PLA22-18, reisverslag, Antarctisch schiereiland met South Shetland eilanden

Hier zijn we dan eindelijk in Vuurland, op de bodem van de wereld. Vanaf Ushuaia gaan we naar het zuiden... een heel eind naar het zuiden. Maar voor vandaag slenterden we door deze mooie Patagonische stad, proefden van de lokale smaken en genoten van de bezienswaardigheden. Ushuaia markeert het einde van de weg in Argentijns Vuurland, maar ook het begin - het begin van een once-in-a-lifetime avontuur. In de zomer bruist deze snelgroeiende grensstad met 55.000 inwoners van avontuurlijke reizigers. De belastingvrije haven floreert door het toerisme, maar leeft ook van een omvangrijke krabbenvisserij en een bloeiende elektronica-industrie. Ushuaia (in de inheemse taal van de Yaghans vertaald als "baai die naar het westen doordringt") profiteert duidelijk van zijn prachtige, maar afgelegen ligging. De ruige ruggengraat van de Zuid-Amerikaanse Andes eindigt hier, waar twee oceanen elkaar ontmoeten. Zoals te verwachten van zo'n onbeschutte plek heeft het weer de gewoonte om in een opwelling te veranderen. Tijdens de lange dagen van de Australische zomer zijn de temperaturen echter relatief mild, zodat we een laatste deken van warmte hebben voordat we op avontuur gaan. Voor velen van ons is dit het begin van een levenslange droom. De opwinding komt in verschillende vormen voor elk uniek persoon, maar zelfs de meest ervarene onder ons voelt oprechte opwinding om te vertrekken op een reis naar het Grote Witte Continent van Antarctica. De meeste passagiers stonden stipt om 16:00 uur bij het gangboord, klaar om aan boord te gaan van ons schip MV Plancius, de thuishaven voor ons Antarctische avontuur! We werden aan het gangboord begroet door leden van onze Expeditiestaf die ons aan boord stuurden om kennis te maken met de Hotel en Restaurant Managers, Zsuzsanna en Bobby. We werden vervolgens ingecheckt in onze hutten met de hulp van onze fantastische Filipijnse bemanning. Een tijdje na het aan boord gaan kwamen we samen in de lounge op dek vijf om eerste officier Miia te ontmoeten, die ons door de details leidde van de vereiste SOLAS (Safety Of Life At Sea) veiligheids- en reddingsbootoefening, bijgestaan door de bemanning en het personeel. Na de veiligheidsbriefing vertrokken we van de steiger van Ushuaia en voeren we het Beaglekanaal binnen met een escorte van Wenkbrauwalbatrossen. Bij het horen van het algemene alarm kwamen we weer samen in de 'verzamelplaats', de lounge, voor de verplichte veiligheidsbriefing en oefening om het schip te verlaten, waarbij we onze enorme oranje reddingsvesten aantrokken die ons veilig houden mocht dat nodig zijn. Zodra we op weg waren naar het kanaal werden we opnieuw uitgenodigd in de lounge om onze Hotel Manager Zsuzsanna te ontmoeten die ons een overzicht gaf van het schip, een drijvend hotel dat ons thuis zal zijn voor de komende 10 dagen. Daarna ontmoetten we onze Expeditieleider, Ali Liddle en de rest van het Expeditieteam dat ons zal begeleiden in Antarctica. Dit was ook een kans om onze Kapitein, Artur Iakovlev te ontmoeten en te toasten op onze reis met een glas Prosecco. Om 19:30 uur proefden we de eerste van vele heerlijke maaltijden aan boord, bereid door chef-kok Ralf en zijn kombuispersoneel. Deze eerste avond aan boord was gevuld met meer verkenning van het schip, wennen aan haar bewegingen en het inrichten van onze hutten. In de vroege ochtenduren zouden we de open wateren van de Drake Passage opgaan en zuidwaarts richting Antarctica varen!

