Naam: Papegaaiduiker (ook wel de Gewone Papegaaiduiker genoemd)(Fratercula arctica)
Lengte: 26-29 cm lang, 50 cm spanwijdte
Gewicht: 320-480 gram
Locatie: Noord-Atlantische kusten, verplaatst zich in de winter naar het zuiden tot Marokko en New York
Beschermingsstatus: N.V.T
Dieet: Vis en zoöplankton.
Uiterlijk: De Papegaaiduiker heeft een zwart lichaam met een witte buik. Ze hebben witte gezichten met kleurrijke (rode, gele en oranje) snavels.
Wat eten papegaaiduikers?
Papegaaiduikers zijn een van de weinige vogels die meerdere kleine vissen kruislings in hun snavel kunnen dragen, dankzij een uniek scharnier in hun snavel, waardoor de bovenste helft en de onderste helft in verschillende hoeken samenkomen, in plaats van alleen recht omhoog te snijden. De ruwe tong van de papegaaiduiker kan de vis tegen de ruggengraat van zijn gehemelte houden, terwijl hij zijn snavel opent om meer vis te vangen.
Een papegaaiduiker kan tot een minuut lang duiken, hoewel ze over het algemeen maar ongeveer 30 seconden onder water blijven. Onder water sturen ze zichzelf met uitgestrekte vleugels, waardoor het lijkt alsof ze vliegen, terwijl hun voeten als roer fungeren. Ze kunnen tot wel 60 meter diep duiken.
Wat is de sociale structuur van de papegaaiduiker?
Een groep papegaaiduikers staat bekend onder verschillende namen - een kolonie, een papegaaiduikerij, een circus, een hol, een bijeenkomst of een onwaarschijnlijkheid.
Papegaaiduikers zijn zeer sociale vogels, die samen immense kolonies vormen. De grootste gedocumenteerde kolonie bestaat uit Papegaaiduikers op de Westmann-eilanden, een deel van IJsland. In 2009 schatten wetenschappers dat er 4 miljoen individuele vogels waren, met daartussen 1 miljoen nesten.
Als hij zich ergert, zal een papegaaiduiker zich opblazen, zijn vleugels spreiden, zijn snavel openen en met zijn poten stampen om er angstaanjagender uit te zien. In een echt gevecht houden de twee tegenstanders elkaars snavels vast en slaan dan op elkaar met hun vleugels en voeten.
Om te laten zien dat ze geen problemen willen veroorzaken, buigt een papegaaiduiker die het hol van een andere papegaaiduiker passeert zijn snavel tot op zijn borst.
De papegaaiduiker die zijn hol bewaakt zal vaak een soldaatachtige houding aannemen, rechtop staan met zijn kop naar beneden en langzame en overdreven bewegingen maken met zijn poten.
Wanneer een papegaaiduiker na de vlucht voor het eerst landt, zal hij vaak een andere "ik wil geen problemen" houding aannemen - deze keer met de ene voet voor de andere en de vleugels wijd open. Zo kan hij zich bij de gemeenschap voegen en niet van de vaste grond worden gejaagd na een lange vlucht.
Hoe snel kunnen papegaaiduikers bewegen?
Papegaaiduikers slaan tot 400 keer per minuut met hun vleugels als ze vliegen, waardoor de vleugels een waas worden. Ze kunnen vliegsnelheden bereiken van bijna 90 km per uur.
Hoe ziet het paringsritueel van papegaaiduikers eruit?
Papegaaiduikers zijn geslachtsrijp rond de leeftijd van 4 of 5 jaar. De beroemde felgekleurde snavels van papegaaiduikers komen tevoorschijn tijdens het broedseizoen (april tot augustus) en worden na het seizoen afgeworpen, zodat de doffere "echte" snavel zichtbaar wordt.
Eenmaal gepaard, blijven papegaaiduikers meestal hun hele leven bij dezelfde partner en keren ze terug naar het hol dat ze samen hebben gegraven voor de volgende paarseizoenen. De holen worden gegraven in zachte grond of worden gemaakt van reeds bestaande gaten in rotsachtige kustlijnen. In sommige gevallen hebben papegaaiduikers konijnenholen opgeëist.
Het mannetje en vrouwtje wrijven hun snavels tegen elkaar, een gewoonte die bekend staat als "billing". Het eilegseizoen begint al in april in zuidelijker kolonies, en duurt tot juni in noordelijker groepen.
Papegaaiduikers leggen één ei. Als dat eerste ei vroeg genoeg in het broedseizoen verloren gaat, produceert een koppel soms nog een ei. De eieren zijn wit en beide ouders broeden ze om de beurt uit met hun broedvlek - een vlek van veerloze huid aan hun onderkant waarmee warmte kan worden overgedragen.
Het ei komt ergens tussen 36 en 45 dagen uit. De ouders vliegen dan om beurten uit om meerdere vissen te vangen om terug te brengen naar de baby, die bekend staat als een "papegaaiduiker". Papegaaiduikers zijn een van de weinige vogels die voedsel in zijn geheel terugbrengen in plaats van het op te eten en het dan weer uit te braken in de mond van de baby.
Na 34 tot 60 dagen kan de baby eindelijk het hol verlaten.
Hoe lang leven papegaaiduikers?
Papegaaiduikers leven in het wild ongeveer 20 jaar. De oudst bekende papegaaiduiker werd 36 jaar oud.
Hoeveel papegaaiduikers zijn er vandaag de dag?
Schattingen lopen uiteen van 12 tot 14 miljoen wereldwijd.
Hebben papegaaiduikers roofdieren?
De Grote Mantelmeeuw is het grootste roofdier waar papegaaiduikers in de natuur mee te maken hebben. De meeuwen zijn groot genoeg om papegaaiduikers uit de lucht of uit hun holen te plukken. Vossen en ratten zijn andere bedreigingen uit de natuur. Zilvermeeuwen doen de volwassen papegaaiduikers zelf niets, maar stelen wel vaak hun voedsel, soms zo uit hun bek.
De mens heeft door de jaren heen een grote invloed gehad op verschillende papegaaiduikerskolonies. Papegaaiduikers waren (en zijn nog steeds) een bron van voedsel en hun huiden, met intacte veren, werden traditioneel aan elkaar genaaid om een waterdichte mantel of vacht te maken. Overbevissing en vervuiling hebben ook hun tol geëist van de papegaaiduikerskolonies.
4 Wetenswaardigheden over papegaaiduikers
- Papegaaiduikers worden ook wel "Zeepapegaaien" of "Clowns van de zee" genoemd.
- Ongeveer 60% van de papegaaiduikers leeft op of nabij IJsland.
- Wetenschappers weten nog niet zeker hoe papegaaiduikers elk jaar na lange maanden op zee terug naar hun holen navigeren.
- Fratercula arctica betekent "kleine broer van het noorden," gegeven aan papegaaiduikers omdat hun zwart-witte verenkleed lijkt op het kostuum van bepaalde orden van monniken.
