HDS14-22, reisverslag, Oost-Groenland Scoresby Sund - Aurora Borealis

Eindelijk gaat ons avontuur in Oost-Groenland beginnen! Akureyri, het leuke stadje in het noorden van IJsland, is onze vertrekplaats. Vanaf daar gaan we aan boord van ons nieuwe tijdelijke onderkomen Hondius voor de komende 10 dagen. Het weer biedt ons stralende zonneschijn en prachtig licht over de fjord.

Het Expeditieteam en het Hotel Team verwelkomen ons, presenteren onze kamers en zorgen ervoor dat we ons thuis voelen. Het eerste uur gebruiken we om het schip te verkennen. Al snel worden we opgeroepen voor de verplichte veiligheidsbriefing en de Chief Officer informeert ons over de veiligheid en de gebruikelijke routine aan boord van het schip.

Onze nieuwe kennis wordt meteen gebruikt tijdens de algemene alarmoefening die snel na de briefing volgt. We kleden ons warm aan, pakken ons grote, heldere reddingsvest en gaan naar onze verzamelplaats. Altijd goed om te weten hoe dingen werken. Nadat dit is gedaan, roept onze expeditieleider Hans ons voor een kort welkom gevolgd door wat nuttige informatie van onze hotelmanager Michael.

Terwijl we de fjord uitvaren, is het landschap prachtig en hoe kan het nog beter... we hebben de eerste waarnemingen van walvissen. Sommige bultruggen zijn in de fjord om zich te voeden en het is verbazingwekkend om te zien hoe ze naar beneden duiken en ons hun staart laten zien, zo dichtbij. We genieten van het landschap met de walvissen terwijl de zon ondergaat boven de bergen en de wolken prachtige rode tinten hebben.

Na een smakelijk diner zijn we vroeg naar bed gegaan om onze energie te sparen voor de komende spannende dagen.

Vandaag brengen we door op zee, we steken de Straat van Denemarken over van IJsland naar Scoresby Sund, Groenland. Helaas is de zee behoorlijk ruw, met een deining van 5 meter, wat betekent dat het bijzonder moeilijk is om wilde dieren (walvissen) te zien vanaf de brug (de voordekken zijn gesloten vanwege de ruwe zee). De mistige omstandigheden helpen ook niet mee, en het enige 'leven' dat we zien zijn de Noordse Stormvogelen, altijd aanwezig rond de Hondius als we op open zee zijn. Deze vogels houden van stormachtig weer, omdat ze dan de truc van het dynamisch zweven kunnen uithalen, waarbij het lijkt alsof de vogels op de golven 'rijden' (zie onderstaande cartoon).

Dynamisch zweven. De vogel vliegt tegen de wind in en krijgt lift van de toename in windsnelheid vanaf het zeeoppervlak omhoog. Wanneer de windsnelheid niet meer toeneemt, draait de vogel en glijdt naar beneden met de wind in de rug. Bij het bereiken van het zeeoppervlak draait de vogel weer tegen de wind in en wint weer hoogte. Enzovoort.

Omdat er weinig gelegenheid is om wilde dieren te observeren, wordt de dag effectief gebruikt om de gasten te informeren over onze Zodiac-operaties, de AECO-richtlijnen en de veiligheid van ijsberen. Ter aanvulling geeft Hans een lezing met tips en trucs over het spotten van wilde dieren, die later tijdens de reis zeker van pas zullen komen. S Middags geeft George een lezing over fotografie, 's avonds gevolgd door een workshop fotografie onder leiding van Arjen en George.

Laat in de middag trekt de mist op en klaart de lucht op. Precies op tijd voor onze eerste glimp van de kustlijn van Groenland. Na een heerlijk diner valt de avond en hebben we het geluk de Aurora Borealis, het noorderlicht, te zien. Eind goed al goed!

Terwijl de zachte stem van Hans deze vroege ochtend in onze oren glijdt, bevinden we ons in Vikingbukta of Vikingsbaai. De lucht is helder en de temperatuur is laag, het allereerste snelle ijs begint zich rond het schip te vormen. Hans herinnert ons er voorzichtig aan dat we een zodiac cruise gaan maken en dat we ons warm moeten aankleden. Terwijl we allemaal in onze zodiacs stappen, krijgen we een telefoontje: er is een beer gespot!

