HDS22-22, reisverslag, Antarctica - 'Basecamp'- vrij kamperen, kajakken, sneeuwschoenwandelen, bergbeklimmen, fotoworkshop

Ushuaia is de meest zuidelijke stad van Zuid-Amerika en staat bekend als "el fin del mundo", het "einde van de wereld" - vandaag de dag weten we dat er een andere wereld ligt voorbij die ruige oceaan naar het zuiden die bekend staat als de Drake Passage. De bestemming van onze reis is een wereld die we nog nooit eerder hebben gezien: Antarctica.

Terwijl de dag tot nu toe mild en zonnig is geweest, begint het te regenen terwijl we aan boord gaan van ons thuis voor de komende 2 weken, het Nederlandse Expeditieschip Hondius. We zijn allemaal enthousiast over het avontuur dat voor ons ligt. Zodra we allemaal aan boord zijn en in onze hutten zijn gesetteld, kijken we toe hoe het schip langzaam het dok verlaat en het Beaglekanaal opvaart, het prachtige panorama van Patagonië achter ons latend.

Het avondprogramma bestaat uit de verplichte veiligheidsoefening door Chief Officer Matei, inclusief de oefening schip verlaten die wordt gevolgd door een warm welkom door kapitein Artur vergezeld van bruisende drankjes en heerlijke hapjes. Hotelmanager Will geeft ons een korte introductie over het schip en expeditieleider Pippa presenteert het vaarplan en het internationale team van expeditiegidsen.

De rest van de avond varen we door het Beagle-kanaal. Terwijl we ons klaarmaken om naar beneden te gaan voor ons eerste diner wordt het schip omringd door Wenkbrauwalbatrossen. De komende twee dagen zullen we op zee doorbrengen in de Drake Passage waar we vele andere zeevogels zullen tegenkomen die het schip vergezellen op zijn weg naar het zuiden.

De dageraad breekt aan als Hondius in de Drake Passage naar het zuiden stoomt. Voor de weinigen die vroeg op zijn, is Kaap Hoorn achter ons nog net te zien in de zonneschijn. We zakken af van het continentale plat van Zuid-Amerika met het steeds diepere water van de Atlantische Oceaan onder ons. Deze onderwatertopografie veroorzaakt een opwelling van voedselrijk water dat wilde dieren aantrekt.

Voor ons uit zich dat in een hele overvloed aan zeevogels, zoals de enorme Zuidelijke Koningsalbatros en Wandering Albatros, Noordelijke en Zuidelijke Koningsalbatrossen, middelgrote Zwarte Pijlstormvogelen en Kaapse Stormvogelen, tot aan het piepkleine Wilson's Stormvogeltje, dat slechts de grootte heeft van een zangvogel. Ondanks deze grootte brengen al deze soorten negen tiende van hun leven door in de zeeën van de diepe oceaan.

Na ons eerste ontbijt beginnen we aan een reeks briefings. Onze eerste twee zijn de verplichte Zodiac en IAATO briefings die ons informeren over onze verantwoordelijkheid voor de veiligheid en de bescherming van de zeer gevoelige omgeving die we mogen bezoeken. Daarna volgt een hele reeks briefings voor de specialistische activiteiten waarvoor we ons in Antarctica inschrijven. Een daarvan is een introductie in fotografie door Juan en Ross, waarbij ze de basisprincipes uitleggen van hoe je betere foto's kunt maken. Naarmate de reis vordert, zullen ze dit uitbreiden met verdere workshops aan wal en aan boord.

In onze vrije tijd maken velen van ons van de gelegenheid gebruik om de brug van het schip te bezoeken. Dit is echt een voorrecht dat maar weinig mensen te zien krijgen. Aanvankelijk verbaasd dat kapitein Artur niet de hele cruise (!) achter het stuurwiel staat, leggen de brugofficieren de technologie uit waardoor de schepen gedurende een groot deel van de reis een uitgezette koers volgen op een soort automatische piloot. Het panoramische uitzicht over de golvende blauwe oceaan, vol zeevogels, is sensationeel.