Na een ruige nacht reizen door de Drake zijn de meesten van ons een beetje moe van een verstoorde nachtrust, maar naarmate de dag vordert wordt de zee een beetje vriendelijker en minder ruig. Een ochtendlezing van Ali geeft een schat aan informatie over Dwergpinguïns en degenen die we hopelijk zullen zien op het schiereiland. In deze tijd van het jaar maken de meeste pinguïns die we zullen zien zich klaar voor het broed- en nestseizoen. We leerden over pinguïnsnelwegen en hoe belangrijk het is om er niet overheen te lopen, want dit zijn belangrijke routes voor de pinguïns om hun nestplaatsen vanuit het water te bereiken. Degenen onder ons die tijdens de expeditie gingen kajakken, ontmoetten Zet in de bibliotheek waar we een briefing kregen over wat er allemaal komt kijken bij het kajakken op Antarctica. Na de lunch gaf Andreas een zeer informatieve lezing over alles wat met ijs te maken heeft; hoe gletsjers en ijskappen zich vormen, waar ijsbergen vandaan komen en het verschil tussen gletsjerijs en zeeijs. Een demonstratie met tomatenketchup gaf een nuttig en intrigerend inzicht in de stroming van gletsjerijs. De avontuurlijke kampeerders aan boord ontmoetten elkaar in de eetzaal voor een briefing over kamperen op Antarctica; wat mee te nemen, hoe warm in te pakken en wat te verwachten tijdens een nacht op het ijs! Het valt op dat er veel lycra geklede mensen op het schip zijn, met bijpassende jassen; dit is een groep van Racing The Planet (RTP), een hardloopexpeditiebedrijf dat ultra-marathons (250 km) over de hele wereld organiseert; met name in de vier woestijnen. Er zijn 49 lopers aan boord die de andere woestijnen al hebben volbracht, Antarctica zal de laatste zijn in deze vier woestijnen hardloopserie. Gedurende de dag zien we steeds meer vogels door de lucht zweven boven de golven, vooral de Wenkbrauwalbatrossen zijn ongelooflijk om naar te kijken; vandaag zagen we Zuidelijke Koningsalbatrossen, Wenkbrauwalbatrossen en Wenkbrauwalbatrossen. Voor het diner lichtte Ali ons in de lounge in over de plannen voor de komende dagen; inclusief hoe we de weerkaarten moeten lezen, en om uit te kijken voor paarse monsters erop! We verwachten morgen wat rustiger weer als we verder zuidwaarts gaan, maar we zullen nog steeds deining tegenkomen, helaas voor degenen onder ons die zich zeeziek voelen. De expeditiemedewerkers stelden zichzelf voor en vertelden ons allemaal wat over zichzelf en hun achtergrond. Degenen onder ons die er klaar voor zijn, gingen naar de eetzaal voor nog een heerlijke maaltijd voordat we wat kaartspelletjes gingen doen in de lounge of ons terugtrokken in onze bedden voor nog een rotsige nachtrust.

Door de Drake passage hebben we 's nachts meer rollen in ons bed en we worden een beetje slaperig wakker. Kort voor het ontbijt worden er echter walvissen in de verte gezien, sommigen van ons gaan naar de brug en vangen een glimp op van grote zwarte ruggen en hoge blazen - het waren Gewone Vinvissen; de op één na grootste van alle walvissen. Na het ontbijt hebben we de verplichte briefing over Zodiac-operaties bijgewoond, zodat we op de hoogte zijn van alle veiligheidsmaatregelen om veilig van boord, aan land en weer terug aan boord te komen. Hierna gaf Ali ons een briefing over IAATO biosecurity, zodat we een minimale impact hebben op de ongerepte natuur van Antarctica. Eerst moesten we al onze bovenkleding stofzuigen om er zeker van te zijn dat we geen plantaardig materiaal met ons meedroegen naar het continent. We moeten er ook voor zorgen dat al ons schoeisel grondig wordt gereinigd, vooral de hardloopschoenen van de internationale hardlopers! De prachtige Roetkopalbatros is 's ochtends ook gespot - dit zijn de kleinere albatrossen, maar ze zijn opvallend gekleurd, met een witte halvemaan boven het oog. Na de lunch halen we onze muck boots op, grote stevige, waterdichte laarzen om te dragen tijdens onze landingen op