Het dier ligt ontspannen in een sneeuwvlakte op de helling, hoog en uitkijkend over Hondius en zijn passagiers. We proberen het majestueuze dier te fotograferen terwijl we nog een telefoontje krijgen: er zijn een moeder en twee welpen gezien! We lopen verder in de fjord over de berghelling. Het blijkt moeilijk om deze prachtige dieren te fotograferen terwijl we op en neer stuiteren in de kleine zodiacs, maar gelukkig krijgen we allemaal een goed beeld van de nieuw gevormde familie. Arjen legt later uit dat de jongen waarschijnlijk van dit jaar zijn, ongelooflijk hoe snel ze kunnen groeien, beginnend bij een grootte van een kleine avocado.

Onze geduchte leider laat weer eens zien dat hij een prachtig gezichtsvermogen heeft en ziet op grote afstand een kleine peul van Narwal. De ongrijpbare dieren laten zich niet meer zien en we blijven scherp uitkijken terwijl we verder en verder de fjord in gaan.

We warmen ons op met een geweldig lunchbuffet, de tocht in de zodiac was koud maar niets wat een beetje uitstekend eten niet kan veranderen. Tijdens de lunch varen we richting het eiland Denemarken. Het rotsachtige eiland wordt onze landingsplaats voor vanmiddag, we hebben wel wat beweging nodig na al dat rondhangen. Het eiland is vroeger bedekt geweest door een gletsjer en dat is te zien, er lopen grote gewelven tussen de rotsen en in de stenige grond zijn veel inkervingen te zien. Verbazingwekkend wat een enorme kracht er op het eiland moet zijn uitgeoefend toen het ijs zijn weg zocht.

Het eiland blijkt een prachtige landingsplaats te zijn; het heeft overblijfselen van de oude Inuit-cultuur, planten en veel meertjes om naartoe te wandelen. Vanaf een beetje hoogte heb je al een prachtig uitzicht op de ruige bergketen aan de overkant van de fjord. Een perfecte manier om deze prachtige dag af te sluiten.

In de vroege ochtend stonden we op om Bigua-aalscholveren in hun natuurlijke omgeving te zien. Helaas hebben we de Bigua-aalscholveren niet gezien, maar in plaats daarvan kregen we een schitterende zonsopgang als beloning. De glimmende bol van de zon kwam perfect uit de horizon tussen de bergketens door en baadde de omliggende bergen in prachtige pastelkleuren, variërend van roze tot lichtblauw. Na een heerlijk ontbijt maakten we ons klaar voor een gesplitste activiteit: landen op Rode Ø en een zodiac cruise tussen de enorme ijsbergen, gestrand op hun kerkhof. De ijsbergen waren prachtig te zien vanaf een uitkijkpunt aan land, waar mensen zaten en gewoon genoten van het uitzicht, terwijl ze de onbegrijpelijk grote blokken ijs in zich opnamen.

Na een heerlijk ontbijt maakten we ons klaar voor een gesplitste activiteit: landen op Rode Ø en een zodiac cruise tussen de enorme ijsbergen, gestrand op hun kerkhof. De ijsbergen waren prachtig te zien vanaf een uitkijkpunt aan land, waar mensen zaten en gewoon genoten van het uitzicht, terwijl ze de onbegrijpelijk grote blokken ijs in zich opnamen.

De zodiac cruise stelde ons in staat om veel dichter bij deze reuzen te komen en ze vanuit verschillende hoeken te bekijken, waarbij ze verschillende vormen aannamen. Er zwommen zeehonden in het water, terwijl we in onze kleine zodiacs tussen massieve watermassa's van meer dan 30 meter hoog voeren, wat betekent dat er vele honderden meters onder het oppervlak lagen. Het is moeilijk voor de geest om zo'n uitzicht te bevatten en we konden alleen maar naar boven staren en ons verbazen.

Na deze werkelijk verrukkelijke ochtend en een lunch die weer eens te veel eten bevatte, vertrokken we in Rode Fjord voor onze tweede zodiac cruise van de dag op zoek naar muskusossen, die we op deze reis nog niet hadden gezien. We zagen er een paar vanaf de Hondius en toen we de oevers naderden, stond er een groep vlak bij het water te wachten. Ze leken niet al te gealarmeerd, dus we kwamen langzaam dichterbij in een slangenformatie. Onderweg zagen we een enorme ijsberg, met een bijna holle ingang, met daarin slechts een klein raampje waardoor licht naar binnen scheen, dat deed denken aan de koepel in Rome.