En zo gaan we naar onze eerste avondsessie waar Pippa de plannen voor de volgende dag uitlegt, inclusief het weer. Michael geeft een korte introductie over de walvissen die we misschien zullen zien, gevolgd door Andrew en Charlotte die hetzelfde doen voor respectievelijk albatrossen en zeehonden. En dan naar beneden voor ons eerste avondmaal terwijl we uitkijken op een gouden avond, nog steeds bezaaid met die ongelooflijke zeevogels. Wat een einde van onze eerste volle dag vol avontuur.

Onze tweede zeedag op weg naar het zuiden begint met een merkbare verkoeling in de lucht toen we gisteravond de Antarctische convergentie passeerden. De koudere Antarctische wateren gaan onder in de warmere subtropische wateren, wat resulteert in een opwelling van voedselrijk water vanaf de oceaanbodem. Dit proces is essentieel voor al het leven rond het Antarctische continent en het klimaat wereldwijd.

Naast de kou is er ook een verhoogde spanning en anticipatie op het hele schip als we beginnen met het inschrijven voor activiteiten en kiezen of we naast onze dagelijkse landingen en zodiac cruises gaan kamperen, kajakken of bergbeklimmen (vaak alle drie). Daarna gaan we mee met de stofzuigploeg op dek 3, om ervoor te zorgen dat al onze uitrustingsstukken worden gereinigd en gedesinfecteerd - een verplicht proces voor de bioveiligheid, zodat we geen vreemde bacteriën of zaden meenemen naar het continent Antarctica. Dit, in aanvulling op de Muck Boots die worden uitgedeeld en een breed scala aan weersomstandigheden gedurende de dag leidt tot het besef dat we morgen echt op Antarctica zullen zijn... Pinguïns, ijsbergen en sneeuw liggen net over de horizon!

Er is veel activiteit van wilde dieren rond het schip, met enkele zuidelijke soorten die zich bij de Wenkbrauwalbatrossen en de Zuidelijke Reuzenstormvogelen voegen die over het kielzog van het schip glijden.

De eerste paar spectaculaire Roetkopalbatrossen en majestueuze Wandering Albatrossen zijn duidelijke publiekstrekkers, terwijl er constant Antarctische en Antarctische Stormvogeltjes, Blauwe Stormvogeltjes en Kaapse Stormvogeltjes rondvliegen die een lastig onderwerp vormen voor fotografen en af en toe een Zuidelijke Stormvogeltje, Wilson's Stormvogeltje en Zwartbuikstormvogeltje's toevoegen aan het grote aantal vogels.

De schaarse 'witte nellie' maakte vandaag een korte verschijning - de witte morph van de Zuidelijke Reuzenstormvogelen.

Alsof dat nog niet genoeg is, hebben we ook de eerste waarnemingen van walvisachtigen van de reis met verschillende Bultruggen in de buurt van het schip en een korte Blauwe Vinvis gezien vanaf de brug halverwege de ochtend. Het is onnodig om te zeggen dat de buitendekken veel drukker zijn met passagiers die camera's dragen en opgewonden expeditiemedewerkers die vogels en zoogdieren proberen te volgen terwijl we verder varen.

S Avonds geeft Mary ons een korte presentatie over RacingThePlanet waarin ze uitlegt dat de hardlopers onder ons hier zijn om een ultramarathon van 250 km in 7 dagen te lopen. Antarctica geldt als laatste uitdaging, de "Last Desert" van 4 woestijnraces die een buitengewoon niveau van fysiek en mentaal uithoudingsvermogen vereisen: de Namib Race in Namibië, de Gobi March in Mongolië en de Atacama Crossing in Chili.
We vinden het geweldig om hier deel van uit te maken!

In de volgende samenvatting geeft Pippa ons een ruwe schets van de volgende dag, legt Andrew de "Jizz" uit bij het herkennen van vogels en hoe je de 3 borstelstaartpinguïnsoorten van Antarctica kunt onderscheiden, briefen Mal en de bergbeklimmers ons hoe we ons door gebieden met veel kloven moeten bewegen en geeft Esther ons een korte introductie over hoe we onze sneeuwschoenen moeten gebruiken. Tot slot kondigt George nog een leuke competitie aan die op deze reis zal plaatsvinden: een Antarctisch Schaaktoernooi waar iedereen zich voor kan inschrijven! Om deze dag perfect af te sluiten, heeft de keuken een heerlijk diner voor ons allemaal bereid, inclusief een drankje van het huis! Fijne Thanksgiving iedereen!

