren van dichtbij.

De groepen werden verdeeld in korte, middellange en lange wandelingen. De korte en middellange wandelaars bleven dichter bij de kust en zagen rendieren en een poolvos hun gang gaan. De lange wandelaars gingen diep de toendra in voor wat uiteindelijk een wandeling van zes mijl in een goed tempo werd. Door het warme weer was de toendra nogal modderig geworden en sommige mensen kwamen tijdelijk vast te zitten. Er moesten ook rivieren worden overgestoken - soms in teams van vijf - een unieke ervaring voor velen. Een echt Arctisch avontuur, allemaal vakkundig geleid door bekwame gidsen. Een van de hoogtepunten was de waarneming van Rosse Franjepooten (ook wel Grijze Franjepoot genoemd) in hun prachtige broedkleed.

Na de lunch voeren we door open water in de buurt van Edgeoya, waar we Dwergvinvissen, Gewone Vinvissen, Bultruggen en zelfs de ongrijpbare Noordelijke Tuimelaar zagen, die vlak langs het schip voer. Pelin gaf haar "Inleiding tot het Noordpoolgebied" lezing, gevolgd door de gezamenlijke lezing van Simon en Andrew over "Vogels van het Noordpoolgebied". We zeilden door Freemansundet en zagen Walrussen op een ijsschots. De avond was ongelooflijk kalm, met warm licht dat de omringende wateren en bergen prachtig verlichtte en een zachtere kant van het noordpoolgebied liet zien. Het diner werd opgediend, drankjes besteld en iedereen genoot van wat vrije tijd voor de avonturen van morgen. Weer een prachtige dag in deze ongelooflijke omgeving.

Er lag weer een dag voor ons vol activiteiten. Na het ontbijt ging de eerste groep aan wal bij Kapp Walberg, terwijl de tweede groep luisterde naar een geweldige lezing van Julia over papegaaiduikers. Daarna wisselden we van plaats op het strand. Het was de eerste succesvolle landing voor onze expeditieleidster Sara na 12 pogingen: aan land gespotte beren hadden haar steeds verhinderd om hier te landen.

We klommen naar de geul en werden begroet door het ongelooflijke schouwspel van honderden drieteenmeeuwen die op beide klifwanden nestelden en elkaar verdrongen om de beste plek te krijgen ter bescherming tegen de Poolvos. Een van hen was in de buurt, wachtend op de kans om een vogel te grijpen die te dicht bij haar vloog. Met tegenzin sleepten we ons naar de landingsplaats. Het was op sommige plekken behoorlijk modderig, dus we wasten onze laarzen in de zee voordat we weer aan boord gingen.

Na de lunch lagen we voor anker bij Kapp Lee, met uitzicht op een grote trek van Walrussen. Vanwege de kans op ijsberen in het gebied werd besloten om een Zodiac cruise te maken in plaats van een landing.

Op het water zagen we walrussen op het strand liggen en dicht bij onze Zodiacs zwemmen, nieuwsgierig naar wat we in hun territorium deden. We stonden op het punt om terug te gaan naar het schip toen we bericht kregen van een gids dat ze een Ijsbeer aan land hadden gespot.

Sara organiseerde een zeer voorzichtige benadering, met de beer op een helling op ongeveer 600 meter van de waterkant. We waren allemaal in staat om de beer te zien rusten tussen de rotsen en naar ons te kijken. Wat een ervaring! Voor veel gasten was dit de eerste keer dat ze hem zagen. En om deze perfecte dag af te sluiten, maakte onze lieve bemanning alles klaar voor de beroemde BBQ op het buitendek. We aten, dronken en dansten de hele avond.

Weer een vroege(re) start vandaag. Terwijl we aan ons ontbijt begonnen, ging het expeditieteam aan land bij Sundneset om te verkennen. Zodra ze het sein veilig gaven, stapten degenen van ons die de lange wandeling deden in de Zodiacs en ontmoetten Claudio en Pelin op de oever voor het begin van een stevige wandeling van drie uur. Daarachter kwamen de groepen voor de middellange en korte wandeling aan land om samen met hun gidsen te gaan.

Het duurde niet lang voordat het strand leeg was en elke groep vertrok in een andere richting. Tussen de ontluikende toendrabloemen en rendieren hadden we een overvliegende Ivoormeeuw. Een van de groepen kwam bij een vijver waar Rosse Franjepoten tussen een groep Koningseideren zwommen. Terwijl we naar beneden staarden tussen de felle zon en het glinsterende ijs, was het moeilijk om je een kleurrijker tafereel voor te stellen.

Onze doortocht naar Mohnbukta voor onze middagactiviteit was een behoorlijke afstand, dus Mikhail vermaakte en onderwees ons over het fascinerende onderwerp van walvisakoestiek. Niet veel later voeren we weer Zodiac richting de gletsjer in de stralende zon. We wisten niet hoe fantastisch de volgende uren zouden blijken te zijn. In het ijs voor de gletsjer kwamen we een grote groep witte walvissen tegen - Beluga's!

