PLA13-22, reisverslag, Spitsbergen - Noordoost-Groenland

Het was een mooie zonnige dag voor het begin van onze reis en na een dag Longyearbyen te hebben verkend, gingen we op weg naar de Plancius, die aangemeerd lag aan de kolenpier net buiten de stad.

We werden bij de loopplank opgewacht door leden van het Expeditieteam en werden door het hotelpersoneel naar onze hutten gebracht. Nadat we ons geïnstalleerd hadden in onze hutten, werden we uitgenodigd in de lounge voor de verplichte veiligheidsbriefing van onze eerste officier Maikel. Hierin werd de procedure beschreven in geval van nood aan boord. We hadden een oefening om het schip te verlaten en trokken onze grote oranje reddingsvesten aan toen we ons verzamelden in de lounge voordat we naar de reddingsboten gingen.

Kort na de oefening zagen we hoe de trossen losgegooid werden en we op weg gingen naar ons avontuur in Spitsbergen! Wat spannend! Het was een rustige avond toen we Isfjord in zeilden en we hoopten dat dit weer ons de komende 9 dagen zou vergezellen.

Het was tijd om weer bij elkaar te komen en dit was een kans om onze reis te vieren met onze kapitein en ook om de leden van het Expeditieteam te ontmoeten, de gidsen die ons de komende dagen aan land zouden brengen.

Het diner werd geserveerd en we maakten kennis met een aantal van onze medereizigers die deze reis naar Groenland zouden delen. Toen we uit Isfjord begonnen te varen, werd er via het omroepsysteem omgeroepen dat er een ijsbeer was gezien langs de kust bij de prachtige piek van Alkhornet. Hij was moeilijk te zien omdat hij het water in ging en begon te zwemmen, maar met een verrekijker en hulp van het expeditieteam konden we een glimp opvangen van dit toppredator van de Noordpool. Wat een geweldig begin van onze reis!

Na het avondeten was de laatste taak van de dag het ophalen van onze rubberen laarzen, klaar voor de landingen die we de komende dagen zouden doen. Wat een lange maar spannende dag!

Het was een rustige nacht op zee terwijl we op weg waren naar het noorden, naar onze bestemming voor de ochtendlanding bij Smeerenburg. We hadden nog twee verplichte briefings te doen voordat we aan land konden gaan, die gingen over de veiligheid van de zodiac en de veiligheid van de ijsberen, essentieel voor het aan land gaan hier op Spitsbergen.

We navigeerden door een smal kanaal in de zeer schilderachtige Smeerenburgfjord en gingen al snel voor anker bij Amsterdamøya, klaar om aan land te gaan. Dit eiland was het centrum van de Nederlandse walvisvaart in de 17e eeuw met Smeerenburg, 'Blubberstad' waar meer dan 200 mannen woonden tijdens het hoogtepunt van de industrie, hoewel de legende wil dat hier meer dan 20.000 mensen woonden! Toen we aan land gingen, konden we de vreemde constructies zien van de blubberovens die werden gebruikt om de blubber te koken van de walvissen die voor de kust werden geharpoeneerd.

Aan wal zagen we ook echte blubber in de vorm van walrussen die op de zandige punt van het strand lagen. We splitsten ons op in 2 groepen voor de landing, waarbij de eerste 5 boten met passagiers de historische overblijfselen gingen verkennen terwijl de volgende 5 langs het strand liepen om de walrussen te bekijken. Er lagen ongeveer 25 mannetjeswalrussen in een groep en in het water waren er nog drie die erg vermakelijk bleken te zijn omdat ze aan het spelen waren in het ondiepe water. Aan land deden de walrussen in rust heel weinig, maar af en toe werd er gesnuifd, trokken enkele flippers omhoog en af en toe kwam er een kop omhoog die ons een prachtig uitzicht gaf op hun lange slagtanden en snorharen, de vibrissae, waarmee ze op de zeebodem naar schelpdieren zoeken.

Nadat beide groepen genoten hadden van hun verkenning van het gebied, gingen we terug naar de landingsplaats en terug naar Plancius voor de lunch. Tijdens de lunch navigeerden we om de noordwestelijke hoek van de eilanden en in Raudfjord.