Na twee lange zeedagen komt onze eerste expeditiedag! Het personeel staat lekker vroeg op om naar Portal Point te gaan om de omstandigheden te beoordelen, want het water rond het schip en de wind zien er niet ideaal uit. Helaas gaat de landing niet door. De landingsplaats is geblokkeerd door enorme hoeveelheden ijs, waardoor veilige toegang met zodiacs vrijwel onmogelijk is. Bovendien lijkt er door de recente zware sneeuwval geen plek te zijn die we kunnen bereiken zonder dat de sneeuwmuur instort. In plaats daarvan gaan we over op een landing in de namiddag en brengen we de ochtend door op het schip, te beginnen met een heerlijk ontbijtbuffet. Buiten kun je je vergapen aan enorme ijsbergen die rondom het schip drijven, terwijl de sneeuw uit de lucht naar beneden glijdt en zich ophoopt op het land. Af en toe verschijnen er Ezelspinguïns naast het schip en regelmatig zie je Dwergvinvissen en Bultruggen waaien als ze tussen de ijsvlaktes opduiken. Binnen geeft Charlotte een verhelderende lezing over de verschillende walvissen die je in de Antarctische wateren kunt tegenkomen en hun biologische kenmerken. Alle hoop is gevestigd op de landing in de namiddag en de mist daalt neer rondom ons schip.

Na een heerlijke en rijke lunch, bereid door onze chef-kok Ralph en zijn team, maakt het hele schip zich klaar om te beginnen aan de verschillende activiteiten waarvoor we hebben ingeschreven. De bergbeklimmers vertrekken om het besneeuwde berglandschap te bedwingen, de kajakkers trekken hun uitrusting aan om tussen de ijsbergen te glijden, de hardlopers verzamelen hun wilskracht en trekken hun uitrusting aan, en alle anderen trekken zoveel mogelijk lagen aan voor een gesplitste zodiac cruise en landing. Ondanks de mistige omstandigheden, de vallende sneeuw en het geringe zicht is iedereen vol energie en inzet, want dit is onze eerste dag. Elke activiteit wordt volbracht en tijdens de zodiac cruise worden de eerste Ezelspinguïnen zwemmend en bruinvis jagend in het ijskoude water gezien. Later op de dag vinden we zelfs een leucistische Ezelspinguïn met gelige veren. Het absolute hoogtepunt van de dag is echter het zien van een jong en heel klein Vaal Stormvogeltje op een ijsschots, nauwelijks zichtbaar van een afstand.

Iedereen keert nat en koud terug naar het schip, maar erg blij dat ze de eerste dag van de reis achter de rug hebben. Na een geweldig dinerbuffet wordt de bar geopend en sluiten sommigen hun dag af met een welverdiend drankje.

Een limerick om de dag af te sluiten:
Uit de hemel viel de sneeuw,
Om zijn aardse omhulsel op het land te werpen,
Uur na uur ging voorbij,
Een lawine werd toen verzameld,
Toen ontketend door een verre schreeuw.

De dag begint met sterke windvlagen als we onze bestemming voor de ochtendoperatie, Jougla Island, naderen. Het expeditieteam zet de zodiacs af en gaat de omstandigheden op de landingsplaats beoordelen. De wind begint aan te trekken en we moeten het plan om hier te landen annuleren. Maar dat zou niet het einde van onze ochtend zijn. Onze expeditieleider Pippa neemt contact op met het nabijgelegen Britse station, Port Lockroy, om enkele van hun medewerkers mee aan boord te nemen voor een interessante lezing over hun leven in het "Penguin Post Office". Ook kunnen we hun souvenirs en goodies bekijken en verbazingwekkend pinguïnspeelgoed, prachtige postkaarten en nog veel meer kopen.

Port Lockroy is erg beroemd omdat het het meest zuidelijke postkantoor ter wereld is. Iedereen schrijft en stuurt ansichtkaarten naar hun geliefden als onderdeel van dit geweldige bezoek van het personeel van Port Lockroy.