We kwamen dichter bij de muskusossen en konden eindelijk hun harige schittering met eigen ogen zien. Ze graasden tevreden weg, in een relatief kaal landschap, maar toch kleurrijk door de combinatie van dwergberk, arctische wilg en berendruif. We brachten wat tijd door met de muskusos en vervolgden onze tocht langs de oevers.

Helaas vonden we een achtergelaten muskusossenkalf, gewond en liggend langs het strand. Dit is echter slechts een onderdeel van het natuurlijke proces voor veel dieren, en het zal zeker dienen als levensonderhoud voor een familie ijsberen of vossen, die op deze manier hun lijn voortzetten.

S Avonds was het spel begonnen, want het was BBQ-avond! Veel gegrild eten en gratis drankjes werden genuttigd buiten op dek 5 in het prachtige weer en licht, en zodra het eten op was, werden de tafels verplaatst en diende de open ruimte als dansvloer tot middernacht. Bezweet, vol, moe, maar uiterst tevreden over de gebeurtenissen van de dag, sloten we de dag af en keken we uit naar wat ons nog meer te wachten stond tijdens de verdere reis.

Tot slot nog een limerick:

We varen door ijsblokken,

Die hoog boven ons uitrijzen naar de hemel,

Plotseling begint de ijsberg te draaien,

En ijsblokken slingeren,

Terwijl we onze naderende ondergang zien.

Michail Barabanov

Vanochtend zijn we door de prachtige Øfjord gevaren. Deze duizend meter diepe fjord is ongeveer 5 km breed en heeft aan beide kanten steile bergen van wel 2000 meter hoog. Op deze kliffen bevinden zich verschillende gletsjers. In de fjord zagen we veel enorme ijsbergen. Een prachtige plek voor een boottocht! Velen van ons genoten van het spectaculaire uitzicht vanaf de buitendekken, of anders vanaf de brug of de lounge.

Tijdens de ochtend nodigde Bjarni ons uit voor zijn lezing over de geschiedenis van Groenland en het Thule volk. Het was interessant om meer te horen over de manier waarop deze mensen wisten te overleven in dit barre klimaat. Even later probeerde Ben ons te overtuigen om niet deel te nemen aan de middagduik met een lezing over de Groenlandse haai, de 'Zwemmendoder' zoals hij het noemde.

Na weer een heerlijke lunch gingen we allemaal weer op pad bij Sydkap. Beide groepen kajakkers konden heerlijk peddelen in het water rond Sydkap en de omliggende eilanden, terwijl de anderen aan wal gingen voor verschillende wandelingen. Aan land vonden we verschillende overblijfselen van 300-400 jaar oude Thule-winterhuizen. Met een beetje fantasie konden we de funderingen van de huizen zien met de ingang ingegraven in de toendra.

Tijdens de wandelingen genoten we van het spectaculaire uitzicht op Hall Bredning, met overal enorme ijsbergen. Tijdens de lange wandeling kwamen we nog andere, wat macabere, historische overblijfselen tegen: een oud graf waar zelfs een menselijke schedel tussen de stenen te zien was. Sommige van de andere groepen zagen muskoxen in de verte of groepen IJseenden in het water.

Toen we terug waren bij de kust, was het tijd voor een paar gekken om in het water te springen om de Polar Plunge te doen. Het water bleek niet alleen nat, maar ook behoorlijk koud, maar gelukkig waren de douches aan boord van de Hondius daarna lekker warm.

Terug op het schip nodigden Hans en het expeditieteam ons uit in de lounge voor de dagelijkse recap waarna we gingen eten. S Avonds leerden George en Arjen de fotografen een beetje over straatfotografie, wat handig zou kunnen zijn voor ons bezoek aan Ittoqqortoormiit de volgende dag.

S Ochtends vroeg vaart M/V Hondius Hurry Inlet binnen voor alweer een prachtige expeditiedag. Nadat we van ons heerlijke ontbijt met croissants en koffie hebben genoten, komen de lange wandelaars als eerste aan land. De morene van de gletsjer vormt een uitnodigend landschap voor de wandelingen van deze ochtend.