De omstandigheden waren prachtig met geen wind en een helder uitzicht op de bergen en gletsjers van de fjord. Het schip ging voor anker bij het kleine schiereiland Alicehamna en al snel gingen we aan land over kalm glasachtig water om aan land te gaan bij een kleine pelsjagershut vlakbij de kust. De hut die bekend staat als Raudfjordhytta behoorde vroeger toe aan een pelsjager die bekend stond als Stockholm Sven en hij bracht hier vele winterseizoenen door met jagen op vossen, beren en zeehonden. Eenmaal aan wal splitsten we ons op in wandelgroepen, waarbij de snelle 'berggeiten' hoog de bergkam boven de baai opgingen, terwijl de gemiddelde wandelaars naar de cairn en het graf van Erik Mattilus gingen, kapitein van een schip hier die in 1907 stierf. De gidsen wezen op een aantal bloemen die bijna klaar waren met hun korte groeiseizoen, gaven uitleg over de effecten van permafrost en bevriezing en dooi op het landschap en één groep had zelfs een re-enactment van het gebruik van vossenvallen en ijsberenvallen! De wandelaars genoten van een wandeling langs het strand naar de kleine meertjes en hadden ruim de tijd om te genieten van de rust en stilte van dit prachtige fjord.

Terug aan boord was er tijd om op te warmen voor de re-cap waar Philipp ons onze plannen voor de komende reis vertelde en Marijke ons meer vertelde over walrussen.

Na het diner was het een prachtige avond om aan dek te zijn en met Spitsbergen achter ons en dolfijnen voor ons was het een heerlijke afsluiting van onze dag.

Gisteravond voer de Plancius in westelijke richting naar het pakijs op weg naar Groenland. Een paar uur voor het ontbijt stonden de eerste fervente waarnemers buiten op het dek geduldig te wachten toen het ijs rondom aanzienlijk begon toe te nemen. Er werden een aantal Noordse Stormvogels en Kleine Alken gezien, maar pas toen we omringd waren door het pakijs, hoorden we de zang van een echte Arctische vogel - de Ivoormeeuw. Wat een prachtige, geheel witte vogel en wat gaat hij goed op in zijn ijzige omgeving!

De aanwezigheid van verschillende zeehonden in het water en vogels die zich voedden in het pakijs rondom het schip, suggereerden dat de wateren beneden rijk waren aan voedsel, wat ook goed is voor ijsberen.

We konden ons allemaal vergapen aan de verschillende kleuren van het ijs. Na het ontbijt zagen we de eerste zeehonden ook op ijsschotsen liggen, waaronder Zadelrobben en ook een paar Klapmutsen, waaronder een paar jonge Klapmutsen die in de buurt van het schip zwommen. Met alle belangrijke ingrediënten aanwezig zagen we al snel een ijsbeer in de verte over het ijs lopen. Door de opkomende mist verloren we de beer echter al snel uit het oog.

Na de lunch vonden we een goede route weg van het pakijs. Er was kort een prachtige regenboog te zien toen we het ijs achter ons lieten.

Karin verwelkomde ons in de lounge voor een lezing over het plantenleven op Spitsbergen en voor het diner praatte Philippe ons bij over de ijskaarten en onze plannen voor de komende dagen. Marijke gaf een overzicht van de Zadelrobben en de Klapmutsen en de geluiden die ze maken. De mannelijke Klapmutsen blazen een indrukwekkend grote 'kap' op - dat is een vergroting van de neusholte. Hoe groter de 'kap', hoe meer kans ze hebben om vrouwtjes aan te trekken. Andreas gaf vervolgens een overzicht van hoe, door de klimaatverandering, de dikte van het ijs de afgelopen decennia is afgenomen.

Naast het doel om vandaag Arctische dieren te zien, mogen we niet vergeten dat dit voor de meeste passagiers de eerste gelegenheid was om de fascinerende omgeving van het pakijs te observeren en te ervaren. En wat een tijd hadden we!

Onze dag begon met de zachte rollende beweging van het schip, buiten hing de mist in de lucht en werden we omringd door deze grijze omhelzing.
Naarmate de ochtend vorderde, nam de deining iets toe tot ongeveer 4 meter, met een golfhoogte van ongeveer 2 meter. Deze beweging was niet naar ieders smaak, maar degenen die het uitzicht vanaf de brug trotseerden, konden zich echt deel voelen van deze afgelegen omgeving en de omstandigheden die het met zich meebracht.