Halverwege de dag lunchen we aan boord en bereiden we ons voor op de tweede mogelijkheid om op Antarctica te landen. Het plan is om te landen op Damoy Island, een beschermde kleine baai in de buurt van een gletsjer en een aantal verbazingwekkende Ezelspinguïn kolonies. Zoals gewoonlijk vertrekt het expeditieteam met hun zodiacs om de landingsplaats voor te bereiden voor het geval het weer een landing toelaat. Gelukkig voor ons krijgen we groen licht om aan land te gaan, want de lucht klaart al een tijdje op, maar enkele donkere wolken dreigen onze locatie te naderen. Maar omdat het weer in Antarctica binnen enkele minuten kan omslaan, verandert het ten goede en krijgen we zowaar wat zonnestralen. We genieten van een wandeling rond de pinguïnrotsen, kijken naar hun gedrag en hun grappige en onhandige manier van lopen.

De hardlopers lopen hun parcours aan de ene kant en de rest van ons geniet van hun pinguïnbezienswaardigheden. En niet te vergeten de kajakkers die samen met Alexis en Nick genieten van de kustlijn.

Gelukkig blijven de donkere wolken in de verte en met wat windvlagen en een dramatisch landschap is de landing een compleet succes. We keren allemaal hongerig en tevreden terug naar ons schip na een prachtige middag aan land.

Voor sommigen van ons is het avontuur nog niet voorbij. Omdat de sneeuw hier vandaag vrij droog is, kunnen we proberen te kamperen in de baai. 55 dappere kampeerders komen aan land om de nacht door te brengen slapend op Antarctische grond. Iedereen graaft zijn eigen sneeuwhol onder begeleiding van Chloe, Annelou en Paolo. Met verschillende slaapzakken en bovenlagen kruipen we dicht tegen elkaar aan voor de Antarctische nacht, genietend van de stilte en de pinguïns in de buurt.

Vandaag werden we wakker met een prachtig uitzicht op Orne Harbour en Spigot Peak die boven Orne Harbour uittorent en geen zuchtje wind, het is de helderste dag die we tot nu toe hebben gehad. We zijn allemaal erg opgewonden om aan boord te gaan van de zodiac en op verkenning uit te gaan met de expeditiestaf.

Eerst zijn de bergbeklimmers om 08:30 klaar om Spigot Peak te gaan beklimmen, een van de meest spectaculaire pieken van Antarctica op 289 meter (948ft). Om 09:30 uur gaat de rest van ons, aangekleed en vol energie, aan boord van de zodiac voor een boottocht door de baai. Het uitzicht is adembenemend: de bergen weerspiegelen in het water en een slaperig Vaal Stormvogeltje rust uit op een ijsschots.

IJsbergen en ijsbrokken bezaaien de baai en we zijn allemaal onder de indruk van de schoonheid. We kijken toe hoe Stormbandpinguïnen onhandig in het water springen vanaf een val van 2 meter, we zouden uren naar ze kunnen kijken.

Uit het niets steekt de wind op en het waait 20 knopen, dus het is tijd om langzaam terug te keren naar ons huis, Hondius.

Op de terugweg zien de gidsen 2 Bultruggen, wow kan deze dag nog beter worden! Ze zwiepen voortdurend met hun staart omhoog voor het schip, vlak voordat ze het ijs op gaan. Het is een prachtige en gedenkwaardige waarneming.

We genieten van een heerlijke lunch en doen een klein dutje na alle opwinding van de ochtend. Het plan voor de middag is om met het Racing the Planet-team op Orne Island te landen, maar de omstandigheden zijn niet ideaal en dus komt Pippa met een nieuw plan. In plaats daarvan landen we in Cuverville, dat net tegenover Orne Island ligt, om een kolonie Ezelspinguïnen te bezoeken. De lopers gaan door tot in de avond ondanks de sneeuw en de kille temperaturen. Tegen 22:00 uur is iedereen terug op het schip om te genieten van warm eten en een biertje om de dag die we hebben gehad te vieren.

We ontwaken opnieuw in prachtige kalme omstandigheden op Cuverville Island, dat in de ingang van het Errera Channel ligt. Cuverville Island wordt omringd door de uitgestrekte bergen en gletsjers van het Antarctische schiereiland op het vasteland en biedt ongelooflijke landschappen en eindeloze fotografiemogelijkheden omdat het de thuisbasis is van de grootste kolonie Ezelspinguïnen op het Antarctische schiereiland; de 252 meter hoge top van het eiland is ook een extra bonus voor onze bergbeklimmers!