Toen we op het strand aankwamen, hadden we geen idee dat de schoonheid van Nøkkedale ons deze ochtend de adem zou benemen. We zien ijzige toendra's en kleine waterpoelen bedekt met het eerste ijs van dit seizoen. De zon gaat hoger aan de hemel onder en laat de kleuren van de bloemen goed uitkomen. Het is herfst en verrassend genoeg staat de arctische cinquefoil nog steeds in bloei. In de vallei van de inham wuift het katoengras haar bloemen in de lichte bries, een uitnodigend onderwerp voor close-up fotografie.

Hoger op de berg hebben de lange wandelaars het geluk een giervalk voorbij te zien vliegen. De rustige wandelaars waden door de uitmonding van de rivier terwijl ze genieten van deze prachtige plek en de middellange wandelaars maken uiteindelijk meer foto's dan wandelkilometers omdat het landschap zo uitnodigend is om vast te leggen.

We volgen de rivier de vallei uit naar het strand en lopen langzaam terug naar de landingsplaats. Ondertussen delen we verhalen over de ontdekkingen van vanochtend.

Aan boord van het schip leunen we achterover en relaxen. Kapitein Remmert en zijn bridgeteam zetten koers naar Ittoqqortoormiit, onze middagbestemming. Na de lunch bezoeken we een van de meest geïsoleerde dorpen op aarde, waar we vrij kunnen rondlopen.

We bezoeken het museum met veel Inuit cultuur, de kerk en het toeristenbureau. En vooral, gewoon rondlopen in Ittoqqortoormiit, het zien, kijken en verwerken van deze indrukken van het lokale leven is uniek. Beneden bij de rivier worden de sledehonden gevoerd. Ondertussen hangt het eten voor de komende dagen al aan de pier: een versgevangen Ringelrob.

Een kille winderige middag eindigt weer op het schip waar we genieten van een recap over de avonturen van vandaag en de plannen voor morgen. Na het diner vertelt Meike over de Groenlandse sledehonden en waarom ze zo bijzonder zijn. Arjen en George sluiten deze dag af met hun lezing over de invloed van fotografie op de geschiedenis van het noordpoolgebied.

Na vannacht in open water te hebben gevaren, werden we wakker in het beschutte water van Rømer fjord, een fjord ten zuidwesten van Turner Island. Uit de ramen van het schip zagen we steile kliffen in de kleuren rood, bruin en zwart met een laagje verse sneeuw in de bovenste regionen en over het algemeen vrij schaarse vegetatie. De fjord is vernoemd naar Ole Rømer [1644-1710], een Deense natuurkundige die vooral bekend was vanwege de eerste meting van de lichtsnelheid.

Deze dag hadden we veel geluk met het zien van wilde dieren toen we 's ochtends met de zodiacs Rømer Fjord bezochten. Beluga's waren al eerder die ochtend in de verte gezien vanaf de brug en onze vooruitzichten op meer wilde dieren leken veelbelovend. Na een kleine verkenning langs het strand in de zodiacs zagen we overblijfselen van grote zeezoogdieren, waarschijnlijk beluga's. We zagen ook een groep langstaarten. We zagen ook een groep IJseenden in onze fjord en al snel daarna begonnen we de warmwaterbronnen te zien waar Rømer Fjord bekend om staat. Het was fascinerend om te zien hoe snel de vegetatie veranderde in de buurt van de warmwaterbronnen, omdat de omstandigheden daar veel gunstiger waren voor allerlei soorten flora in vergelijking met de omliggende fjord. Er was ook een groep zadelrobben in de buurt, we konden hun kleine kopjes uit het water zien gluren met de verrekijker en de verstoring van het water was zichtbaar met het blote oog. Onze gidsen leken altijd met hun hoofd in de verrekijker te zitten en wezen ons de richting aan van de zeehonden en andere wilde dieren tijdens deze zodiac cruise.

Kort daarna zagen we onze eerste ijsbeer van de dag, maar het zou niet onze laatste zijn. We zagen er nog een, toen nog twee die in het water zwommen, nog een die een heuvel op liep en toen we de hoek omgingen, zagen we drie beren. Het is moeilijk te zeggen hoeveel ijsberen er in totaal waren, omdat veel van hen in de verte te zien waren voordat ze achter een heuvel verdwenen, en misschien later weer tevoorschijn kwamen tijdens onze zodiac cruise, waarschijnlijk waren er in totaal 8 ijsberen.