Antarctica. In de namiddag gaf Pippa ons een lezing over de walvissen in de Zuidelijke Oceaan, inclusief informatie over de walvissen die we al gezien hadden en de walvissen die we hopen te zien als we onze reis naar het zuiden voortzetten. Het praatje werd onderbroken door ons eerste stuk ijs; het bewijs van onze reis naar het zuiden! Het was een kleine ijsberg, maar er werden veel foto's genomen in afwachting van meer. Vlak voor het diner hadden we een samenvatting; Ali gaf ons een overzicht van de plannen voor morgen en onze eerste landing. Net toen Bill aan zijn samenvatting begon, kregen we een oproep vanaf de brug; walvissen! Een grote groep Gewone Vinvissen was voor ons aan het foerageren; we gingen allemaal naar het dek om het beter te kunnen zien, en we werden getrakteerd op een geweldige show. Meer dan 20 Gewone Vinvissen op korte afstand, en meer naar de horizon toe, waren zich aan het voeden met grote stukken krill; met ongelooflijke snelheid door het water slingerend, af en toe zagen we hun grote koppen uit het water komen als ze door de golven heen braken. Zoveel Gewone Vinvissen samen zien eten is een ongelooflijk en zeldzaam gezicht - het diner werd uiteraard uitgesteld!

Na een zware oversteek van de Drake Passage gedurende twee en een halve dag, kwamen we eindelijk aan in de relatief kalme wateren van King George Island in de vroege uurtjes van maandag. De meeste medewerkers stonden om 4 uur 's ochtends klaar om zich voor te bereiden op de openingsetappe van de Racing the Planet (RTP) marathon - de laatste van de vier woestijnen - Antarctica! Drie Zodiacs met RTP-uitrusting werden in wind en ijzel van Plancius naar de besneeuwde oevers van het Russische onderzoeksstation Bellingshausen vervoerd. Het opzetten van het buitentoilet en het grote dekzeil bleek een uitdaging in de heersende omstandigheden, maar met alle hens aan dek duurde het niet lang voordat alles klaar was voor de 49 deelnemers, die stonden te popelen om het glibberige ijzige modderpad op te gaan dat liep tussen de Uruguayaanse basis Artigas en Great Wall, de Chinese basis 14 km verderop langs de kust. Na alle formaliteiten voor het fotograferen van het RTP-team en de deelnemers voor de kleurrijke uitstalling van representatieve nationale vlaggen, begon de race met opgewonden gejuich van alle kanten, want het tempo werd vanaf het begin bepaald door de Roemeense lopers Iulian en Andrei. Iulian was de kampioen van de dag en legde bijna 90 km af! Onze vaste gasten wachtte een meer beschaafde start van de dag nadat de kajakactiviteiten werden afgelast vanwege de willekeurige veranderingen in de windomstandigheden. Een ontspannen rondleiding over de basis begon, met een onnodig steile klim naar de Russisch-orthodoxe kerk van de Heilige Drie-eenheid die de meesten amuseerde, voordat Ann iedereen versteld deed staan met haar spectaculaire glijdende en draaiende afdaling over hetzelfde steile, besneeuwde toegangspad - een score van 9,4 met een hoge moeilijkheidsgraad. Terwijl de lopers bleven rennen, keerden de vaste gasten terug naar Plancius voor de lunch, voordat ze met Kasper en Daniel een Zodiac-cruise maakten langs de kustlijn van King George, of terugkeerden naar Bellingshausen voor een sneeuwschoenwandeling naar de steile vulkanische overblijfselen van het eiland. De laatste groep wachtte een prachtig panoramisch schouwspel, terwijl Andreas en Eduardo een educatieve wandeling leidden, waarbij ze het geologische verleden en het botanische heden van het eiland belichtten - loop niet over het mos en de korstmossen! Toen de wind 's avonds opstak, verzamelden zowel gasten als atleten zich aan de kust en gingen ze terug naar het schip voor een welverdiend diner. De dag eindigde mooi voor degenen die rond 22.00 uur in de bar zaten, toen twee kleine Bultruggen aan stuurboord opdoken en met hun karakteristieke staart omhoog in een woelige zee groetten - Perfect!