Tijdens de dag in de mist was er een prachtig lezingenprogramma over een breed scala aan onderwerpen. We genoten van lezingen over walvissen en waar je op moet letten als je ze ziet, gepresenteerd door Marijke. Een zeer informatieve inleiding over Groenland door Andreas en zeer nuttige lezingen over fotografie door George en Kalle.

Zulke zeedagen geven echt een goed beeld van de omgeving in de Arctische gebieden en kunnen je echt aan het denken zetten over het menselijk uithoudingsvermogen dat vroege ontdekkingsreizigers naar deze wateren bracht. Maar ook over de vijandige omgeving die een overvloed aan wilde dieren hun thuis noemen.

Terwijl we verder zuidoostwaarts trokken, vertoonde de mist die ons de hele dag bijbleef geen tekenen van vermindering, dus we wachtten met de hoop dat de ochtend ons ons eerste uitzicht op Groenland zou brengen.

We werden wakker met onze eerste glimp van Groenland aan de horizon. Opwinding gonsde door het schip - we hadden het gehaald. Na de hoge zeeën van de Noord-Atlantische Oceaan te hebben getrotseerd, naderden we eindelijk ons operatiegebied voor de komende vier dagen - de noordoostkust van Groenland.

Na een heerlijk ontbijt in de eetzaal waagden we ons op het dek terwijl de kustlijn steeds groter werd. We hadden hoge verwachtingen van onze eerste landing in Myggbukta. Na een discussie tussen de kapitein en het expeditieteam werd echter besloten dat de oostelijke deining het onmogelijk zou maken om daar te landen. In plaats daarvan werd besloten om dieper de fjorden van Groenland in te gaan, op zoek naar Plan B.

Terwijl we naar het westen voeren, gaf Andreas een lezing over gletsjers en zee-ijs in de lounge en deelde zijn verhalen over de terugtrekkende ijskap van Groenland - de grootste ijskap op het noordelijk halfrond.

In de namiddag, na nog een uitgebreide lunch, kwamen we aan bij ons Plan B - Kap Humboldt. Het expeditieteam ging vooruit en verkende het gebied op zoek naar beren. Kort daarna volgden wij en zetten we voor het eerst voet op Groenland. Wat ons te wachten stond was een prachtige pelsjagershut, gebouwd in 1929 door de beroemde Noorse pelsjager Harold Devold. Er waren ook enkele paleo Inuit overblijfselen, huizen die honderden jaren geleden gebruikt werden door de inheemse bevolking. We splitsten ons op in onze wandelgroepen en verkenden de kleurrijke toendra, genoten van de laatzomerbloemen en bekeken de prachtige watervallen die langs de kliffen rondom onze landingsplaats naar beneden stortten. De mist en nevel verschenen en verdwenen in de loop van de middag, maar dit gaf een bijna mystieke kwaliteit aan het gebied, hoewel het niet altijd hielp bij het uitzicht vanaf de bergkammen.

Na drie uur aan land te zijn geweest, keerden we terug naar Plancius voor het avondeten, waarbij we onze maaltijd afsloten met een heerlijke aardbeienmouse. Na het diner vulden we opnieuw de buitendekken en keken we naar de enorme ijsbergen die voorbij dreven, oranje gloeiend als ze in de stervende zon uit de mist tevoorschijn kwamen.

Eindelijk was onze eerste dag in Groenland voorbij. We sliepen allemaal goed, dromend van de landschappen waar we allemaal van genoten hadden en uitkijkend naar onze dag van morgen.

In de hoop een mooie zonsopgang te zien in het Franz Joseph Fjord, waren veel mensen vroeg op om het uitzicht op de bergen te zien toen de eerste zonnestralen over de heuvels kwamen en de toppen roze kleurden. Het was echt een prachtig begin van wat een fantastische dag bleek te zijn hier in Kejser Franz Joseph Fjord en Antarctic Sound. Terwijl de zon opkwam, navigeerden we verder het fjordensysteem in voor onze ochtendlanding bij Blomsterbugten op Ymer Ø.