De ijsberen bezorgden ons onvergetelijke momenten. We zagen twee beren die naar elkaar toe liepen, en ze kwamen heel dichtbij zonder elkaar te zien omdat ze gescheiden werden door een kleine klif. Toen ze elkaar eindelijk om de hoek van de klif zagen, leken ze allebei een beetje te schrikken en deinsden een beetje achteruit voordat ze in tegengestelde richting gingen. Een van de zwemmende ijsberen kroop majestueus op een ijsberg, waardoor hij erg fotogeniek werd, voordat hij zichzelf sierlijk terug in het water liet glijden op weg naar de kust.

De ijsbeer was niet het enige dat we op de ijsberg zagen, want we vonden ook een eenzame walrus rustend op een ijsberg niet al te ver van de ijsberen. Dit gebied staat niet echt bekend om walrussen, dus deze ontmoeting was een aangename verrassing.

In de namiddag moesten we onze oorspronkelijke landingsplannen wijzigen omdat er te veel ijsberen in de buurt van de warmwaterbronnen in Rømer fjord waren om veilig te kunnen landen. Als alternatief richtten we onze aandacht op Turner sound, een smal en ondiep kanaal dat Turner Island op de noordelijke Blosseville Kyst scheidt van het vasteland dat te beoordelen is vanuit Rømer fjord.

We landden op een klein strandhoofd met steile kliffen voor ons en Turner Sound achter ons. Het was een relatief korte landing op een kaal stukje grotendeels leeg strandhoofd, eerst omgeven door geleidelijke rotsheuvels en daarna door steile, onbegaanbare kliffen.

De Hondius is tijdens onze reis vaak langs dit soort landschappen gevaren. Dus hoewel het landingsgebied niet onze eerste keuze was, leek het achteraf gezien alleen maar passend om daar te landen om die lege, ruige en rotsachtige omgeving te leren kennen die zo gewoon is in Groenland. Toen we geland waren, gingen een paar van ons met Mikhail en Annelou wandelen om in de kloof boven het landingsgebied te kijken. De meeste passagiers liepen langs het strandhoofd naar een punt waar je op zo'n honderd meter een walrus in het water kon zien zwemmen. De walrus werd regelmatig van het strand gezien, de walrus leek erg nieuwsgierig naar deze menselijke bezoekers in zijn uithoek van de wereld en kwam soms dichterbij om een kijkje te nemen bij onze landingsplaats en de zodiacs op de terugweg naar het schip. Ondertussen namen de mensen aan wal hun tijd om rond het strand en de omliggende rotsachtige heuvels te wandelen. Met weinig tot geen wind werden we omringd door het majestueuze Groenlandse landschap, gedomineerd door steile basaltrotsen, er leek een aura van sereniteit over het hele gebied te hangen. Velen van ons maakten van de gelegenheid gebruik om te gaan zitten en te genieten van onze laatste vredige momenten op Groenlandse bodem voordat we op de motor terug zouden gaan richting IJsland.

Goedemorgen allemaal en welkom bij onze laatste dag van deze geweldige reis. Je hebt misschien het gevoel dat de reis al ten einde is, maar we hebben een hele dag vol fantastische momenten gehad. We werden wakker met een kalme en rustige zee. De Noordse Stormvogelen en Jan-van-Genten zweefden rond het schip en lieten ons zien hoe dynamisch ziften werkt. Op en neer over de golven met veel gemak lieten ze hun bewegingen zien recht voor onze ramen. Na het ontbijt werden we allemaal uitgenodigd om naar de lezingen van Bill en Marcel te komen luisteren. Zij legden ons uit hoe het schip de Hondius achter de schermen werkt en naar wie het is vernoemd. We zijn al meer dan een week op dit schip en hebben haar goed kunnen leren kennen, maar deze lezingen hielpen ons te begrijpen wat er nodig is om een expeditieschip als de Hondius te runnen.

Na de lezingen kwam eindelijk het moment dat we onze muck boots moesten inleveren. Het voelde alsof dit het einde van de reis zou zijn geweest zonder verdere activiteiten of landingen, maar in de namiddag stond ons iets spectaculairs te wachten. Voor lunchtijd nodigde Paolo ons uit bij de observatielanceerbasis waar we leerden over een onmogelijke reis. Het verhaal over een Groenlandse kajakker die aanspoelde op de kust van Aberdeen (Schotland) in volledige jachtuitrusting.

