HDS29-23, reisverslag, Antarctica - Basiskamp

Na een bezoek aan Ushuaia, de meest zuidelijke stad ter wereld, stapten we om 16.00 uur aan boord van de Hondius (ons thuis voor de komende 11 dagen) om hartelijk te worden verwelkomd door het personeel en de bemanning. Na het inchecken namen we onze intrek in onze hutten en daarna verzamelden we ons allemaal in de lounge. De Chief Officer, Deidrick, gaf ons een verplichte veiligheidsbriefing, waarna we oefenden met het aantrekken van onze reddingsvesten voordat we naar onze reddingsboten werden gebracht.

Om 18.30 uur gingen we weer naar de lounge, maar deze keer om het begin van de reis te vieren met een glas fizz en heerlijke hapjes. Bij het vertrek hield kapitein Toni een welkomstwoord en hieven we het glas op een succesvolle expeditie. Pippa, onze expeditieleider, gaf een kort overzicht van de reis en daarna stelde haar team zichzelf om de beurt voor. Terwijl we door het Beaglekanaal voeren, was het tijd voor onze eerste maaltijd aan boord en het opgewonden gesprek tijdens het diner ging alleen maar over de avonturen die voor ons lagen.

Enkele geweldige ontmoetingen met wilde dieren stapelden zich al op met in de verte een jonge Koningspinguïn aan de overkant van de haven - een onverwachte lokale zeldzaamheid. Toen we verder het kanaal in voeren, kwamen we een ware 'storm' van Grauwe Pijlstormvogelen tegen - duizenden van deze elegante zeevogels met donkere chocolade vlogen om ons heen of raasden over het water in het schemerlicht. Onder hen zagen we ook Zuid-Amerikaanse Visdieven, Chileense Grote Jagers en verschillende Zuidzeehonden. Wat een spektakel, wat een start!!!

Na onze eerste nacht op Hondius werden we voor het eerst wakker gebeld door onze expeditieleidster Pippa. Het programma van vandaag begon met een verplichte briefing over IAATO (International Association of Antarctic Tour Operators) en zodiac operaties. Tijdens deze briefing leerden we over de zodiac-operatieprocedures en de IAATO-richtlijnen aan wal voor het Antarctische continent. Omdat deze reis een basiskampreis was met verschillende activiteiten, organiseerden alle activiteitenbegeleiders een activiteitenbriefing. De bergbeklimmers gaven als eerste hun briefing, met uitleg over de verschillende klimactiviteiten en de uitrusting die ze gebruikten om iedereen een heuvel of berg op te krijgen.

S Middags kregen we onze laarzen om onze voeten droog te houden bij het op- en afstappen van de zodiacs. In de middag kregen we de kampeer- en kajakbriefings. Erin en Kieron legden de kajakprocedures en -handelingen uit, terwijl campinggidsen Clara en Saskia ons uitlegden hoe het is om op de sneeuw te slapen in Antarctica! Buiten raakten we gewend aan de verbazingwekkende zeevogels die rond het schip vlogen: Donsstormvogeltjes, Wilson's en Black-bellied Petrels plus onze eerste Wandering Albatross - met de langste spanwijdte van alle vogels ter wereld (3,5m).

In de namiddag gaven onze fotografiegidsen Koen en Georgina een korte introductie over de workshops die ze tijdens de reis zullen geven. Voor het avondeten hadden we onze eerste echte recap; de expeditieleider presenteert de plannen voor de volgende dag en het team krijgt dan de kans om hun brede expertise te demonstreren en te delen. Vandaag gaf Elizabeth een presentatie over pinguïns, Felicity over walvissen en Anthonie over de Antarctische convergentiezone, die we 's nachts zouden oversteken. En zo gingen we naar ons eerste avondmaal en praatten we over onze eerste volle dag, voordat we ons terugtrokken in de bar of in bed.

De Drake Passage liet zich vandaag weer van zijn vriendelijkere kant zien en velen begonnen te wennen aan de bewegingen van het schip. De belangrijkste activiteit van de ochtend was het inschrijven voor alle off-ship activiteiten die worden aangeboden tijdens een basiskamp - bergbeklimmen, kajakken en kamperen. Later begon Andrew met het lezingenprogramma over de drie belangrijkste pinguïnsoorten die je waarschijnlijk zult zien (Adéliepinguïn, Ezelspinguïn en Stormbandpinguïn) en hoe je ze kunt identificeren. Ze behoren tot de borstelstaartfamilie en hebben een kenmerkende lange staart die gebruikt wordt als een stabiliserend ankerpunt als ze rechtop staan en als roer tijdens het zwemmen.