Ons plan bij de Gerlache Strait ging vandaag door zoals we gepland hadden, we voeren zonder problemen tussen de bezienswaardigheden van walvissen en ijsbergen en de ochtend verliep snel dankzij onze activiteiten. De Gerlache Strait is de zeestraat die de Palmer Archipel scheidt van het Antarctisch Schiereiland. De Belgica Expeditie, onder commando van Lt. Adrien de Gerlache, verkende de zeestraat in januari en februari 1898 en noemde het naar het expeditieschip Belgica. De naam werd later veranderd om de commandant zelf te eren. Deze zeestraat wordt gekenmerkt door een prachtig uitzicht op de bergen van het schiereiland en de spectaculaire ijsbergen die de zeestraat oversteken. s Ochtends gaf Eduardo een lezing getiteld "Science in Antarctica", waarin hij de algemene wetenschappelijke activiteiten op het witte continent beschreef. In deze lezing beschrijft Eduardo de belangrijkste lopende projecten met betrekking tot astronomie, biologie, gletsjerkunde, geowetenschappen, meteorologie en fysiologie. De lezing werd zeer goed onthaald door onze gasten, die hierdoor beter begrepen waarom er zoveel landen zijn met onderzoeksstations op Antarctica. De lunch werd geserveerd om 12:30 en kort daarna kwamen we aan op onze bestemming. Danco eiland. Danco Island is 1 mijl lang en ligt in het zuidelijke deel van het Errera Channel, aan de westkust van Graham Land. Het werd oorspronkelijk in kaart gebracht door de Belgica Expeditie, onder commando van Gerlache (1897-1899) en genoemd naar Emile Danco, een Belgisch geofysicus die lid was van de Belgica Expeditie en stierf aan boord van de Belgica in Antarctica. Hier dropten we onze twee groepen gasten, we openden de route voor onze hardlopers en we openden ook een route voor onze vaste gasten. Mike opende de route voor onze gasten en Ali, Eduardo en Nick openden de route voor de hardlopers. Beide routes leidden de groepen naar de hoger gelegen delen van het eiland, waarbij de route voor de hardlopers langer was en ver onder de top van het eiland eindigde. Het pad voor onze vaste gasten eindigde juist op de top van het eiland. Vanuit beide perspectieven konden we genieten van het uitzicht op de verschillende kolonies Ezelspinguïns hier. Het plan voor onze volhardende lopers was om van 14:00 tot 20:00 uur te lopen en ze slaagden erin hun doel te bereiken. We pikten ze later in de middag op, na hun race en het is de moeite waard om hier op te merken dat ze een ongelooflijke kracht toonden met een ongelooflijke wil om de lange afstanden die ze elke dag aflegden te doorstaan. We moeten zeggen dat we het voorrecht hadden om een buitengewone groep mannen en vrouwen te helpen die de grenzen verleggen van wat het menselijk lichaam kan doen. Onze lange dag eindigde met het sturen van ongeveer 15 gasten, twee stagiaires Alexis, Stephanie en onze scheepsarts Lizzelotte, onder het toeziend oog van onze gidsen Mike en Pippa naar Ronge Kerr Point, om een nacht in het wild te kamperen. Toen ze ons schip verlieten, genoten ze van het prachtige weer en het prachtige uitzicht op de bergen en ijsbergen langs de Gerlache Strait.