De dag begint vroeg om onze tijd op deze ongelooflijke locatie te maximaliseren. De bergbeklimmers verlaten als eerste het schip om 07:45 en landen aan land om aan hun beklimming te beginnen. Dit wordt kort gevolgd door een gesplitste landing en zodiac cruise voor alle gasten die de voorkeur geven aan een meer ontspannen begin van de dag; uiteindelijk verlaten de kajakkers Hondius om 09:00 om te beginnen met verkennen.

Terwijl we over de uitgestrekte ijsbergen rond het eiland varen, zien onze zodiacs een zeer fotogenieke Vaal Stormvogeltje die uitstekende mogelijkheden biedt om te bekijken. Dit wordt kort gevolgd door twee bultruggen die loodrecht op Hondius afkomen.

In de loop van de ochtend neemt de wind iets toe, waardoor het ruwe ijs in het kanaal direct naar onze landingsplaats wordt geduwd. Hoewel het voor sommigen een enigszins uitdagend vertrek met doorweekte voeten wordt, nemen we rond 12.30 uur afscheid van Cuverville Island en gaan we om de hoek (letterlijk) naar onze volgende locatie, Danco Island.

Na onze korte doortocht naar Danco Island laten we de zodiacs zakken en bieden we opnieuw een gesplitste landing / zodiac cruise aan, evenals een ander parcours voor ons Racing the Planet team. De weersomstandigheden zijn 's middags iets anders dan 's ochtends, omdat sneeuwvlagen ons zicht soms verminderen. Er zijn echter nog steeds voldoende fotografiemogelijkheden, zowel op het eiland als tijdens onze zodiac cruises. Het hoogtepunt van de middag is natuurlijk de 'polar plunge' voor onze dappere gasten die elegant het 2oC-water induiken, net als de pinguïns die ze de hele reis hebben bewonderd. Nadat we de duik hebben overleefd, keren we terug naar Hondius voor een welverdiende warme douche, recapitulatie en diner. Het Racing the Planet-team wordt rond 21:00 uur opgehaald na vele kilometers over de hellingen van Danco Island te hebben afgelegd en kan later aan boord van Hondius aanschuiven voor een diner voordat we de volgende dag weer vroeg beginnen.

Het is voor velen een vroege start, want we varen door het prachtige Lemaire Channel. Ondanks de laaghangende bewolking zijn de uitzichten spectaculair als we door het kanaal varen op weg naar onze landingsplaats op Petermann Island. Het kanaal heeft de bijnaam 'Kodak Gap' vanwege zijn fotogenieke kwaliteiten, en het stelt niet teleur met de vele ijsbergen die het water bedekken en de sneeuwtoppen aan weerszijden van Hondius terwijl we passeren.

Het is weer een vroege start voor het Race the Planet (RTP) team, want ze gaan om 6 uur 's ochtends aan wal om aan de volgende etappe van hun race te beginnen. De route begint bij de Groussac Refuge, een hut van de Argentijnse marine, en loopt in een lus over de bergkam naar het zuiden. Het is misschien wel de meest pittoreske lus van de race tot nu toe, en veel deelnemers zijn opgelucht dat het weer sinds gisteren is verbeterd en dat ze van de race kunnen genieten in relatief rustige en heldere omstandigheden.

Na een vroeger ontbijt maken velen van ons zich klaar voor de ochtendactiviteiten op en rond het eiland Petermann. De bergbeklimmers zijn als eerste aan land en genieten van het spectaculaire landschap tijdens hun wandeling op de Megalestris heuvel. De kajakkers gaan ook het water op en krijgen een verrassingsbezoek van enkele Bultruggen terwijl ze in de zodiacs naar hun startpositie varen. Eenmaal in de kajaks zijn de bezienswaardigheden ongelooflijk met de vele ijsbergen die aan de grond zitten aan de zuidkant van het eiland en de vele pinguïnkrokerijen die langs de kustlijn liggen.