Vlak voor de lunch kwamen we langs het eiland Grimsby. Hier werden we er vriendelijk door George aan herinnerd dat we de poolcirkel passeerden en dat we de gigantische cementbal konden zien waar hij het de avond ervoor in RECAP over had. De bal die over een paar dozijn jaar van het eiland zal vallen als gevolg van de noordpoolcirkel die zich naar het noorden verplaatst.

Tijdens de lunch waren we allemaal enthousiast over onze aankomst in het gebied van Grimsby Island. In dit gebied zijn verschillende soorten walvissen gezien, samen met grote groepen dolfijnen. En ja hoor, direct na de lunch begonnen de berichten binnen te komen over dolfijnen die op enige afstand voor het schip sprongen. Een grote groep grienden met lange vinnen werd ook gezien
gezien. Deze grote groep van wel 20 individuen was een echte bezienswaardigheid.

In de middag kregen we een laatste lezing van George en Jaap. Ze gaven een lezing over zee-ijs en de nieuwste oceaan ter wereld. Niet lang nadat ze klaar waren werd er een Bultrug gezien. Deze walvis was nog een beetje ver van ons vandaan, maar we kwamen langzaam dichterbij. De walvis werd ook gezien door drie walvissafariboten die ernaartoe gingen. Hierna hebben we nog een paar keer een glimp van de walvis kunnen opvangen, maar niet lang omdat hij snel weer onder zou duiken om de kleinere boten te ontwijken. Het gevoel ver weg in Groenland te zijn waar we konden genieten van 8 ijsberen met niemand anders in de buurt kwam terug en voelde weer als een heel bijzonder moment dat niet gemakkelijk meer te vinden is op onze wereld. Wel zagen we nog een grote groep dolfijnen relatief dicht bij het schip rondspringen voor een redelijk grote waterval. Een prachtig moment om onze walvissafari-uren af te sluiten en terug naar binnen te gaan voor de laatste dagelijkse recap, maar het was niet het einde. We zagen ook nog een groep dolfijnen zwemmen voordat we de fjord van Akureyri binnenvoeren, samen met een paar Dwergvinvissen die heel dicht bij de boeg van het schip zwommen.

Tijdens de recapitulatie bracht onze kapitein Remmert Jan Koster een toast uit op onze zeer geslaagde reis naar Groenland en kregen we de slideshow te zien die door George was gemaakt. Een prachtige manier om de vele hoogtepunten van deze reis te laten zien. De expeditiemedewerkers namen afscheid en kregen een applaus. Voor de laatste keer werden we uitgenodigd in het restaurant op dek 4 voor ons laatste diner aan boord.

Slechts 9 dagen geleden kwamen we allemaal samen. We ontmoetten elkaar, stelden onszelf voor, leerden samen, deelden geweldige ervaringen en deelden vervolgens de verhalen en foto's van die ervaringen. We waren al snel vrienden. We zullen altijd vrienden blijven, ook al zijn we binnenkort verre vrienden. Dus binnenkort gaan we uit elkaar.

Hoe kunnen we onze andere vrienden thuis laten begrijpen hoe het was om op deze expeditie te zijn? We kunnen ze vertellen over de golvende bultruggen, we kunnen ze vertellen over het enorme aantal ijsberen dat we zagen, we kunnen ze vertellen over het noorderlicht, we kunnen ze vertellen over de ontmoeting met de narwal en de beluga's, en de wandelingen, en de walrussen op het ijs, en de prachtige landschappen - maar ze kunnen nooit echt weten wat wij weten. Onze glimlachen kunnen hen helpen begrijpen, maar alleen onze Hondiusvrienden kunnen echt weten wat wij weten - dat dit een prachtig, wonderbaarlijk, magisch avontuur was.

Dus wensten we elkaar vaarwel, wetende dat we misschien verder gaan naar het volgende hoofdstuk van ons leven, maar dat we dit hoofdstuk nooit zullen vergeten.

Dank jullie allemaal voor jullie reis met ons, voor jullie enthousiasme, steun en goed gezelschap. We hopen jullie in de toekomst weer te zien, waar dat ook mag zijn!

Totale afstand afgelegd op onze reis: 1.124 mijl
Noordelijkste positie: 71°17.815'N, 024°56.72'W

Namens Oceanwide Expeditions, Kapitein Remmert Jan Koster, Expeditieleider Hans Verdaat, Hotel Manager Michael Frauendorfer en de gehele bemanning en staf van M/V Hondius, was het een genoegen om met jullie te reizen.