Na de lunch werd iedereen opgeroepen om deel te nemen aan de 'vacuüm party' (Biosecurity check) - de belangrijke taak om ervoor te zorgen dat we geen invasieve levensvormen meenemen naar Antarctica. Getriggerd door het onderwerp van de lezing vanmiddag over ijs werden we verrukt geserveerd met een verscheidenheid aan ijsjes met amandelen en hagelslag, voordat Jacub ons meenam op een reis langs de gletsjers van de wereld. Hij legde uit hoe belangrijk hun rol is voor ons klimaat, omdat het versneld smelten van de gletsjers kan leiden tot een stijging van de zeespiegel tot 84 cm in 2100, als de wereld nu geen echte actie onderneemt tegen klimaatverandering.

In de loop van de middag kwamen we de eerste zeezoogdieren tegen. Waarnemingen van enorme Gewone Vinvissen onderbraken Jacub's lezing en Bultruggen, prachtige Zandloperdolfijnen en Pelsrobben werden ook gezien. De lijst met vogelsoorten werd ook steeds langer en Gids Simon spotte zelfs een echte zeldzaamheid in de vorm van een Regenstormvogelen. Na het diner leidden Koen & Georgina een fotografieworkshop in de collegezaal en gingen we vol verwachting naar bed voor onze eerste waarneming van het Witte Continent en al onze spannende activiteiten.

Onze eerste dag op Antarctica!! We werden getrakteerd op een blauwe hemel, vlakke, kalme omstandigheden en een adembenemend uitzicht op het witte continent toen we voor anker gingen. Ezelspinguïnen met pluizige kuikens begroetten ons aan de kustlijn en lieten ons zien hoe ze met gemak naar de top van dit steile eiland klimmen - velen van hen maken hun nesten precies op de top en op alle sneeuwvrije rotsen, hun "snelwegen" diep in de sneeuw uitgesneden. We kregen voor het eerst de kans om sneeuwschoenwandelen uit te proberen, wat de steile klim een stuk makkelijker maakte en het prachtige uitzicht op het omringende Antarctische schiereiland en Ronge-eiland beloonde. Onze zodiac cruise beloonde ons met Bultruggen en Weddellzeehonden en, natuurlijk, spectaculair ijs. Om onze geweldige ochtend af te sluiten, namen de dapperen (of de ietwat gekken!) de poolduik - een duik in het ijskoude water, vlak naast de pinguïns!

Met de zon nog op onze rug voeren we in de namiddag rond Orne Island en voegden we nestelende Stormbandpinguïnen toe aan onze lijst. Bij de landingsplaats konden we enkele enorme (en lichtjes chagrijnige!) mannelijke Kerguelenzeebeeren van dichtbij observeren. Deze dieren broeden op het sub-Antarctische eiland South Georgia. Skuas en Keizeraalscholvers waren ook aanwezig, terwijl de zodiac cruisers zowel Dwergvinvissen als Bultruggen konden zien. We zagen de bergbeklimmers op Ronge Island, die voor ons zo klein leken als pinguïns toen we naar ze keken vanaf ons verafgelegen uitkijkpunt. Aan het eind van de middag was het tijd om weer terug te gaan naar Hondius voor een recapitulatie en diner - we waren allemaal echt tevreden met een perfecte eerste dag. We hebben vandaag veel mooie herinneringen gemaakt in dit uitgestrekte en spectaculaire land.

We werden wakker met weer een windstille en heldere dag, terwijl we door het beroemde Lemaire Channel zeilden - 11 km lang en slechts 1600 m breed op het smalste punt. Lemaire staat ook bekend als de "Kodak Gap", een verwijzing naar de beroemde fabrikant van filmrolletjes. En die filmrolletjes zijn hier veel gebruikt, want het fjordachtige landschap, de besneeuwde bergtoppen en ijsbergen maken het tot een paradijs voor fotografen. Port Charcot was onze bestemming, een 3 km brede baai aan de noordkant van Booth Island. Het staat bekend als een ijskerkhof, waar de ijsbergen afkalven van de omringende gletsjers en pas verdwijnen als ze smelten of breken. We genoten van een lange boottocht tussen het enorme, gebeeldhouwde ijs en zagen Bultruggen en Vaal Stormvogeltjes die op het ijs rustten.