Degenen onder ons die aan land gaan, worden begroet door talrijke Gentoos en een eenzame Weddellzeehond die voor de Groussac Refuge ligt. Richting het noorden van het eiland krijgen we een prachtig uitzicht op nestelende Adéliepinguïnen, die het hof beginnen te maken en nesten bouwen ondanks de diepe sneeuw die op veel plaatsen nog aanwezig is. De weersomstandigheden zijn fantastisch voor de landing met nauwelijks een zuchtje wind en enkele blauwe vlekken die boven de laaghangende wolken verschijnen. Misschien niet het ideale weer om te zonnen, maar wel perfect om te fotograferen. Velen van ons maakten gebruik van de lichtomstandigheden om foto's te maken van de vele pinguïns die er rondliepen. Het contrast tussen het zwart van de pinguïns, het wit van de sneeuw en het ijs, en het grijs van de rotsen eronder zorgde voor een aantal schitterende foto's.

Nadat we allemaal van de bezienswaardigheden op Petermann Island hebben genoten, vluchten we op tijd terug naar Hondius, waar de wind en de sneeuw zoals voorspeld weer aanwakkeren. Gezellig en warm terug aan boord, genieten we allemaal van een lunchbuffet met het uitzicht op het Lemaire Channel buiten. Nu het weer aantrekt en de wind en sneeuw terugkeren, maken we ons klaar voor een meer ontspannen middag aan boord. De halve finales van het schaaktoernooi worden gehouden in de lounge, net voordat Chloe een geweldige lezing geeft over plankton en hun belang voor het ecosysteem van Antarctica.

Onze gebruikelijke dagelijkse Recap 's avonds wordt ingekort met het advies om ons lekker warm aan te kleden voor een verrassingsdiner achteraf: een Antarctische BBQ! Iedereen gaat al snel naar het achterdek om te genieten van prachtige barbecues, met een enorm aanbod van vlees, groenten, salades, desserts en drankjes verzorgd door de bemanning. Ondanks de lage temperaturen trotseerden de meesten van ons de kou om op het dek te eten en te genieten van het uitzicht op Paradise Bay. Na het eten bleven sommigen nog even dansen, maar door de ijzige temperaturen rende iedereen al snel terug naar binnen voor een warm drankje in de lounge.

Onze laatste dag op het Antarctisch Schiereiland begint met de traditionele wake-up call van onze Expeditieleider Pippa; de lucht is bewolkt; het sneeuwt maar er is geen wind; de luchttemperatuur is 2°C; "Goedemorgen"!

Hondius ligt in het midden van de goed beschutte Paradise Bay en we zijn omgeven door mist, sneeuw en ijsbergen die een mysterieuze sfeer creëren. Rond 8:30 uur zijn we allemaal aan boord van de Zodiacs, klaar voor ofwel een avontuurlijke cruise in het ijs omringd door torenhoge ijsbergen en bruisend ijs of voor een landing rond Almirante Brown Station en zijn kolonies Ezelspinguïnen. Het station, dat eigendom is van Argentinië, is momenteel niet bemand en daarom mogen we aan land gaan om deze prachtige plek, omringd door indrukwekkende gletsjers en hoge bergtoppen, te verkennen. Het pad is goed gemarkeerd door het Expeditieteam en stelt ons in staat om naar een hoger gelegen punt te wandelen dat ons een 180° uitzicht rondom het station biedt.

Wanneer de helft van het schip aan land is, heeft de rest van ons de kans om een verbazingwekkende zonnige Zodiac cruise in Paradise Bay te maken met een aantal interessante waarnemingen zoals Weddellzeehonden, bruinvissen Ezelspinguïnen, Keizeraalscholveren die hun nesten bouwen en gewoon cruisen tussen de ijsbergen. Wat een prachtige ochtend hebben we in het paradijs!

Als iedereen weer aan boord is, vaart de Hondius naar onze volgende bestemming. Maar net na de lunch, in de Straat Gerlache, worden er Orka's gespot vanaf de brug! We verzamelen ons allemaal op de buitendekken en bij de brug om deze geweldige waarneming mee te maken. Eerst hebben we 5 individuen in zicht, voornamelijk vrouwtjes en een mannetje. Daarna kunnen we op afstand bijna een half dozijn individuen waarnemen die zich verzamelen en rond het schip zwemmen; we zijn zelfs in staat om de vorm van het hele lichaam in transparantie in het water te zien; wat een geweldige waarneming! Rond 3:30 geeft Andrew een zeer interessante lezing over... Orka's! We leren allemaal veel over deze fascinerende zeezoogdieren; van de sociale structuur en het gedrag tot de bedreigingen waar deze dieren tegenwoordig mee te maken hebben door de klimaatverandering. De lezing wordt een paar keer onderbroken omdat er weer een groep Orka's rond het schip zwemt!