Wauw! Wow! dat was de reactie van de passagiers toen ze wakker werden en het ongelooflijke panorama voor zich zagen. De zon scheen fel aan de hemel terwijl het kristalheldere weer de achtergrond van prachtige, besneeuwde bergen versterkte. Dramatische kronkelende gletsjers die fonkelden in het zonlicht en in zee stortten. De camera's klikten onophoudelijk terwijl de passagiers elk detail vastlegden van wat een onvergetelijke dag zou worden. Na het ontbijt werden de eerste zodiacs neergelaten, volgeladen met personeel en uitrusting en vertrokken ze richting Stoney Point, de eerste landingsplaats van de dag. Het RTP-team, bijgestaan door gidsen van Oceanwide Expedition, zette een parcours uit voor de lopers dat naar de top van de koepelvormige heuvel leidde en dan zigzaggend terug naar beneden naar het controlepunt van de race. Het uitzicht in alle richtingen was spectaculair. De overige passagiers landden om het eiland te verkennen en kregen sneeuwschoenen om gemakkelijker door de diepe sneeuw te kunnen lopen. De kajakgroep onder leiding van gids Zet peddelde buitengaats langs de rand van Skonthorp Cove, soms glijdend door brekend ijs en grote, interessant gevormde 'bergy bits' van dichtbij bekijkend, terwijl zeehonden rustig sliepen op de ijsstromen. Na de lunch in de namiddag verplaatste de Plancius zich naar Base Brown en werden de passagiers aan land gebracht om eerst de locatie te verkennen, met een ongelooflijk panoramisch uitzicht over Paradise Bay, en vervolgens deel te nemen aan een zodiac cruise terwijl een kajakgroep de kustlijn peddelde. De 49 RTP lopers eindigden hun epische 11 uur durende dag om 7.00 uur met de top loper die een verbazingwekkende en uitputtende (gezien de diepe sneeuw) 67,2 km voltooide. Wow! Weer een fantastische Oceanwide Expeditions dag! Een onvergetelijke ervaring.

Ook vandaag staat er weer een vroege ochtend op het programma voor het personeel en de lopers aan boord, we zijn aangekomen bij Damoy en onze geplande landing voor de ochtend, maar terwijl het expeditiepersoneel opstaat en zich begint voor te bereiden op het te water laten van de zodiacs om 04.30 uur, is het overduidelijk dat het fantastische weer van gisteren vandaag niet van de partij is. Vanochtend is het zicht minder dan 100 meter, de wind is tot 30 knopen gestegen en het sneeuwt flink. Onze Expeditieleider besluit om een paar uur te wachten en de situatie later opnieuw te bekijken, het is gewoonweg niet veilig voor iedereen om met dit weer aan de slag te gaan. Er wordt ook besloten om om de hoek te gaan kijken naar de omstandigheden bij Port Lockroy, onze geplande landing voor de middag en gelukkig is er hier iets meer bescherming en verbetert het weer na het ontbijt en kunnen we samen met onze vaste gasten operaties starten in Port Lockroy. Hier krijgen we de kans om een echt ouderwets Antarctica basiscomplex te bezoeken en zelfs het enige werkende postkantoor en souvenirwinkel in Antarctica. Vele ansichtkaarten later brengen we een kort bezoek aan de pinguïnkolonie van Juglar point net om de bocht van Port Lockroy, maar het weer is niet geweldig dus het bezoek is kort en dan gaan we terug naar huis voor de lunch. Tijdens dit uitstapje voor de vaste gasten heeft de andere helft van het expeditieteam met de lopers gewerkt en nog een etappe voor hen opgezet bij Damoy Point, dus de lopers gaan rond 11 uur aan wal om nog een etappe van de race te lopen. Het weer wordt steeds beter en na de lunch gaan we allemaal aan wal op dezelfde plek als de lopers om een mooie sneeuwschoenwandeling te maken bij Damoy Point. De uitzichten zijn geweldig, zelfs met een beetje sneeuw en wind. Om 19.00 uur ronden we alles af en keren we terug naar het schip voor een speciale Antarctische BBQ, maar vanwege het weer moeten we het binnen doen, maar dat tempert de stemming niet en de bar zit veel langer vol dan normaal op de late avond.