Na nog een heerlijke lunch was het tijd om ons weer in expeditiestijl om te kleden voor Peterman Island, waar we verschillende pinguïnrookerijen bezochten. Hier zagen we onze eerste Adéliepinguïnen tussen de Ezelspinguïnen. De meeste waren volwassen dieren in de rui, maar als we goed observeerden vonden we tenminste één goed ontwikkeld kuiken. Ondertussen waren de Gentoo's nog steeds een hele reeks kuikens aan het voeden, sommige erg jong en klein. Op onze zodiac cruise rond het eiland vonden we Kerguelenzeeberen en Keizeraalscholveren. Sommigen van ons hadden ook het geluk om een zeer koele moeder van een Bultrug met haar kalf te zien. Ze waren meestal aan het rusten, maar zoals kinderen vaak doen, was het kalf wat actiever en cirkelde het vaak rond zijn moeder. Voor dit kalf was het waarschijnlijk de eerste keer hier in de koude voedselgebieden, nadat het in warme tropische wateren was geboren. Tegen de avond zorgde de ondergaande zon voor een prachtig uitzicht op de bergen met prachtige kleuren aan de hemel en op de besneeuwde toppen.

Onze derde activiteitendag aan boord van de Hondius begon weer met een prachtige ochtend in Antarctica. We ontwaakten in kalme omstandigheden om de kampeerders van Hovgaard Island op te pikken voor onze doortocht naar Damoy Island. Aan land verkenden we Damoy's pinguïnkolonies en strekten we onze benen met een mooie wandeling. Op deze site staat de Damoy Hut die in 1975 werd opgericht door de British Antarctic Survey. De hut werd gebruikt als doorgangspost voor het BAS-personeel en als opslagplaats voor materiaal op weg naar het Rothera Research Station. Onze AEL, Adam, overwinterde ooit op Rothera en had prachtige verhalen te vertellen over zijn tijd daar en de betekenis van Damoy Hut. De zodiacvaarders hadden het geluk om nog een tocht op het water mee te maken met prachtige blauwe luchten en zacht licht dat de bergtoppen verlichtte. We konden ook Weddellzeehonden van dichtbij bekijken, met kuikens van de Ezelspinguïns die wanhopig smeekten om hun voedsel. Maar misschien was de ster van de show wel het ijs en zijn ondergewaardeerde aspect van geluid. Terwijl de zon zijn rol overnam, zetten onze zodiacbestuurders hun motoren uit en dreven we tussen een symfonie van duizenden luchtbellen die elke seconde explodeerden; een nieuwe manier om Antarctica te ervaren.

Tijdens de lunch voerde ons brugteam nog een goed uitgevoerde doorvaart uit door het Neumayer kanaal naar Cuverville eiland. Hier hadden we een zodiac cruise met het hele schip, waarbij we in en uit de ijsbergen, grommers en bergbrokken zochten naar wilde dieren. Twee jonge Bultruggen vertoonden socialisatiegedrag terwijl Weddellzeehonden en Krabbeneteren zich koesterden in de zon op ijsschotsen. Maar de beste vondst was een enorme jonge mannelijke zeeolifant, gecamoufleerd tussen de rotsen van het strand. Een arendsblik trok de felicitaties van zijn mede-cruisers die het geluk hadden om deze vrij zeldzame bezoeker te zien. Toen we terugkeerden naar Hondius liet een toenemende windkracht ons zien wat Antarctica in petto kan hebben, met nevel die over de voorkant van de zodiacs kwam. Met z'n allen aan boord begaven we ons naar onze volgende locatie, Paradise Bay, voor de nachtelijke kampeeractiviteit.

Na weer een heerlijk ontbijt was onze ochtendactiviteit een cruise op het volledige schip om de adembenemend mooie Paradise Bay te verkennen. Het begon al spannend toen we naar etende Bultruggen keken. In de baai van Skontorp waren we getuige van majestueuze gletsjerranden die naar de hemel schoten met gekloofde ijspilaren en kliffen, om geboorte te geven aan nog meer ijsbergen. De kustlijn was ook bedekt met mos en korstmossen - een van onze eerste tekenen van plantenleven op Antarctica. In de baai ligt Brown Station, de thuisbasis van het Argentijnse Antarctica Programma en het oudste permanente station op Antarctica. We konden tot vlakbij het station rijden om het te observeren en kregen een zwaai van een vriendelijke onderzoeker.