Om 18.00 uur is het tijd voor de traditionele recap en de plannen voor de volgende dag. We gaan naar Deception Island, een actieve vulkaan, voor een landing in Telefon Bay in de ochtend en in de middag willen we Elephant Point op Livingston Island bereiken. Pippa laat ons het weerbericht zien; er staan ons winderige omstandigheden te wachten!

Het is tijd om het Antarctisch schiereiland achter ons te laten en een laatste blik te werpen op de ijzige landschappen waar we de afgelopen dagen van hebben gedroomd. Zodra we de beschutte baaien verlaten, beginnen we de deining te voelen en Hondius begint van links naar rechts te rollen.

De avond gaat verder in de lounge aan boord van de Hondius rond een kopje thee of bier terwijl we de Bransfield Strait oversteken, in de richting van Deception Island.

Vanochtend vroeg om 4:00 uur varen we een bijzondere plek in de South Shetlands binnen. We varen door "Neptune's Bellow" naar een eiland dat Deception Island heet. Deception Island moet wel een van de meest ongelofelijke eilanden op aarde zijn. Het is een actieve vulkaan in de South Shetland Islands, voor het Antarctisch Schiereiland. Het unieke landschap bestaat uit kale vulkaanhellingen, dampende stranden en gletsjers met aslagen. De vulkaan heeft een kenmerkende hoefijzervorm met een grote, ondergelopen caldera. Deze opent zich naar de zee via een smal kanaal - Neptunes' Balg, en vormt een natuurlijk beschutte haven. Het is een van de weinige plaatsen ter wereld waar schepen rechtstreeks in het midden van een actieve vulkaan kunnen varen. Zeilen in het smalle kanaal van Neptunes' Balg kan lastig zijn omdat in het midden van dit kanaal een rots onder de waterlijn ligt waarop schepen in het verleden aan de grond liepen en zonken.

Nadat we de caldera van Deception Island zijn binnengevaren, zijn de ruige weersomstandigheden die we sinds gisteravond hebben gehad, gekalmeerd. We varen naar de landingsplaats Telefon Bay, een kleine baai aan de noordwestkust van Port Foster op het eiland.

De lopers gaan hun laatste etappe van de race hier in Telefon Bay lopen, omdat het een actieve vulkaan is, wordt het zand verwarmd en ligt er dus niet veel sneeuw. Dit maakt het hardlopen makkelijker in vergelijking met sommige andere tracks die we tijdens deze cruise hebben gelopen. De lopers starten vroeg in de ochtend, rond 6 uur, nadat het parcours voor deze laatste run is uitgezet.

Om 8.30 uur wordt de helft van de overgebleven groep aan boord naar de wal gebracht. Daar hebben we de mogelijkheid om een korte wandeling te maken naar een van de bergkammen in de baai of een langere wandeling onder leiding van de bergbeklimmersgidsen. Beide routes bieden een prachtig uitzicht over de caldera van het eiland, de zwarte zandstranden en de vulkanische hellingen rondom de overstroomde caldera. Aan boord geeft Anthonie een lezing over oceaangolven voor de passagiers die in de tweede shift aan land gaan.

Nadat we allemaal aan wal zijn gegaan lunchen we aan boord, de lopers leggen de laatste hand aan hun laatste run van hun laatste woestijn, Antarctica. Alle lopers krijgen hun welverdiende medaille en worden terug aan boord verwelkomd met bier en pizza. Het plan voor de middag was om naar Half Moon Island te gaan, maar de wind waait nog steeds hard waardoor we deze laatste landing niet kunnen maken. In plaats daarvan hebben we een lange recapitulatie met presentaties over de Antarctische convergentiezone door Anthonie, Deception Island door Elodie en Antarctisch burgerschap door George.

Ondertussen varen we uit de beschutting van de South Shetland Islands de Drake Passage in, op weg terug naar Ushuaia na zo'n ongelooflijke reis. We kunnen zeker concluderen dat deze reis voor iedereen een groot succes is geweest, met lastige weersomstandigheden om van het schip af te kunnen en Antarctica te verkennen.