De laatste dag van onze Antarctische ervaring kwam aan in bewolkte, mistige omstandigheden toen we de laatste landingsplaats naderden, D'Hainaut Island in Mikkelsen Harbour. De landing begon net na 7 uur, waar het personeel werd begroet met de heerlijke stank van Ezelspinguïnen die nestelden tussen de modderige, rotsachtige vlekken die het besneeuwde landschap bezaaiden als sproeten op een zonovergoten roodharige. Een paar pinguïnkoppels hadden ook een luxueus onderkomen gevonden onder de verlaten Argentijnse basis, die hen een geweldige beschutting bood tegen de gure zeewind en sneeuwstormen. Voor de vaste gasten was er een rondwandeling over het piepkleine eiland uitgezet, die werd onderbroken door kleine groepjes piekerende Gentoos die kibbelden over het rechtmatige eigendom van de kleine, met modder bedekte kiezels die de fundering van hun nesten vormen. Terwijl de gasten langzaam hun weg over het circuit baanden, verzamelde het Racing The Planet (RTP) team de woestijnafstandlopers om de welverdiende medailles uit te reiken aan alle 49 deelnemers. Het hardste gejuich en gejoel werd bewaard voor Chung, Iulian, Isabelle en Andrei, die het team tijdens het afmattende vierdaagse evenement aanvoerden. Toen de laatste medaille werd uitgereikt, verstomde het donderende gebrul van een dramatische lawine in de verte even het getoeter en geschreeuw van de plaatselijke steenstelende bewoners van het eiland. Een machtig buffet werd voorbereid en gepresenteerd door de geweldige keukenbrigade van Plancius, die vaak onopgemerkt blijft op levensveranderende reizen zoals deze. Met volle buiken en zeeziektepleisters op zak, trokken veel van de bemanning zich terug voor een siësta om de batterijen weer op te laden die leeg waren na een beproeving van vier dagen ploeteren. Eduardo vervolgde zijn rijke lezingenreeks in de namiddag met een educatieve kijk op de ontwikkeling van diepzee-exploratie, van Alexander de Grote tot Jacque Cousteau, Auguste Piccard, Don Walsh en James Cameron van de Titanic. De oceanen van de wereld zijn onderverdeeld in verschillende regio's, van de ondiepe wateren van het continentaal plat tot de diepe offshore wateren van de bekkens, vlakten, geulen en onderzeese bergen, waar leven in overvloed is en de geheimen van het geologische verleden van de aarde op de loer liggen tussen de chemosynthetische kokerwormgemeenschappen die geassocieerd zijn met de tektonisch actieve openingen in gebieden zoals de Midden-Atlantische geul. Oceanwide's trio van stagiairs, Stephanie, Monika & Alexis, presenteerden zich allemaal tijdens de recapitulatie nadat Ali ons de weersvoorspelling voor de komende twee dagen had gegeven - grimmig om mee te beginnen en minder zwaar naarmate we Ushuaia op zondag naderden. Op weg naar het noorden over de Straat van Bransfield in het gezelschap van Wenkbrauwalbatrossen, Grijze Stormvogelen en Kaapse Stormvogels, worden we eraan herinnerd dat de Antarctische etappe van onze reis ten einde loopt, en het ontmoedigende vooruitzicht van het oversteken van de Drake Passage ligt voor ons als een bezoek aan de tandarts.

Onze dag begon met zeilen in zware zeeën onder een witgrijze bewolkte hemel. Het rollen van het schip beïnvloedde het dagelijks leven aan boord en 's ochtends vroeg ontbeet minder dan de helft van onze gasten. Het rollen was zachter in de ochtend en nam toe in de middag en avond, tot het punt dat het oncomfortabel werd. Op sommige momenten maakten we een slagzij van wel 20 graden en daardoor vlogen glazen en een paar andere dingen over. s Ochtends kregen we een lezing van Mick onder de titel '900 dagen op Bird Island' In zijn lezing beschreef hij zijn ervaringen als zeebioloog op dit kleine eiland van South Georgia, waar hij zeehonden telde en monsters van ze nam. Zijn lezing werd aangevuld met een geweldige show van foto's die hij tijdens zijn verblijf daar had genomen. De ochtend ging snel voorbij en de meeste van onze gasten trokken zich na Mick's lezing terug in hun kooi. De lunch was kort, en veel van onze gasten deden daarna een lang dutje. Om 15:00 presenteerde Eduardo zijn lezing over het leven van Ernest Shackleton, met verhalen over zijn verschillende expedities naar Antarctica, namelijk die van de Discovery in 1902, de Nimrod Expeditie, de beroemde en noodlottige Imperial Transantarctic Expedition en de Quest expeditie. Later, in de namiddag, gaf Kasper nog een presentatie met als titel "Moderne Expedities" waarin hij de moderne uitdagingen beschreef die expeditieleden moeten aangaan, de nieuwe uitdagingen zoals de 7 toppen, de 3 polen, de prominenten en wie het snelst en het hoogst klimt. Zijn lezing is een verfrissend overzicht van de nieuwste avonturen van moderne avonturiers. De toestand van de zee kon worden omschreven als verward en het rollen en stampen van het schip nam toe en werd heviger gedurende de avond. Dit is te wijten aan het feit dat de Drake Passage een plek is waar oceaanstromingen samenkomen met windstromingen van verschillende temperatuur. Het mengen van deze stromingen en het mengen van de wind kan donderende golven en een zware deining veroorzaken, zoals we hebben gezien tijdens onze oversteek van de Drake Passage.

