LET OP: Met diepe droefheid melden wij het overlijden van Arjen Drost, onze grote vriend en een uitstekende expeditieleider, per januari 2023. Dit interview werd gedaan op ons thuiskantoor in Vlissingen, Nederland, in 2019.
Interview met een Oceanwide favoriet
Arjen Drost is al bijna twintig jaar gids voor Oceanwide Expeditions. En zoals elke poolreiziger je kan vertellen, is dat veel water onder de brug.
Veel ijskoud, met bergen gevuld, ijzingwekkend water.
Hij heeft meerdere seizoenen op zowel de Noordpool als Antarctica gewerkt en talloze passagiers geholpen om de mooiste reizen van hun leven te maken. Van de ijsbeer hotspots van Spitsbergen tot de pinguïn volle kusten van St. Andrews Bay, Arjen's gids ervaring omvat elke grote poolcruise bestemming waar je van gehoord hebt - en waarschijnlijk veel waar je nog niet van gehoord hebt.
Om alles te weten te komen over twee decennia van poolavontuur, hadden we een praatje met Arjen tijdens een van zijn zeldzame bezoeken aan het Oceanwide kantoor.
Je werkt al langer exclusief voor Oceanwide dan veel andere gidsen. Hoe ben je begonnen?
Zoals veel van mijn collega gidsen, heb ik wetenschap gestudeerd aan de universiteit. Ik heb een graad in ecologie van de Rijksuniversiteit Groningen in Nederland en ik heb veldwerk gedaan in Ny Ålesund, Spitsbergen, waar ik drie zomers lang Brandgansen heb bestudeerd.
Tijdens deze projecten zag ik in de loop der jaren af en toe vacatures voor expeditiebegeleiding, en door mijn ervaring dacht ik dat ik goed in dat werk zou passen.
Wanneer ben je eigenlijk voor Oceanwide gaan werken?
Ik ben in 2001 bij OEX begonnen. Op één zomer na, toen ik landreizen maakte voor Andreas Umbreit in Longyearbyen, is Oceanwide Expeditions de enige reisorganisatie voor poolreizen aan boord van een schip waarvoor ik heb gewerkt.
Gelukkig maar.
Voor mij heeft het ook goed uitgepakt.
In mijn tijd bij OEX ben ik van expeditiegids naar assistent-expeditieleider gegaan en uiteindelijk naar expeditieleider op s/v Noorderlicht, Oceanwide's historische tweemastschoener die in Noord-Noorwegen en Spitsbergen vaart.
Heb je in die tijd persoonlijke favorieten ontdekt?
Veel, dus wees niet teleurgesteld als ik het niet kan beperken. Ik hou tenslotte van wat ik doe.
Wat dacht je van een favoriet dier?
Oof. Je moest met de moeilijkste beginnen, hè?
Sorry, we weten dat we veel van onze gidsen vragen.
Geen discussie hier.
Voor mijn favoriete dier kan ik verschillende kanten op. Als kind was ik al een grote fan van dwaalalbatrossen. Maar nu ik al een tijdje gids ben, moet ik ook ijsberen, Keizerspinguïnen en orka's aan de lijst toevoegen.
Dat zijn er vier.
Zie je wel? Ik zei toch dat het niet makkelijk zou zijn.
Hoe meer, hoe beter. Heb je een favoriet gebied?
Dit is iets makkelijker. Mag ik aannemen dat je zowel de Noordpool als Antarctica bedoelt?
Absoluut. We proberen je geen paniekaanval te bezorgen.
Goed, dan voor Antarctica hou ik echt van Paradise Harbour. De meeste mensen noemen het Paradise Bay, maar het is officieel geen baai.
Gesproken als een echte poolpurist.
Ja, je kunt behoorlijk kieskeurig worden over namen als je een paar keer op deze plekken bent geweest.
Hoe zit het met je favoriete Arctische gebied?
Voor het noordpoolgebied zou ik Relictbukta in Spitsbergen zeggen.
Het is in veel opzichten het tegenovergestelde van Paradise Harbour. Waar Paradise Harbour opvalt door de spectaculaire gletsjers en bergen en de pinguïns bij Brown Station, heeft Relictbukta op Nordaustlandet niets van dat alles.
Eigenlijk is er helemaal niet veel in de poolwoestijn van die plek. Maar juist die uitgestrekte leegte trekt me aan.
Relictbukta wordt vaak geblokkeerd door ijs, dus ik ben er niet vaak geweest. Maar de paar keer dat ik er was, was echt bijzonder, met het late avondlicht en af en toe een ijsbeer. In feite zou ik er waarschijnlijk meer tijd willen doorbrengen dan in Paradise Harbour, want Relictbukta biedt geweldige mogelijkheden voor wandelingen en fotografie.
Maar ze staan allebei hoog op mijn lijstje.
Ga vooral door.
Nou, ik kan niet vergeten om South Georgia te noemen - niet echt één gebied, maar de hele combinatie van een overvloed aan wilde dieren met de spectaculaire achtergrond van bergen en gletsjers maakt elke South Georgia reis heel speciaal voor mij.
Mijn beste dag was echter bij de Keizerspinguïnkolonie op Snow Hill Island. Dit is een van de meest gecompliceerde reizen die we maken en de eerste twee keer dat ik in de buurt van het eiland was, lukte het ons niet om onze helikopters bij de kolonie te laten landen.
Het volgende jaar, toen we erin slaagden om al onze passagiers niet één, maar twee keer op Snow Hill Island te laten landen, was een heel bijzonder moment. Om al die blije gezichten op het schip te zien, maar ook om wat tijd alleen op het ijs door te kunnen brengen met die prachtige pinguïns, zal een herinnering zijn die ik voor altijd bij me zal houden.
Dit brengt ons bij onze laatste vraag: Wat vind je het leukste aan het zijn van een poolexpeditiegids?
Het begint natuurlijk met het zien van alle wilde dieren en het landschap. Wie houdt er niet van om een ijsbeer op het pakijs te zien rondlopen of duizenden pinguïns op een strand?
Maar tegenwoordig vind ik het steeds leuker om te zien hoeveel plezier onze passagiers aan hun reis beleven. Dit geldt voor de meeste van onze gidsen, weet ik, want onze passagiers een geweldig avontuur bezorgen zou op zijn minst in de buurt moeten komen van ons favoriete deel van het werk.
Waarom zou je anders expeditiegids zijn?
Ik vind het heerlijk om de passie die ik heb voor deze gebieden te delen met de gasten.
Zolang ik die passie nog heb, vind ik het niet erg om lang van huis te zijn. Als mijn eigen passie weg is, zou ik dit werk waarschijnlijk niet meer kunnen doen. Maar dat zie ik in de nabije toekomst niet gebeuren.
Dat wil echter niet zeggen dat de baan geen uitdagingen heeft.
Soms lijkt het alsof er niets goed gaat. Het weer werkt niet mee, het ijs werkt tegen en de dieren zijn nergens te bekennen. En op andere momenten komt alles samen.
Als dat gebeurt, is er echt niets leukers.