Na de lunch kwamen we aan in Port Lockroy en gingen we in golven op weg naar Bransfield House, een van de populairste toeristische locaties op Antarctica. Het heeft een museum met tentoonstellingen over het leven op de historische basis en de langverwachte cadeauwinkel vol pinguïnsouvenirs plus het beroemde Pinguïnpostkantoor. Dit is het meest zuidelijke postkantoor ter wereld en we stopten vol spanning onze postkaarten in de brievenbus, niet precies wetende wanneer ze bezorgd zouden worden - maar dat is de helft van de pret! Het ligt op het eiland Goudier en werd in 1904 ontdekt door Jean Baptiste Charcot. Het is vernoemd naar de Franse politicus die de expeditie financierde als veilige haven voor de walvisschepen van 1911 tot 1931. Ze hadden zoet water nodig om de gedode walvissen te verwerken, wat betekende dat ze dicht bij gletsjers moesten liggen. Het belangrijkste wetenschappelijke werk was ionosferisch onderzoek (studie van de bovenste atmosfeer die werd gebruikt voor hoogfrequente radio) en andere projecten waren onder andere gebruik van de omgeving en habitatvoorkeur voor korstmossen, vogels en zoogdieren. De basis sloot in 1962 en in 1995 werd het door het Antarctisch Verdrag aangewezen als Historisch Terrein en Monument. In 2006 nam de UK Antarctica Heritage Trust de site over en sinds 1996 doet ze onderzoek naar nesten van gentoes om de impact van toerisme op het broedsucces te observeren. Een hoogtepunt van de middag was het spannende bezoek van de inwonende Vaal Stormvogeltje's, Big Bertha (Pippa's favoriet!). Ze dartelde rond en onder onze zodiacs en knabbelde af en toe zelfs speels aan de zijkanten. Wat een geweldige manier om ons bezoek aan Port Lockroy af te sluiten!

Vanochtend werden we voor het eerst wakker met echt Antarctisch weer. Met windsnelheden van 50 knopen en een donkere, humeurige lucht kondigde Pippa aan dat we deze ochtend niet zouden landen in Orne Harbour. In plaats daarvan werden er twee lezingen gegeven: Ursula nam ons mee op een diepe duik in vinpotigen, daarna Saskia over de Nordenskjold expedities, die ons inzicht gaf in de vroege Antarctische exploratie. Daarna pizza's voor de lunch!

Tijdens de lunch voeren we rond naar de haven van Neko die, beschermd tegen de heersende wind, glashelder was en zelfs een beetje zonneschijn scheen. Aan wal werden we getrakteerd op een prachtig uitzicht op de enorme gletsjerhaven en op twee Weddellzeehonden en een zeeolifant! De cruisers gingen erop uit en zagen Bultruggen en Dwergvinvissen. De hele tijd kraakte en kreunde de gletsjer; af en toe was je getuige van een afkalving die veel opwinding veroorzaakte toen het ijs in zee stortte.

Terug aan boord gingen we naar de recap om te horen wat het plan voor de volgende dag was. Onze hotelmanager, William, kondigde toen zijn speciale dinerevenement aan - een Antarctische BBQ met muziek en gratis drankjes. Nou, we gingen de uitdaging aan en trokken onze outdoorkleding aan voordat we naar dek 5 gingen om het hele team van de kombuis te ontmoeten, die een enorme hoeveelheid heerlijk eten serveerde. Nadat we ons buikje rond hadden gegeten werden de tafels afgeruimd en werd de muziek harder gezet zodat het dansen kon beginnen. Sommigen van ons dansten tot diep in de nacht op het achterdek terwijl anderen liever met elkaar praatten in de warme lounge. Omringd door het ijs en de bezienswaardigheden van Antarctica hadden we een geweldige tijd en uiteindelijk ging iedereen terug naar zijn hut om wat welverdiende rust te nemen voor de activiteiten van de volgende dag.

Vanochtend kwamen we vroeg aan in Fournier Bay. Door windvlagen van constant meer dan 40 knopen werd de zodiac cruise met het hele schip echter afgelast; voor sommigen van ons een broodnodige rust na een aantal dagen vol activiteiten. Een ochtend vol lezingen werd ingeluid door Adam, die zijn verhalen en ervaringen deelde als Science Support staff voor de British Antarctic Survey op Antarctica. Halverwege de ochtend begonnen we te zeilen naar onze middagbestemming Foyn Harbour, door de Gerlache Strait, een gebied dat erg populair is om walvisachtigen te zien. Met vele ogen die de horizon afspeurden, slaagde expeditiegids Ursula erin om een kleine groep Orka's (Zwaardwalvissen) te spotten. Deze groep bestond uit een volwassen mannetje, een moeder met kalf en minstens twee andere jonge dieren. Het expeditieteam herkende dat het orka's van het type A waren, de grootste van de vier eco-types die in Antarctica voorkomen. Gedurende de volgende 45 minuten genoot iedereen van een ongelooflijke ontmoeting toen ze meerdere keren dicht bij het schip opdoken.