We landden op een klein strandje en van hieruit gingen we naar een heel klein hutje, Varghytta, dat in 1930 werd gebouwd als jachthut. Het wordt nu gebruikt door de Sirius-patrouille voor korte bezoeken en het zou hier inderdaad gezellig zijn.

We verdeelden ons in onze gebruikelijke wandelgroepen, maar iedereen ging vanaf de landingsplaats de pas op met als doel het meer Noa Sø aan de andere kant te bereiken. Het was een prachtige wandeling met de zaadhoofden van de bergbessen die glinsterden in de zon en de felrode bessen die een kleurrijk pad voor ons creëerden.

De lange wandelaars gingen hoog de bergrug op, terwijl de middelgrote groepen naar het meer gingen. Met zulke kalme omstandigheden waren de weerspiegelingen op het water als een spiegel en met de 'Noordse Stilte' alleen verbroken door vogels; Noordse Sternen, Sneeuwgors en Roodkeelduikers was het echt een prachtige ochtend. Sommige groepen hadden het geluk Muskusossen te zien in de buurt van het meer, maar ze verdwenen al snel over de heuvel, hun angst voor de mens ingebakken na jaren van jagen door Inuits en later de pelsjagers. Al snel was het tijd om terug te keren naar de landingsplaats om onze tocht door de fjord naar onze bestemming van vanmiddag voort te zetten.

Het was een 4 uur durende boottocht door een van de mooiste landschappen waar velen van ons van hebben mogen genieten, met banden van rode, witte, grijze en zwarte rotsen, gevouwen en gedraaid in onvoorstelbare patronen die ons de hele middag naar onze camera's lieten grijpen. Met de warme zon was het een genot om aan dek te zijn en de geologische geschiedenis aan ons voorbij te zien trekken.

Onze landing in de late namiddag was op Maria Ø en het was opnieuw een prachtige landing met zachte toendra ondersteund door rotsachtige richels. In onze gebruikelijke groepen gingen we allemaal de hellingen op en toen we de eerste rotsachtige richel bereikten, werden we begroet door een eenzame muskusos die naar ons keek, een beetje graasde en toen langzaam langs de helling liep. Dit was een geweldige ontmoeting met dit ruige Arctische dier, want meestal rennen ze weg zodra ze mensen zien of horen. Het was leuk om hem zo ontspannen te zien. Misschien kwam het door het warme zomerweer!

Terug op het strand hadden de ontspannen wandelaars genoten van wat tijd langs de kust en vonden ze sporen van ijsberen in de modder achter het strand. Dit herinnerde ons er allemaal aan dat we nog steeds in ijsbeerland zijn.

Terwijl de zon lager begon te zakken boven de fjord gingen we terug naar de landingsplaats en terug naar het schip voor nog een heerlijke maaltijd bereid door Ivan en zijn kombuis team.

De meesten van ons waren een beetje slaperig toen 's nachts werd aangekondigd dat er noorderlicht was - en ja, ze waren overal om ons heen!

De Plancius kwam rond zonsopgang aan in Berzelius Berget en na het ontbijt was het tijd om de prachtige rotsformaties in Segelsaellskapet Fjord te bewonderen. De vele prachtige kleurrijke rotslagen op de steile wanden van dit fjord zijn gedraaid en rondgedraaid en dus kunnen we er in feite overheen lopen. Alle ogen waren wijd open bij de landing op deze bijzondere plek. Er waren veel fotomogelijkheden en er werden enkele wandeltochten aangeboden. Onder de wilde dieren bevonden zich meer muskusossen voor de fervente en snelle wandelaars en er waren verschillende vogels te zien, waaronder de Tapuit, Eidereenden en Alpensneeuwhoenen. Een prachtig meer en herfstkleuren waren te vinden op de vele rotsformaties.

Tijdens de lunch begon de Plancius richting Alpefjord te varen. Met het prachtige zonnige weer dat de hele dag aanhield, keken we uit naar een lange zodiac cruise. Rond 1600 gingen we allemaal aan boord van onze zodiacs en passeerden we de Sefstrom-gletsjer - er lag zoveel ijs en er waren ook enkele kleine afkalvingen te zien.