Ze waren aan het eten en kwebbelden opgewonden toen we naderden. Onaangedaan door onze aanwezigheid, begonnen ze dicht om ons heen te zwemmen, wat ongelooflijke uitzichten en fotomomenten opleverde. Onze meest ervaren gidsen beschreven dit als de beste ontmoeting die ze ooit hebben gehad met deze iconische Arctische walvisachtigen. Zelfs de vele Ivoormeeuwen en Grote Jagers moesten zich neerleggen bij de hoofdact. We beschouwden onszelf als bevoorrecht dat we erbij mochten zijn.

We ontwaakten op zee nadat we 's nachts goede vooruitgang hadden geboekt en erin slaagden om zonder problemen de zuidpunt van Spitsbergen te passeren. Onder begeleiding van enkele Gewone Vinvissen naderden we ons eerste doel van de dag. Onze bestemming lag voor de hand, we gingen terug naar het vers uitziende karkas van de Walrus dat we op het strand van Gåshamna hadden gevonden toen we nog jong en onschuldig waren. Helaas waren er geen beren aanwezig. We bleven nog een tijdje zoeken vanaf de brug en de buitendekken, maar besloten al snel om verder te gaan, dieper Hornsund in. We hielden ons aan ons oorspronkelijke plan van een ochtend op het schip met een lezingenprogramma bestaande uit Sara die vertelde over Ijsbeeren en Claudio over klimaatverandering.

Na een vroege lunch waren we al snel op weg naar onze middagavonturen van een gesplitste landing en cruise in Samarinvågen, verder naar buiten gelokt door nog meer Beluga's die aan het foerageren waren aan de rand van de gletsjer. De cruisers genoten van een fantastische tocht naar het einde van de fjord, compleet met grote stukken knallend, krakend ijs en de achtergrond van een prachtige gletsjer. Degenen die aan land gingen genoten van een korte maar steile wandeling op een kleine heuvel voor een adembenemend uitzicht op de fjord in het gouden licht van de late namiddag. De landingsplaats was groot genoeg voor iedereen om zijn eigen stukje rust te vinden, gekalmeerd door een kabbelend beekje onder de sneeuw en een mooie reeks bloemen van het vroege seizoen: Paarse Saksenkruid, Arctisch muizenoor en wilgengras.

Sommigen van ons gingen een andere helling op om de sensatie te ervaren van het staan op, het aanraken van en zelfs eten van een levensechte gletsjer. Voor de meer avontuurlijke types in de groep was er ook de kans om zich over te geven aan de altijd populaire traditie van een poolduik. Niet minder dan 74 dappere zielen namen een duik in het koude water. Koud maar opgewonden keerden we terug naar het schip om op te warmen en te genieten van nog meer van het epische landschap in het prachtige avondlicht.

We werden vroeg gewekt door Sara die ons vertelde dat we weliswaar op onze ochtendverkenningsplek waren aangekomen, maar dat we die niet konden zien vanwege de mist. Ze legde uit dat dit betekende dat we niet zouden landen omdat we het gebied niet veilig konden verkennen. Dus terwijl we wachtten en hoopten op een gunstige weersverandering, gaf Andrew zijn lezing over het toenemende belang van wildlife fotografie. Iedereen kan meer waarde uit onze foto's halen door middel van citizen science. Coen vervolgde het thema met zijn 10 tips voor betere natuurfoto's.

Tegen de tijd dat we gingen lunchen, begon de mist op te trekken. Dit viel samen met onze aankomst bij Bamsebu. Sara kondigde aan dat de geplande landing door kon gaan, dus we gingen naar onze hutten voor een laatste omkleedbeurt terwijl de gidsen aan wal verkenden. Bij de landingsplaats zagen we een goed onderhouden hut, nog steeds in gebruik, met enkele overblijfselen van zijn vorige leven als basis voor de jacht op Beluga's. De dodelijke slachting van deze prachtige dieren lag verspreid langs het strand in de vorm van schedels en karkassen van naar schatting 550 dieren. Een somber begin van onze laatste tocht over de klassieke Arctische toendra en kustlijn.

Maar onze geesten werden verlicht toen we terugkwamen bij de landingsplaats, waar een groep van deze mooie witte walvissen tevreden lag te loggen vlak voor de kust. Een mooie en passende manier om onze laatste expeditie voor de terugkeer naar Hondius af te sluiten. En zo, een beetje triest, verzamelden we voor de afscheidscocktail van de kapitein en een kans om het expeditieteam te bedanken.

Charlotte had hard gewerkt om een diavoorstelling voor te bereiden, die ze nu met ons deelde. Het was een mooie samenvatting van de dingen die we samen gezien en beleefd hadden, vol emotionele herinneringen. Het vatte echt de essentie van de reis. Bedankt, Charlotte! Daarna gingen we naar de eetzaal om van het afsluitende galadiner te genieten en het hotelteam te bedanken dat zo goed voor ons had gezorgd.

Onze tassen werden ingepakt en voor onze deur achtergelaten zodat het personeel ze kon ophalen. Na een laatste ontbijt gingen we van boord en namen we afscheid van Sara en haar hele team. En wat voor een team! We kunnen hen en de rest van het personeel niet genoeg bedanken voor hun harde werk. We vertrokken met een beetje verdriet maar met veel mooie herinneringen - dit was ons avontuur.