Om 11:00 uur gaf Elizabeth haar lezing over 'Wat betekent het om bedreigd te zijn', waarbij ze het mariene beleid en de betekenis van de Rode Lijst van de ICUN besprak. Een vroege lunch werd geserveerd terwijl we naar Foyn Harbour stoomden. In dit gebied ligt het wrak van de Governoren, een Noors fabrieksschip voor de walvisvaart. In januari 1915 liep een feestje aan boord een beetje uit de hand waardoor het schip in brand vloog en aan de grond liep om de 85 bemanningsleden te redden. We konden de boeg van de Governoren boven het wateroppervlak zien uitsteken, evenals de vele Zuidpoolsternen die hier hun nest bouwen. We slaagden er ook in om meer Bultruggen, Antarctische Pelsrobben en Weddellzeehonden te zien tijdens de cruise.

Na een snelle recapitulatie en een buffetdiner was er nog een continentale landing bij Portal Point. Het uitzicht over Charlotte Bay was spectaculair en we werden zelfs getrakteerd op fotogenieke Stormbandpinguïnen aan land en Bultruggen van dichtbij en veraf! Tegen 21:00 uur was iedereen terug aan boord en genoten we van een warme toddy in de lounge, waar we vrolijk napraatten over de gebeurtenissen van de dag.

Op onze laatste volle dag in Antarctica joegen we opnieuw op het weer, op zoek naar die beschutte baai die ons in staat zou stellen om het beste uit de laatste dag te halen. Eerst was er een volledige boottocht rond de prachtige Cierva Cove. Toen we net voor het ontbijt aankwamen, werden we begroet door grijze luchten en aanhoudende sneeuw, maar het gaf een sfeervol gevoel aan de ochtend. De toestand van de zee was goed en, met een aantal grote ijsbergen in het vooruitzicht, gingen we op weg naar het nabijgelegen land en het Argentijnse station Primavera. Vrijwel meteen stonden de radio's van het personeel vol met nieuws over verschillende Bultruggen en Vaal Stormvogeltjes, wat de spanning meteen een stuk hoger bracht. Het begon pas echt na ongeveer een uur, toen iedereen natuurlijk naar een gebied trok waar al een ongelooflijke 'Vaal Stormvogeltje Party' aan de gang was. Vijf of zes zeeluipaarden zwommen rond de zodiacs en boden een prachtig uitzicht terwijl ze dreigend uit de zee gluurden naar de groep indringers die voor hen ronddobberden; ze waren duidelijk erg nieuwsgierig en staarden ons langdurig aan en zwommen naast, rond en onder de zodiacs waardoor iedereen een ongelooflijk uitzicht had en een onvergetelijke ervaring beleefde.

In de namiddag trokken we naar Palaver Point; het sneeuwde nog steeds, maar met een vers laagje prachtige, zuiverwitte, verse sneeuw kreeg de drukke Stormbandpinguïnkolonie een prachtige make-over. Met de prachtige Kinbandpinguïns, de luidruchtige Pelsrobben en de melodieus zingende Weddellzeehonden aan wal, was het een passende en gedenkwaardige afsluiting van de activiteiten op het schiereiland met een paar zeedagen om naar uit te kijken, zodat iedereen kon decompresseren en terugkijken op een geweldige reis.

We werden wakker (degenen onder ons die erin geslaagd waren om wat slaap te krijgen!) op onze eerste dag terug in de Drake Passage om begroet te worden met een deining aan bakboord van 4-5m en wind rond de 40 knopen. Een beetje een schok na de relatieve rust van het schiereiland. Het uitzicht vanaf de brug trok de onaangedane mensen aan, maar de eetzaal was tijdens het ontbijt dunbevolkt. Fotografen in de dop deden mee aan de fotowedstrijd voordat Ursula de eerste lezing van de dag gaf over de jachtstrategieën van walvissen en dolfijnen. De lunch werd beter bezocht toen we ons aanpasten.