Daarna gingen we dieper en dieper de fjord in die onderweg steeds smaller werd. De bergen piekten om ons heen waardoor we ons heel klein voelden en het licht veranderde bij elke bocht die we maakten. Er hing veel bewolking rond de verschillende toppen terwijl we dieper de fjord in voeren. Aan het einde van de Alpefjord lag nog een gletsjer. We stopten onze motoren en lieten ons meedrijven met de stroming van de smeltwaterrivier die onder de gletsjer vandaan kwam. De stilte was prachtig - af en toe hoorde je verborgen gerommel van de gletsjer. Vervolgens snelden we door het glasachtige water van deze prachtige fjord om weer bij de Sefstrom-gletsjer aan te komen, waar een paar Baardrobben tussen en op verschillende ijsschotsen te zien waren. Deze vrij grote zeehonden zijn goed aangepast aan deze omgeving. Ze lagen te dutten op de ijsschotsen en hun lange snorharen (de baard) begonnen al op te krullen terwijl ze opdroogden.

Terug aan boord begroetten Alex en Thijs ons met een lekker warm drankje om op te warmen na zo'n lange zodiac cruise. De Plancius ging voor anker en tijdens ons heerlijke diner konden we blijven genieten van het spectaculaire landschap van Alpefjord.

Opnieuw werden we niet gewekt door de zwoele klanken van Phillip die ons wekte voor de dag, maar omdat we opnieuw het genoegen hadden om onder het noorderlicht te zeilen. Het ruimteweer was afgestemd op onze positie en we hadden prachtige groene en paarse gordijnen aan de hemel, alleen voor die paar die hun buitenkleren aantrokken en hun camera's pakten.

De ochtend bracht een nieuw genot, opnieuw was het een ander uitzicht dat ons sierde toen we voor anker lagen in Flemings Fjord. We hadden het imposante grillige berglandschap ingeruild voor een prachtig glooiend heuvellandschap. Het rode sedimentgesteente werd onderbroken door rivierdalen en was bezaaid met felgekleurde vegetatie.

De rivier sneed spectaculaire vormen door de zandstenen omgeving en liet gebieden achter waar de blootgestelde rots was gekoloniseerd door korstmossen. De vochtige oppervlakken herbergden prachtige gebieden met vegetatie en bloemen. De herfstkleuren met kleine paarse hazenlipbloemen passen prachtig bij het rijke rood en geel van de omringende rotsen.

Voor de dappere zielen die zich meer verbonden wilden voelen met de arctische omgeving was er de mogelijkheid om een ijzige duik te nemen. Het zandstrand was de perfecte plek voor degenen die zich wilden uitkleden tot hun zwemkleding en een duik wilden nemen in het verfrissende water van 8°C.

In de namiddag lieten we Kong Oscar Fjord achter ons en gingen we terug de zee op richting Scoresbysund. Onderweg werden we getrakteerd op een uitgebreide recapitulatie, met uitleg over een breed scala aan onderwerpen van wat we de vorige dagen hadden gezien, van geologie tot muskusossen, wolken tot Baardrobben en als afsluiter wat speurwerk over welke poep bij welk dier hoort. Dit alles werd afgesloten met een happy hour toen we de mist in zeilden.

Het was een beetje een ruwe zee toen we rond de kust zeilden, wat het leven voor sommigen een beetje ongemakkelijk maakte, maar toen we Scoresbysund binnenvoeren verbeterden de omstandigheden en toen Philipp ons wakker maakte voor het noorderlicht was het een prachtige avond aan dek.

Toen de zon opkwam, zeilden we verder Scoresbysund in met een paar enorme ijsbergen rond het schip en een strakblauwe lucht. Onze bestemming voor de ochtend was Vikingebugt, een kleine fjord naast het hoofdgedeelte van Scoresbysund.

Het was een prachtig begin van de dag en na het ontbijt gingen we op een zodiac cruise langs de ijsbergen en prachtige basaltlava kliffen die uniek zijn voor dit gebied. De eerste ijsbergen waren niet enorm, maar ze waren prachtig gebeeldhouwd en we genoten allemaal van het maken van foto's van de ijsbergen die onmiskenbaar leken op een hond en een kat die samen in de fjord stonden! Met watervallen die langs de heuvels naar beneden klaterden was het een erg schilderachtig begin.