We worden allemaal wakker in afwachting van de dag die voor ons ligt, met slaperige ogen en een borstelige staart lopen we allemaal naar de eetzaal voor een stevig ontbijt van de beste Argentijnse spek en eieren. Terwijl we uit het raam kijken naar de rollende deining genieten we van een fascinerende lezing van Mikhail over de akoestiek van zeezoogdieren, gevolgd door Geopolitiek met George en een interessante presentatie over de rituelen van Mate met Alexis. De koks bereiden ons weer een heerlijke lunch die ons goed de middag in rolt. Af en toe cirkelen Kaapse Stormvogel en Albatros rond het schip, een herinnering aan de wilde en prachtige omgeving waarin we ons bevinden.

Het expeditieteam bereidt nog een recapitulatie voor over de dagelijkse plannen van morgen, we hebben Pippa die het heeft over het lied van de Bultrug, Paolo over mist en Chloe over microscopische ongewervelden: de zogenaamde "waterberen". Vanavond hebben de koks een fantastisch 4-gangendiner bereid, we voelen ons allemaal zo vol en voldaan dat we onszelf nauwelijks uit onze stoelen kunnen bewegen. Nu is het tijd om wat te drinken en te kletsen over de afgelopen dagen.

Terwijl de dag aanbreekt, baant Hondius zich een weg naar het noorden in zeeën met golven tot zes meter. Het contrast tussen degenen die meer dan goed gedijen, maar zelfs mega-enthousiast worden van het drama van dit alles, en degenen die alleen maar grimmig moeten volhouden om het te overleven, had niet grimmiger kunnen zijn. Dit is echt de beruchte Drake Passage-ervaring. Met de spray van de boeg die tegen de uitkijkramen van de brug beukt, helemaal boven op dek 7, hoewel niet veel van ons de avontuurlijke klim hebben gemaakt om het mee te maken! Het ontbijt in de eetzaal is ook zeker niet het gebruikelijke levendige samenzijn dat we gewend waren.

Met de buitendekken gesloten voor de veiligheid ligt de focus van de ochtend binnen. In de collegezaal bood het Race the Planet team iedereen een videopresentatie aan, met hoogtepunten van enkele van de vorige etappes van hun ultra-marathon serie. Later trapte Simon het lezingenprogramma af met zijn informatieve vergelijking tussen vogels van het zuidelijk en noordelijk halfrond. Na de lunch gaf Paolo's presentatie over 'Weather Routing' ons inzicht in een fascinerend onderwerp waarvan niemand van ons het bestaan vermoedde.

Als de weersomstandigheden buiten minder worden, kunnen we het dek op in helder, winderig weer. Er is niet veel vogelleven, maar de gebruikelijke verdachten zijn aanwezig - Prionen en Reuzenstormvogelen - en een eenzame Wandering Albatross verschijnt even om afscheid te nemen. Later houden de lopers hun prijsuitreiking terwijl de rest van ons geniet van een documentaire over Antarctica, vol met popcorn! De avond is onze kans om na te denken en te danken. We begroeten de kapitein en zijn bemanning met een glas bubbels en bieden dan onze dankbaarheid aan aan de expeditie-, hotel- en kombuisploegen, die boven alles zijn gegaan om een bijna onbeschrijfelijke ervaring te leveren met herinneringen die ons de rest van ons leven zullen bijblijven.

we maken ons klaar om van boord te gaan van onze lieve Hondius die ons naar een van de mooiste plekken op aarde heeft gebracht. De afgelopen twee weken hebben ons meegenomen op een bijzondere reis over de beruchte Drake Passage naar het Antarctisch schiereiland en de South Shetlands. Het heeft ons een glimp gegeven van het leven op deze afgelegen en soms onherbergzame plaatsen. We zijn verbazingwekkende wilde dieren tegengekomen, hebben nieuwe vrienden gemaakt en samen zoveel geleerd en beleefd. We zullen allemaal verschillende herinneringen aan onze cruise meenemen, maar die herinneringen zullen ons de rest van ons leven bijblijven. Dit was onze expeditie.

Totale afstand gevaren op onze reis: 1.799,5 zeemijl (3.293,09 km)
Verste punt naar het zuiden: 65°10.812'ZB

Namens iedereen aan boord bedanken we u voor het meereizen en wensen we u een behouden thuiskomst.