Ondanks het feit dat de dekken tot vroeg in de middag gesloten waren, leverde het vogelen vanuit het schip een goede variëteit aan pelagische zeevogels op. Roetkopalbatros, Zuidelijke Koningsalbatros, Witkinstormvogelen en Donsstormvogelen verschenen samen met de onvermijdelijke Wilson's Petrel - een soort die we buiten de inschepingsdag elke dag hebben gezien. Slechts de tweede Kaapse Stormvogel werd gezien (een vogel die we normaal gesproken eerder in het seizoen met honderden registreren). Een prachtige volwassen, mannelijke Wandering Albatross scheen wit toen de zon opkwam, gevolgd door een jong in zijn typische minder opzichtige, maar nog steeds prachtige verenkleed.

In de namiddag vervolgden we het lezingenprogramma met Jacob die sprak over 'De toekomst van het ijs' en Felicity over de bedreigingen voor het zeeleven. De lezingen tijdens de hele reis leidden tot een crescendo - dat we allemaal iets moeten doen om onze planeet te beschermen. Aan de zijlijn blijven staan is niet langer een optie .... we moeten zelf meedoen. Voor ons was dit de reis van ons leven - laat het ook een reis zijn die ons leven verandert.

Vanochtend werden we wakker met een iets rustiger 'Drake shake' omdat de deining 's nachts iets was afgenomen. Het programma van vandaag begon met een presentatie van Simon over de verschillende vogelsoorten die we zijn tegengekomen tijdens onze overtochten door de Drake Passage. We hebben het geluk gehad zoveel verschillende vogelsoorten te zien tijdens onze overtochten, waaronder de grootste nog levende vogel, de Wandering Albatross. Het expeditieteam organiseerde een vertoning van de documentaire 'Antarctica - Zeven werelden, één planeet', verteld door Sir David Attenborough. Voor het team is het een waar genoegen om deze aflevering te kunnen delen omdat velen van ons nu enkele van de gebruikte locaties herkennen. De scène waarin de zeeluipaard op de pinguïn jaagt, is bijvoorbeeld gefilmd in Cierva Cove (onze laatste zodiac cruise met een vol schip), waar velen van ons werden getrakteerd op meerdere ontmoetingen met Vaal Stormvogeltjes.

Muck boots werden teruggebracht voor de lunch, naast het betalen van een aantal flinke barrekeningen! Simon en Andrew nodigden iedereen uit op het dek voor een sessie vogelidentificatie. Omdat de wind gedurende de middag afnam, waren er een handvol vogels achter het schip, waaronder Noordelijke Reuzenstormvogelen, Grijskopalbatrossen en zelfs een zeer zeldzame waarneming van Zuidelijke Tuimelaars! De middagtaart kwam net op tijd voor onze Antarctische Trivia Quiz, georganiseerd door Anthonie. In kleine teams probeerden we vragen te beantwoorden over de verschillende ontmoetingen met wilde dieren, lezingen en locaties tijdens onze reis. Daarna was het tijd voor de cocktails van de kapitein en onze afscheidsreportage - een gelegenheid voor ons om alle bemanningsleden te bedanken voor het succes van de expeditie. Kapitein Toni bedankte iedereen aan boord voor hun fantastische gasten en wenste ons een behouden vaart. Koen presenteerde ook de diavoorstelling van de reis, een ongelooflijke montage van foto's en video's met enkele hoogtepunten van de afgelopen elf dagen.

Tot slot was het tijd voor ons laatste diner, een werkelijk heerlijk menu geserveerd door het geweldige kombuis team. Het is veilig om te zeggen dat velen van ons de grote verscheidenheid aan gerechten en versgebakken goederen zullen missen die dag en nacht voor ons beschikbaar waren! Nu was het tijd om onze verpakking af te ronden en te genieten van het uitzicht op het Beaglekanaal met een feestelijk laatste glas in de hand.

Een laatste wake-up call. We pakten onze koffers, gingen nog een laatste keer ontbijten en maakten ons klaar om van boord te gaan van de Hondius, die ons naar een van de mooiste plekken op aarde heeft gebracht. De cruise heeft ons meegenomen op een opmerkelijke reis over de beruchte Drake Passage naar het adembenemende Antarctische schiereiland. Het heeft ons een kijkje gegeven in het leven op deze afgelegen en soms onherbergzame plaatsen. We zijn verbazingwekkende wilde dieren tegengekomen, hebben nieuwe vrienden gemaakt en samen zoveel geleerd en beleefd. We zullen allemaal verschillende herinneringen aan onze cruise meenemen, maar die herinneringen zullen ons de rest van ons leven bijblijven. Dit was onze expeditie.