Vanaf hier baanden we ons een weg naar de kliffen en voeren we langs de kust omhoog naar de zeshoekige kolommen van basalt die 60 miljoen jaar geleden werden gevormd toen Scandinavië en Groenland uit elkaar gingen en er lava uitbarstte. Een verbazingwekkend geologisch verschijnsel. Vanaf hier gingen we verder naar het midden van de fjord waar er meer ijsbergen waren en de baai werd gevuld door een overvloed aan ijsblokken. De ijsbergen waren afkomstig van de Groenlandse ijshelling, terwijl het ruwe ijs van de nabijgelegen gletsjer kwam. Er vormde zich zelfs nieuw zee-ijs in het koude, kalme water. Maar al te snel was het tijd om terug te keren naar het schip om naar onze volgende bestemming te gaan.

We zeilden verder Scorebysund in en met het perfecte zonnige weer dat aanhield, genoten velen van ons van de tijd op het dek om de ijsbergen voorbij te zien drijven. Onze middagbestemming was Danemark Ø, een klein eiland bij de ingang van Fønfjorden. We gingen al snel aan land op een klein strand met prachtige toendra vegetatie waar velen van ons op handen en knieën foto's van maakten. Karin was erg opgewonden om daar in de 'Arctic Garden' te zijn.

We verdeelden ons in onze gebruikelijke wandelgroepen en trokken de rotsachtige heuvels in die dit eiland vormen en elke groep, van de lange wandelaars tot de rustige wandelaars, genoot van het prachtige uitzicht over het eiland met kleine meertjes die mooie overloopzwembaden tussen de rotsen vormden. Het weer bleef zonnig en warm, bijna te warm tijdens onze landing en het was echt een gedenkwaardige middag op het eiland.

Terug aan boord gingen we meteen aan tafel en zette Plancius haar navigatie verder in de fjorden bij Scoresbysund. Wat een fantastische

Opnieuw waren veel mensen 's nachts op geweest om een glimp op te vangen van het noorderlicht en het was een mooie show terwijl we door de fjorden voeren. De zonsopgang was ook prachtig toen we richting Rode Ø zeilden, een gebied dat altijd vol ligt met grote ijsbergen die zijn gestrand in het ondiepe water van de fjord.

Na het ontbijt gingen we op weg voor een zodiac-cruise rond de ijsbergen en het werd een magische ochtend met zon en blauwe lucht waarin de torenhoge ijsbergen schitterden als fantasiekastelen die allemaal perfect werden weerspiegeld in het water terwijl we langzaam voorbij voeren. Er waren enkele enorme ijsbergen die ooit rechthoekig waren geweest, maar die inmiddels op hun zij waren gekanteld en de gebogen oppervlakken toonden die door de werking van het water waren gebeeldhouwd. Er waren torens en grotten in sommige ijsbergen en het was een paradijs voor fotografen.

Na een paar uur tussen de ijsbergen gingen we aan land op het kleine eiland Rode Ø waar we ons in 2 groepen verdeelden om te wandelen en de ijsbergen vanaf de heuvels boven de baai te bekijken. De combinatie van het witte en blauwe ijs contrasteerde prachtig met het rood en oranje van de herfsttoendra en we genoten allemaal van de tijd om meer foto's te maken van de ijsbergen vanuit een ander perspectief.

Eenmaal terug aan boord zetten we koers naar onze middagbestemming Harefjord en het was een prachtige cruise door de fjorden met zon, meer ijsbergen en rode bergen onderweg.

Onze middagbestemming was Harefjord waar de kapitein Plancius dicht bij de kust voor anker zette en zelfs vanaf het schip konden we muskusossen op de heuvels zien. Deze dieren van dichtbij bekijken was ons doel voor de landing. De lange wandelaars gingen in de ene richting langs het strand, de medium snelle groep ging de andere kant op en de rustige groep ging de heuvels op over de prachtige rijke toendra.

De inspanningen van alle groepen wierpen hun vruchten af en de gidsen slaagden erin om iedereen in een positie te krijgen waar ze goed uitzicht hadden op de muskusossen die deze hellingen begrazen. Toen was het tijd om te gaan zitten en te genieten van de zon, het uitzicht en de stilte van de middag met alleen af en toe het gekraak van de ijsbergen in de fjord eronder. Het was een gedenkwaardige ervaring voor iedereen, ook voor de kapitein, die zich bij ons had gevoegd voor onze landing.