Na een hobbelige nacht dankzij de Drake Passage is het voor de meesten van ons een late start. Het expeditieteam verzorgt de dag met lezingen en documentaires in de lounge. Mick begint het entertainment met het tweede deel van zijn verhalen over 'Het leven op Bird Island', met informatie over ontwarring, Vaal Stormvogeltje's en de vogels van Bird Island. Kort daarna presenteerde onze kunstenaar/gids aan boord Bill zijn lezing over kunst en de zee; een inzichtelijke blik in de wereld van schilderijen van de zee. De zon scheen in de middag toen we Vuurland, het zuidelijke puntje van Zuid-Amerika, in zicht kregen. We beginnen de hele dag bekende gezichten te zien terwijl we naar het noorden varen; de zwart gebrilde albatros, de Wenkbrauwalbatros, de dwaalalbatros en de witkinstormvogelen. Een laatste lunch wordt voor ons bereid door het team van de kombuis, en daarna luieren we in de lounge terwijl we een aflevering van Frozen Planet kijken. Naarmate we dichter bij de kust komen, beginnen we meer zeedieren langs de kust te zien; Zuidelijke zeeleeuwen die door het water bruinvissen en een groep Dusky dolfijnen die op de golven rijden. In de verte worden de hele dag door regelmatig klappen gezien van grotere walvissen, waarschijnlijk Noordse Vinvissen. Als we het Beaglekanaal binnenvaren, wordt het rollen van het schip minder en de aanblik van besneeuwde bergen vertelt ons dat het snel tijd is om de dierbare Plancius te verlaten. Kapitein Artur voegt zich bij ons in de lounge om te proosten op de ongelooflijke expeditie die we hebben meegemaakt en Ali en haar team bedanken ons. Na ons laatste diner aan boord overhandigt het Racing the Planet-team de trofeeën en medailles aan de lopers die de woestijnraces hebben volbracht. Daarna geeft het mediateam een ongelooflijke vertoning van de beelden en foto's van de inspanningen van de lopers. De zon gaat onder boven Argentinië en Chili terwijl we een laatste afscheidsdrankje drinken, contacten uitwisselen en verhalen vertellen over onze onvergetelijke reis.

Om 5 uur 's ochtends naderden we de haven van Ushauia, klaar om voor de laatste keer van boord te gaan, geen zodiac-rit aan land en een droge landing. De afgelopen 10 dagen hebben ons meegenomen op een opmerkelijke reis naar Antarctica en ons een glimp laten opvangen van het leven op deze afgelegen en soms onherbergzame plek. We zullen allemaal verschillende herinneringen hebben aan onze reis, maar wat de herinneringen ook zijn, of het nu de Ezelspinguïnen bij Danco waren of de eerste keer ijsbergen zien, het zijn herinneringen die ons de rest van ons leven bij zullen blijven. Bedankt allemaal voor zo'n geweldige reis, voor jullie gezelschap, goede humeur en enthousiasme. We hopen jullie in de toekomst weer te zien, waar dat ook moge zijn! Totale afstand afgelegd op onze reis: 1773 nm Namens Oceanwide Expeditions, kapitein Artur Iakovlev, expeditieleider Ali Liddle en alle bemanningsleden en medewerkers, was het een genoegen om met jullie te reizen.