Terug aan boord had het team van de kombuis een BBQ voorbereid voor de avond en elke stoel op het buitendek was bezet terwijl we allemaal genoten van het eten, de gratis drankjes en het prachtige uitzicht toen de zon onderging boven de bergen. De avond eindigde met dansen op het achterdek terwijl we koers zetten naar onze volgende bestemming.

We zeilden 's ochtends door de prachtige 'ø fjord' en we bewonderden allemaal de enorme bergketen 'de Grundtvigs Kirken' - wat een prachtig gezicht was dat toen de zon opkwam en met die lagen mist die rond deze enorme rotswand krulden!

Na het ontbijt was het tijd om een extra laag kleding aan te trekken, want vandaag kwam de mist op ons af en was er plotseling een einde gekomen aan de zonnige dagen waarvan we tot nu toe hebben genoten. Toch hielden we vol en de lucht klaarde een beetje op toen we landden op Jyttes Havn. Er werden heel wat vogels gezien, waaronder een raaf die laag over de landingsplaats kwam vliegen en een paar Tapuiten die tussen de rotsen vlogen. De Roodkeelduikers werden roepend gehoord en ook op het water gezien. Er werden weer verschillende wandelingen aangeboden en we genoten allemaal van een wandeling door de kleurrijke toendra. Lagen na lagen korstmos bedekten de rotsen en er waren ook heel wat paddenstoelen te zien. Na een goede wandeling verzamelden we ons weer op de landingsplaats waar onze crew-drivers ons kwamen ophalen!

Na een heerlijke lunch voelden we ons allemaal opgeladen en kwamen we aan dek waar we enkele gigantische ijsbergen met tabulatuur passeerden - het landschap was echt prachtig!

Vervolgens landden we op Ingmikatikajik op Sydkap. Door de verschillende wandelroutes die werden aangeboden, verspreidden we ons over dit eiland bij de ingang van de prachtige Nordvestfjord. De toendra was hier vrij weelderig met zoveel mooie herfstkleuren en meer paddenstoelen in verschillende vormen. Tijdens het ontdekken van enkele smalle canyons vonden we een paar Poolhaas. Last but not least, een reusachtige mannelijke Muskusos verscheen ook en torende hoog boven ons uit terwijl we naar beneden keken in de vallei.

Terug aan boord gaf Philipp ons een samenvatting en schetste onze plannen voor morgen. George, met een prachtige vertaling van Andreas, vertelde ons hoeveel landen er officieel binnen de poolcirkel liggen Nou, er zijn er 8, althans voor nu!

De dag begon met dikke mist die de baai bedekte, we zaten verscholen in de duistere ranken. Een lichte zweem van een witte schijf liet ons zien dat de zon door deze mistige barrière probeerde te breken. Door het weer konden we onze geplande landingsplaats niet zien, laat staan bezoeken, maar er is iets opmerkelijk rustgevends aan het zich in een mistbank bevinden. De stilte die het schip omhulde terwijl het uitrustte in het kalme water is een ervaring op zich.

We werden getrakteerd op lezingen over planten die we tijdens de cruise hebben gezien door Karin, Basaltzuilen door Andreas en daarna een prachtige geluidsquiz, georganiseerd door Marijke.

Na het onfortuinlijke nieuws dat we niet bij Ittoqqortoormiit konden landen, hebben we onze plannen herzien en zijn we op zoek gegaan naar een plek buiten de mist.

Terwijl we aan het lunchen waren, zagen we dat de mist begon op te trekken en de bergen weer begonnen te verschijnen, ijsbergen doemden op als gigantische monumenten verspreid over de uitgestrektheid van het geluid. Dus gingen we naar de zuidkust op zoek naar een aanlegplaats. Het landschap was hier dramatisch, de sneeuwgrens reikte van de ruige bergen tot aan het strand.

We vonden een prachtige plek aan de voet van de bergen ten westen van Kap Brewster. Hier lag een verlaten nederzetting en bij nadere inspectie zagen we dat de gebouwen behoorlijk vervallen waren. Toen we op het punt stonden te vertrekken in de zodiacs zagen we een ijsbeer vlak achter een van de gebouwen en toen de ankerketting viel, stond de beer op om te zien wat er allemaal gebeurde.
We hielden de beer een tijdje in de gaten en terwijl de zodiacs klaar stonden, werd besloten dat deze beer helaas erg mager was en dat we het dier daarom niet wilden storen.

De zon scheen nu en glinsterde van het water, dus we maakten een boottocht langs de kustlijn, volgden de bergen en genoten van de zomerse omstandigheden.

Ons afscheid van Groenland was een vreemde enerverende dag met ups en downs, maar dat is nu eenmaal de aard van expeditiecruises en de dag gaf ons de tijd om na te denken over een reis vol dagen met perfect weer en prachtige landschappen. Het was triest om Groenland achter ons te zien verdwijnen toen we op weg gingen naar IJsland.

Toen we de landtong rondden en naar het zuiden gingen, hadden we ons laatste moment met Groenland. De zonsondergang spatte van de kleur in de lucht, een halo scheen helder rond de ondergaande zon. Oranje tinten maakten plaats voor felroze tinten die boven de bergen hingen. Deze kleuren weerspiegeld in het kalme water werden vergezeld door geluiden van walvissen toen we werden benaderd en begeleid op onze weg door vier nieuwsgierige Gewone Vinvissen. Toen het licht vervaagde zagen we de gloed van de opkomende oranje maan aan de horizon en we zeilden verder naar het zuiden, naar IJsland en naar huis.

Na een erg rustige nacht op zee op weg naar IJsland werden we wakker door mist maar nog steeds redelijk rustige omstandigheden dus iedereen haalde het ontbijt.

Na het ontbijt was het tijd om de rekening te betalen en Alex was erg blij om onze creditcards en contant geld aan te nemen om de drankjes en souvenirs van de reis te betalen!

Om 1000 uur nodigde Ali ons uit in de lounge voor een presentatie over de vrouwen van de Arctische gebieden. Ze vertelde over de rol van Inuit-vrouwen in hun gemeenschappen en hoe dit verandert nu de moderne wereld hun levensstijl in het bevroren noorden binnendringt. Ze vertelde ook over een aantal vrouwen die hier door de jaren heen op expeditie zijn geweest, op verkenning of op stroperij. Het was een interessante kijk op de vrouwen in wat historisch gezien een mannenwereld was.

Na de ochtendkoffie nodigde Karin ons uit in de lounge om haar ervaringen met hondensleeën te delen, vooral uit haar tijd in Longyearbyen maar ook dichter bij huis in Zweden. Dit is wat ze doet als er sneeuw op de grond ligt en ze niet op handen en knieën de planten van de toendra kan onderzoeken! Misschien moet ze de volgende keer in Ali's presentatie over ijsmeisjes voorkomen!

Het was al snel tijd voor de lunch, onze laatste aan boord en kort daarna gaven Michael en Jay een briljante handdoekvouwtentoonstelling, waarbij ze hele schattige dieren creëerden die we kunnen proberen te maken als we weer thuis zijn! Bedankt aan hen beiden voor het nemen van de tijd om ons wat leuke huishoudelijke vaardigheden te laten zien!

Na wat tijd om tassen in te pakken was de laatste activiteit van de middag een pubquiz met George en Adam die de vragen stelden over dingen die we tijdens onze reis hadden gezien en informatie die de gidsen tijdens wandelingen en in zodiacs hadden doorgegeven!

We kregen onze laatste wake-up call van Philipp en na het ontbijt, terwijl onze bagage op ons wachtte op de pier en de bussen arriveerden, was het tijd om afscheid te nemen van The Little Blue Ship Plancius en van het personeel en de bemanning die zo goed voor ons gezorgd hebben tijdens onze reis.

We hebben het voorrecht gehad om deze Arctische wateren te bevaren en de Groenlandse kust te verkennen door een kijkje te nemen in het leven van de wilde dieren hier en ook in het effect van de veranderingen die wij als mensen op de planeet veroorzaken. De ontmoetingen met ijsberen, de belangrijkste indicatoren van klimaatverandering, waren onvergetelijk, maar je moet je afvragen wat de toekomst voor deze iconische pooldieren in petto heeft.

Namens de bemanning en het personeel aan boord en Oceanwide Expeditions willen we u bedanken voor het reizen met ons en we hopen u in de toekomst weer te zien.